Chapter 47

Artia's POV 

Sinubukan kong tumayo nang makitang sasapit na ang hapon. Kumirot ang likod ko, lalo na sa bandang ibabaw ng pwet. Pero kahit ganoon ay itutuloy ko parin ang pagtayo at maglakad-lakad kahit paikot lang sa loob ng kwarto. Ayoko naman humiga maghapon. Masasanay lang ang katawan kong nakahiga kaya mas mabuting gumalaw-galaw ako para maalis na ang sakit. 

Natawa ako nang makita ang mga nakahandang kakaibang tsinelas sa gilid ng kama ko. They look weird but I still wanna wear them. Sayang naman ang effort ni manang at ang care niya kung 'di ko namana susuotin. 

She gave me one piece of her slippers. Ang sabi niya ay binili ni Kingsley sa kaniya ang tsinelas na ito, at meron pa daw maraming pares sa kwarto niya kaya huwag na daw akong mag-alala na baka wala siyang suotin. 

Ang alam nila ay nadulas ako. Kaya heto, binigyan ako ng tsinelas na hindi raw madulas kahit pa basa ang tile so kahit anong klase pa ng sahig ang iuong a