Chapter 4 : The Rebel Heir

ACE'S POV

21:00 at New Manila District  

"Waaaah! Ace! Isa po ako sa mga avid fan ninyo! Gusto ko lang sanang I-abot 'tong regalo ko, sana magustuhan n'yo!" nakayuko habang nakapikit na sambit ng isang fan na biglang pumasok sa tent namin. 

"Hey! Who are you?! Paano ka nakapasok dito?! Security! Security!" sigaw ni Cloy, My manager.

Inawat ko s'ya pagkaway humakbang ako papalapit sa fan na hinihila n'ya palabas. "It's ok, let her be," sambit ko saka ako lumapit dito. "Hi, what's your name?" nakangiti kong tanong. 

"Ah. Eh, uhm, ano!  I'm Aya!" tila kinakabahan at nauutal nitong tugon. 

"Aya. Such a cute name, isn't it?" I said with a teasing smile. Disgusting.

"Ah. Eh, Ace, This is for you!" Nalipat ang tingin ko sa paper bag na inlahad n'ya sa harapan ko.

"Aw, you didn’t have to, but thanks anyway." I stepped closer and gave him a smile.

"A-Ace?" she stammered as I took the paper bag from his hand.

I was caught off guard when without warning she suddenly fainted. I nearly rolled my eyes at the scene, but I managed to keep my composure.

"Waaah! My gosh! Security! Security!  I need assistance. Someone died!" tili ni Cloy saka n'ya binuhat ang fan palabas dahilan para mapailing na lang ako.

"What a sham act," narinig kong saad ni Lucan.

"You deserves a plaque for your explicit acting, My highness," sarkastikong sambit naman ni Zero. 

Hindi ko sila pinansin at dumiretso ako sa trash can para itapon ang paper bag na hawak hawak ko pagkaway kumuha ako ng alcohol. 

"What a mess," I uttered. 

"So, when are you going to stop messing around here and return to Montreal?" Lucan asked while his eyes fixed intently on his laptop.

"When Kairo is dead," I replied in an instant.

"Woah, calm down, you arrogant devil," he said, exaggerating. "But your grandpa—I mean, Mr. Montreal—already told you to return," he added.

"As if anyone could order around the precious heir of the three biggest companies in the Philippines," Zero commented again.

"So, what’s your plan if he insists you to come back?" Lucan asked.

"I’ll gonna blow up the Montreal Mansion," I replied flatly, causing both of them to look at me in shock.

"What a crazy devil indeed," Lucan blurted out of his disbelieve.

"You have gone mad," Zero uttered as well.

"Talking to yourself, Mr. Zero Stanphil?" Lucan asked with a grin.

"No, talking to ourselves, Mr. Lucan Inoue Nagasa," Zero smirked back.

"Lol, Zero! Anyway, Isn't that too much, Ace?" Lucan faced me again.

"Yeah, what kind of person in their right mind would blow up their own family mansion just to avoid going back to their studies?" 

"Say, what if Kairo doesn’t disappear like you planned?" Zero asked.

Hindi ko na napigilan at binato ko sa sahig ang hawak kong champaign glass na hawak ko.

"That bastard cousin of mine is such a pain in the ass! I can’t even stand the thought of us breathing the same air. So, tell me, how much worse would it be if I have to see his damn face in that damn university again?!"

"Your aunt Monique is shaking," natatawa n'yang saad. 

"Quit talking about those two if you don't want to Ruin the mood," I loured out. 

"So, paano mo naman pasasabugin ang Montreal mansion, Mr. Montreal?" sarkastikong tanong ni Lucan sa'kin.

"Instead of asking me, Why don't you ask the stupid manwhore beside you,"  nadako ang tingin ko kay Zero.

"Ha? Ako? Why me?" tanong naman nito habang naka half-open ang damit dahil kanina pa nakikipag make-out.

"Your family business deals with firearms and explosives, right?" Lucan asked him.

"Kings, my apologies, but our business is damn legal! Do you want my mom and dad to send me back to the military camp again? No?" he said, laughing.

"Uncle Ten and Aunt Ella are still good parents for pulling you out of that camp," Lucan replied.

"Hahaha! You bastard! I’ve got plenty of girls to entertain, and dare say that after you’ve experienced what I went through in that hellish military base. You, heartless virus master," he retorted.

"So, where's the firearms and explosives you are talking about?" seryoso kong tanong sa kan'ya. 

"You could practically pierce a hole through my face with that stare, Ace. But don't worry, it's already been settled. No need to bother yourself," he replied.

"How and when?" I asked again.

"You know that jerk, named Rui?" he asked with a grin, but neither Lucan nor I answered.

"HAHAHA! Of course, you don’t remember the names of your toys in Montreal. But anyway, he introduced himself as someone looking to buy illegal firearms on the black market through his dad’s connections. Isn’t that great?"

I feel displeased of what I've heard. "The transaction," sambit ko.

"What?" tumingin s'ya sa'kin. 

"When and where the hell is this damn transaction going down, you damn dickhead?!"

"Uhm right here, right now?" sagot nito sabay ngisi. 

"W-what?" napatayo ako agad.

"Mr. Ace Relick, you coming up next. please proceed backstage." Napahawak na lang ako sa sintido ko nang marinig ko ang sigaw ng isa sa mga Production staff sa labas ng tent ko. 

"Let's talk after the fashion show, you bastard!"  I said, frowning.

"Sure, My highness," nakangiti nitong tugon na lalong nagpayamot sa'kin.

Paglabas ko sa stage ay nakakairitang sigawan ng fans agad ang sumalubong sa'kin. This is annoying but I still need to do this sickening job and walk throughout the stage. I have this expressionless look on my face while walking on the aile when I noticed something strange happening in the crowd.

There's A hostage is taking offstage. Nag-simula nang magkagulo ang mga tao nang bumaba ako sa stage ngunit saktong pag-baba ko ay ang pag-sulpot naman ng ilang mga lalaking naka-suot ng itim na tuxedo sa harapan ko. 

This is starting to piss me off. Really.

"Guevara, Sy, Montreal. Which company’s security are you guys from?" I asked in a sharp tone. 

"Mr. Montreal ordered us to protect you, Young Master," sagot ng isa sa kanila.

Am I kid or what? "Just pissed off already," I muttered, but they didn’t move an inch. 

He was about to grab me when I quickly choked him. "When I told you to back off, just fuck off!!" I spat, then shoved him away.

Pahakbang na ako ulit nang may humarang muli sila sa'kin. Ha! What an annoying pest.

"There’s a group of mafia and assassins waiting to ambush you if you don’t follow Mr. Montreal’s orders, Sir."

Naramdaman ko na lang ang pag-igting ng panga ko sa narinig ko. Nag-sisimula na akong mapikon sa mga nangyayari nang may makita ako sa likuran nila. "Instead of me, Why don't you watch your back instead?" tinatamad kong tanong na nagpamaang sa kan'ya.

aktong paglingon n'ya ay kamao agad ni Zero ang sumalubong sa muka n'ya. "Hey, right here," sambit naman ni Lucan saka ito bumitaw ng isang malakas na tadyak sa sikmura nito.

Nanonood pa din ako sa kanila nang may mapadpad na lalaki sa harapan ko. "Fvcked off!" saad ko saka ko s'ya sinipa sa muka. 

"Aww! That hurts for sure," sambit ni Zero matapos mawalan ng malay ang pinakahuling lalaki sa harapan namin.

Pahakbang na ako pupunta sa kanilang dalawa nang makarinig kami ng putok ng baril.

"What the hell is that?" Lucan asked, napaiwas naman ng tingin si Zero.

"Zero you jerk! is that your doing?" singhal ko. 

"Well, that hostage-taker is our scapegoat," hindi makatingin n'yang sagot. 

"What the hell is with the scapegoat, you fvcker?!" balik tanong ko. 

"Well, it’s not my fault. It’s that jerk Rui’s plan to hold the transaction here, but unfortunately, the authorities seem to have caught wind of it. Right now, the PNP’s undercover agents are scattered everywhere. 

"You mean, You rent a hostage-taker to make a commotion so that Rui can escape?" Pag-kaklaro ni Lucan, ngumisi lang si Zero saka ito nag peace-out.

"Ugh. Fvck!"  I frowned as I comb my hair using my hand out of annoyance. 

"So, where's that jerk, Rui?"  I asked again. 

"I already instructed my dad's men to bring Rui to us, isa pa dala n'ya 'yung pera mo."

"You know Zero, can I just kill you?"

"Haha no,  I still have 10 girlfriends to devirginized."

"Proud dickhead, huh?" tumalikod na lang ako ulit dahil baka masapak ko pa s'ya

BANG!

Nang makarinig kaming muli ng putok ng baril ay pare-pareho kaming napahinto.

"Where's that gunshot came from again?" Lucan asked. 

"Oww. Look, there's an interesting commotion out there."

Napatingin kami kung saan nakatingin si Zero. Sa gitna, kung saan nakatayo ang hostage-taker, ang hostage victim at ang isang pulis. Lahat kami ay pare-parehong natigalgal ng biglang balian ng leeg ng hostage victim ang isang pulis habang nakahandusay naman sa sahig 'yung hostage-taker. Lalo pa kaming napamaang ng bigla nitong sipain ang isang card mula sa sahig at saluhin n'ya ito sa ere pagkaway ginilitan n'ya ang pulis sa isang iglap gamit ito.

"Wow," Zero said, his voice laced with amusement.

"Uhm, are we guys watching some sort of action movie filming here?" tanong naman ni Lucan. 

"This shooting is freaging insane, It seems fvcking real... Is it a prank perhaps?" dagdag pa ni Zero. 

Hindi ko sila pinansin at nanatili akong nakatitig sa mga nangyayari at pinipilit na inaaninag ang muka ng hostage victim. There's something strange in her, I just can't figure it out.

Nakatingin pa din kami dito ng biglang nalaglag ang sumbrero nito dahilan para kumawala ang buhok nito na s'yang lalong nagpalaglag sa panga namin.

"Woah! She has white hair—what, is she some kind of cosplayer or something?" 'di makapaniwalang tanong ulit ni Zero.

"If this is a shooting, then saan na napunta 'yung hostage-taker na ni rent mo?" maang tanong ni Lucan. 

Shooting? Are they fvcking blind? the blood is damn real, and there’s no camera around. Worse, everyone looks completely shocked. Nakatitig pa din ako sa babae ng bigla s'yang nagsuot ng cap at ng face mask saka s'ya tumakbo. 

"Do you guys, saw her face?"  I asked. 

"Our location is quite far, tho," Zero answered my question. 

I don't know what's got into me but I can't help myself from leering while watching her to escape.

"That girl reminds me of someone, isn't she resemble..." tumingin ako ng masama kay Zero bago n'ya pa matuloy ang sasabihin n'ya. "Haha. I'm joking. Chill," ngumisi s'ya.

"Kung ano-ano na ang nakikita natin dito pero wala pa din ang mga tauhan ng daddy mo at 'yung Rui," pag-iiba ng usapan ni Lucan.

Pasagot na si Zero ng biglang may humintong kotse sa harap namin. "Hey, the car is already here. Hop in," anyaya n'ya.

Hindi na kami nag-aksaya ng oras at sumakay kami agad sa kotse. Pag-sakay namin ay s'ya namang pag-baba ng mga tauhan ng daddy ni Zero. Zero drives the car while Lucan is seated in the passenger seat, and me at the back with an unfamiliar face of someone who looks stupid sitting beside me.

Tinitigan ko s'yang maigi. Now, I remembered him. He is really one of our TOYS.

"Tell me, now that The New Manila District is a mess where the hell are we gonna do the transaction?"

Imbes na sumagot ay umiwas lang ito ng tingin pagkaway yomuko. "S-sa hide-out ng mga taga black market," nauutal nitong saad. 

"So, everything runs smoothly as I expected," singit ni Zero. 

"You guys promised me one thing," nakayuko pa rin nitong saad. 

"You have a guts to say that when you can't even lift your head," I sneered out.  "So, what is it?" I finally asked.

"Stop toying me and Yuri!" taas noo nitong tugon. 

Yuri? And who the hell is that? And Stop toying, huh? Real Pathetic.

Pasagot na ako sa kan'ya nang mapansin ko sa rare view mirror na may dalawang kotseng sumusunod sa amin. "Why the hell those cars is tailing us, Zero?"

"The other car is one of the Black market vehicles but the other one, uhm.  I'm not sure, you have no idea?"

"I won't ask if I have an idea, you asshole!"

"This is bad," Lucan anxiously said. Napatingin ako sa kan'ya.

"That sticker on their car, it reminds me of something."

"What is it?" tanong ko. 

"Mafia," He replied. 

"Should we call Lolo Julyo for help?" biglang tanong ni Zero. 

Sinamaan ko s'ya ng tingin. "Stop spewing nonsense, will you?"

"Haha! Okay, Chill."

"So what are we gonna do now?"

Muling bumalik ang atensyon ko kay  Lucan. No choice.

"Hit the break," I said.

"Opps! Sorry, My highness, kahit anak ka pa ng dating Ace ng Black Brother ay hindi pwede," sambit ni Zero. 

"You want your lolo's kill us?" segunda din ni Lucan. 

"Just shut the fvck up and stop the fvcking car!" I shouted. 

"Fine!" napilitang sambit ni Zero.

Pahinto na ang kotse ng biglang may malakas na pagsabog na nangyari sa likuran namin. Lahat kami ay halos malaglag ang panga nang makita naming pira-piraso na ang kotse ng mga mafia sa daan.

"Wtf Men? What the hell is that?" Zero asked.

"They committed suicide?" Lucan quired too.

Napamaang na lang ako. Nakatingin pa din ako sa likuran nang may makita akong bigbike na biglang lumihis ng daan.

Big bike? Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan. Feeling ko ay tumaas ng husto ang anxiety level ko. Hell! I just feel this when Xyrine is around. Fvck! Don't tell me, it's her? No. She is now in Florida with dad. Yeah. It's impossible.

Huminga ako ng malalim at pilit na pinakalma ang sarili ko. Maya maya pa ay nakarating na din kami sa hide-out kung saan gaganapin ang bentahan ng illegal firearms, Isa itong lumang gusali sa isang tagong lugar.

Bago kami bumaba ay nag-suot muna kami ng face mask. Naunang kaming pumasok sa loob kasunod ang mga taga black market, iginaya nila kami hangang sa makarating kami sa isang silid kung saan nakabalandra ang sandamakmak na mga armas at pampasabog.

"Nasaan ang pera?"

Tanong ng isa sa kanila. Kinuha ko kay Rui ang pera saka ito nilahad sa lamesa. Nang matapos nila itong  I-check ay agad nila itong kinuha pero napangisi na lang ako ng bigla nilang itutok ang mga baril nila sa amin. 

'I already expected this.' Nagkatinginan kaming tatlo ni Lucan at Zero. We were about to fight when someone’s ringtone suddenly echoed through the entire room

["Strumming my pain with his fingers (one time, one time)

Singing my life with his words (two times, two times)

Killing me softly with his song

Killing me softly with his song

Telling my whole life with his words

Killing me softly with his song"]

"Sino 'yan?!" sigaw ng isa sa mga lalaki sa kabilang Grupo sa labas kung saan umalingangaw ang ringtone na narinig namin. "Lumabas ka sa tinataguan mo kung ayaw mong tadtarin ka namin ng bala."

Napatingin kaming lahat sa pinto. Hindi ko alam pero biglang kumabog ng sobra ang dibdib ko nang makita kong pumasok sa silid ang isang babae. She's Wearing a Black fitted sando with black fitted jeans along with her black facemask and cap.

Xyrine? No. Teka, Hindi ba't s'ya 'yung kakaibang babaeng may puting buhok  sa New Manila District kanina? Anong ginagawa n'ya dito? Tumitig s'ya sa kabilang grupo pagkaway sa aming tatlo ni Lucan at ni Zero. 

"Ikaw, kasamahan ka ba nila?" tanong ng kabilang grupo dito pero hindi ito kumibo.

Hinila s'ya nito saka pabalandrang tinapon papunta sa 'kin. Napaigtad na lang ako ng masubsob s'ya sa dibdib ko. Nang magkatinginan kaming dalawa ay nakaramdam ako ng kakaiba.

"Move," sambit ko sabay tulak sa noo n'ya na mukang nagpabalik sa ulirat nya dahilan para kumunot ang noo n'ya. Annoying.

"Ang akala ko ay malinis ang transaction na 'to pero bakit may mga mafia na nakasunod sa atin?!" bulyaw ng isang lalaki sa kabilang grupo. 

"Wha the fvck you are expecting dumbass?!" si Zero ang sumagot.

"Anong ibig mong sabihin ha? Sino ba kayo?" tanong nitong muli.

"You don't deserve to see our faces," sambit ni Lucan na kinanuot ng noo ng lalaki sa kabilang Grupo.

"Nakapangalan sa isang pinaka mayamang business tycoon heir ang transaction na 'to kaya mas mabuti pa ay tangalin nyo na ang face mask n'yo."

Nang tumingin sa'kin si Lucan ay tumango ako.

"Fine." Lucan finally said. 

Nang tangalin ko ang facemask ko ay saktong napalingon ako sa babaeng katabi ko. Hindi ko alam pero imbes na mairita dahil nakatulala s'ya sa'kin ay nakaramdam ako ng kung ano, I should be annoyed at this point, but She really resembles Xyrine.

Arg! What the hell exactly I am saying?! 

"What a turn of events. These heirs really think this kind of transaction is a game. Well, since you guys are making fun of us, let's play a game," nakangisi nitong sambit.

"Hey, do you think we're here to play your games," I asked. 

"Yes, now, listen carefully, Both groups will be going to assemble the rifle in front of us."

"Ha, this is kind of a waste of time. Anyway, what's the deal?" Lucan asked. 

"Whoever finished first gets the right to be the first to kill."

I can assemble a Rifle in just 2 minutes but I feel like slacking right now. Isa pa, andito si Zero. He didn't went military for nothing.

"Zero, do it," kalmado kong sambit.

Akmang magsisimula na sila ng biglang dumampot ng baril si Rui na s'yang nagpauwang ng bibig namin. Ang laking tanga n'ya lang dahil naunahan s'ya ng kabilang grupo magpaputok. 

"A-ace, kasalanan ko ang lahat. P-patawarin mo ako," sambit nito habang namimilipit sa sakit.

Napabuga na lang ako ng hangin. Yeah, you are stupid as you seem. So, Hurry up and Die already. 

Nagsisimula na akong mairita ng biglang nagsalita ang babaeng nasa tabi ko.

"50 segundo.." tila wala sa sarili nitong saad dahilan para mapatingin kaming lahat sa kan'ya.

"Impossible," saad ni Lucan. 

"You making me laugh, get out of this," kunot noong sambit ni Zero. 

"Deal." Rinig kong sambit ng lalaki sa kabilang grupo habang nakangisi. 

"Don't be stupid, You can't able to—"

"Tumabi ka." Napahinto si Zero nang tumingin ito sa kan'ya.

Ang mga mata n'ya. I saw something like this before. But where? When?

Mabilis na tumabi sa Zero pagkaway tinaas n'ya ang dalawa n'yang kamay saka s'ya ngumisi. Binabalot na ng katahimikan ang buong lugar na kinaroroonan namin bago sila magsimilang mag-assemble.

"Timer starts now..."

Nakatayo habang nakatingin lang s'ya sa kabilang grupo nang magsimulang mag-assemble ng rifle ang kabilang grupo.

What the hell is she doing? Bakit hindi s'ya kumikilos?

Nananatiling nakatingin pa rin ako sa kan'ya nang isang iglap lang ay biglang s'yang nawala.

What? Where is she?!

"Done!"

Napatingin kami sa kabila ngunit halos malaglag ang panga namin nang makita naming nasa likod n'ya na ito. 

"Fvck! That was fast!" bulong ni Zero. 

"We won, now kiss our Ass—" CLACK!

Pare-pareho kaming napalunok ng ikasa nito ang shotgun malapit sa tenga ng lalaki.

"T-teka, k-kailan ka pa nandjan'n?" nanginginig na tanong nito.

"Shinu." Tila wala sa sarili naman nitong tugon. 

Shinu? It's japanese.

"Lucan, what it means?" Tanong ko. 

"Shinu means..." BANG!

Bago pa makasagot si Lucan ang tanong ko ay sumambulat na sa paligid ang laman ng ulo ng lalaki sa buong paligid. 

"Die..." Sa wakas ay nasabi ni Lucan habang nakatulala. 

"J*sus!" nakauwang ang bibig na sambit ni Zero. 

Kahit di makapaniwala sa nangyayari ay 'diko magawang alisin ang tingin ko sa kan'ya. Inangat n'ya ang rifle na inassemble n'ya kanina gamit ang paa saka n'ya ito sinalo at kinasa. Mabilis pa sa alas-kwatrong inisa-isa n'ya ang mga lalaki sa kabilang grupo gamit ang rifle na hawak n'ya nang hindi man lang kumukurap kaya lalo kaming napamaang.  

"Ha..halimaw ka," Halos tulalang sambit ng natitira sa kanila.

Akmang patakbo na ito ng isang iglap lang ay bigla itong sumulpot sa harapan nito at pinukpok s'ya ng rifle sa ulo. Kasabay ng pag-angat ng ulo ng babae ay ang pagbagsak ng sumbrero nito sa sahig dahilan para bumagsak sa ang mahaba n'yang buhok. 

Ang puti n'yang buhok. Muling bumilis ang tibok ng puso ko.

"P-pakiusap, b-buhayin mo ako," naiiyak ng sambit ng lalaki.

Napangiti na lang s'ya sa narinig n'ya. Nang mga sandaling 'yon ay parang wala na s'yang naririnig. Dahan-dahan s'yang lumapit dito pagkaway hinawakan n'ya ito sa ulo at walang pag-aalinlangang sinubo sa bibig nito ang hawak n'yang Rifle. Kasabay nang pagtulo ng luha ng lalaki ay ang pag-sabog ng bao ng ulo nito sa buong paligid.

Muli akong napalunok.

"This feeling... Isn't enough." She blurted out of the blue. 

"What did she say?" Di makapaniwalang tanong ni Zero. 

Lahat kami ay naninigas na sa kinatatayuan namin ng bigla s'yang humarap sa'min.

"Guys, I think, We should run," Zero said again. 

Nakatingin pa din ako sa kan'ya ng bigla n'yang kinuha ang shotgun malapit sa kan'ya saka n'ya ito kinasa.

"1443," nakayukong sambit nito. 

"1443?" Sabay sabay naming sambit na tatlo. 

That code. Pigil ang hiningang napa-atras ako. Tama, I saw something like this before. It's like mom's eyes. I know for sure. She is an Assassin. 

Walang pag-aalinlangan n'yang tinutok sa'amin ang shotgun ng biglang may humawak ng braso n'ya.

"Ice, tama na," sambit ni Rui. 

"....." Walang boses na sambit nito.

Nang mapagtanto n'ya ang sinabi nito ay bigla itong bumalik sa ulirat n'ya. Nakatitig pa din ako sa kan'ya ng bigla akong tapikin ni Lucan at sumenyas na umalis na. "We got what we need, let's get out of here," sambit n'ya pa. 

"Tama tama! Let's run, this is getting bad," Zero also added. 

Sumunod ako sa kanila pero hindi pa din maalis ang tingin ko sa babae. Palabas na kami nang napamura si Lucan. "Dammit! Bakit ang daming sundalo dito!?" 

Napatingin ako harapan ng gusali kung saan s'ya nakatingin.

"Is it one of your lolo's doing, Ace?" 

Umiling ako. "Let's go to the back," saad ko.

Nang makalusot kami sa likuran at makasakay nang kotse ay walang nakapagsalita sa'min. 

"Are we guys thinking the same thing?" tanong ni Lucan. 

"Ace, sabihin mo. Wala bang ibang anak ang mommy mo?" tanong naman ni Zero na sinamaan ko lang ng tingin.

"I mean, That girl is indeed an Assassin! Have you seen her eyes?! It's seems like a black hole! as if, she is dead and she didn't know anything but to kill. To be honest maliban kay Aunt Xyrine ay ngayon lang ulit ako kinilabutan ng ganto katindi." Mahabang saad ni Zero.

Napaisip ako sa sinabi n'ya. It's the same thought I am thinking now. 

Who is she?! Nahuhulog na ako sa lalim ng iniisip ko nang mapatingin kaming lahat sa mga sundalo na ngayon ay nakasaludo sa taong nasa harapan nila.

"Salute to Captain Ice Ac—"

"Fvck! Tumabi kayo!" saad ng babaeng sinasaladuhan nila.

Lahat kami ay natulala.

"Woah! So, she is not an assassin but a high-rank military official. What the hell?!" bulalas na saad ni Lucan. 

"This is insane! Isn't? Wala sa military camp na pinuntahan ko ang kayang kumilos ng ganun kabilis."

Napasuklay ako ng buhok gamit ang kamay ko dahil sa mga narinig ko. I feel terrified and thrilled at the same time. Geez, I’m sure I’m feeling something right now that I’ve never felt in my entire life.

"Lucan, hack their communication line," despirado kong saad. 

"Ha? It's Government line and..."

"50 million."

"Woah. You are quite serious, huh? 100." Ngumiti s'ya.

"Deal. Just fvck it!"

"Affirmative, sir!" 

Maabilis n'yang kinuha ang cellphone n'ya at ang device na ginagamit n'ya pang mang-hack.

"Done," sambit n'ya matapos ang ilang minuto pagkaway inabot n'ya sa'kin ang headphone n'ya. "Just make it quick."

I nodded. Nang maramdaman kong konektado na 'to ay napangiti ako. 

"This is Ace Montreal," sambit ko. Napangiti na lang ako nang makita ko s'yang lumabas sa military vehicle habang nakakunot ang noo. 

"I just hacked into the line you're using to communicate, but I’m afraid it won’t last long, so you better listen up,"

"Then Speak up," malamig ang tono n'yang tugon. 

Damn her voice. Hindi ko napigilan at napangisi akong muli.

"Well.. " huminga ako ng malalim.

"... let's meet each other again, Ms. White Hair."

**Toot toot**

I grinned after I ended the call.

"Wow. Master ang bilis mo," natatawang anas ni Zero. 

"Shut the fvck up and start the engine." Binato ko s'ya ng headset. 

"Aish. You guys are absurd," bulalas naman ni Lucan.

Umarkong muli ang sulok ng labi ko. Captain, huh? I've never encountered anyone as fascinating as Xyrine.

You will be mine, That's for sure.

"Anyways, now that we have these things. What are you gonna do next?" tukoy ni Lucan sa mga pampasabog na binitbit namin.

Tumingin ako nang seryoso sa kan'ya. "Next week, Lolo Xander will be hosting a party to announce his candidacy for vice president in the upcoming election."

"What do you mean?" tanong nilang dalawa.

Napangisi ako.

"Oras na para pasabugin ang Montreal."