I was taken aback as he opened his eyes and our gazes locked, a trivial moment of almost nothing yet the timeless beginning of everything.
Tumikhim siya at unang pinutol ang tinginan naming dalawa. Umayos ako ng upo at binalik ang tingin sa harapan saka napapikit ng mariin dahil sa nangyari.
"Mauna na ako, salamat at ingat kayo sa pag-uwi." sabi nito.
Tumango ako, "Sige." sagot ko saka siya diretsong bumaba sa sasakyan.
I sighed, regretting what I did and decided to forget about it.
"I couldn't possibly fall in love. I was simply mesmerized by him, which is why I did those stupid things." sabi ko saaking sarili.
I glanced at my laptop screen, satisfied with the medical drama that I had just completed viewing. Dr. Romantic 2 is without a doubt one of my favorite medical kdramas of recent years. Medical kdramas, in my opinion, are a little too repetitive. They always begin with an impossible scenario that the team gradually strives to solve; it quickly becomes tedious. This makes it impossible to take any medical series seriously, at least for me, because I know they'll save the patient's life. The patient stories were my favorite part of this season. I was particularly fond of an episode about organ donation and I cried very hard. Dr. Romantic 2 was also educational in some ways; at least, that's how it felt to me. It taught me a lot about how trauma hospitals operate, and it did so with great care. You could tell the individual authoring the script was enthusiastic about the subject matter. The strength point of Dr. Romantic 2 is, in my opinion, how moving the stories are, not how distinctive the characters are. The stories told throughout the series were not only incredible, but also realistic. I loved that the endings weren't always great and that they were unpredictable at times; this kept Dr. Romantic 2 from becoming another medical kdrama.
I haven't had a bath yet, and it's already nighttime. I've been feeling incredibly sluggish all day as I watch the second season's 16 episodes. I spent the entire day in my bed, giggling and weeping over the scenes.
Tamad akong tumayo at nagtungo sa banyo para maligo. Agad akong naghubad at nilublub ang katawan sa bathtub na may mainit na tubig.
Guminhawa ako at pinikit ang mga mata saka dinama ang init ng tubig na nararamdaman sa katawan.
Taking a hot bath feels nice because endorphins are released by the skin in response to the soothing warm water, much as they are released when we feel the sun on our skin. That is why I enjoy taking a hot bath, it's relaxing.
Isang oras din akong bumabad kaya agad kong sinuot ang aking roba pagkatapos at nag tungo sa dresser para patuyuin ang aking buhok.
To fix my hair, I quickly grab my hair dryer and comb. Napahinto ako saaking ginagawa ng biglang tumunog ang aking cellphone kaya agad ko itong inabot at nakitang si Mama ang tumatawag.
I sighed and answered the call.
"Syrhane, how are you and your brother?" bungad na tanong nito.
"We're fine Mama." I answered.
"Why don't we have a family dinner tomorrow night? We will arrive in Davao with your father tomorrow morning for a business meeting for the Davao branch."
I heave a sigh because I already know how this family dinner will turn out.
"Did you just sigh, Syrhane?" she asked, her tone betraying her incredulity.
"We will be there, Ma." I said.
"I'll text you the location tomorrow," she said, "So be formal.", she continued. My mother ended the conversation after she finished telling what we should dress and other such things.
Pagkatapos kong patuyuin ang aking buhok ay nagtungo ako saaming kusina at kumuha ng isang canned beer sa refrigerator para inumin. Naupo ako sa counter, nakatunganga sa kawalan at iniisip ang mga bagay-bagay.
"Ate?" napa-angat ako ng tingin saaking kapatid.
"Oh", umupo ang aking kapatid saaking harapan. "Mama called, they will arrive at Davao tomorrow and she said that we will have a family dinner." patuloy ko.
My brother scoffed.
"I'm afraid.." sabi ko habang nilalaro ang canned beer na hawak.
"I hope that this is not about that fixed marriage." patuloy ko at tinignan ang kapatid na may nag-aalalang tingin para saakin.
I looked in the mirror in front of me and stared at myself. I pull open a drawer in my dresser to display my accessories and select a few that will complement my formal chic dress coordinates outfit. I glanced at myself in the mirror again after putting the accessories in their proper positions, perfecting my smile for a few minutes because I need to be formal and in a proper manner infront of my parents.
Tumayo ako at kinuha ang aking Chanel sling bag saka naglakad palabas ng kwarto para puntahan ang aking kapatid. Nakita kong kakalabas lang din nito sakanyang kwarto na kaharap lang ng saakin kaya agad akong lumapit sakanya.
I made sure his tie and the rest of his suit fit him perfectly. I smiled at him and gently touched his cheeks, as though to reassure him that everything would be well.
Tahimik lang kaming dalawa ng kapatid kong si Stanley sa loob ng sasakyan habang nagmamaneho ako papuntang Lanang, Buhangin District, Davao City kung nasaan ang West Empire Chinese Restaurant.
Pagdating namin sa loob ng restaurant ay sinalubong agad kami ng dalawang server at sinamahan patungo sa table kung nasaan ang aking mga magulang.
"Good evening Ma, Pa." As a gesture, I kissed my mother's cheeks and hugged my father, Stanley did the same.
The dinner was served immediately as we exchanged greetings towards each other. My mother hasn't changed; at first glance, she remains sophisticated and elegant. My father's visage too hasn't changed; his rigid expression shouts authority.
"Are you both doing well here in Davao?" Mama asked while we're eating.
I stopped slicing my steak. "We're doing good, Ma." I replied and gave her a peek, but she just kept chopping her steak.
"How do you intend to spend your college years, Stanley?" Papa asked Stanley. Napalingon ako saaking kapatid na napatigil sa pagkain.
"I'm still thinking about it." he answered. Agad na binaba ni Papa ang kanyang hawak na tinidor at kutsilyo ng marinig ang sagot ni Stanley.
"I'm so disappointed." Father said. Nakita kong napakuyom ang kamao ni Stanley na nasa ilalim ng lamesa kaya hinawakan ko ito at malumay siyang tinignan.
"Are you seeing someone, Syrhane?" Mama suddenly asked kaya napahinto ako sa pag-nguya at napa-tingin sakanya.
"No, Mama." I answered.
She smiled at me. "That's good, you know what I mean, right?".
I nodded, nervously.
I looked up at the blinking stars above me. I reached out with my arms to get my can of beer off the table in front of me. I felt so suffocated earlier at our dinner that being alone in our garden makes me feel much better.My mother had previously informed us that my father would soon become the CEO of the Ong Group, and that as his children, we would almost certainly be given a role; in fact, both of us may be CEOs of one of the Ong Group's company.I don't want to run a company because I want to pursue medicine and do a good job. However, as my mother previously stated, my father may discourage me from pursuing my desire because our family companies are more important to him than his children's dreams.It's suffocating to be born into this family. My family is wealthy, but for the first time in my life, it did not bring me joy.I sighed.Since the beginning, his choices haven'
"I will, next time!" sabi ko kay Pheobe nang alukin niya akong magpa-ayos din ng buhok."Alright, sabi mo yan ha!" sabi nito kaya tumawa ako at tumango-tango.Napa-hawak ako saaking tyan ng bigla itong tumunog, gutom na nga pala ako. "Kain muna tayo." sabi ko kay Siobhan at sumang-ayon naman ito dahil gutom na din pala siya.Puro puno ang nadadaanan naming fast food chain at ayaw naming maki-siksik kaya naglakad-lakad pa kami hanggang sa umabot sa Greenwhich kung nasaan wala medyong tao."Dito nalang tayo." sabi niya at agad akong hinila papasok."Wag mo kakalimutan ang Hawaiian pizza." paalala ko sakanya at una ng nag-tungo sa bakanteng pangdalawahang upuan."Syrhane?" Napa-angat ako ng tingin ng may biglang bumanggit saaking pangalan.Ngumiti si Inri kaya wala akong nagawa kundi ngumiti d
Soren:Ngayon ko lang nakita ang text mo. Oo at kakauwi ko lang. Kamusta kayo ni Siobhan?Ang kanyang message ang bumungad saakin pag-gising ko. He replied at 1:29 AM, pagkauwi niya galing sakanyang part-time job sa Starbucks.Syrhane:Good morning. Okay lang kami. Magpahinga ka ng maayos.Tinabunan ko ang aking sarili ng comforter pagkatapos kong mai-send ang reply. Kinakabahan ulit ako kaya yinakap ko ang aking unan saka binaon doon ang mukha.Biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko itong kinuha.Soren:Good morning, yes maam hahaha.Napangiti ako at napakagat sa aking labi habang nag-titipa ng reply.Syrhane:Ang aga mo ah? Sleep more.Agad akong bumangon pagkatapos kong mai-send saka
I breathe heavily before I replied to Soren's text.Syrhane:Oo, bakit?Wala sa sarili akong umahon at agad sinuot ang aking roba saka lumabas sa banyo.Soren:She drunk called me. Nasabi niya din na kilala mo siya.Naupo ako sa harapan ng aking dresser at kinuha ang blower na nasa drawer.Syrhane:She likes you. What do you think of her?Soren:Hindi ko siya kilala, Syrhane. What are you thinking?Oo nga, what am I thinking? Napahilamos ako saaking mukha gamit ang aking palad dahil hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon.Napatitig ako saaking sarili sa harap ng salamin."What is this feeling?" I asked myself.I never felt this way before. I kinda feel angry and somewhat I want him to me onl
"Sa starbucks parin ba ang part time job mo?" tanong ko kay Soren habang naglalakad kaming dalawa sa hallway.Tumango siya, "Oo, sa starbucks nalang." sagot nito kaya tumango ako at guminhawa ang pakiramdam dahil sa naalalang trabaho niya sa center island noon.Buti nalang at umalis na siya doon dahil masyadong delikado, nasa kalsada talaga mismo at dahil highway, puro mga malalaking sasakyan ang mga dumadaan."Hatid na kita?" tanong ko bigla kaya agad siyang napalingon saakin na may bahid na gulat sakanyang mukha."Hindi na, uuwi pa muna ako ngayon kasi 8:00 PM pa ang in ko." sagot nito."Ihatid nalang kita para maka-uwi ka kaagad." sabi ko kaya wala siyang nagawa kundi ang sumang-ayon.Pagdating namin sa parking lot ay agad kong pinatunog ang aking sasakyan."This brings a lot of memories
"What a bummer." bulong ko saaking sarili nang makita si Inri sa harap ng aming room."Hanap mo ulit si Soren, Inri?" natatawang tanong ni Siobhan na nasa aking gilid."Masyado na ba akong halata?" halos bulong na tanong ni Inri kay Siobhan ngunit narinig ko parin."Oo, halatang halata ka." sagot naman ni Siobhan saka tumawa.Nauna na akong pumasok at iniwan silang dalawa na nag-uusap. Agad akong naupo sa inuupuan ko kahapon at nilabas ang aking mga gamit."Habol ng habol yan si Inri kay Soren ah." sabi saakin ni Venus na nasa aking harapan kaya napalingon ako sa labas at nakitang nandoon na din si Soren at nag-uusap silang dalawa."What can you say about them?" tanong nito saakin kaya napalingon ako kay Venus na may litong ekspresyon."Wha-what do you mean?" nauutal kong tanong.&nb
"Something happened to me and Soren the night after our midterms when we went to the club." panimula kong sabi saaking kaibigan.I made the decision to tell her everything I had been keeping hidden. I made the decision to tell her how I feel about Soren because it has been troubling me."What happened?" litong tanong nito."We kissed.." sabi ko at agad gumuhit ang gulat sakanyang mukha."You two... kissed?" tanong nito kaya tumango ako."Like.. Momol?" tanong ulit nito kaya tumango ako."My goodness! Bakit ngayon mo lang ito sinabi saakin?" histeryang tanong nito at napatayo mula sa pagkakaupo saaking kama."Then you started to have feelings towards him, right?" tanong nito kaya tumango ako."My goodness! I'm really sorry. Tinutulak ko pa palapit si Inri kay Soren, sana
"Kaano-ano ni Inri yung dalawa?" kuryoso kong tanong habang nagmamaneho papunta sa bahay nila Siobhan, ihahatid ko na siya pauwi."Pinsan niya." sagot nito kaya tumango ako."By the way, fishy yung Casper ha. Grabe makatingin sayo, e." sabi nito kaya natawa ako."He courted before." sinulyapan ko ang aking kaibigan sa rear-view mirror ng aking sasakyan at gulat itong nakatingin saakin kaya hindi ko mapigilang matawa."Ang gwapo.. tapos binasted mo?" tumango naman ako sakanyang tanong."Kung ganon ba naman kagwapo ang mga manliligaw ko siguro ang dami ko ng ex-boyfriends." sabi nito kaya hindi ko mapigilang matawa ulit habang napapa-iling."Hindi naman siya ganon ka gwapo. Si Soren yung gwapo..."Natahimik kaming dalawa saaking sinabi kaya sinulyapan ko siya. Nakangiti itong nakatingin saaki
"Syrhane, tama na yan!" rinig kong sigaw ni Siobhan at inalog-alog ang aking magkabilang balikat.Tinaas ko kay Soren ang aking tingin nang agawin niya ang hawak kong baso, "Lasing ka na, iuuwi na kita sainyo." sabi nito at hinawakan ang aking paluspusan ngunit agad ko itong binawi."Mauna na kayo!" sigaw ko sa dalawa kong kaibigan at tinulak ngunit ako ang natumba."Ano ba, Syrhane! Umayos ka nga!" si Siobhan at inalalayan ako patayo.Dahil sa sakit ng aking ulo at sa umiikot kong paningin ay nagpatianod nalang ako sa dalawa kong kaibigan."Ba't ba kasi naglalasing e, may klase pa tayo bukas!" rinig kong reklamo ni Siobhan saakin habang akay-akay ako sakanyang balikat."Sige sige! Salamat sainyo!""Kailangan nyo ba ng tulong?""Kaya na namin to ni Soren, sanay na kami dito!""Sino ba yun?" mahina
I pretended that everything was well with me. During class and during our lunch break, I'm all smiles in front of my classmates and friends. Normal lang din ang pakikitungo ko kay Soren kahit sobra akong nasaktan kahapon, pero hindi niya naman kasalanan iyon. I just expected too much that's why I disappointed myself."Ang gwapo talaga ni Prof Sandoval, no? May girlfriend na kaya siya?" bulong ni Venus saamin ni Siobhan na nasa harapan."Tanungin mo kaya." si Siobhan at tinawanan ang kaibigan dahil sa kahihiyang naiisip."Tanungin natin kapag nakasalubong." kinunutan ko ng noo ang aking kaibigan dahil seryoso talaga siya kaya napalingon ako kay Siobhan na tumatawa."Syr, may nasulat mo kanina ang part na to?" napalingon ako kay Soren na nasa aking tabi saka sinulyapan ang kanyang notebook.Tumango ako, "Oo, teka." agad kong kinuha ang aking notebook na nasa loob ng aking bag at in
That left me dumbfounded. May parte saaking umaasa na sana gusto niya rin pero may parte ring nag-aalala siya kaibigan lang niya ako.Hindi ako nakatulog ng maayos kakaisip sakanyang sinabi sa gabing iyon kahit may alak ako saaking sistema.Iniwan niya agad ako saaking kwarto pagkatapos niyang sabihin yon, nakatitig lang ako sakanya na hindi parin nagbabago ang reaksyon at nang tumalikod na ito ay nakaramdam ako ng lungkot. Gusto siyang manatili, na samahan ako ngunit hindi ko magawang pigilan siya dahil naiisip ko ang aming pagkakaibigan."Siob, nagdadalawang isip ako..""It's either take the risk or regret."Natulala ako sa kawalan at naisip kung worth it ba na aminin ang nararamdaman ko saaking kaibigan? What if we get awkward towards each other? At kung papalarin ako na magugustu
I set aside all my thoughts and focused in our class. Dahil may recitation, halos sinakop namin lahat ni Soren ang pagsasagot sa mga tanong. Nakasagot naman lahat ng aming mga kaklase pero kapag ang iba ay hindi nasasagutan ang unang tanong para sakanila ay nasa aming dalawa lang ni Soren ang sumasalo."Nakakagutom naman yung recitation!" reklamo ni Siobhan nang lumabas na ang aming prof."Parang kinalkal ang utak ko." singit naman ni Venus kaya nagtawanan kaming tatlo habang nagliligpit ng gamit."Let's go to Alcatraz later." yaya ko bigla sa kaya nagulat si Siobhan.Nakita ko saaking peripheral vision ang kanyang malalalim na tingin saakin ngunit nanatili lang akong nakatingin kay Siobhan na ngayo'y nakatingin kay Soren na nasa aking gilid."Nay trabaho ako." doon na ako lumingon sakanya nang nagsalita ito."Kami nalang. August! Sama ka!" yaya ko kay August
"Kaano-ano ni Inri yung dalawa?" kuryoso kong tanong habang nagmamaneho papunta sa bahay nila Siobhan, ihahatid ko na siya pauwi."Pinsan niya." sagot nito kaya tumango ako."By the way, fishy yung Casper ha. Grabe makatingin sayo, e." sabi nito kaya natawa ako."He courted before." sinulyapan ko ang aking kaibigan sa rear-view mirror ng aking sasakyan at gulat itong nakatingin saakin kaya hindi ko mapigilang matawa."Ang gwapo.. tapos binasted mo?" tumango naman ako sakanyang tanong."Kung ganon ba naman kagwapo ang mga manliligaw ko siguro ang dami ko ng ex-boyfriends." sabi nito kaya hindi ko mapigilang matawa ulit habang napapa-iling."Hindi naman siya ganon ka gwapo. Si Soren yung gwapo..."Natahimik kaming dalawa saaking sinabi kaya sinulyapan ko siya. Nakangiti itong nakatingin saaki
"Something happened to me and Soren the night after our midterms when we went to the club." panimula kong sabi saaking kaibigan.I made the decision to tell her everything I had been keeping hidden. I made the decision to tell her how I feel about Soren because it has been troubling me."What happened?" litong tanong nito."We kissed.." sabi ko at agad gumuhit ang gulat sakanyang mukha."You two... kissed?" tanong nito kaya tumango ako."Like.. Momol?" tanong ulit nito kaya tumango ako."My goodness! Bakit ngayon mo lang ito sinabi saakin?" histeryang tanong nito at napatayo mula sa pagkakaupo saaking kama."Then you started to have feelings towards him, right?" tanong nito kaya tumango ako."My goodness! I'm really sorry. Tinutulak ko pa palapit si Inri kay Soren, sana
"What a bummer." bulong ko saaking sarili nang makita si Inri sa harap ng aming room."Hanap mo ulit si Soren, Inri?" natatawang tanong ni Siobhan na nasa aking gilid."Masyado na ba akong halata?" halos bulong na tanong ni Inri kay Siobhan ngunit narinig ko parin."Oo, halatang halata ka." sagot naman ni Siobhan saka tumawa.Nauna na akong pumasok at iniwan silang dalawa na nag-uusap. Agad akong naupo sa inuupuan ko kahapon at nilabas ang aking mga gamit."Habol ng habol yan si Inri kay Soren ah." sabi saakin ni Venus na nasa aking harapan kaya napalingon ako sa labas at nakitang nandoon na din si Soren at nag-uusap silang dalawa."What can you say about them?" tanong nito saakin kaya napalingon ako kay Venus na may litong ekspresyon."Wha-what do you mean?" nauutal kong tanong.&nb
"Sa starbucks parin ba ang part time job mo?" tanong ko kay Soren habang naglalakad kaming dalawa sa hallway.Tumango siya, "Oo, sa starbucks nalang." sagot nito kaya tumango ako at guminhawa ang pakiramdam dahil sa naalalang trabaho niya sa center island noon.Buti nalang at umalis na siya doon dahil masyadong delikado, nasa kalsada talaga mismo at dahil highway, puro mga malalaking sasakyan ang mga dumadaan."Hatid na kita?" tanong ko bigla kaya agad siyang napalingon saakin na may bahid na gulat sakanyang mukha."Hindi na, uuwi pa muna ako ngayon kasi 8:00 PM pa ang in ko." sagot nito."Ihatid nalang kita para maka-uwi ka kaagad." sabi ko kaya wala siyang nagawa kundi ang sumang-ayon.Pagdating namin sa parking lot ay agad kong pinatunog ang aking sasakyan."This brings a lot of memories
I breathe heavily before I replied to Soren's text.Syrhane:Oo, bakit?Wala sa sarili akong umahon at agad sinuot ang aking roba saka lumabas sa banyo.Soren:She drunk called me. Nasabi niya din na kilala mo siya.Naupo ako sa harapan ng aking dresser at kinuha ang blower na nasa drawer.Syrhane:She likes you. What do you think of her?Soren:Hindi ko siya kilala, Syrhane. What are you thinking?Oo nga, what am I thinking? Napahilamos ako saaking mukha gamit ang aking palad dahil hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon.Napatitig ako saaking sarili sa harap ng salamin."What is this feeling?" I asked myself.I never felt this way before. I kinda feel angry and somewhat I want him to me onl