Makikita ang kasiyahan mula sa mga mata ni Jay.Nang makita ang sitwasyon sa harap niya, pinili ni Grayson na manatiling tahimik. Kinuha niya ang mga reseta at tinulak ang kaniyang presidente palayo.Sa pamamagitan ng pagpapaalis ng presidente palabas ng kwarto ng ospital, matagumpay si Rose na matulungan ang hindi masyadong maswerteng mga pasyente na pangalagaan ang problema ng pananatili sa labas.Ang detalye ng kinilos niyang ito ay mabilis na kumalat sa buong ospital.Si Rose ay agad na naging isang sikat na care worker sa ospital, at ang mga pasyente ay naging mabait sa kaniya bilang kapalit ng kabutihang loob niya.Maraming mga pasyente ang nagsimulang sambahin at hangaan siya, hinihiling pa na siya ang mag-alaga sa kanila.Bilang resulta, si Rose ay naging lubos na abala.Noong gabing ‘yon.Binuksan ni Josephine ang kaniyang monitor upang makita si Empire Without Sunset na online na at naghihintay.Inasar niya ito, tinatype, ‘Sabik ka na, ano?’Sumagot si Empire Without Sunset g
Sumagot si Rose gamit ang isang reaction image ng isang taong napupugutan ng ulo.Sinabi ni Rose, ‘‘Huwag mo siyang pagalitan.’Sumagot si Empire Without Sunset, ‘Masyado mo siyang mahal para pagalitan?’‘Oo.’Agad na namula ang mga pisngi ni Rose!Samantala, ang saya ay makikita sa pagitan ng mga kilay ni Empire Without Sunset.Pagkatapos ay sinabi niya, ‘Pagod ka na siguro. Magpahinga ka nang maaga ngayong gabi!’‘Magandang gabi!’Sa sumunod na araw, dumating nang maaga si Rose sa mga kwarto ng ospital.Nang makita siya, ang care worker na nag-overnight shift ay ngumisi. “Dahil narito ka na, Lenny, mag-sign off na ako ngayon.”“Sige, Linda.” Ngumiti si Rose.Tanging sina Rose at Old Master Severe na lamang ang nasa silid.Umupo si Rose sa upuan sa gilid ng uluhan ng kama at hinawakan ang payat na mga kamay ni Old Master Severe habang mahina niyang minamasahe ang mahina nitong kalamnan.“Buksan mo ang mga mata mo at tumingin sa ‘kin, Lolo. Buhay pa rin ang Angeline mo, kaya hindi ka p
Nagsalita si Rose, sinasabi, “Ayos lang ‘yon, Ginoong Administrator. Aalis na lang ako.”Pagkatapos no’n, tumalikod siya upang harapin si Sera Severe. “Walang kinalaman dito ang Matron, Miss Severe, kaya pakiusap ay pakawalan niyo siya. Isa siyang mabuting nurse.”Tinanggap ito ni Sera. “Basta’t aakuhin mo ang lahat ng kasalanan, wala akong reklamo na balewalain ang problemang ‘to.”Kaya, nagsimula nang mag-impake si Rose. Noong paalis na siya ng kwarto ng ospital kasama ang kaniyang mga gamit, nakasalubong niya si Jay na napagdesisyunan na biglaang bumisita.Nalilitong tumitig sa kaniya si Jay. Ang pula sa mga mata ni Rose ay pinahalata ang sakit sa kaniyang puso.“Sino’ng nang-away sa ‘yo?” Tumayo si Jay sa harap niya. Ang kaniyang katawan ay napupuno ng galit sa sandaling ‘yon, at wala na siyang ibang gusto pa kung ‘di ang wasakin ang may sala.Wala sa wisyo na pangalagaan si Jay, naglakad si Rose paikot kay Jay.Gayunpaman, biglang hinila ni Jay si Rose sa tenga. “Bingi ka na ba?”
Naglakad si Jay papasok ng kwarto habang si Rose ay nanatiling nakatago sa labas ng pintuan.Napagtantong hindi na nakasunod sa kaniya si Rose na parang isang anino, muling napakunot ang mga kilay ni Jay.“Pumasok ka.” Nainis si Jay.Pagkatapos no’n ay saka lamang pumasok nang marahan si Rose.Ang makita si Rose ay nagsanhi kay Sera na magulat.Gayunpaman, ang galit na tono ni Jay ay muling nagsanhi kay Sera na mabaliw sa pagmamahal sa lalaki.“Brother Jay, hindi ako makapaniwala na ang care worker na ‘to ay napagdesisyunan na patagong turukan ang lolo ko.”Nagsalita si Jay, “Kaya nireklamo mo siya?”Ang kaniyang tono ay nababalot ng lamig.Si Sera ay natuliro. Ang aura ni Jay ay bahagyang naiiba ngayong araw.Dati ay kinamumuhian ni Jay ang mga taong lumalabag sa kaniyang patakaran.“Siya ang care worker na itinalaga kong mag-alaga kay Old Master Severe. May problema ba?”Namutla nang bahagya ang mukha ni Sera noong sabihin niya, “Paano ako magkakaproblema, Brother Jay? Sadyang… bago
Gayunpaman, ang mga apoy ay muling naglaho noong tumingin siya sa mga nanlaking mga mata ni Rose.Sa huli, pinilit niyang sabihin ang mga salitang, “Mukhang may utang ako sa ‘yong gantimpala para sa paghihirap mo.”Hindi ‘yon ang ninais niyang sabihin!Tumitig si Rose kay Jay, hindi alam kung ano ang tinutukoy nitong ‘gantimpala’.“May gusto ka ba?” Tumingin si Jay sa masigasig na mga mata ni Rose.Nagsinungaling si Rose at sinabi, “Ginagawa ko lang ang trabaho ko, Ginoong President. Hindi na kailangan ng gantimpala.”Iniisip na gusto ni Rose ng pera, hindi na nagpaligoy-ligoy pa si Jay. “Gusto mo ba ng pera?”Ang ningning sa mga mata ni Rose ay agad na naglaho.Napakunot ang mga kilay ni Jay. Hindi ba siya kulang sa pera nitong nakaraang mga araw?“Hindi mo kailangan ng dagdag na pera?” Tanong ni Jay.Tumango si Rose.Dahil dito, nagulat si Jay, ‘Hindi ba’t sinabi niya kay Empire Without Sunset na kulang siya sa pera?‘Marahil ay nakakuha siya ng tulong sa iba.’Si Sera ay diretso sa
Nagsalita si Jay, “‘Wag kang mag-alala. Tinawag kita rito para tulungan ang pasyente sa pagpapayo.”Napabuntong-hininga sa ginhawa si Rose.Gayunpaman, tumitig siya nang nakanganga kay Jay pagkatapos ng isang sandali noong maintindihan na niya ang mga salita ni Jay. Nauutal niyang sinabi, “Pagpapayo?”Paano niya papayuhan ang pasyente kung hindi pa niya kailanman napag-aralan ang psychology?Tumango si Jay. “May problema ba?”Natatakot na ang paggalit sa diyos na ‘to ay nangangahulugan na mapapatalsik siya, walang ibang magawa si Rose kung ‘di ang maglakas-loob.“Pwede kong subukan.”Umuupo sa upuan sa uluhan ng kama, nagdekwatro si Jay at tumitig sa kaniya nang may nanlaking mga mata.Samantala, si Sera sa dulo ng kama ay handa nang matuwa sa paghihirap ni Rose.Naipit sa bawat gilid, si Rose ay nakaramdam ng matindinig bigat. Mayroon siyang milyong-milyong mga bagay na gustong sabihin sa kaniyang lolo ngunit walang ideya kung paano ‘yon sasabihin.“Old… Old Master Severe, ma-... maar
Tinapon ni Jay ang maskara ni Rose sa basurahan.Nanlaki ang mga mata ni Rose noong sundan niya ang paghulog ng maskara, ang kaniyang puso ay nagsisimulang mawalan ng laman.Hindi siya binibigyan ng oras na malunod sa awa sa sarili, nagsalita si Jay, “Sumama ka sa ‘kin.”“Saan tayo pupunta?” Sinundan niya si Jay palabas ng kwarto.Isang mga tao ang paminsan-minsang naglalakad mula sa kabilang direksyon sa mahabang patyo.Sa mga ganoong oras, napapansin ni Rose ang kaniyang sarili na humaharap sa pader, para maiwasan ang iba na makita ang pangit niyang mukha.Sa tuwing nangyayari ‘yon, ang mga sulok ng mga mata ni Jay ay humahapdi.Dinala niya si Rose sa opisina ng isang propesyonal na terapista.Tumitig si Rose sa plaka sa pinto na nagsasabing ‘Psychology’. Sa isang iglap, may matinding pagtanggi ang naramdaman niya at hindi niya ninais na pumasok sa kwarto.“Bakit mo ako dinala rito, Ginoong President? Ang… ang isipan ko naman ay malusog.”Tumatalikod, sumagot si Jay, “Si Old Master S
Iyon ang klase ng sakit na nakakasakal!Paglabas ng psychology ward, hinila ni Rose ang walang sigla niyang katawan pabalik sa kanilang hotel.Tumingin si Josephine kay Rose. “May mali ba, Ate Angeline?”Umuupo sa kama, niyakap ni Rose ang kaniyang mga binti sa kaniyang dibdib at binulong, “Hindi mo pwedeng sabihin sa kuya mo ang tungkol sa mukha ko, ah, Josie.”Ang saging sa bibig ni Josephine ay bumagsak sa lupa noong balutin siya ng kaniyang konsensya.Sinabi na niya sa kaniyang kuya ang nasirang itsura ng kaniyang Ate Angeline noong nakaraan pa.Hindi lamang ito nakita ng kuya niya, ngunit hinawakan pa niya ito.Nalulungkot na tanong ni Josephine, “Bakit hindi, Ate Angeline?”“Baka hindi siya masayahan.” Tumulo ang mga luha mula sa mga mata ni Rose.Napaupo nang mahina si Josephine sa upuan...Sa sandaling ‘yon, marahil ay naintindihan na niya kung bakit ang walang emosyon niyang kuya ay umiyak ng ginto pagkatapos makita ang mukha ng kaniyang hipag.Nananakit siguro ang puso niya p