“ARE you okay, Portia?”Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko sa ere nang marinig ko ang tanong sa akin ni Jass. I was standing in front of the window and looking outside while my mind was in turmoil; while I was angry with myself because of what I found out earlier. I controlled myself and wiped the tears that had been freely flowing down my cheeks. Oh, God! I was wrong about what I did and told Crandall, and I feel so guilty now about what I learned from Jass. Why didn’t I believe him when he told me several times that he had nothing to do with what happened to my best friend? Mas inuna ko pa ang galit at panghuhusga ko sa kaniya. Tapos kung anu-ano pang masasakit na salita ang sinabi ko sa kaniya. Oh, Portia! Ano ba ang nangyayari sa ’yo? Kung hindi pa pala nagbalik ang malay ni Jass ay maipapakulong ko ang taong wala naman talagang kasalanan sa nangyaring krimen na iyon nang gabing ’yon. Sunod-sunod na pagsinghot pa ang ginawa ko at muling nagbuntong-hininga bago ako pu
BITBIT ang flashlight na kinuha ko sa kusina, pumanhik ako sa hagdan at nagtungo sa silid na ginagamit ko. Ewan ko ba, pero mabigat ang pakiramdam ko ngayon. Ang kaligayahang nararamdaman ng puso ko kanina ay biglang naglaho na parang bula nang malaman kong walang tao rito sa mansion. Wala rito si Crandall at tanging ang madilim na mansion lamang niya ang nadatnan ko. I’m asking myself, where is he now? But of course I can’t answer myself either. Nang mabuksan ko ang kuwarto ko, madilim din sa loob dahil nakasarado ang kurtina sa bintana. Laglag ang mga balikat ay naglakad ako palapit sa kama at umupo roon. “Umalis ka na kaya sa mansion mo?” malungkot na tanong ko habang nakatitig sa kadiliman.Oh, kung first time ko lang makapasok dito, I’m sure na kanina pa ako natakot dahil sa sobrang dilim. Pero dahil nasanay na rin ako rito, hindi na ako natakot at nag-alinlangang pumanhik dito sa itaas. I’m sitting on the edge of the bed for a few minutes before making the decision to stand
“PORTIA!”First day of work ko ulit ngayong araw kaya marami akong ginagawa at kailangang tapusin, lalo na ’yong mga naiwan kong trabao no’ng nakaraan. Dahil sa pagiging abala ko, hindi ko na rin namalayan ang paglipas ng oras. At kung wala pang may umisturbo sa akin, hindi pa ako mapapahinto sa ginagawa ko sa tapat ng mesa ko.Mula sa pagkakatuon ng aking paningin at atensyon sa monitor ng laptop ko, nag-angat ako ng mukha at nakita ko si Alex na nakatayo sa tabi ng mesa ko. Seryoso ang mukha nito, pero nang magtama ang mga mata namin, kaagad din itong ngumiti sa akin.“Hi,” sabi nito upang batiin ako.Napatuwid naman ako sa pagkakaupo ko. “Alex,” usal ko sa pangalan nito.“Totoo nga ang balita na nakabalik ka na ulit dito,” wika nito. Nakangiti man ay halata pa rin sa mukha nito na parang nahihiya ito sa akin ngayon.Ngumiti naman ako at banayad na nagpakawala nang buntong-hininga. “Yeah. Kakapasok ko lang kanina,” sabi ko.Tumango naman ito at napakamot sa gilid ng kilay at tipid
SUNOD-SUNOD akong napakurap upang siguraduhin na hindi ako namamalikmata lamang ngayon sa nakikita ko. Oh, God! Is this true? After a few days of missing him... now he’s in front of me?Ang puso kong labis na nalulungkot nitong mga nakaraang araw ay biglang kumabog nang husto nang masigurado kong si Crandall nga ang nasa harapan ko ngayon; siya nga ang nakikita ko ngayon.Bigla kong naramdaman ang pag-iinit sa sulok ng mga mata ko. “C-Crandall?” halos pabulong pa ang boses ko pero pumiyok pa iyon.Tumayo naman siya sa kaniyang puwesto at dahan-dahang humakbang papunta sa unahan ng mesa. Habang ako, hindi ko magawang kumilos sa kinatatayuan ko. Bigla kasing nanghina ang mga tuhod ko at feeling ko... kapag kumilos ako ay bigla akong babagak sa sahig. Mas lalo kong naramdaman ang pag-iinit sa sulok ng mga mata ko at hindi ko na napigilan ang pag-uunahan ng pagpatak ng mga luha ko. Ang puso ko ay kumabog pa nang husto. “Y-You... you’re here,” sambit ko ulit.Kahit nanlalabo ang mga mat
MALAPAD at matamis na ngiti ang sumilay ulit sa mga labi ko nang matapos ang mainit at puno ng pagmamahal na halik na pinagsaluhan namin ni Crandall. Kinagat ko pa ang pang-ilalim kong labi at ipinagpalipat-lipat ko ang paningin ko sa mga at mga labi niya.“Oh, damn. Please don’t do that, baby,” usal niya at mas lalo pa akong hinapit sa baywang ko hanggang sa napaupo na ako sa kandungan niya.My arms were still wrapped around his neck as I gently caressed his hair. “I love you, Crandall ko.”“And I love you so much, my Portia.”I felt that my heart was suddenly tickled by a million butterflies because of what he said. Oh, God! I still can’t believe it. Parang pakiramdam ko ay nananaginip lang ako ngayon. But I hope I’m not. Pero kung panaginip man lang ito, sana hindi na ako magising para hindi na ulit ako masaktan pa kapag nawala ulit sa paningin ko ang lalaking pinakamamahal ko.I let out a light but deep sigh into the air and then caressed his cheek with my right palm. I stared at
PINAGBUKSAN ako ni Crandall ng pinto sa front seat nang makalabas kami ng APC. Simula kanina nang lumabas kami sa office niya na magkahawak kamay, nagtataka at nanlalaki ang mga mata ng mga ka-workmate ko nang makita nila na magka-holding hands kami ni Crandall. Wala pa sana akong balak na ipaalam sa mga katrabaho ko na boyfriend ko ang bago naming boss, but I couldn’t do anything but let what he wanted happen. I am also sure that one of the coming days the entire APC will also know that I am Crandall’s girlfriend.“Thank you, babe,” nakangiting sabi ko nang pagkasakay niya rin sa driver’s seat ay siya mismo ang nagsuot ng seatbelt ko. And because his face was so close to mine, I kissed his cheek. He looked at me with a smile and immediately kissed my lips, pagkatapos ay umayos na rin siya sa kaniyang puwesto. “Are you ready, baby?”Tumango ako. “Of course,” sagot ko at mas lalo pang lumapad ang matamis na ngiti sa mga labi ko. Binuhay na niya ang makina at pinaandar niya ang kaniya
I STILL can’t believe what is happening now with Crandall and me. My heart still does not want to subside with its strong beating while we are still tightly hugging each other. Parang ayokong humiwalay sa kaniya ngayon para hindi na matapos itong kaligayahang nararamdaman ng mga puso namin. Oh, God! Dati, isinusulat ko lamang sa mga nobela ko ang kagaya sa mga katagang binitawan ni Crandall sa akin kanina, and only in my novels did I experience a great thrill while writing such scenarios. But never in my wildest dream would this happen to me right now. Ganito pala talaga ang pakiramdam kapag nangyari na mismo sa ’yo.Ang ngiti sa mga labi ko ay ayaw pa ring mawala habang patuloy kong naririnig ang malakas na pagtibok ng puso ng fiancé ko. Oh, fiancé! Ang sarap sa damdamin. “I love you, Crandall!” Bulong ko sa kaniya at muling ipinikit ang aking mga mata. I felt his sweet kiss on my head again while his palms gently caressed my back. “I love you.”Mayamaya lang, bahagya akong napah
PAGKAMULAT ko ng aking mga mata, hindi ko agad nakita si Crandall sa tabi ko. At nang kapain ko ang bandang likuran ko, wala rin siya roon. Nangunot ang noo ko at bahagyang nag-angat ng ulo upang hanapin ng mga mata ko kung nasaan ang fiancé ko. But later, when the door opened, the man I was looking for entered. And when I saw his handsome face, I couldn’t help but smile broadly and sweetly.“Morning! You’re awake, baby!”“Good morning, babe!” Bati ko rin sa kaniya saka ako kumilos sa puwesto ko at sumandal sa headboard ng kama habang hawak-hawak ko sa tapat ng aking dibdib ang dulo ng makapal na kumot. I’m not wearing any clothes right now because after we made love last night, we both fell asleep. Yeah, right! Nang naliligo pa lamang kami ay naging makulit na sa akin ang fiancé ko. At ang akala ko nga pagkatapos n’on ay tapos na talaga kami. But when we came out of the bathroom and he took me to his bed, we made love again. I mean, we did it not only once, twice, but until the dawn.
“CRANDALL!” Bigla akong nagising at napabangon mula sa mahimbing na pagkakatulog ko. I was full of anger, especially when I saw my husband rushing into our room. “W-Wife? Why? Is... Is there a problem?” bakas sa mukha niya ang labis na pag-aalala habang nagmamadali siyang lumapit sa akin.Matalim na titig ang ipinukol ko sa kaniya. At nang tuluyan siyang makalapit sa puwesto ko, kaagad ko siyang pinagpapalo sa braso at dibdib niya. “I hate you! I hate you! I hate you, Crandall!”“W-What? Why?” nalilitong tanong niya habang sinasalag niya ang kamay ko na patuloy pa ring namamalo sa kaniya. “What did I do, wife?”“Where did you go, Crandall? Nasaan ang babae mo?”“Huh?” halos mag-isang linya na ang mga kilay niya habang nakatitig sa akin. Litong-lito ang hitsura niya sa mga sandaling ito. “Portia, what are you talking? Wala akong babae.”“Liar!” singhal ko sa kaniya. “I saw you. May kahalikan kang babae, Crandall.” Bigla na lamang akong naiyak nang maalala ko na masaya sila nang babaen
A wide smile spread across my lips as I looked at myself in the full-sized mirror. I want to cry because of the happiness my heart feels at this moment, but I hold myself back because I might ruin my make-up. I was wearing my simple yet elegant off-shoulder wedding gown.A week after, Crandall proposed to me, here we are finally getting married today. Oh, God! I still can’t believe it. My heart is still full of happiness because in a few moments, I will be Mrs. Crandall El Greco. Even though I knew that a week was a very short time for preparing for our wedding, I didn’t object when he suggested getting married right away and thought we could finish everything in a few days. And we made it with the help of important people in our lives, that are also excited for us to get married. Maraming connection si Crandall, maging si Mama Sugar at Papa Damian. Kaya naging madali na lamang ang lahat para sa amin. And there was no problem with the venue of our wedding, because both Crandall a
“OH, PORTIA! Napakasaya ko ngayon na muli tayong nagkita.” Yakap-yakap ako nang mahigpit ng Mama ni Crandall. At nang pakawalan ako nito, ikinulong nito sa mga palad ang mukha ko at ilang beses na hinalikan ang magkabilang pisngi ko. “I missed you so much, hija.”“And I’m happy too na nagkita po ulit tayo, Tita Sugar.”“Oh, come on! You are already part of the family, Portia. Anak na rin kita kaya Mama na rin ang itawag mo sa akin.”Ngumiti ako nang malapad. “Thank you po, Ma.” “At kagaya sa Mama mo, masaya rin ako na nakita ulit kita, Portia.” Anang Papa ni Crandall. Niyakap din ako nito at hinalikan sa pisngi.“Thank you po, Papa Damian.”“Congratulations again to the both of you.”“Thank you, Pa,” sabi ni Crandall sa papa niya. “Hi, Ate Portia!”“Elle!”Kaagad din itong yumakap sa akin nang mahigpit. “I thought I would never see you again.”“It’s been a long a time,” sabi ko.“Congrats again sa inyo ni Kuya Crandall. And... I’m happy. I mean, we are happy to know na may apo na
“I THOUGHT magla-lunch date tayo, babe?” nagtatakang tanong ko kay Crandall habang nasa labas ng bintana ng kotse ang paningin ko. I’m just confused kung bakit nandito kami sa bundok. I mean, maganda ang buong paligid. Puro bundok, mga damo at punong kahoy ang nakikita ko. At parang may malalim na bangin pa sa ’di kalayuan. “Babe!” Nilingon ko siya habang magkasalubong ang mga kilay ko.He gave me a wide smile. And before he answered my question, he stopped his car.“We’ll have a lunch date here, Love.”Mas lalong nangunot ang noo ko at saglit siyang tinitigan nang seryoso. Pagkatapos ay muli akong napatingin sa labas ng bintana. “Are you serious, Crandall?”Narinig ko siyang tumawa nang pagak. “Trust me, Love. You’ll gonna love this day.” Pagkuwa’y narinig ko ang pagbukas niya sa pinto sa tabi niya at umibis siya. Umikot siya sa may puwesto ko at pinagbuksan niya ako ng pinto at inilahad ang kamay sa akin upang alalayan ako. “Careful, Love.”Medyo mahangin ang paligid kaya kaagad na
WHEN I opened my eyes, suddenly, a sweet smile appeared on my lips as I looked at the portrait of me and Crandall hanging on the bedroom wall. I’m sure it was taken the day he proposed to me five years ago. And then I glanced at the window. Maliwanag pa rin sa labas, but I’m not sure what time it is. When I looked next to me, I didn’t see Crandall. Banayad akong nagpakawala nang buntong-hininga pagkuwa’y kumilos ako habang hawak-hawak ko ang kumot sa tapat ng dibdib ko.Nasaan na kaya ang lalaking ’yon?Nang makababa ako sa kama, naglakad ako palapit sa bintana habang hila-hila ko ang makapal na kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. A wide smile appeared on my lips again when I saw the beautiful view outside the house. Oh! I really missed this. After five years, makakadungaw pa pala ako sa bintanang ito para tingnan ang buong paligid ng bahay namin ni Crandall. Saglit kong pinagsawa ang paningin ko sa labas bago ako nagdesisyong bumalik sa kama. I let the thick blanket fall to
NARINIG kong inihinto ni Crandall ang kaniyang kotse. I have no idea where we are now because he blindfolded me earlier when we got back in his car. “Babe, where are we now?” tanong ko sa kaniya.“Um, I can’t tell you yet, Love,” sagot niya. “But it’s a surprise for you.”“Hindi mo naman kasi sinabi sa akin kanina na may surprise ka sa akin ngayon. Hindi ko tuloy napaghandaan.”Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pagkatapos ay naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ako sa pisngi ko.“I will remove your seatbelt, Love.” “Thank you, babe.” “You’re welcome, darling,” aniya. “Just wait a minute. I’ll open the door for you.” Narinig ko ang pagbukas-sarado ng pinto sa driver’s seat at ilang segundo lang, bumukas din ang pinto sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan ako. “Just be careful.”Hinawakan niya rin ang ulo ko para hindi ako mauntog. “Kinakabahan na naman ako,” sabi ko sa kaniya habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya dahil natat
“C-CRANDALL!” I looked at him as he slowly parked his car on the side of the road. I wondered why he was stopping his car gayong wala naman kaming makitang mga tao o bahay sa paligid. Ang tanging nakikita ko lang ngayon ay puro mga puno at matataas na damo. Nang tuluyan niyang mapatay ang makina, nagbuntong-hininga siya saka binalingan din ako ng tingin. Ngumiti siya sa akin.“W-What are we doing here? Nasaan tayo?” tanong ko sa kaniya.“Relax. Wala naman akong gagawing masama,” sabi niya.“Pero bakit nandito tayo?” Sa halip na sagutin ang tanong ko, binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya umibis. Kahit nagtataka ako at medyo kinakabahan dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko ngayon na puwede niyang gawin sa akin dahil kami lang naman ang tao rito, pero inalis ko iyon sa isipan ko. I know Crandall, he can’t do anything bad to me. Except if he no longer feels love for me and just intends to take my child from me. Ugh! Napa-paranoid ako sa pag-iisip ngayon ng hindi maga
DAHAN-DAHANG humakbang si Crandall palapit sa may ibaba ng hagdan habang pababa naman kami ni Link. Ang ngiti sa mga labi niya ay parang nag-aalinlangan habang nakatingin siya sa anak namin. He let out a deep breath when there was only one step between the three of us. “H-Hi!” Mahina ang boses niya nang batiin niya ako, at pagkatapos ay tiningnan niya rin si Link. “Hi, buddy!” Link didn’t speak immediately. Instead, he grabbed my hand that was holding his shoulder and looked up at me. “Mama!”“Yes, sweetheart?”“Wasn’t he the one who got mad at you when we were at the mall?” tanong ng anak ko. Muli akong napatingin kay Crandall. Pagkatapos ay umupo ako sa baitang para magpantay kaming dalawa. “Sweetheart, ’yong nangyari sa mall no’ng nakaraan... It was just a misunderstanding,” sabi ko. “But...” Tumingala ako ulit kay Crandall habang mataman lamang siyang nakatingin sa aming mag-ina. When I turned to look at Link again, I smiled and gently squeezed his chin. “He’s your Papa. A
MATAMAN kong pinapakatitigan ang airplane ticket na iniwan ni Crandall sa akin kanina nang umalis siya. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin at iisipin ko ngayon. Naguguluhan ako. After our conversation earlier; after he explained and apologized to me because of what happened, he left when I told him I needed time to think because I was completely shocked by what I found out. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko. All these years, I thought he was to blame for hurting me so much, so I left him. And if he is telling me the truth, that he really has a twin... Randall is the one who is guilty and should be blamed. Nagkahiwalay kami ni Crandall nang matagal na panahon nang dahil sa kapatid niya. Pareho kaming nasaktan at naghirap ang mga damdamin nang dahil sa kapatid niya. I took a deep breath to loosen my tight chest.It is true he went to Cebu before. I now have the proof in my hands. His name is written on this airplane ticket. Mula sa pagkakaupo k