RED’S POVN A K I T A . . . niya ang pagtakas ng kulay sa mukha ni Trinity habang nakatingin ito sa grupo ng mga babaeng dumating.“I thought people were just making up those weird stories about you, and yet here you are,” may pang-iinsultong sabi ng isa sa apat na babae. Tiningnan nito ng may pandidiri at panunuya ang dalagang nasa likod ng kahera.“Totoo nga ang chismis, hindi ka lang basta sumadsad sa lupa, naibaon ka pa sa putikan,” dagdag pa ng parehong babae na sinundan ng matitinis na tawanan ng mga kasama nito.Sa tantiya niya, kung hindi pareho, ay hindi nalalayo ang edad ng mga ito kay Trinity.“A-Ahm, Hi mga Mam! Excuse me po! Dito na po kayo sa’kin. I’ll help you with your orders,” agad na agaw n’ong kasama ng dalaga na nagngangalang Aldrin, sa atensyon ng grupo.Binigyan nito ng nagpapaunawang tingin si Trinity bago binalingan ang mga customer na nagsimula ng magbigay ng kani-kanilang order.Kita niya ang magkakahalong pagkaasiwa, hiya at kaba na nakaguhit sa mukha ng da
JADE’S POV“S T O P !” . . . Tila kulog na dumagundong ang boses ni Red sa buong coffee shop. Natigilan ang lahat. Pumagitna ito sa kanila ni Chloe matapos ang ilang sandaling pag-awat. “Both of you! Just stop!” ulit nito. Mas mahina na iyon kaysa sa kanina, pero nanatili pa ring ma-awtoridad ang tono nito. Inayos niya ang buhok na nagkagulo-gulo dahil sa pananabunot ng dati niyang miyembro sa Queens. Pinukol niya ang grupo ng mga ito ng matalim na tingin. Hindi siya nagagalit sa mga pagpaparinig nito sa kanya. Mas ipinagpuputok ng butchi niya ay ang panggugulo nito sa lugar kung saan siya nagtatrabaho, much more, sa harap ni Red. Sigurado siyang narinig ng lalaki ang lahat ng sinabi ng mga ito. At iyon ang pinaka-ikinagagalit niya sa lahat. “You evil wench! Ang baba na nga ng pinagbagsakan mo, ang yabang mo pa rin!” sigaw ni Chloe sabay duro pa sa kanya. Umakto itong susugurin siyang muli pero agad na itong pinigil ni Red. “Now that’s enough from you, young lady! Kung hin
JADE’S POV“A R E . . .you sure na hindi mo na ipapakilala ang mag-ama sa isa’t isa, TJ?” Tanong ni Scarlet sa kanya. Naikwento na niya sa pinsan ang lahat nga nangyari, pati na ang unfortunate event sa coffee shop. Naroon din ito ngayon para pangasiwaan ang pagtatahi ng mga Filipiniana na gagamitin sa oathtaking ceremony ng Tito Billy niya. Ito kasi ang nahalal na bagong Mayor ng Lungsod ng Maynila. Kahit na medyo nagulat sa tanong ng pinsan niya, ay umakto siyang hindi apektado at itinuloy lang ang pagguhit ng mga pattern sa manila paper. “A hundred and one percent,” paniniguro niya. “Don’t you think you’re being a little unfair? I mean, no matter what the circumstances were, mag-ama pa rin sila. I would understand if masamang tao nga talaga si Red, but he is not right? In fact, he tried his best to---” “I will not change my mind,” putol niya sa sinasabi nito ng may pinalidad sa tono. “It has been me and JM since day one,” aniya ‘tsaka nag-angat ng tingin para tingnan ng diret
RED’S POV“A G A I N ! ! !”Malakas niyang sigaw sa mga bagong miyembro ng Special Force at sinundan iyon ng maiksing pagpito.Sa hindi niya na mabilang na pagkakataon ay inulit naman ng nga ito ang drill na pinapagawa siya.Takbo rito, takbo roon. Gulong dito, gulong doon. Gusto niyang makita na maperpekto ng mga ito ang lahat ng drills, bilang paghahanda sa mga misyong susuungin nila.Pero nang tumingin siya sa timer na hawak niya sa kaliwang kamay ay hindi siya kuntento.Muli niyang hinipan ang pito.“AGAIN!!!” sigaw niya ulit.These days, he had been very irritable. Aware naman siya. At alam niya kung bakit. To avoid lingering in the memory, isinubsob niya ang sarili sa trabaho magmula nang makabalik siya.May nakita ulit siyang mali sa ginagawa ng mga sundalo, kaya muli siyang pumito.“AGAIN!!!” sigaw niya.Agad siyang napalingon nang may biglang tumapik sa balikat siya.Nakita niya si Daniel na tumabi sa kanya, habang nakatanaw sa mga sundalong hinihingal na sa paulit-ulit niy
JADE’S POVK A H A P O N . . . pa hindi maganda ang pakiramdam niya.Gayun pa man ay pinilit niya pa ring pumasok sa patahian. Bukod kasi sa nahihiya na siya kay Aling Betty dahil sa dami ng absent niya nitong mga nakaraang linggo, ay marami talaga ang gagawin nila.Akala niya kasi mawawala rin ang sama ng pakiramdam niya kapag nakatulog na siya. Pero pagkagising niya kaninang umaga ay mas lumala pa at nagsimula na nga siyang lagnatin.Si Aling Betty na mismo ang nagsabi na huwag na muna siyang pumasok at magpahinga na muna.Kaya lang ay maaga namang pinauwi sina JM mula sa school kaya hindi rin siya nakapagpahinga.“Anak, drawing ka lang d’yan a, kunin ko lang ‘yong mga sinampay ko at mukhang uulan,” wika niya sa anak na abalang gumuguhit sa sala.Tumango-tango lang ito dahil mukhang tutok na tutok ito sa ginagawa.Saktong paglabas niya ay nakasalubong niya si Aira.“O, Aira, ano’ng atin?” tanong niya.“Kakamustahin lang sana kita Ate, sabi ni Mama may lagnat ka raw kaya di
JADE’S POVP A R A . . . siyang lumulutang at wala siyang ibang maisip sa mga panahong iyon kung di ang iligtas ang anak niya. Tuloy-tuloy ang agos ng mga luha niya pero hindi niya naman magawang umiyak ng tuluyan. Nang mag-sink in sa kanya ang mga sinabi ng doktor ay agad siyang tumayo at tila wala sa sariling naglakad. “A-Ate Jade... s-saan ka pupunta?” umiiyak na tanong ni Aira. Hindi siya sumagot at patuloy lang na naglakad. Pasuray-suray siya dahil sa pinaghalong sakit ng ulo at panghihina ng mga binti. Mula sa di kalayuan ay natanaw niya si Scarlet na tumatakbo palapit sa kanya. “TJ! What happened? K-Kamusta si JM?” sunod-sunod nitong tanong na bakas ang pag-aalala. “I need to find him, Scar! Help me find him!” wala sa sarili niyang pakiusap sa pinsan. Para namang nagulat ito at nalito sa mga sinabi niya. “Find who? What happened? Aira? Nasaan si JM?” tanong ulit nito sabay binalingan ang kaibigan niya. Narinig niya ang paghikbi ni Aira. Marahas na hinawakan niya ang p
JADE’S POVP A R A . . . siyang binuhusan ng malamig na tubig nang biglang may kumatok at diretsong bumukas ang pinto ng silid.Nakita niya kung paanong napamulagat ang lalaking iniluwa niyon at awtomatikong napatalikod, nang maabutan sila sa ganoong posisyon.Gayun pa man ay nanatili itong nakatayo sa may pintuan.“S-Sorry, General, h-hindi ko alam na...” kabado pa nitong sabi sabay tumikhim.Humalukipkip siya at napakagat ng ibabang labi. Is this for real?! Is she really feeling guilty na para bang nahuli silang may ginagawa sa akto?“It’s okay. Come on in, Colonel,” kaswal na sabi naman ni Red.Napatingin naman siya sa lalaki. Wala siyang nabakas na kahit na anong gulat o ano pa mang emosyon sa mukha nito.Did she read it wrong? Wala ba talaga itong gagawin dapat bago dumating ang kasama nito? Was is it all in her head?Diretso itong tumayo at inayos ang kumot niya na para bang walang nangyari just a few seconds ago.Nangyari??? At ano naman ang iniisip mong mangyayari d
JADE’S POVM A B A G A L . . . na isinilid ni Aira ang ilang piraso ng damit niya sa bag, habang sumisinghot-singhot pa.“Susulat ka ‘te ah,” wika nito sa nanginginig na boses.Kinunutan niya ito ng noo.“OA mo,” kunwa’y inis niyang komento sabay bato ng damit na tinutupi niya.“Magpapagamot lang si JM d’on, para kang ano. ‘Tsaka isa pa, kalapit-lapit ng Cubao, makaiyak ka naman d’yan, ‘kala mo mag-aabroad kami e,” pang-aasar niya sa kaibigan.Dalawang araw matapos ang makaantig-damdaming tagpo ng mag-ama sa ICU, ay pinayagan nang ilipat si JM sa General Ward. Noon din siya kinausap ni Red tungkol sa plano nito.FLASHBACK:Inaayos niya ang mga gamit ni JM sa private room na pinaglipatan nila nang bigla siya nitong lapitan.“Trinity, pwede ba tayong mag-usap?” seryosong bulong sa kanya ni Red.Muntik pa siyang mapaiktad dahil halos naramdaman niya ang hininga nito sa may bandang tenga niya. Tanda na sobrang lapit nito sa kanya.Napatingin tuloy siya sa paligid dahil hindi lan
JADE'S POV“A-ATE?” wala sa loob niyang tawag sa babaeng kakapasok lang sa entrada ng silid na kinaroroonan niya. “Oh don’t look to surprise just yet, Teej. Simula pa lang ‘to o. Wala pa tayo sa exciting part,” tila nang uuyam naman nitong sagot at sinundan pa iyon ng isang makabuluhang ngiti. Nagpalipat-lipat ang tingin niya rito at sa lalaking nagpakilala bilang si Deo kanina. Although the picture in front of her already suggests a definitive and clear meaning of what the situation is, she still cannot find it in her to believe na may kinalaman ang sarili niyang kapatid sa lahat ng ito. “A-Anong ibig sabihin nito? W-Why are you here? A-And…” wala sa loob niya pa ring tanong. “Anong ‘anong ibig sabihin nito’ ba? God! Isn’t it obvious? Yes, Trinity! Kasabwat ako ni Deo sa lahat ng ito!” may pagmamalaki pa nitong tugon. It was one thing to know, but it’s another thing to hear it directly from her own sister. Pakiramdam niya ay may malaking batong ibinagsak sa dibdib niya sa nari
JADE'S POVNAALIMPUNGATAN...siya ng gising dahil sa masamang panaginip.Kasabay ng pag dilat ng mga mata niya ay ang pagdaloy ng mala-kuryenteng kirot sa ulo niya, kaya agad din siyang napapikit muli.At nang subukan niyang hilutin ang sentido, noon niya napagtantong nakagapos sa likuran niya ang mga kamay.Akala niya ay nananaginip lang siya kaya sinubukan niya pang kalagan ang sarili. Hanggang sa tuluyang magising ang diwa niya at malamang totoo nang nakatali siya. Hindi lang ang mga kamay niya kung di ang buon niyang katawan ay nakatali sa silyang kinauupuan niya.Agad na bumilis ang tibok ng puso niya.Parang biglang nanumbalik sa kanya ang masalimuot na alaala ng pagkakadukot sa kanya noon. Ang sandaling sumira sa buhay niya bilang Trinity Santiago.Pero sa kabila ng takot at kaba ay agad niya ring naisip ang anak.Si JM! sigaw niya sa isip.Mabilis na iginala niya ang paningin para hanapin ang anak, pero wala siyang ibang nakita kung di puro dingding na walang pintura.Lalo siya
RED’S POVNAPABULAGTA… si Red matapos ang high intensity work out na araw-araw niyang ginagawa. Pakiramdam niya ay sasabog ang baga niya sa labis na pagkahingal. This is how he has been trying to get by since he came here in Basilan. He tries his best not to think of anything or anyone else other than his duties, their mission and ADFP. Although their current situation is far from the privileged life na mayroon siya sa kampo, at the moment as mas gusto niyang narito muna siya sa gitna ng kawalan, pre-occupied by everything else na walang kinalaman kay Trinity. It has been over a week magmula nang dumating siya rito para alalayan ang local armed force sa misyon nitong pasukuin ang mga rebelde. Breaking up was never in his plans. But he cannot stop thinking about the possibility na baka nga may nararamdaman din si Trinity para sa kaibigan nito. Maybe she herself is not aware. Baka iniisip lang nito na kailangang siya ang mahalin nito dahil may anak sila, and she has that responsibil
JADE’S POV“AIRA… bakit ba tayo nagtatago dito? Kailangan na nating umalis dahil by now, malamang ay alam na nila na nakatakas kami at sigurado ako na ipapasuyod ni General Rodriguez ang buong villa para mahanap kami,” reklamo niya sa kaibigan habang nakatalungko sila at nagtatago sa may mga halamanan.Matapos kasi sila nitong kaladkarin kanina ay iginiya sila nito sa may mayayabong na halamanan sa may ‘di kalayuan lang sa mansyon. “Shh, sa ingay mong ‘yan ate, kahit sa Timbuktu ka magtago, mahahanap at mahahanap ka nila,” saway naman nito sa kanya sabay luminga-linga sa paligid.She started to grow impatient. They really have no time for this. Kailangan na nilang umalis at magpakalayo-layo, dahil kung hindi, tiyak na mahahanap sila ng mga tao ng heneral in no time. “P-Pero–”“Basta mag-relax ka lang d’yan ate, okay? Alam ko medyo tagilid ang ugali n’ong ate mo, pero wala rin naman tayong choice. Siya lang ang alam kong makakatulong sa inyo,” pabulong ulit nitong saway sa kanya. Sa
JADE'S POVPIGIL... ang hininga niya sa bawat paghakbang nila ni JM habang halos dumikit na sila sa matataas na pader ng bakuran.Hinintay niyang kumagat muna ang dilim bago nila sinimulan ang pagtakas.Mabuti na lang napaniwala niya sina General Rodriguez sa palusot niyang hindi maganda ang pakiramdam ni JM kaya mananatili lang ito sa kwarto. Habang siya naman ay lumalabas lang kapag kukuha siya ng pagkain nilang dalawa.Gaya nga ng narinig niya kanina sa usapan ng mag-anak, nagdagdag ng seguridad ang mga ito sa paligid ng mansyon. Ilang mga naka-unipormeng lalaki na may dalang military dog na din ang nakita niyang palakad-lakad sa bakuran simula kaninang hapon.Alam niyang hindi magiging madali ang makalusot sa mga bantay, pero handa siyang gawin ang lahat huwag lang mailayo ang anak niya sa kanya.Nagpag-usapan nila ni Aira na magkikita sila sa entrance ng mansyon. Susubukan nitong i-distract ang bantay habang susubukan nilang tumakas mag-ina. Hindi niya alam kung magwo-work ba ang
JADE’S POVNAGISING… siya sa sinag ng araw na sumilip mula sa nakasaradong kurtina ng balkonahe sa silid nila ng anak. Marahang kinusot niya ang mga mata at agad na bumaling para hanapin ang orasan. Alas siete y media pa lang ng umaga. Sunod na binalingan niya ang anak na nasa tabi niya. Mahimbing pa rin itong natutulog. Kahit na medyo inaantok pa ay nagpasya siyang bumangon para ayusin ang pagkakasara ng kurtina . Baka kasi magising din ng liwanag si JM. Inayos niya ang kumot ng anak ‘tsaka nagtungo na sa banyo para sa morning rituals niya. Sinikap niyang maging maingat sa bawat galaw para huwag maistorbo ang nahihimbing niyang anak.Makalipas ang halos sampung minuto lang ay muli na siyang lumabas ng banyo. Tulog pa rin si JM.Alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa tulog kaya minabuti niyang lumabas na ng silid.Wala siyang nakitang tao sa pasilyo. Ito yata ang unang beses, magmula nang dumating sila sa mansyon, na wala siyang inabutang tao pagkalabas niya ng kwarto.
JADE’S POVHATI… ang nararamdaman ni Jade habang pinapanood niya si JM na masayang nakikipaglaro sa lolo nito. Nakaupo sa may gilid ng swimming pool si General Rodriguez, samantalang nakalublob naman sa pool ang anak niya. Naroon lang sa tabi ng mga ito at nakaantabay ang isang kasambahay at isang nurse na siyang nag-aalaga sa heneral. Pati si Yoda ay nakiligo na riin kasama ni JM kaya hindi naman siya gaanong nag-aalala.Mas pinili niyang panoorin ang halatang labis na saya ng anak niya mula sa may entrada ng bahay, na hindi rin naman ganoon kalayo sa kinaroroonan ng mga ito. Hindi niya maiwasang mapangiti nang marinig ang malulutong na halakhak ni JM. Parang hindi na niya maalala kung kailan ang huling beses na narinig niyang tumawa ng ganoon ang anak. Narinig na rin ang tawa ng nakatatandang heneral. Kita at ramdam niya rin ang tunay at labis na saya nito magmula n’ong dumating silang mag-ina sa tahanan ng mga ito, ilang araw pa lang ang nakararaan. Naramdaman niyang parang may
JADE’S POVHINDI…niya alam kung gaano katagal siyang nakatalungko sa sulok at umiiyak. Ilang sundalong dumaan na ang huminto para tanungin siya kung okay lang ba siya o kung kailangan niya ba ng tulong. Pero hindi niya magawang tugunin ang mga ito. Ilang beses niya ring narinig na tumunog ang cellphone niya pero hindi niya ring sagutin iyon. Gustuhin man niya ay wala siyang lakas na tumayo o magsalita. Wala siyang ibang magawa kung di umiyak ng umiyak hanggang sa wala nang luhang lumalabas sa mga mata niya. Humikhikbi at nanginginig na niyakap niya ang mga tuhod, ‘tsaka ipinatong ang baba roon. Ramdam na rin niya ang pamamaga ng mga mata niya dahil sa walang humpay na pag-iyak mula kagabi.Hindi niya alam kung kailan umalis ang kapatid niya. Basta napagtanto na lang niya na mag-isa na lang siyang nakaupo sa pasilyo.Maya maya ay may isang pares ng paa na tumigil sa tapat niya mismo. Base sa suot nitong sapatos, ay babae ito.Unti unti siyang nag-angat ng tingin para tingnan kung si
JADE’S POV“HANDAAAAAAAA!!!”Napabalikwas siya ng bangon sa malakas na sigaw na iyon.Mabilis na iginala niya ang paningin.Ilang segundo rin ang nagdaan bago rumehistro sa kanya kung nasaan siya. Kasunod niyon ay ang panunumbalik ng mga alaala ng nangyari kagabi.You are free to love whoever you want now, Trinity.Agad na pinanlabo na naman ng mga namumuong luha ang paningin niya at tuloy-tuloy na umagos ang mga iyon na para bang ilog na walang katapusan. Kagabi pa parang sirang plaka na nag-re-replay sa isipan niya ang mga nangyari. Magmula sa malamig na ekspresyon ng mukha ni Red, hanggang sa mga salitang binitiwan nito. At iyon nga ang nakatulugan niya ng hindi niya namamalayan. Biglang tumunog ang telepono niya kaya sinubukan niyang kalmahin ang sarili para sagutin iyon. “Sige po, Dok. Maraming salamat po,” wika niya ‘tsaka binaba na ang linya. Sandali lang ang naging pag-uusap nila. Tawag iyon mula sa ospital para sabihin sa kanyang pinirmahan na ng pediatrian ni JM ang di