CHAPTER 47: PART 3
"Wait! Are you sure you're okay? Mukhang matamlay ka," she said, worry is evident in her tone. Her brows are furrowed and her eyes are gentle.
Napangiti na lang ako nang pilit sa kanya. Hindi ko na matiis ang nararamdaman ko kailangan kong magpalamig at baka lumabas pa ang tunay na ugali ko sa harapan niya. "Oo, ayos lang ako . Pagod lang siguro saka masama pa ang lagay ng buong katawan ko," pagsisinungaling ko at sana tumigil na rin siya kakatanong dahil maliit lang ang pesensyo ko lalo't nakakaramdam na ako ng emosyon.
"Sige, shower ka na. Magpahinga ka na rin pagkatapos mong maligo. Pagod na pagod din kasi ako sa byahe," she said with a smile and yawned. She even stretched her arms upward.
DISGUISE 26: Jealous Maaga akong nagising para hindi mahuli sa training. Sandali pa muna akong napahinto sa harap ng kama ni Sandoval. Binigyan ko ito ng tingin at nakita siyang komportableng nakahiga sa kanyang higaan. Payapa itong natutulog habang ang mga bibig nito ay nakabuka at tumutulo pa ang laway niya na may kasamang paghilik. Ang kumot naman nito ay halos hindi na matakpan ang kanyang katawan, dahilan upang makita ang magkaternong niyang pantulog na kulay pink. 'She really looks pretty without her glasses. Her face screams innocence.' Napailing ako at dumeretso na sa banyo para makaligo na. Hindi ako nagtagal sa cr kahit matagal talaga ako kung maligo. Madalas nga ay umaabot ng ilang minuto pero ngayon ay tinanggal ko ‘yong mg
CHAPTER 49: PART 2 "Waaahh~ ang ganda naman dito!" manghang-manghang saad ni Sandoval pagkarating namin sa loob ng training room. "Para tayong nasa Divergent," dagdag niya pa habang nililibot ang mga mata sa kwarto. Nakaawang pa nga ang mga bibig nito, tila hindi 'ata makapaniwala sa itsura ng lugar na ito. I rolled my eyes and dropped my gym bag on the floor. The floor was covered with rubber placemats so it won't hurt that much if you bump your butt on the floor. "Ang swerte naman natin at parte tayo ng Raizel Knights," nakangiting ani’to. Magkasalikop ang parehong kamay, kulang na lang ay cake para magmukha siyang birthday celebrant. Hindi ba talaga napapagod ngumiti ang babaeng ito? Halos hindi na 'ata maalis sa labi niya ang ngiti.
DISGUISE 27: Quarrel. Sandoval and I were both busy with the knives we were playing with, we were throwing them at the dummy located at the far corner of this room. We were too preoccupied with what we were doing when we heard several voices that are coming near us, towards our location. Both of our attentions were caught when the footsteps neared us. We stopped midway and looked at the door’s direction. "Sia, I think they're here," Sandoval whispered in my ears. Her voice is calm yet it was tainted with anxiousness. She is probably nervous of what is approaching. Well, I can’t really blame her. This is her first day of training and everyone will probably feel the same way as she did. I didn’t give an answer and solely focused my gaze at the knives we’re using. I was distracted when a
CHAPTER 51: PART 2 "G-Good morning, your highnesses," aniya sabay yuko. Hindi na ako nag-aksaya ng panahong batiin sila, nanatili lamang kay Andy ang paningin ko. Matalim at talagang napakalamig ng tingin na iginawad ko sa babaeng nasa harapan ko. Kung nakamamatay lang ang mga tingin, inuuod na siguro ang babaeng 'to. Naiintindihan kong ginagawa niya lang ang trabaho niya pero bakit ang kapatid ko pa? Sa dinami-rami ng pwedeng pagtangkaan ang buhay ay bakit siya pa? Inosente ito at wala namang kinalaman sa negosyo ng aking pamilya kaya, bakit? Gusto ba nilang galitin ang aking ama? 'Should I kill her now after this training?' Nah. Too early for that. Napabug
CHAPTER 52: PART 3 "Sia!" pabulong na saway sa 'kin ni Sandoval at humawak pa sa pulsuhan ko para patigilin ako. Pero hindi ko talaga gusto ang tabas ng dila ng babaeng ito at dinagdagan pa nang tangka niyang patayin ang kapatid ko. Namumuro na ito sa akin. Sisiguraduhin kong siya ang uunahin kong patayin matapos ang misyon ko rito. At kung matatagalan man ay hahanap ako ng paraan para wakasin ang buhay niya. Nagawa kung patayin ang ibang tao na walang iniiwang bakas at walang kahirap-hirap sa babae pa kaya ito na magaling lang sa salita. Ano kung isa siyang ikanto o ano pa ang tawag sa kanila. Binansagan akong demonyo dahil sa wala akong puso kung pumatay at alam ko rin sa sarili ko na wala talaga akong pakiramdam kaya't alam kong tama sila. Isang demonyo na kinakatakutan ng buong sangkataohan maski ang Hari ng babaeng pinag
DISGUISE 28: Dark hell Dahil sa away sa pagitan nilang lahat ay hindi ko malaman kung magkakaibigan ba sila o may hindi lang pagkakaintindihan. O mas maganda na lamang sabihin na halos lahat ng anim na dating miyembro ng Raizel Knights ay mukhang hindi magkakasundo. Ang tanging nakikita ko lang na nag-uusap ay si Fletcher at Franzese kasama ang nag-iisang babae sa kanila si An. Ang iba ay parang hangin lamang na dumarating at dumaraan sa kanilang paligid. Wala silang pakialam sa presensya ng iba nilang kasama. Nagkaroon ng tensyon sa buong training room ngunit kalaunan ay bumitaw na rin si Lee sa pagkakahawak nito sa kwelyo ni Franzese at bumalik na sa pagkaka-upo. Samantalang si Chael ay ngumisi lang at pumunta sa isang sulok. Hindi ko na maintindihan ang mga ito. Ganoon kaya kalala ang nangyari sa kanil
CHAPTER 53: PART 2 Kahit may nararamdaman ako sa mga tao rito lalo na kay Chiflado ay hindi ko pa rin nalilimutan kung saan ako nabibilang at kung sino at anong ginagawa ko rito. Kahit sabihin nating mahal ko na nga si Chiflado, hindi ko ipagkakalulong ang pamilya ko para sa pagmamahal na nararamdaman ko sa kanya. Hindi ako isang martir para mas unahin ang puso ko kaysa sa utak. Malaking tulong talaga sa akin si Sandoval kahit papaano at ‘di ko iyon ipagkakaila. Dahil sa kanya ay ilang impormasyon din ang nakalap ko sa unibersidad na ito. "Minsan ay inatasan ako ni Supremo na bigyan ng pagkain ang isang bilanggo roon. Pinarusahan siya dahil sa pagsisinungaling at pagpapanggap bilang estudyante rito sa MU. Hindi nagtagal ay may kaaway na nakapasok at nagtangkang patayin ang susunod n
DISGUISE 29: Travel to Syria. Hindi maalis ang malawak na ngiti ni Sandoval dahil sa ngayon ay nagkaroon na ito ng kauna-unahang kaibigan dito sa Unibersidad. Kahit sino naman siguro na halos buong junior year niya ay ni isa wala man lang siyang naging kalapit o masasanggaan man lang sa tuwing hindi maganda ang pakiramdam nito. Sa loob ng ilang taon na pamamalagi niya rito ay palagi lamang itong mag isa at walang kakampi. Madalas ay puro pang-aalipusta mula sa ibang mag-aaral. Hindi 'ata dadaan ang araw na hindi ito napagtritripan ng mga kapwa niya studyante. Siguro ay malaki na rin ang hirap nito para lamang mabuhay dito. Ngunit ngayon ay mero'n na itong kakampi at ako ‘yon. Tipid ko lang siyang ngitian, gaano man ako kasama marunong pa rin ako makisama kaso bilang Stasia. Ito lang ang kaya kong isukli sa