[THIRD PERSON POV]
"Sabihin mo sa akin kung nasaan siya!" Saway ni Maddison kina Sam at Sybil na nakaupo sa upuan habang kanina pa sumisigaw. "Sinabi ko na sa iyo, nasa labas siya ng bansa para sa ilang negosyo." Kalmadong sagot ni Sam kahit naiinis na siya sa inasal ni Maddison. Hindi ganito ang pagkakakilala niya, alam niyang hindi ganito ang ugali ng dalaga kapag nandiyan si Liam. "Anong bansa!?" Nagsimula na ring mainis si Sybil dahil sa paulit-ulit na pagsigaw sa kanila. "New Jersey! Sinasabi namin sa iyo na nasa New Jersey siya sa loob ng ilang oras. Anong gusto mong gawin natin!? ” Tumayo si Sybil habang sumisigaw siya pabalik dahil hindi na niya mapigilan ang galit na nararamdaman. “TIGILAN MO ANG PAGSISINUNGALING SA AKIN! Wala si Liam sa New Jersey, nakipag-ugnayan na ako sa mga tao namin doon at hindi“Mmmm! Ito ay napakahusay! ”"Akala ko ba nandito tayo sa tore na sinasabi mo?"Napatitig ako kay Liam sa tanong niya.Oo, nandito kami sa korea para sa aking hinahangad na Namsan Tower. Pero ang hindi ko alam, nasa Seoul pa ito at medyo malayo sa kinalalagyan namin."Mas mabuti pang punuin muna natin ang ating tiyan bago tayo umupo ng matagal sa taxi.""pero-"Hindi niya natuloy ang sasabihin niya nang itinaas ko ang palad ko sa mukha niya para pigilan siya sa pagrereklamo."Pero hindi masarap ang pagkain."Natigilan ako sa kinakain kong singaw na kamote bago dahan-dahang nilingon ang matandang nagtitinda dito sa gilid ng kalsada.Nginitian ko ito habang dumukot sa bulsa ni Liam para kunin ang cash payment dahil nag-withdraw si Liam kanina bago kami umalis ng mall.
[THIRD PERSON POV]"Tumanggi si Crystal. Mamaya na daw kayo mag-usap kapag nakabalik na kami ni Liam. ” sabi ni Noah mula sa video call.Magkasama ngayon sina Trina at Blade sa bahay ni Noah at sabay na tinawagan si Noah dahil sa mahahalagang impormasyon na nalaman ni Blade.“Anong ibig mong sabihin kapag bumalik kami ni Liam? Ibig sabihin nag-out of the country sila? ” mataray na tanong ni Trina."Oo babe. Hindi ko rin alam bago sila umalis, doon ko lang napagtanto sa mga larawang pinost niya. ” Paliwanag ni Noah kay Trina. “Anong nalaman mo Blade at nagmamadali ka? Tungkol ba ito sa ubasan? ”Mabilis na umiling si Blade. "Tungkol kay Maddison.""Nababaliw ka pa rin ba sa babaeng iyon?" sigaw ni Trina."Paano si Maddison?" Inil
Buti na lang, pinaalalahanan ako ni Noah na kailangan kong kumpirmahin kung buntis nga ako.Siguro nahihilo lang ako at naduduwal dahil sa pagod, tapos bigla kong sinabi kay Liam na buntis ako. Baka mapahiya lang ako sa katangahan ko.Buti na lang at pinaalalahanan niya ako, kung hindi, malaking kahihiyan para sa akin iyon. At baka isipin ng iba na pinapaikot ko lang si Liam para hindi ako hiwalayan.Pero, bakit may nararamdaman ako?Parang ayoko lang subukan at alamin ang totoo."Anong iniisip mo?" tanong ni Liam.Nakaupo sa tabi ko ngayon. Kumakain na kami at parehong nakaharap sa bintana nitong convenience store habang pinagmamasdan ang mga taong dumadaan.“Wala…” ungol ko."Marami akong."Napatingin ako sa kanya pero ang mga mata niya ay nakatingin lang sa labas ng mal
Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang pregnancy test na palihim kong binili sa convenience store kanina.Mayroon itong dalawang guhit at hindi naman ako ganoon kamangmang sa bagay na ito kaya alam ko ang kahulugan ng dalawang guhit na nasa harap ng aking mga mata.Totoo... buntis ako...Alam kong natanggap ko na ang bagay na ito pero para makumpirmang puno na ang sikmura ko lalo lang akong kinakabahan sa mangyayari.Nakarinig ako ng mga katok sa pinto kasabay ng pagtawag ni Liam."Uy, Crystal? Okay ka lang ba dyan? Nandiyan ka pa ba? ”Nanginginig ang kamay ko sa gulat kaya ibinaba ko ang pregnancy test na mabilis kong nilagay sa bag ko."I'm done," sigaw ko sa kanya bago ako naghugas ng kamay at umalis.“Anong mali? May nangyari ba?" tanong niya na may bahid ng pag-aalala.&
Umirap lang si Maddison saka hindi pinansin ang awkward na pagpapakilala ni Blade. Mabilis ang paghinga ni Blade dahil sa sobrang kaba niya nang marinig ang boses ni Maddison at kinausap siya nito. Pakiramdam niya ay bumalik siya sa simula ng araw na nahulog ang loob niya rito. Palihim na ipinahid ni Blade ang palad sa pantalon dahil pinagpapawisan na ito. “U-Uh— H-Hindi ba malamig? Dapat ay papunta ka sa loob at- “Tumahimik ka. Hindi ba pwedeng manahimik ka na lang at gawin ang trabaho mo? ” bulyaw nito sa kanya. “Wala akong trabahong gagawin dahil wala si Mr.Spencer. Sinabihan ako na nasa labas siya ng bansa. ” paliwanag niya. Noon lang niya nakuha ang atensyon ni Maddison nang muli itong tumingin sa kanya. "Ikaw ang personal guard niya?" naluluhang sabi niya at parang nabuhayan ng loob. "Ngayon nakuha ko na ang buong atensyon mo." Bulong ni Blade.
"Maaaring isipin mo na ako ay isang kilabot, ngunit gusto ko ang hitsura mo sa tuwing hahalikan kita." Diretsong sambit ni Liam. Naramdaman kong uminit ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Umakyat ang dugo ko sa pisngi at naramdaman kong nag-aapoy ito. "Mukha kang baby, everytime." "Oh, shut up." Pilit kong iniiwas ang tingin ko sa kanya. Inabot niya ang mga kamay niya sa akin at pasimpleng hinawakan ang kamay ko. Parang unti-unti na akong nasasanay na laging hawak ang kamay ni Liam. Kung malapit na akong mamatay sa kaba noon, ngayon konti na lang. Pero para akong naglalakad sa ulap dahil sa gaan ng paa ko at sa pakiramdam na parang lumulutang ka. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid. Marami pa ring tao dito kahit lumubog na ang araw, karamihan sa mga gumagala ay mga turistang katulad namin. Nanlaki ang mata ko at hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Ang nakikita ko noo
Nanginginig ang kamay at mata ko sa tanong ng isang inosenteng bata. Hindi ko lubos maisip na kahit na hindi ko pa pinakawalan ang batang ito ay sisimulan ko na agad siyang itanggi at itago sa mga tao. Ang sakit para sa akin bilang isang ina na hindi ko man lang masabi na may anak ako doon. Hindi tulad ng ibang bagong ina na nalaman ang balitang magkakaanak na sila. Hindi ako ganoon kasaya. Kaya ang sakit para sa akin ay ganito agad ang nararanasan ng anak ko kahit hindi pa siya nakakalabas sa mapanghusgang lipunan. Ayokong magsalita, ayokong sabihin na wala akong anak, ayokong itanggi na wala siya sa sinapupunan ko. Nanatili lang akong nakatitig sa bata at pinilit na ngumiti kahit na pakiramdam ko ay unti-unti na akong nasisira kasabay ng mga mata ko na parang may tumutulo na luha dahil sa init na nararamdaman ko. "May nasabi ba akong mali?" inosenteng tanong nito habang nakatitig sa akin a
May kakaibang kirot sa puso ko nang marinig ko ang malambing niyang boses. Dahan-dahang idinampi ni Liam ang baba niya sa balikat ko para manatili ang atensyon ko sa kanya. "Paano mo ako binibigyan ng ginhawa at kapayapaan ngunit hindi ko iyon maibibigay sa iyo ..?" tahimik nitong bulong. Bahagya ko siyang tinitigan sa gilid ko bago ibinaling ang paningin sa harapan. "Binigyan kita ng kapayapaan, at ginhawa?" Magtatanong ako. Naramdaman ko ang pagtango niya sa balikat ko. “Mmm. Lagi mong ginagawa. ” Hinawakan ko ang mga kamay niyang nakapulupot sa akin habang nakababa ang ulo ko. "Hoy anung problema? May nagawa ba ako na ikinagalit mo? ” tanong niya na puno ng pag-aalala. Dahan-dahan kong inalis ang pagkakayakap niya sa akin saka ko inikot ang katawan ko para humarap sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa balikat niya at tinitigan siya ng malalim sa mga
"Okay, eto na ang bola mo anak." Agad akong tumayo pagkatapos kunin ang bola. Sa kabutihang palad, at sa murang edad, alam ng aking anak na babae ang aking kalagayan. Kaya hindi niya ako binitawan, lalo na kapag naglalakad ako. Alam niyang hindi ganoon kabuti ang accuracy ko dahil sa sakit ko kaya naman ay nakahanda siyang protektahan ako. “Bumalik na tayo.”“Thank you, mommy...” mahinang sabi ng anak ko kaya tumugon ako habang tinatapik ang ulo niya.Maglalakad na sana kami pabalik nang may nakita akong pamilyar na pigura, napabuka ang labi ko sa gulat. Halos manigas ang buong katawan ko na parang estatwa sa lamig ng pisngi ko. “Crystal…” Narinig ko ulit ang mga salitang iyon sa bibig niya, narinig ko na naman ang boses niya. Lumapit siya sa amin at naglakad papalapit sa pwesto namin. Hindi ko alam kung bakit medyo napaatras ako. Nakita ko sa gilid ng mat
“Tara na.” "Sigurado ka bang aalis ka sa Denmark?" “Oo. Parang panaginip lang nang makarating ako dito. I was once so happy at hinding-hindi ko pagsisisihan ang pagpunta ko sa lugar na ito. I will forever treasure the feelings I had here in Denmark. Marami akong natutunan, at ngayon ay handa na akong bumitaw at tanggapin ang pananampalatayang mayroon ako.” _______________________ 6 na taon na ang lumipas... "Mommy, kailan ko po makikita si daddy?" "Darating siya at hahanapin ka pagdating ng tamang panahon, Crystal." “Kanina ko pa tinitingnan itong litratong kuha mo sa South Korea. Mukhang masaya ka sa tatay ko. Pero, wala siya sa amin ngayon. Sana mahanap niya kami agad. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.” Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi nang marinig
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
Parang nanlambot ang katawan ni Blade sa awa. Habang pinupunasan ang walang humpay nitong luha. "Tay, balik na tayo," matipid na wika ni Blade kay Mr. Dawson. Hindi kumibo ang ama ni Crystal at agad na pinaandar ang sasakyan. Ang kamay niyang nakahawak sa manibela ay halos mabali ito. Hindi nagsasalita si Mr. Dawson ngunit bakas ang galit nito sa kanyang mga mata. Pagkatapos punasan ni Blade ng mga itlog at kamatis ang natitirang bahagi ng katawan ni Crystal, binalot niyang muli ang isang balabal sa ulo nito at saka hinayaan lang siyang umiyak para maipahayag din niya ang kanyang iniisip. Pagdating nila sa bahay ng mga Dawson ay tila wala ng buhay si Crystal at kitang-kita sa kanyang mga mata ang emosyon. Matipid ang kilos at hakbang niya kaya binuhat na lang siya ni Blade papunta sa kwarto niya dahil n
“Salamat sa pagpunta at pagbibigay sa amin ng oras. Ginanap ang kumperensyang ito dahil sa mga balita kamakailan na nagpasindak sa lahat. Si Spencer ay magkakaroon ng isa pang kahalili ng pamilya. Si Crystal, ang asawa ng aking anak, ay nagdala sa amin ng isang pagpapala na ibibigay namin ang aming oras upang turuan at mahalin. Magandang balita ito para sa amin, at umaasa kaming lahat ay magdiwang kasama ang pamilya ni Spencer. ” masayang utos nito habang nakatingin sa mga camera. Sandaling palakpakan ang bumalot sa silid. "Maaari ka nang magsimulang magtanong." Agad namang nagtaas ng kamay ang isang reporter. "Kailan mo nalaman na buntis si Mrs. Crystal Spencer at ilang buwan na niyang dinadala ang bata?" Nilingon ng ina ni Liam si Crystal dahil umaasa siyang sasagutin nito ang tanong. Pero, nakapikit lang ang mga labi ni Crystal at para siyang natulala sa kawalan. Kaya naman, ibinalik na lang ng nanay ni Liam an
Agad kong inilipat ang tingin ko kay Liam at ngayon ay nakatitig lang siya sa sahig. Nanginginig ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya. Hindi ba't sinabi ko na ayaw kong ipaalam sa publiko ang tungkol sa akin at sa aking anak? Ngunit ano ito? Ano pang conference ang pinag-uusapan nila? “Hindi po ma’am. Ikinalulungkot kong biguin ka, ngunit hindi ako nagpapahintulot ng anumang publisidad para sa ating anak. Ang kumperensyang ito ay hindi dapat idaos dahil hindi ko hahayaan ang aking anak na maging kahalili para sa iyong matagal nang pinag-iingat na kumpanya na kasama-pinagmamalaki. Hindi ko gusto ang kanilang madilim na buhay sa likod ng napakatalino na bagay. At mas ayaw kong maranasan ito ng anak ko. "Dapat sinabi mo sa akin ng mas maaga. Alam na ng publiko. ” Nagkibit-balikat ito sa akin kaya hindi ko napigilan ang sarili kong titigan s
"A-Ano..?" Para akong nabingi sa sinabi ni Blade. “Rally? Anong ibig mong sabihin? ” "Tingnan mo ang lugar na iyon." Sinundan ko kung saan nakatitig ang mga mata ni Blade at may nakita akong mga taong may dalang mga karatula at poster. "Anong nangyayari?" Natatakot akong magtanong. "Bakit nangyayari ito sa mga Spencer?" Malalaman mo rin kapag nakapasok na tayo. Sa ngayon, mas mabuting makinig ka na lang muna sa akin at isuot mo. Hindi na ako umangal at agad na ibinalot sa katawan ko ang cloak na binigay ni Blade at nilagyan ng cap sa ulo ko. Sa gilid ng mata ko, nakita kong lumabas si Blade at hinintay ko siyang lumingon sa upuan ko. Pagbukas niya ng pinto ay halos mabingi ako sa sigawan ng mga tao. Halos hindi ko na maintindihan ang sinisi
Natigilan ako sa sinabi ni Blade. Tama siya. Hindi ako pwedeng puntahan ng personal ni Mrs Spencer lalo na at baka makilala ko pa ng ibang tao ang tunay kong katayuan. Kilala nila ako noon bilang Crystal Harrison at sapat na sa akin ang pangalang iyon. Nasa kanila na kung tatanggapin nila ako o hindi. “Pero, ano ang dahilan kung bakit nila ako tinatawag? Tungkol ba ito sa magiging anak namin ni Liam? ” tanong ko ulit at medyo kinabahan din ako. “Oo, I suggest na magbihis ka ng maayos at ayusin mo ang sarili mo bago kita dalhin doon. Kumain ka muna. ” Napataas ang kilay ko dahil sa inasta ni Blade. Parang mas kinakabahan pa siya kaysa sa akin. Sinundan ko siya ng tingin nang umupo siya at nagsimulang kumain. Hindi naman siguro siya nagmamadali? Napatingin ako kay tatay na ngayon ay nakatitig lang sa akin at parang naaawa siya