Kabanata 11

Sweet

"Why are you still up late?" Bungad nito sa akin sa seryosong tinig.

"Uh, hindi kasi ako makatulog," sagot ko na umiwas ng tingin dito. Ang totoo ay hinihintay ko talaga siyang bumalik.

Nanatili ang madilim nitong tingin sa akin bago muling magsalita.

"Si Peter ba 'yong nakita kong kausap mo kanina?" He asked.

Bahagya akong tumango at pinanood kung paano ito marahas na mag-buntong-hininga sa harap ko.

"Alright, take a sleep maaga pa kitang ihahatid bukas," aniya sa akin bago ako talikuran at umalis.

Kumunot ang noo ko at nagtatakang sinundan siya ng tingin. Bumalik muli ako sa paghiga at pinilit nalang na makatulog.

Maaga naman akong nagising kinabukasan, nadatnan kong may nakahain ng almusal sa lamesa, meron naring naka handang damit na susuotin ko. Napasip tuloy ako kung paano niya nakukuha ang taste na gusto ko sa pananamit.

Masaya kong tinungo sa veranda at doon kumain ng almusal para rin makita ang ganda ng San Simon. Nang matapos ay lumabas ako sandali para mag lakad sa dalampasigan.

May ngiti sa labi akong naglakad at parang batang namulot ng mga seashells at ilang nagagandahang bato. Nilasap ko pa ang sariwang hangin dahil siguradong pagbalik ko ng Manila ay puro polusyon at alikabok na lang ang maamoy ko.

Habang nag lalakad ay nakita ko ang paglabas ni Teriss sa resort. Mukhang uuwe na ito base na rin sa bitbit nitong shoulder bag. Kasunod nito si Lawrence na naka white long sleeve at bleach jeans habang naka suot ng sunglasses.

Hindi ko maiwasang mag-isip ng kung ano sa kanilang dalawa. Sabagay siya naman ang may sabi, walang namamagitan sa kanilang dalawa. Pero hindi ko maiwasang Isiping sa iisang kwarto lamang sila natulog kagabi.

My heart moved and gasped heavily. Tinuloy ang paglalakad at piniling maupo sa isang bato. Bahagya ring naka lubog ang paa ko sa tubig alat na nagbibigay kiliti sa aking paa. I fill my lungs with glassy air, bahagyang tiningla ang pasikat na araw.

Ilang minuto pa akong naka ganoon bago pukawin ng pagtikhim sa aking likuran.

"Lawrence?!" Gilalas kong sinabi, akala ko ay hinatid nito si Terris kaya sila magkasama kanina.

"Let's go, ihahatid na kita pauwe," aniya sa akin. Lumapit ito at inalalayan akong makatayo, pero dahil sa basang bato ay muntik na akong madulas. Mabuti nalang ay mabilis itong umalalay sa akin at hinapit ang balakang ko palapit sa kanya.

"Be careful, matatalim ang mga batong narito," he whispered. The warm of his embrace and the scorching heat of his eyes made me tremble.

"Uh, thanks." Unti-unti akong lumayo dito at na una nang naglakad palayo.

Mabilis itong nakahabol sa akin para pagbuksan niya ng pinto.

"Thanks," I uttered again bago piniling sumakay sa shotgun seat.

Habang bumabyahe ay hindi ko mapigilang humanga sa mga nadaraanan naming bukirin at batis. Ngayon ko mas na appreciate ang ganda ng San Simon.

Sinulyapan ko ito sandali bago tumikhim. "May I ask you something?" Bahagya itong sumulyap sa akin matapos ay ibinalik na muli ang tingin sa daan.

"What is it?"

"Tungkol sana sa anniversary ng Collins hotel, gusto ko sana kayo ang kunin para sa event," I tumidly said to him.

Hindi muna ito sumagot, palagay ko ay nag dadalawang isip na ito ngayon dahil sa pag tanggi ko noon sa offer niya.

"Kung hindi naman kayo pwede ayos lang–"

"No, It's okay.." He cut me off.

"Alright, then I will set an schedule for our meeting after we get back to Manila" I declared.

"No problem.." Tipid pa rin niyang sagot saakin. Dahil mukhang wala talaga siyang balak akong kausapin ay pinasya kong tumingin nalang muli sa bintana.

Umayos lang ako ng upo nang iliko nito sa isang restaurant ang sasakyan.

"Kumain muna tayo bago dumiretso ng uwe," saad niya bagay na sinang-ayunan ko.

"Masarap ang pagkain nila dit," sabi niya habang naglalakad kami papasok sa loob.

"Ellisse Restaurant"

Iyon ang pangalan ng restaurant na pinagdalhan niya sa akin. Hindi ko maiwasang humanga dahil gandang ng istraktura ng buong diner. May malaking puno rin sa loob nito at may hagdanan patungo sa rooftop na tiyak kong masarap tambayan.

Maganda ang lugar. The theme was green color. Ang lamesa at upuan na yari sa de-kalidad na kahoy. May tumu-tugtog ng violin sa bandang sulok habang may malaking tulay naman na nag dudugtong sa restaurant. Sa ilalim nito na may fish pond na puno ng coyfish na iba't iba ang kulay at laki. Overall refreshing and relaxing ang lugar na ito para sa mga nag i-stop-over.

"How'd you know this place?" Wala sa loob na tanong ko.

"This place reminds me of someone," aniya bago tumingala sa taas ng puno at umiling.

Gusto ko sanang itanong kung sino ang tinutukoy niya ngunit alam kong wala ako sa lugar para gawin 'yon.

"Good afternoon,Mr. Saavedra?" Bakas ang gulat sa mukha nito lalo pa ng lumingon ito sa akin.

"Magandang tanghali." Ganti nitong bati.

Giniya niya kami papasok sa loob kung saan marmi-rami din ang tao. Bigla tuloy akong nagkroonng ng ideyang mag tayo ng restaurant nakagaya nito. Siguro ay saka ko nalamang 'yon iisipin pagtapos na anniversary ng hotel namin.

Sinulyapan ko ito ng tumunog ang kaniyang cellphone sa bulsa.

"Excuse me, I need to answer this call," Paalam nito sa akin na siya ko naman tinangoan.

Sinundan ko ito ng tingin at gaya ko, marami ring nakaka-agaw ng pansin nito. Kahit pa nakatalikod ito ay hindi maitatanggi ang tikas at tindig nitong taglay. His broad shoulder is very firm and straight in a attractive way, he has a chiseled face and mouth that looks very strong and a fine bridge of nose and eyes that looks ruthlessly hot.

I shook my head repeatedly. Hndi ko dapat napapansin ang bagay na ito sa kanya. Walang basehan ang mga ito kung iisipin ko, pero bakit ramdam ko ang nakakabinging pagtibok ng puso ko habang nakatanaw mula sa kanya buhat sa malayo?

Agad akong napa-ayos ng upo nang mapansin kong pabalik na ito sa aming lamesa. Mabuti'y dumating na ang aming order kaya minabuti kong doon nalang ibaling ang pansin.

Roasted chicken with spicy barbecue sauce, together with tempura and sweet and sour cream. And lastly, Italian spaghetti and veggie salad.

Hindi ko mai-tatanggi ang gutom kaya sa huli ay marami akong nakain. Inuubos ko nalang ang pineapple juice sa aking baso nang magsalita ito sa akin

"Malakas ka palang kumain." Tudyo nito bago umangat ang nakakalokong ngiti.

"Naku, pasensya ka na, gutom lang siguro ako." Heat rose up to my both cheeks.

Mas lalong lumawak ang ngiti nito sa akin kaya labis akong pinamulaanan ng muka. Damn, nakakahiya ka, Margaux!

Pinagpasalamat kong natapos na rin ito kumain kaya pinasya na naming ituloy ang byahe. Muli ang nakakabinging katahimikan ang pumuno sa buong byahe namin.

"Carick called me," he started, sinulyapan ko ito nasa daan ang tingin. "He told me that Sarah was rushed to the hospital this morning, dinudugo raw," aniya sa akin.

"Bakit mo sinasabi 'yan?" tanong ko na hindi tumitingin sa kanya. My temper boiling up as I've heard her name.

"Tinuturing ko na ring kapatid si Sarah, wag mo sanang masamain ang sinabi ko," he explained in a softer tone.

"So how's the baby?" I asked, hindi naman ganoon ka sama ang ugali ko para hindi mag-alala para sa bata.

"The baby was okay. The doctor said she need to take some rest. Napagod siguro sa byahe kahapon dahil sa kasal," he replied.

Silence spread between us. Sa totoo lang ay wala na akong masabi pa. Pakiramdam ko kasi ay pilit na sina-sampal sa akin ang katotohanang hindi na magiging kami pa ni Lester.

"I'm sorry, hindi ko na dapat inungkat pa saiyo 'yon.." he apologizing then glance at me.

"Ayos lang, hindi naman maiiwasan yan," I muttered to him bago ituon nalang ang pansin sa bintana. Gustohin ko mang tumakas sa anino nila ay tila may taling pilit na pinag durugtong kami.

Pinagpasalamat kong hindi na ito nag bukas pa ng usapan. Ilang minuto rin ang lumipas ay narating na namin ang Maynila

"Salamat sa pag hatid.." Marahan kong sinabi dito. I started to pull out the seatbelt from my body but it got stuck.. Tila pinag pawisan ako ng malagkit nang sumulyap dito.

"Let me do it." He move his head closer to me. I sit in froze while he undo my seatbelt.

"There you go," anas niyang sinabi, he leans in so our eyes met with negative space between us.

My heart unexpectedly pounding fast, "T-thanks," words stuttered, then bit my lip hard and lowered my head down. I knew once I pull my head up my eyes will betrayed me.

"Will you stop doing that damn thing." he said, then muttered a cursed..intently

"Doing what?" I ask nervously, and inhale sharply.

"Are you trying to seduced me using that sexy tricks?" he asked softer now, alam kong pilit nitong hinahanap ang mga mata ko.

I gasped heavily, "You know what, I'll better be going, thanks for the ride Mr. Saavedra.." I said and trying to eludes.

Ngunit hindi ko magawang hawakan ang door handle dahil nanatili pa rin ito sa aking harapan.

"You're not just easy to forget, Margaux.." he whispered again, his voice sent shiver down my spine. I couldn't utter a sound.. Para na akong bingi sa lakas ng tibok ng aking puso.

Pakiramdam ko ay nanuyot ang dugo ko sa ugat ko.. I turned sideways but his thumb caressed my cheeks, then I shyly look back at him.

"You're beyond beautiful, Margaux." he praised, hand reaches under my hair below my ear.

"Lawrence.." bulong ko. All I ever wanted is to escape, but my body haven't yet power to do that.

My frozen breath mingled with his as we stared at each other, both of us a little unsteady. The desire and hunger glowed in his dark brown eyes while he held me against him.

He closes the space between us as our mouth pressed together in a long passionate kiss.My eyes widely open in surprised, sa huli ay nakita ko ang sariling dahan-dahang pumikit.

His lips felt so gentle and warm, my hand clawed at the nape of his neck, as the kiss began to grow heavy. No one has ever kiss me like this, kahit si Lester, hindi kami umaabot sa ganitong kalalim na halik.

Tila nagising ako sa magandang panaginip ng marahan itong kumalas sa akin. I was under his spell and forgot how to breathe in again.

"That was sweet," he whispered.