Hindi nakaligtas si Khate sa mga sermon ni nanay Katy. Walang ibang ginawa si Khate kundi humingi ng tawad sa biglaang pagkawala niya.
Kahit ako, naiintindihan ko si Khate dahil pareho kami ng sitwasyon.
"Salamat sa pahahanap nitong anak ko ha," pasasalamat ni Nanay Katy sa amin habang naka ngiti.
"Asus, walang anuman 'yon Katy," pangiting sabi ni aling Sunny.
"At least, nalibot namin ang lugar dito, e
"Who are you, King?" "Stupid. That's redundancy." "No, I mean your real identity." "Why you're so curious? Are you interested in me?" "Hindi no...teka, wag ka ngang magmadali, ginawa mo 'kong kalabaw eh." sabi ko dahil muntik na akong mabangga sa poste. Subukan lang niya akong ipahamak kundi magkakalaman kami. How dare him! The air makes his hair to dishevell. Mukha kaming mag-syota na tumatakas para mag-tana
Wala kaming ibang nagawa kundi tumawa nang malakas. Hindi naman kami baliw sadyang masaya lang talaga kami dahil sa nangyari. "Did you expect this will happen?" tanong ni King habang nakahiga sa mga damit. Iniisip niyang snow itong hinihigaan namin. Loko. Nakahiga pa rin kami sa isang katerbang mga damit at nakatunganga lang kami sa kalangitan. Umaandar pa rin ang truck na sinasakyan namin at wala kaming ideya kung saan ito papunta. "No, I thought we'll die," tumawa ulit ako nang malakas. "Alam mo, you're cute when you laugh," sabi niya at tumigil ako sa pagtawa. Cute naman talaga ako ah. No need to tell me because I know it. "Thank you,"walang emosyong sabi ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari ay 'di pa rin mawala ang pagod sa aking katawan at ang gutom. This day was a crap! "Are you comfo
"Shh, don't shout." Is that you Khate? "Mom, she's awake!" sigaw niya at nakarinig ako ng mga footsteps na papataas sa hagdanan. I remember the Manjies. The sound of their footsteps heading towards me when I went into the grain forest. When the door gets open, they are not Manjies. It's Nanay Katy. Then aling Sunny and manong Mundo. Kasama ko na sila! Ang galing, nananaginip ba ako? Paano ako napunta rito? Pero, masaya ako na nakita ko sila ulit. "Okay ka na, Synecdoche?" Tanong naman ni nanay Alegre sa 'kin at hinawakan niya ang buhok ko at uminom ng tubig. "Oo naman, I just left one single millisecond." Biro ko sa kanila. Ramdam ko ang pag-aalala nila sa 'kin. "You left one single millisecond,
CHAPTER 13 Sinundan namin ng tingin ang lalaking tumakbo papunta sa electric fence. Lumingon muna siya sa paligid bago siya tuluyang dumapa, dahan-dahang gumapang at lumusot doon. Nakalusot na siya palabas pero nakita namin siyang nilusot niya pabalik ang kamay niya dahil naiwan ang kaniyang dalang case. Iniunat niya ang kamay niya pero 'di niya maabot. Ilang sandali lang ay nasagi ang kaniyang kamay sa electric fenc
"Yes, as you said Ambassador Hugo, kailan pa ba kami tumanggi sa 'yo? Aha. Buti't napatawag ka nang maaga nang sa ganun ay maihanda na namin 'tong train sa pagsundo sa mga tributes next-next month. Don't worry, walang makakaalam, Ambassador. Kung nagawa namin iyon last year, magagawa rin namin iyon this year." Dinig ko ang boses ng isang lalaki mula rito sa ilalim ng mesa. 'Yung binti lang niya ang nakikita ko. May tattoo. Isang train ang tattoo niya na mukhang ahas. Alam kong tapos na siyang makipag-usap sa...sa ambassador ng Maharlika. May sinabi siya tungkol sa mga tributes for this year. Hindi na bago sa 'min na ang District T ang magsusundo sa mga tributes dahil sila lang naman ang may mga imbensyong sasakyan kasi Tran
"Synecdoche!" When I heard a familiar voice, I stopped crying. I tighten my grip on the books that I am holding. It is Ulap's voice. She's with her parents, aling sunny and manong Mundo. I'm happy yet sad."Ulap!" Tumakbo ako patungo sa kaniya at humandang yakapin siya pero may biglang humarang sa daan."Why are you crying, Synecdoche?" I am torn between going to Ulap's place or just stand here in front of Vani. He looks calm. Hands at the side of his pockets. Doesn’t he know what's happening?I sobbed before I open my mouth. "Bakit ito ang nadatnan ko pagbalik ko? Bakit?""You mean, seeing me?""Yes.. but..no. I mean, here, the Grass...is ..now being...""Devastated?" sabi ni Vani at tiningnan ang paligid."Yes..but no, I'd rather say 'The grass is now like a deformed rubics cube rather than being devastated. It hurts me. Why Grass? Why us? We need light here, but the light they gave us came from the burning houses. We need c
"Hey Synecdoche, are you joining too?" Napatingin ako sa gilid ko. Parang iba yung tingin niya sa 'kin. I know this boy. He's one of my classmates. "What do you think is the reason that I'm sitting next to you?" Sabi ko nang diretso sa kaniya. Tinitigan niya ako sa mata, tinitigan ko rin siya. Talo ang unang didilat. Aba, watery na ang eyes niya. Sa 'kin on fire pero hindi ako talo kasi dumilat siya. Nakaupo kami ngayon sa mga nakahileramg upuan dito sa taas ng stage. I am one of the 36 contestants of District G and we are facing the crowds. Though, it is an open
CHAPTER 17: GRASS SPELLING BEE CONTINUES Nagsimulang magtawanan at magpalakpakan ang buong tao sa Grass dahil sa presenyang ibinigay ni Ulap. Hindi namin in-expect ang intro niya, ha. Bakit naman ganon Ulap? Hindi ito pageant, spelling bee ito. Pwede ka pang Miss. Maharlika kasi ang lakas ng stage present mo. Naku, naman. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Kumakabog pa eh. "Anak ko iyan!" sigaw ni Manong Mundo habang sumasayaw sa baba ng stage. May hawak siyang sumbrero at inikot niya itong parang bola. "Anak ko rin iyan!" at syempre, hindi naman nagpahuli si Aling Sunny. At nagtinginan silang dalawa, nag-apir, at sabay sabing, "Anak namin iyan, kembot pa anak, Wooh." at nahawa ang lahat sa ka
We eradicated the chaos. Our ability to reach unity in diversity will be the beauty and the test of our civilization. Ang bulalakaw na pumukaw sa natutulog na paraiso ang dahilan ng pagkabuklod-buklod. Bawat letra ay katumbas ng bawat tao, sa bawat distrito, na may kani-kaniyang pamumuhay. Our world is arranged in Alphabetical order—as well our life. Natutunan kong 'di lahat ng sinasabing maayos ay nakaayos. I am not a word but I have my origin, my definition, my purpose, my own example. Regardless of how short and long—how easy and difficult, how complicated. Young people have this almost romantic attachment to civil rights, liberties, emancipating people from oppression, from being controlled. The idea that such oppression exists in this nation offends me, but it's able to be pushed and sold because education in this nation is so woefully incompetent and inept—but it's not too late. This is who we are and
Scientist Mr. David Abalos has been assigned the position of Acting Ambassador, La Maharlika Projects—for telling the truth. Military Presence will be increased until the Rebellion can be put down and the game is complete. We will not be stopped short of our unification Goal. The bidders still want to bid. Billions of words to pick, no matter how long and short they are. Mahar is still a paradise for all. Scientist Mr. Connor Everdeen has been found guilty of treason and sentenced to death by order of the house of the lords, origin office—for a no permit experimentiation of a tribute named Synecdoche Rochet, from District G. Disqualification is amended. Current Ambassador Hugo Cassidy will execute the sentence at his discretion. May silence bring him peace. Naririnig ko pa rin si Mikey sa speaker. As soon as the day engulfs by darkness, I saw the flying ship again, silver and gold. So closed to the ground. Not even before. The ship cover
Only energy in its purest form. Heat and power and connection. In a world where letters are the indicators—of our death. Sa buong buhay ko, I've been afraid it would overwhelm me. That the feelings are too big, the people too many, the pain too great. I spent every minute of every hour of every day understanding the definitions of everything from having to feel all the life there that is around me. I always taught myself that I am not alone. Because even the words have synonyms. Even the words have creators. May ibat-ibang lengguwahe. The words can be deceiving. May kani-kaniyang pinagmulan. Kagaya nila, namin, nating lahat. It's the freedom. We lost our vocabulary, our knowledge. What we have lost, we have lost together. To say that the government deliberately adopted the Machiavellian policy of mastering the revolution by setting race against race, shatters those who shattered, reaped on the 2nd Maharlika Spelling Twistbee—would be to pay too high a compliment to i
Tirik na ang araw nang gumising ako. Akala ko papatayin nila ako kasi pagkabangon ko ay bigla na lang nila akong hinampas sa ulo ng itlog. Nabiyak ang itlog at namantsahan ako sa laman nito at ang hinihigaan kong grass. "Happy Birthday, Synecdoche!" Sabay na sabi nila. I did not expect this. I was so shocked. I looked Vani, nagtutukan lang kami at bigla na lang siyang tumawa. "I don't need to explain. I just told them. It's your special day." "Why throw me eggs?" Tiningnan nila si Yong. "It's a tradition in the Youth Industry. We, youths throw eggs. Buti nga walang flour dito sa Arena. Bagay siya pagkatapos batuhin ng itlog para dumikit. And here's a blood," Lumapit siya sa akin. He marked something on my forehead, "We mark cross on the celebrant's forehead using the chicken's blood." I smiled. Ganoon pala 'yun? "Earlier this morning, ginising kami ni Vani and he told us that it's your birthday. Went to a farm to catch th
"So you were twins," Tanong ni Pen kay Yong at Vani. Nakapalibot kami lahat sa isang apoy na lumalagablab. Gabi na at panahon na para magpahinga ngunit napagdesisyunan naming mag-usap muna. At kung mayroong killers dito sa grupo namin ay hindi kami magpapatayan. "What do you think?" Yong asked back. Nagluluto siya ng isang hippo. Tumango na lamang si Pen kasi halata naman sa mukha nila. Mariin naman siyang humiga at tumingin sa kalangitan. Pinaghalo ng hanging malamig at init ng apoy ang aming paligid. We can hear the crickets, pati ang uwang ng mga lobo, we can hear the cascading waterfall nearby. Napalilibutan kami ng kadiliman ngunit kapag tumingin sa taas ay makikita ang mga bituing nagniningning ngunit mapula ang buong kalangitan na para bang nagbabadya. I smiled when I heard people singing blocks away. I am glad they're alive. Those jinglers who love music. Always joyful. Nang biglang umiyak ang dalawang sanggol ay bigla na lang
Wala si Yana. The next days we burried Yana. Malapit sa iba't-ibang mga bulaklak na pinagtulungan naming i-arrange bilang mga palamuti. Yong was in somber. He's crying in front of Yana who is wearing a white dress that I made it. I got a thread and a needle. I knitted it, just like Aling Khaty did. Got them from the boxes. I heard Sam again—transferring from one boxes to another. I know all Mahar is watching us. Because they know I need clothes for her. But they gave thread and needle instead. They still need me to be challenged. Afterall, it's a goddamn game for them—picking their bets. Madaling araw pa lang kanina ay maaga na akong nagising at nag-ikot. Kumuha ako ng mga boxes sa pag-aakalang mayroon kaming makukuha. At hindi ako nabigo. I got 10 boxes. I have spelled the words. Those one of the most difficult words. I almost missed it but as I closed my eyes, jumbled letters began to flow like pixie dusts forming a word. It's like a magic but It's not
After the third word, we haven't killed by the other tributes. Although, pinalibutan nila kami sa disyerto, hindi pa rin nila kami nadakip at napatay kasi nagtulong-tulong kami. Keithwarth has swords. I don't know where did he get those. Pero wala kaming napatay, kasi spells kami nung huling araw. Nasugatan lang sila. I think there is no rule na bawal sugatan ng mga spells ang mga killers. It's a form of self defense. We're just seven, they're more than a hundred. What would they expect us to do? Nothing? "I'm f*cking sorry, Yana. You ain't know how many propitiatory sacrifices I've done just to find you! 'Yung tatlong kasama natin tigok na. And I'm thinking about you and your... damn baby!" Nakaluhod ang isa nitong paa habang kinakausap si Yana. "Here," may iniabot si Yong kay Yana, "Naiwan mo," sabi nito sabay tingin sa gilid. "Bakit na sa iyo ito? Buti nahanap mo. Akala ko..." "Alam kong malapit ka nang manganak. I should effin blame the
Kinabukasan, muli kaming nagtipon. "I'm glad you came back here, Synecdoche at kasama mo si Yong," Sabi ni Yana habang nakahiga siya sa isang katre na kahoy nangawa naming lima. Ginawan namin siya ng mahihigaan dahil hindi namin alam kung kailan siya manganganak. "Yana, ilang ulit ba naming sasabihin sa iyo na hindi Yong ang pangalan niya. Siya si Vani. GiovanninRoan Cornetto, Taga district G, laki sa putikan, anak ng magsasaka," hinawi ko ang buhok niya, "ilang beses na naming pinatingin sa iyo ang tattoo niya sa braso," pagtatapos ko. Nung dumating kami nung isang araw kahit na sumasakit ang tiyan niya ay pilit niyang niyakap si Vani na siyang ipinigtaka namin. Akala namin may relasyon silang dalawa. Buti naman wala. Sabi ni Vani. Alam kong totoo ang sinabi ni Vani. Hindi dapat maging totoo ang nasa isip ko. I trust him. I have learned to trust him. After all that happens... since the beginning. Since the day the bee started to spell words.
Another three days have come. Parang hinahanap-hanap na ng tenga ko ang boses ni Mikey. Gising ang mga senses ko. I don't want to miss any word. Kung ang lahat ng ito ay pawang mga laro lamang at nasa mga kamay ng bidders ang buhay namik, ay dapat makalusot kamo rito. Hindi pwedeng hindi. Hindi na kami nagkita-kita ng mga kasama ko simula kahapon. Hindi ko gustong lamunin ako ng takot lalong-lalo nang may kasama akong buntis. "Dito ka lang, Yana," sabi ko sa kaniya nang makarating kami sa isang liblib na lugar kung saan pinalilibutan kami ng dalawang tapampas. "Saan ka pupunta? Huwag mo akong iwan dito." "Look. Mikey haven't pronounce any word yet. I'll go to Patag again. I will get some bag supplies for us. I know you are safe here. Babalikan kita rito. Hahanapin ko ang ang mga kasama ko at mga kasama mo," paliwanag ko sa kaniya at bakas sa mukha ang pag-aalala niya. "Sama na lang ako, Synec, natatakot ako."s? She was paralyze