Ay! Seloso pala si Mr. Templeton. Possessive na, seloso pa.
PRE-PANDEMIC TIMEIpanema, Rio de Janeiro, BrazilTumagal sa Brazil si Sandra at ang kanyang pamilya. Hindi na mapipigilan ang paglaki ng bata kaya lalong napalapit si Monarch dito. Siyan a halos ang tumayong parang ama nito. Masyado niyang na-spoiled si Alexis Martin. Alam naman ng bata na hindi si Monarch ang ama nito.“Alexis, mommy told you that we are going to the mall to eat and have fun and play but you are not going to buy any toys.”“Minsan lang silang maging bata, Sandra. Pagbigyan mo na.” Ngunit hindi masabi ni Sandra na wala sa budget niya ang pambili ng mamahaling laruan. Marami pa siyang pagkakagastusan.“Come, Alex. Tell Tito Monarch what you like. Let’s buy one toy.”“Only one toy.” Tumango ang lalaki habang karga niya ang dalawang taong gulang na bata. Madaldal na itong magsalita. Aliw na aliw sa kanya si Monarch.“Yes, only one toy.” Nakatingin si Sandra sa kanilang dalawa.“Mon, huwag mo na siyang ibilhan.”“Ako na ang bahala.” Nakahawak si Sandra sa damit ng binata
Marami ang naapektuhan ng dumating ang isang malawakang pandemya. Tuluyang nanatili si Sandra at ang kanyang staff sa Brazil. Halos dalawang taon din bago lumuwag ang sitwasyon maging sa paliparan.Magtatatlong taon na si Alexi ng bumalik ang ama sa Pilipinas.“Sandra, uuwi na pala ako sa Pilipinas. Hanggang kailan ka ba dito?” Marami na siyang napabayaan sa kanyang negosyo sa Pilipinas. Ang ilan sa kanyang restaurant ay bigla niyang naipasara at marami siyang empleyado na nawalan ng trabaho.“Don’t worry, Papa. Pag-uwi namin, magpapaalam na kami ni Sandra. ‘Di ba, Sweetheart?” Ngunit hindi umimik si Sandra.Hindi nila napag-uusapan ang tungkol sa magulang ni Monarch. Hindi rin naman nagtanong si Sandra.“Bakit bigla kang nanahimik?” Umiling ang babae. “Ipapakilala kita kay Mama pag-uwi natin sa Pilipinas. She is excited to see you.”“Alam ba ng mama mo na may anak ako?”“Malalaman niya pag-uwi natin.” Hindi sinasadya ni Sandra ang magdabog. “Galit ka ba?”“Don’t worry about me, Mona
Hindi pinansin ni Montague ang asawa ng pumasok ito sa kanyang opisina. May dala-dala itong pagkain sa kanya. Abut-tenga pa ang ngiti nito sa kanya. Nagbisi-bisihan pa rin siya sa kanyang ginagawa. Marami naman talaga siyang dapat asikasuhin kaya lang mga minor decision lang naman ang ilan kaya mabilis na nagagawaan ng paraan.Iyon ang pinakaunang matindi nilang pagtatalo sa loob ng tatlong taon. Awang – awa naman talaga siya sa kalagayan ng asawa. Naawa rin siya sa anim na babaeng kanyang hiniwalayan. Umiyak din sila at nagmakaawa sa kanya. Hindi lang niya binigyan ng pagkakataon ang mga ito. Pagkatapos niyang mapahiwalay sa mga babae ay nagkaanak din sila sa kani-kanilang mga naging asawa. Ngunit positibo pa rin si Montague na wala sa kanya ang diperensiya.“Honey, huwag ka nang magalit. Bakit ba hindi mo tinatanggap ang tawag ko?” Kumandong si Chandler sa asawa. Nilambing niya ito sa loob ng opisina.“Do something to get Montague’s trust. I’ll assure you. We can get someone to make
Sinunod ni Chandler ang ina sa kabila ng pagtutol ng dalaga na pakasalan si Montague. Sa simula pa lang ay hindi na maganda ang reputasyon nito dahil sa kanyang diborsyo. Malaking sugal ang pagpapakasal ng babae sa kanya dahil alam niyang sa bandang huli iisa lang ang kahahantungan ng lahat. Nanindigan din si Chander. She wants to be the last woman of Mr. Bluebird. Gagawin niya ang lahat para kay Montague. Mahal niya ang lalaki sa kabila ng kayamanan at katanyagan nito. Siya ang unang tumanggap ng buong pagkatao ng lalaking diborsyado at siya lang ang matagumpay na kukumpleto sa pamilyang inaasam-asam nito. “Mama…” problemado ang tono ng boses ng babae. Inihagis nito ang lunch box na hawak niya. Nagulat ang ina. “What was that?” Sinapo ni Chandler ang kanyang mukha sa sobrang inis. Hindi niya planong makipagplastikan kay Montague ngunit kailangan niyang sumunod pa rin sa plano ng ina. “Ah, I went to feed him and make a lamb out of Montague.” Nakasimangot na tugon nito sa ina. Nila
Unang nagpaalam si Olivia at hindi na siya pinigilan ng kaibigan. Inihatid nila ito sa labas at hinintay na kunin ang kanyang kotse. “I had a great dinner with the two of you. I wish you well, Sandra. Don’t make haste this time. Take your time,” wika ng babae. Hindi naman iyon pinansin ng isa saka siya nagpaalam. Tinitigan ni Monarch si Sandra habang nilalagok ang wine. Kinawayan ang waiter. “Double martini, please.” Pinigilan ng lalaki ang waiter. Sinenyasan niya itong umalis. “Sandra…” Hinawakan niya ang kamay ng babae ngunit umiwas ito. “Are you making fun of me? Is it because I am a single parent?” Halatang masama ang loob niya. “Let us meet, Mama tomorrow. Hihintayin niya tayo sa opisina niya.” “Mrs. Bluebird wants to see me first thing in the morning.” Mahigpit na hinawakan ni Monarch ang kamay ng dalaga. “Tama na ‘yan. Nakakarami ka na. Ano ba?” “Bitiwan mo ako! Bakit kailangan mong sabihin sa kaibigan ko na fiancée kita?” “Because I will be.” Napailing si Sandra. “I
Hindi makapaniwala si Sandra sa kanyang nalaman. All this time, ang lalaking palaging binabanggit sa kanya ni Mrs. Bluebird ay ang kanyang anak. Matagal nilang hindi narinig ang tungkol sa bunsong anak nito. She has never met his son. Malapit siya kay Mrs. Bluebird dahil hinangaan niya ito sa pagiging ina ng buong kompanya. Sa kabila ng pagiging biyuda nito ay siya rin ang mother-figure ni Sandra. Sa kanya niya nahanap ang pagiging isang ideal mother nito.Hindi rin nakatulog si Sandra kaya minabuti niyang magtungo sa ospital. INabutan niyang gising ang ama.“Papa…”“Kapupunta lang kasi ng nurse dito…at ni Monarch, kasama ang kanyang ina.”“Papa, ano pong gagawin ko? Anak pala ni Mrs.Bluebird si Monarch. Anak po siya ng boss ko.”“Anong ikinatatakot mo?”“Papa…” Mahigpit na yumakap si Sandra katulad ng mga pagkakataong natatakot ito. “I don’t think I am worthy of him. Ayoko ring ma-disappoint si Ma’am Mona.”“Sundin mo ang puso mo, Iha kung mahal mo si Monarch. Nakita mo kung paano ka
Lalong bumigat ang kalooban ni Sandra. Totoong minahal na niya si Monarch. Ayaw niyang magkamali sa pagkakataong ito. Kaya nga, sa kabila ng lahat ay hindi niya masyadong ibinubuhos ang buong pagtitiwala dito. Ayaw rin niyang masaktan bandang huli lalo na kung hindi siya magugustuhan ng pamilya nito.“Sandra, wait!” boses iyon ni Mona. Huminto ang babae ngunit nanatiling nakatalikod ito sa mag-ina.“I am letting him go now, Mrs. Bluebird. Huwag po ninyo akong laitin dahil mataas pa rin ang pagtingin ko sa inyo. Parang tunay na ina na po ang turing ko sa inyo kahit noong hindi ko pa nakikilala ang inyong anak. Ayoko pong masira ang magandang pagkakakilala ko sa inyo kung masasaktan ninyo ako ngayon dahil sa anak ko.”“Mahal mo ba ang anak ko?”“Nasabi ko na po ang sagot ko kanina at hindi ko na kailangan pang ulitin dahil nandito siya.”“Just say it, I want to hear it infront of my mom.”Humarap si Sandra at nilapitan si Monarch. Tinitigan niya ito at hinawakan sa pisngi.“Yes, I love
Halos wala sa sarili si Sandra nang umalis ang kanyang ina. Nagtagal sila sa paghihintay sa kanya ngunit hindi sila nagtagal ng makarating na siya. Hindi niya naramdamang na-miss siya ng ina sa matagal na panahon.“Bakit hindi ninyo sinabi na darating sila? Bakit hindi na lang ninyo sinabi na siya pala ang nanay ko, Papa?! Angtagal ko siyang hinintay na sabihin ninyo ang totoo sa akin. All this time, si Chandler pala ang kapatid ko. Nakikita ko ang malaki naming pagkakahawig at nagtataka ako tuwing mapagkakamalan ako na siya. Bakit hindi ninyo sinabi, Papa?” Pinipigilan ni Sandra ang kanyang galit. Gusto na niyang sumabog na parang bulkan. Gusto lang ni Rico na maging tahimik ang buhay nilang mag-ama. Si Sandra ang palaging sinisisi nito kumbakit sila naghiwalay.“Sandra, tama na ‘yan.”“Magpahinga ka na lang muna, Iha. I want to go home now. By the way, I ask Gibo and your Lola to come along para may makatulong sa atin na magbantay kay Alexi kapag bumalik ka na sa trabaho.”“Tito Ri
Matagal -tagal na dumistansya ang ina kay chandler. Hindi siya nagpapakita sa anak at maging si Chandler ay hindi rin dumadalaw sa kanya. Sa kabila noon ay nakaramdam siya ng pag-aalala ng hindi niya madatnan sa mansion ang babae.Hindi niya ugaling umalis ng hindi babalik ng araw ding iyon.Minabuti naman ng kasambahay na puntahan ang likod-bahay kung saan posibleng nagpunta si Montague. Doon nila napansin ang isang bukas na gate kung saan may lagusan na kasya naman ang isang tao.Bagama’t kinakabahan ay minabuti ni Suzy na bumaba doon kasama ang hardinero.“Aminin mo Suzy. May gusto ka sa akin, ano?” Inumangan ng suntok ng babae ang hardinero at umilag naman ito. “Heto naman, hindi na mabiro.”“HUwag kang nagbibiro kapag ganitong kinakabahan ako. Baka mahuli tayo ni Sir Mon. Malilintekan tayo kapag nagkataon.”“Eh bakit pa tayo pupunta dito?” Maya-maya ay narinig nila ang sigaw ni Chandler.“Tulungan ninyo ako! Tulong!”“OMG! Boses ni Ma’am Chandler iyon.” Sumilip ang dalawa. Maliwa
Mahigpit na binilinan ni Montague ang mga kasambahay na huwag iiwan ang bata at huwag rin itong ilalapit kay Chandler.“Nasaan po ba si Ma’am?” Tinitigan siya ng masama ng among lalaki. Yumuko ang kasambahay at nagmamadaling umalis.Pinuntahan muna ni Montague ang asawa sa basement. Tulog ito sa sahig. Nakasuot na ang kanyang damit. Inilapag ang plato ng pagkain para sa asawa. Napangisi na lang siya.Plano niyang puntahan ang ospital kung saan nanganak si Chandler. Nagtungo siya sa Admin Office upang humingi ng kopya mula sa kanila. Bahagyang natagalan ang assistant na humahawak ng record.“Sigurado po ba kayo, Sir sa pangalan ng asawa ninyo?” Tumango ang lalaki.“Yeah, Chandler Bluebird, that’s my wife’s name. Dito ko siya pinuntahan noong manganak siya. Hindi ko na lang matandaan ang room kung saan siya dinala. But I came and visited her with our new born baby.” Muling tiningnan ang data sa computer upang mas madali ang paghahanap ngunit nakita niyang napapailing ang babae. “How abo
Dumating ang araw ng kaarawan ni Monty. Half-day pareho ang dalawa sa opisina. Umorder na lang ng regalo sa on-line ang babae dahil hindi na siya nakabili. May iilang mga bata sa bakuran ng dumating ang mag-asawa. Napansin kaagad ni Sandra si Monty. Nginitian lang niya ang bata at lumapit kaagad sa kanya. Sinalubong nilang mag-asawa ang birthday boy at nagpakarga pa ito sa babae. Tuwang tuwa rin si Monarch ngunit hindi iyon nagustuhan ni Chandler.Hindi niya hahayaang makuha ni Sandra ang bata.Inilayo kaagad ni Chandler ang bata kay Sandra.“Ano ba? Dahan-dahan nga!” Pinagtinginan ng lahat ang magkapatid. Hawak ni Chandler ang bata sa kanyang braso. Umiyak ang bata sa takot sa sigaw ni Chandler. Tiningnan pa niya ito ng masama.“Stop touching my child!”“Hey, walang kukuha sa anak mo, besides pamangkin ko siya. Are you out of your mind?”“CHANDLER!” Lumapit na rin si Mona.“Hindi ka ba marunong mahiya sa bisita, Chandler? Birthday ito ng anak mo at ikaw pa ang unang sisira sa okasyon
Wala nga talagang tsansa na magkaroon ng anak sina Monarch at Sandra sa nalamang kondisyon ng asawa. Parehong tahimik ang dalawa sa kama. Hawak ni Sandra ang kamay ng lalaki upang i-assure siya na walang magbabago sa kanilang pagsasama. Ngunit hindi siya mangingiming maghiganti sa pagkakataong iyon lalo pa’t natitiyak niyang mahahawakan niya sa leeg si Montague sa kanyang plano.“Mahal kita, Monarch. Everything is possible today. Maraming paraan ang medisina ngayon,” wika ni Sandra.“Sino ba ang ayaw ng sariling anak? Gusto ko ring magkaroon ng sariling anak sa iyo.”“What do you mean by that?” Hindi inaasahan ni Sandra ang sinabi ng asawa. “What did you say? Gusto mo ring magkaroon ng anak sa akin. Bakit dahil naanakan ako ng kapatid mo, ganoon ba?”“Sanda, that’s not what I mean. Mag-asawa tayong dalawa at una sa lahat, ang magkaroon rin ng anak ang gusto ko tulad ng gusto mo.”“Kung gugustuhin ng Diyos na mabigyan tayo ng anak, magkakaroon tayo ng anak. Doktor lang sila at hindi si
Hindi sinabi ni Sandra kung ano ang kanyang iniiyakan ng datnan siya ni Monarch sa kotse. Titiyakin niyang magsisimula ang kanyang paniningil sa mag-asawang Montague at Chandler.Hindi siya mangingiming gawin ang kahit anong paraan upang masira ang kanilang pagsasama kahit ipain pa niyang muli ang katawan kay Montague. Baliw na baliw pa rin ang lalaki sa kanya.“Drinking wine right now while looking at your beautiful curves, Sandra. You really make me crazy when you sex with Monarch. I like to lick and eat that pussy. I want to hear you shout and moan.”“OMG, what is he talking about?” Kasalukuyang siyang walang damit sa sala. “How does he know what I am doing right now?” sabi niya sa sarili. “Oh, really! Mukhang sabik na sabik ka na, Montague. Hindi na ako magtataka kung anong kaya mong gawin para makapasok sa unit ni Monarch ng hindi naming alam. You are playing dirty with your sex spy cam. You love watching me. Baka lalo kang maglaway.” Nasa harap si Sandra ng telebisyon na may sim
Samantala, naging abala ang Bluebird’s House dahil sa kaarawan ng panganay nina Chandler at Montague.“Gusto kong maging maganda ang birthday ng anak natin. First time niyang mag-birthday dito,” pagmamalaking sabi ni Chandler. Sa kabila nang kaarawan ng bata ay nagawa pa niyang mag-isip ng isang bagay na lalong pagsisimulan ng panibagong away sa pagitan nila ng kakambal.Wala naman siyang pakialam basta’t ang mahalaga ay makita niyang naiinggit ang isa habang masaya siya sa piling ng lalaking pinakamamahal niya at ng batang bubuo sa kanilang pamilya.Hindi kuntento si Chandler. Kailangan niyang mahigitan ang kapatid. Hindi siya magpapadaig.“Magpapa-catering tayo. Imbitahin mo na lang ang mga kakilala at mga kaibigan mong may mga anak na.” Nagkibit-balikat si Chandler. Sino ba naman ang puwede niyang imbitahin? Simula ng maging asawa siya ni Montague ay hindi na siya nakibalita sa kanyang mga kasamahan.“Yeah, come to my son’s birthday. You are invited!” Pangiti-ngiti pa siya habang m
Tinawagan ni Sandra ang ama at ang kapatid para sabihing nakauwi na sila sa Pilipinas. Umalis na rin mag-ama kasama ang kanyang lola pauwi ng Brazil. Pansamantala lang naman ang pagbalik nila doon.“So tired!” Ibinagsak ni Sandra ang pagod na katawan sa kama. Matapos ang isang linggo nilang honeymoon ay haharapin nila ang bagong buhay bilang Mr. and Mrs. Monarch Bluebird.May jetlog pa sina Sandra at Monarch kaya hindi kaagad nagising sa pagod ang huli. Magkayakap na natulog ang dalawa. Pinuntahan ni Sandra si Olivia at Milo upang dalhin ang pasalubong nito ng araw na iyon.“Mon, pupuntahan ko muna si Olivia. Dadalhin ko itong mga pasalubong natin. Can I go alone?” bulong ng lalaki.“Uhm…” sagot ni Monarch. “Balik ka kaagad ha!” Tinitigan muna ni Sandra ang asawa habang nakapikit pa rin ang kanyang mga mata.“Yeah, saglit lang ako.” Nagmadali na si Sandra.Idadaan lang sana niya at wala siyang balak na bumaba at magtagal. Kasambahay ang nakaharap ni Sandra.“Sino po sila?” Napakunot-n
Natahimik bigla ang mag-asawa habang nasa tubig sila sa pribadong pool nila sa kanilang cottage. Nilapita ni Sandra ang asawa at biglang yumakap sa kanya.“Thank you for bringing Lola here. I never thought to have a grand wedding despite of everything.”“Wala akong hindi kayang ibigay sa iyo, Sandra. I will make you happy for the rest of your life. Hindi ka na iiyak sa piling ko.” Ngunit tumulo pa rin ang luha ni Sandra.“Tears of joy lang,” at ngumiti si Monarch.Ngayon na-realized ni Sandra kung gaano talaga siya kasuwerte kay Monarch. Pag-ahon nila sa tubig ay naupo siya sa long bench. Bigla siyang napailing nang wala sa loob niya.“It can’t be?”“What did you say?” tanong ni Monarch dahil nasa tabi lang niya ito.“Why in the world would she do that?”“What?” muling tanong ni Monarch.“Nothing, Monarch. I was just thinking something.”“What is it? Tell me.” Ginagap ng lalaki ang kamay ng asawa.“I wonder what happened to Olivia and Milo. Hindi sila nakarating sa kasal natin.” Chand
Natuloy ang kasal nina Monarch at Sandra. Everything was a big surprise despite the fact na may malaking issue silang dapat i-settle.Hindi umalis si Monarch. Nagpabili siya ng ticket ahead of time para sa lol ani Sandra. Kasalukuyang nasa biyahe na ang matanda kasama ang isang caregiver nito. Sina Rico at Gibo ang sumundo sa kanya sa airport.Naging abala noon si Monarch. At hindi naman nagbago ang kanyang desisyon na pakasalan si Sandra. Gusto lang muna niyang manahimik dahil alam niyang baka hindi maganda ang lumabas sa kanyang bibig. Ayaw niyang masaktan si Sandra.Sinermunan siya ng kanyang ina ngunit hindi rin nagsabi si Monarch kung ano talaga ang totoong nangyari.“Hello, little boy. Buti pa itong anak mo, napakaamo ng mukha.” Napawi kaagad ang galit nito ng makita ang bata.Wala siyang balak imbitahin si Montague dahil sa ginawa nito. Wala na siyang magagawa kung sinabi ng ina sa kanya na nabago ang schedule nito.“Anong nangyari sa mukha mo? Hindi mo man lang inisip na ikaka