Hello po! Thank you po sa nagbasa sa isa kong book! Bukas ko po sisimulan ud nu'n po huhuness. Sana ma-keri ng pawers ko ito. And btw, naaaliw ako sa comments niyo. Sige bitayin natin si Ylena tapos sakalin natin pagkatapos. Palapit na us sa exciting part mwehehe. Hoping to hear more comments! (◍•ᴗ•◍)✧
Nagulat ako nang humugot siya ng facemask mula sa kanyang bulsa at siya mismo ang nagsuot nito sa akin. May hawak siyang cup at sinuot ito sa akin. Wala sa sarili akong napahawak sa sumbrerong kanyang sinuot sa akin. Habang nakatingin sa kanya. Ngayon ay balot na balot na ako at hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin."Let's go," he said.Masuyo nitong hinawakan ang aking pulso at hinapit ang aking beywang. Nag-angat ako ng tingin sa kanya."P-pero hindi pa tayo nakakain," mahina kong ani.I actually don't care where the hell on earth he would take me. Handa naman akong sumama sa kanya, e. But being with him right now is such a risky move. Mainit ang mata ng media sa akin dhail sa pumutok na issue tungkol sa amin."I know some place." He squeezed my waist. "I don't know. I'm not usually here. But I can see fragments of my memories being here. I don't know. Parang may naalala ako."Namilog ang aking mga mata sa narinig. I lifted my gaze at him. Hindi pa man ako nakakapagsalita nang m
Days past after that night, hindi na niya ako pinapansin. No, let me rephrase that. After that night, he left the next morning with his wife in Bora. Siguro'y inakala niyang si Ylena ang wife na iniibig kong sabihin. I can't blame him, though. It was my decision. I told him that. All I could do right now is to be more patient."I already enrolled you again in my academy. Everything's fine. You can continue studying next week," ani Leon nang makapasok sa silid.I smiled at him and nodded my head. Today was my last day here in Bora. I already talked to everyone, including to the staffs I am working with about my decisions. That I am planning to study again to earn my bachelor's degree and start a small business.A rejuvenating and skin whitening business. Ayoko nang manahin pa ang mga ari-arian nila Mommy at Daddy. That freaking business of theirs caused them to sell me. Ayoko na sa kanila. I am now fine without them. I can now live without them."Mommy, you're studying again?" Cheska as
"You've gotta be kidding me! Anong-""Just do it, Allison. We'll trigger his memories. Let him handle everything that's happening to him," he said.Napahilot ako sa aking sintido. Sobrang tahimik ng gabi at kami na lang talaga ni Leon ang nag-uusap dito sa sala na parang nagpupulong. He said those photos were just provided by Ylena to trigger me after knowing I am now in the Philippines. Kaya niya raw ito ginagawa.Wala sa sarili kong pinagsiklop ang aking mga daliri. Hindi na ako masyadong nanginginig. I just found out I'm having a panic attacks. Maybe because of my anxiety. Bumabalik ang aking anxiety. I don't know if it's possible but I guess I need to see a doctor."Prepare yourself for the worse. The moment you take a step in the academy, you'll witness worse scenario than what you've seen in the internet," he said. "So relax and prepare yourself for the worse."I bit my lower lip. Tumayo siya sa kanyang inuupuan at hinawakan ang aking mga kamay na medyo nanginginig pa ako. His w
"Kumain ka po muna, Mommy." Inabot ko kay Mommy ang pagkaing binili ni Leon sa labas.Ngumiti ng tipid si Mommy. Tahimik lamang si Pierce na nasa gilid at nagmamasid. Tapos na kasi itong gamutin ng nurse. Ang aso ko namang si Mikee ay na sa aking mga paa at tulog. Katabi ko naman si Leon at hawak ang aking beywang dahilan upang panaka-naka itong sulyapan ni Mommy."Ayos lang ako, Izzy. Hali ka. Maupo ka muna. Baka mangawit ka." She gestured the seat beside her. Tipid lamang akong ngumiti.Hinawakan ako ni Leon sa siko at inalalayang maupo sa upuan. Saktong pagkaupo ko ay siyang pagtunog ng kanyang phone. I looked at him and saw how his forehead creased after seeing who's the caller. Napangiwi ako at humugot ng malalim na hininga."Take it. It might be important," I said.He sighed and nodded his head. He leaned in and kissed my forehead before leaving us- me and my mom. Kaagad naman akong napabaling kay Mommy nang pisilin nito ang aking braso. Bahagya kong tinaas ang aking kilay para i
"P-patawarin mo si Daddy." Parang gripong nag-aalpasan ang aking mga luha sa narinig at niyakap siya ng mahigpit. Pareho na kamign humihikbi sa loob ng silid na iyon. Hindi niya man nagagalaw ang kanyang mga kamay ay alam kong gusto na rin niya akong yakapin. I slightly caressed his back to calm him down. Kinagat ko ang aking labi bago ako dahan-dahang kumalas sa aming yakap. Pinahiran ko ang luha na naghuhulugan sa pisngi nito kahit na umiiyak din ako. "S-stop crying, Dad. Nahahawa ako sa iyak niyo, e." Kinuha ko ang panyong binigay sa aking ni Leon kanina at ginamit iyon para punasan ang luha sa mga pisngi ni Daddy. Nakatitig lamang ito sa akin habang ginagawa ko 'yon. "P-patawarin mo ako, Allison.." Tear keep falling on his cheeks. "H-hindi ko alam na ganito ang magiging resulta ng mga padalos-dalos kong desisyon. P-patawarin mo ako." Tipid akong ngumiti. "Tapos na 'yon, Dad. Inaamin kong nagtatampo ako dahil sa nalaman ko pero anong magagawa ko? Tapos na, e. Nakatali na ako sa
I spent the whole night talking to my mother. Tulog lang si Daddy dahil gusto naming magpahinga ito. Kinuwento ko lahat ng mga dapat kong ikwento kay Mommy. Tungkol sa pag-alis ko, kung sinong tumulong sa 'kin, at kung sino ang katuwang ko sa pag-aalaga sa aking anak na si Cheska."C-can I see how she looked like?" she asked.Tumango ako. Hinugot ko ang aking phone at ini-on ito. Ngunit nagtaka ako nang hindi na ito mag-open. I tried to press the power button longer pero ayaw gumana. Bumaling ako kay Mommy at ngumuso. I showed her my phone."Lowbat pala ako, Mommy," I said.She chuckled at that. "Sige bukas na lang. I'm so thrilled to meet my granddaughter. Hindi ko alam na ganoon na pala ang nangyayari sa buhay mo."Tipid lamang akong ngumiti at humikab. Napatingin ako sa wall clock. It's past four in the morning. Ano man oras ay susunduin na ako rito ni Leon para maipagluto ko pa ang breakfast ang aking anak."Pero, anak, sigurado ka ba sa set up niyo? Hindi niya alam na ikaw pala an
“You have a pretty hair clip, who gave that?” tanong ng lalaking naka-squat sa sahig upang makapantay ang height nga aking labi.Napaawang ang aking labi at halos malagutan ako ng hininga nang nakilala ko kung sino ang lakaking nakatayo sa harap ng aking anak. Wala sa sarili akong napahawak sa hamba ng pinto na malapit sa akin at ang naging responde ng aking anak ang siyang nagpatigil sa aking paghinga.“This...is given by my Daddy! He bought this for me!" masayang wika ni Cheska.Kita ko ang pagdapo ng paningin sa akin ni Mommy. Bahagya akong umiling habang kagat ang aking labi. Mukhang na-gets yata ni Mommy ang ginawa kong pag-iling kung kaya't agad nitong nilapitan ang batang nakangiti ng inosente habang kausap ang...kanyang ama.Yes! It was Pierce! Hindi ko alam na nandito siya! Hindi ko alam na pupunta siya rito! Damn it!"Mommy!" Kaagad na tumakbo palapit sa akin si Cheska nang makita niya ako. She then spreads her arm, asking me to carry her.Tumuwid ako ng tayo bago ko dahan-da
"Stop fooling around. I can remember now," malamig na ani nito.For a moment, I was lost for words. Nakakatitig lamang ito sa aking mga mata na para bang may malaking kasalanan akong nagawa sa kanya. Halos mabingi na ako sa lakas ng tibok ng aking dibdib. Nanlalamig din ang aking mga kamay at pakiramdam ko'y ano mang oras ay mawawalan na ng lakas ang aking mga tuhod."A-ano?" I whispered. Dapat na ba akong maiyak sa tuwa? He can finally remember! Naalala na niya ako! "A-anong naalala mo?"Ngunit malakas akong napasinghap nang humigpit ang hawak nito sa aking braso. Bahagya akong napaigik dahil sa sakit na dulot ng mahigpit niyang pagkakahawak."You're the reason why Allysa died!" he yelled in front of my face. "And you still have the guts to cheat on my brother with me?! Sa tingin mo mapapalitan mo si Allysa?!"My lips parted and I feel my world crashed. Ang namumula nitong mga mata ang nagsasabing galit na galit ito sa akin. I can freaking see the veins on his arm and neck. And at tha
"You've been staring at him since we came. Let's go home."Naramdaman ko ang pagpatong ni Pierce ng jacket sa aking balikat. Pinikit ko ang aking mga mata at muling hinaplos ang kanyang lapida. My heart's aching so bad that even if a year had already passed, it's still here. Nandito pa rin 'yung sakit na hatid ng alaala ng pagkamatay ng aking unang anak.Mikee...I blamed myself for his death. Kung hindi ko nagmatigas nang sabihin nilang h'wag na akong sumama ay sigurong buhay pa si Mikee. Siguro hindi magiging ganoon kasakit ang pagkamatay niya. He choose to sacrifice his life for the sake of my daughter. Wala man lang akong magawa kundi ang umiyak nang umiyak.Isang taon na ang lumipas, e. Pero buwan-buwan akong bumibisia sa puntod niya para makita siya kahit na tanging lapida niya na lamang ang aking nahahawakan. I was so damn guilty. Konting panahon pa lang kaming nagkasama matapos ng anim na taon kong pagkawalay sa kanya tapos kukunin pa siya sa akin. If it weren't for my daughter
"Calm down, okay?"Pilit akong pinapakalma ni Pierce. But I can't stay calm. Kanina ko pa siya pinipilit na magtungo kami sa Police Station para i-report ang nangyari ngunit ayaw niya. He wants me to stay here. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya ka kalmado."Pierce, what if may gawing masama 'yung kidnapper kay Cheska?! How can you be so calm while our daughter has been kidnapped?!"Napatingin ako sa yaya ni Cheska na umiiyak din sa tabi at may sugat sa noo. According to her, someone hit her with a bat from behind making her fall on the ground and her head was hit by something. Hindi ko alam. Panay ang hagugol nito.Pierce held my hand making me look at him. "Calm down, okay? Panics won't take us anywhere. So just calm down. I already made some calls."Humikbi ako at mabilis niya akong binalot ng yakap. Kinakabahan ako dahil baka kung ano na ang nangyari sa akin anak. I am blaming myself for this. Ako ang rason kung bakit na-kidnap ang aking anak. If it weren't for me exposin
"She's pretty as hell."Napatingin ako sa aking kapatid na busy sa kanyang phone. Nangunot ang aking noo at hindi ko maiwasang sumilip kung ano ang kanyang tinitignan. It was just a peck. But I saw the woman in his phone screen. And I hate to admit but she's really pretty."I want to marry her someday," he said.I shook my head. He's obsessed. Naglakad na lang ako palabas ng bahay at bumungad sa akin si Allys na nakangiti habang hawak ang susi ng aking sasakyan. Her smile instantly lighten my mood after the argument I had with my father.Nagulat ako nang hawakan nito bigla ang aking magkabilang pisngi. Tumingin ako sa kanya at napansing mas lalong lumawak ang ngiti nito."Ano ka ba. Nakasimangot ka na naman. Ngiti ka naman diyan minsan. Sige ka, papangit ka kapag lagi kang nakasimangot."I always treat my life as worthless. I'm a rebel yet favorite child of my father who was planning to let me have all his inheritance after knowing I'm a member of a Spanish Mafia Clan called Oumini Per
"Careful," I whispered.Maingat na nilapag ni Pierce ang bata sa kama na aming hihigaan. She settled Cheska between us so he can hug her if he wants to. I can't help but look at his eyes and notice how teary it was while looking at our daughter. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait.Cheska and Pierce spent the whole afternoon talking and talking. Mukhang hindi naman napagod si Pierce kahit na puro barbie at modeling lang ang laging bukambibig ng aking anak. At dahil sa nasaksihan ay nakaramdam ako ng guilt. I feel so guilty to see how much he adored the kid right now after taking all his rights away to witness our child's growth.Kinumutan niya si Cheska at inayos ang buhok nito saka hinalikan ang noo at pisngi bago siya tuluyang tumayo. His eyes are still glued to his daugher. To the first born of the Farris' new legacy."She's so beautiful," he said.I nodded my head. Lumapit siya sa akin at nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. His embrace were tight as if he's afraid to let
"How come you're here, manang?" tanong ni Pierce habang nakaupo kami sa salas.Kakatapos lang kasi naming mag-ayos sa bahay kasama ang ibang mga utusan ni Pierce. Inayos namin ang masters bedroom pati na rin ang magiging silid ni Cheska. It was tiring, but it keep me from opening my phone and seeing all the issues that has involved my name."Dito po ako nagpupunta, Sir, kapag day off ko. Na sa Davao ang mga anak ko at hindi madaling umuwi doon kaya dito na lang ako nagpupunta kasama si Mikee. Pasensya na, Sir, kung hindi ko sinabi agad. Natatakot kasi akong-""It's fine, manang." He cut her. Inakbay niya ang kanyang braso sa aking balikat at hinila akong palapit sa kanya para halikan sa noo. "Kunin na natin si Cheska."Napangiti ako at tumango. Hinaplos ko si Mikee na nakahiga sa aking kandungan at mahimbing ang tulog. Dahan-dahan at maingat kong inangat ang ulo ng aking pinakamamahal na anak at pinalitan ng unan ang aking kandungan nang sa gayon ay hindi ito magising."Ipagluluto ko k
Napasinghap ako nang hinilang bigla Ylena ang aking buhok. Akmang sisipain ko ito nang biglang napahiga si Ylena sa sahig. Hinila ako ng isang malakas na bisig at binalot ako sa isang mahigpit na yakap. I lifted my chin to look at the person who did that and found out it was my husband.“Cut it off, Ylena.” Dumagundong ang malamig nitong tinig. “Hurt my wife again or I'll tear you into pieces.”Everyone gasped at that. My eyes widened while looking at him. Tuluyan ko nang nakalimutan ang sakit mula sa pagkakahila ni Ylena sa aking buhok. My eyes remained on him. Ang mga mata nitong galit ay nakatitig kay Ylena. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot sa uri ng paninitig nito."A-ano?" rinig kong ani ni Ylena. "N-nakakaalala ka na?"His jaw clenched. And without any word, he turned around and walked away, dragging me together with him. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin, kung ano ang dapat kong maramdaman. Nakakatitig lamang ako sa kamay niyang hawak ang aking kamay at nagla
Days past after that incident. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung palaging sunod nang sunod sa akin si Pierce. Nalilito na ako sa tunay niyang nararamdaman. He was mad at me over days ago because I had his first love's eyes and heart. But then now...I'm confused."Let's have lunch together, then?" aniya habang na sa loob kami ng bago niyang sasakyang Bentley."No," I firmly replied. "Ayokong madungisan na naman ang imahe ko."Nangunot ang noo nito. Alam kong may sasabihin pa siya pero pinilit niya na lang na itikom ang kanyang bibig at bumuntong hininga. Tumingin naman ako sa labas ng bintana at humikab. Kakatapos lang kasi naming ihatid si Cheska sa school at ngayon ay papunta na rin kami sa aming paaralan.Yes, I continued studying there. Ganito ako katanga pagdating kay Pierce. Hindi ko alam kung nakakaalala na ba siya o ano. After that day, palagi na naming hinahatid sa school si Cheska. Minsan ay nangungulit siyang mag-lunch kami ng magkasama. And Ylena? Hindi ko alam. Matap
Tahimik ko lang silang pinapanood. Cheska is smiling while watching her father making her some milk. Hindi pa rin ako makapaniwalang nandito si Pierce at pinagtitimpla ng gatas ng anak niya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi upang pigilan ang pagsilay ng malungkot na ngiti.I feel bad for our daughter. Hindi niya alam na ama na niya pala ang nakakausap niya. She thought her father is in a faraway place that even I- her mom, can't find him. At ayoko ng ganito. Nahihirapan ako. Mas lalo akong nakakaramdam ng guilt sa bawat araw na nagdadaanan."Mommy, are you gonna take me to school today?" tanong sa akin ni Chessy.I nodded my head. "Yes, sweetie. Mommy's gonna take you to school."Mukhang natapos na si Pierce na magtimpla ng gatas at nilapitan si Chessy. "Here's your milk, princess."Ngumiwi ako. I'm not used to hear someone call my daughter princess. Lalo na't galing 'yon sa ama ng anak ko. At mas lalo akong napangiwi nang pumalakpak si Chessy na parang tuwang-tuwa."Thank yo
Hindi ko alam kung lasing lang ba ako o talagang si Pierce itong nakikita ko. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa akin at malapit ko nang mapaniwalaang totoo siya. Na hindi lang ito produkto ng imahinasyon ko. Ang mga mata nitong alam mong galit na nakatitig kay Leon. Gustong gumalaw ng aking mga kamay para hawakan siya sa mukha at nang masigurong totoo itong nakikita ko. But then I realized...Why would he come here anyway? E kanina ay galit na galit siya sa 'kin na parang sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya. The only mistake I can recall that I did is when I left him six years ago. Bukod doon ay wala na. Matapos niya akong mapaikot-ikot na parang tanga.Tears flooded my eyes. Pumiglas ako sa hawak nito at tumakbo patungo kay Leon. Leon spread his arm openly. Nang makayakap ako sa kanya ay kaagad kong binaon ang aking mukha sa kanyang leeg at kasabay na noon ang paghikbi ko."Get off her!""Shut up, Leo! Natutulog ang bata!" I heard Leon hissed. "How did you even get here?""Ibigay