Rhia
NADALA na lahat ng assistant ni Jay yung mga gamit ko at kasama na rin yung mga gamot na nireseta sa akin. Ngayon naman ay nasa harap ako ng laptop sa living room at ang gulo ng lugar na ito dahil kailangan ko ng tapusin ang designs ko. Kinabukasan ay kailangan ko ng kausapin ang buong team ko para sa pagfa-finalize ng lahat ng designs.
Napatingin ako kay Jay na nakatitig lang sa akin, "Bakit?"
"Magpahinga ka kaya muna."
"Hindi pwede bukas na yung last day tapos ipapakita na namin sayo yung designs, mamaya di mo na naman magustuhan."
"Edi inumin mo muna itong gamot mo." Inabot niya sa akin yung tray na may tubig at gamot ko.
"Mamaya na hindi pa naman sumasakit eh."
"Kailan ka iinom pag masakit na?" Nagsusungit na naman siya, nandun pa rin yung ugali niya na pag sinabi niya gawin mo na agad.
"Napaka
RhiaNARAMDAMANko ang paghaplos ng daliri ni Jay sa labi ko na parang kinakabisado ang hugis nun, hinuli ng bibig ko ang hintuturo niya at marahan kong kinagat kasabay ng pagsipsip. Tumitig ako sa mga mata niya habang nilalaro ko ng dila ko ang kanyang hintuturo. Napanganga ako ng ibuka niya ang labi ko gamit ang daliri at ipinasok ang sarili niyang dila sa bibig ko.Para kaming uhaw sa isa't isa. Pinatalikod niya ako at naramdaman ko ang paghaplos niya sa likod ko, sa balikat ko, sa leeg ko, sa bawat bahagi ng katawan ko na may pintura. Kinuha niya ang sabon at siya na mismo ang nagsabon ng katawan ko.Lumapit siya sa akin at naramdaman ko ang paglapat ng dibdib niya sa likuran ko. Maging ang bumubundol na bagay na iyon sa aking likuran. Sinabon niya ang tagiliran ko, paakyat sa dalawang bundok ko. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya na patuloy lang sa pagsabon sa bahaging iyon ng katawan ko. Marahan niyang pinipisil-pisil iyon
RhiaNAGISINGako at nakita kong nakatitig lang si Jay sa akin, "B-bakit?" Nag-unat ako at ngumiti sa kanya.Ngumiti din siya sa akin, dun ko lang narealize na ang isang kamay niya ay nakapatong sa isang dibdib ko habang pinipisil-pisil iyon.Lumapit siya sa akin at binigyan ako ng mabilis halik ako sa labi, "Anong oras na?" Tanong ko.Tumingin siya sa cellphone niya, "3:30 p.m na."Isa't kalahating oras na rin pala akong nakatulog pero parang ayoko pang bumangon pero kailangan, "Saan ka pupunta?" Tanong niya dahil nagsuot na ako ng underwears ko."Babalik sa trabaho." Pinulot ko ang iba ko pang damit. Oo nga pala may mga pintura pa rin iyon kaya napailing-iling ako.Naramdaman kong lumapit siya sa akin, "Bukas na. Sabihan mo na lang yung team mo pwede na sila umuwi, babayaran ko pa rin ang araw na ito sa kanila." May iniabot siya, isang puting T-shirt at itim na short. Alam kong para sa akin yun kaya si
RhiaNAGISINGako na nahihilo, pagmulat ko agad ng mata ko ay parang umiikot ang paningin ko kaya ilang minuto muna akong pumikit bago nagmulat ulit. Saka lang luminaw ang paligid.Nitong mga nakaraang araw mas madalas na akong mahilo. Dati rati naman nahihilo ako pag sobra na ang pagpupuyat ko na nakukulangan na ako sa pagtulog dahil sa trabaho.Ibang klase ang pagkahilo ko ngayon, yung tipong ayaw ko munang bumangon at minsan pakiramdam ko gusto kong sumuka sa dahil sobra talagang umiikot ang paningin ko.Naramdaman ko ang pamilyar na init ng brasong nakayakap sa hubad kong katawan, napakagat-labi ako at hinaplos ang mukha niya.Nagmulat siya ng mata, "Don't bite your lips."Kumunot ang noo ko at ginawa ang sinabi niya, nalungkot ako dahil parang nagsusungit na naman siya.He traced my lips with his finger, "I feel like I want to make love to you again and again whenever you do that."Napatingin
JayNAGMAMADALIakong lumabas ng restaurant dahil ayaw kong masundan ako ni Rhia. Nagagalit ako sa ginawa niya. She denied me as her husband, her first and real husband. Akala ko pwede naming ayusin ito pero mukhang nagpapakagago na naman ako sa kanya. I should've have known better, she is still the same Rhia who left me five years ago. Nagawa na niya noon, hindi imposibleng gawin niya ulit iyon na iwan ako sa ere.Binubuksan ko ang pintuan ng kotse ng bigla niyang itulak iyon pasara, "Jay let's talk." Matalim akong tumingin sa kanya."Talk about what Rhia?" Binigyan ko siya ng mapait na ngiti, "Na itinanggi mo sa kaibigan mo na asawa mo ako? Tinanong niya kung ano ako sayo. Boyfriend? Yun lang? Hindi ba higit pa dun? We always have sex, you live in my house, you told me you want to be with me again, that you are ready to be my wife, you told me you'll prove to me how much you love me, ganun ba yun? Ganun mo ba patunayan sa isang t
JayInever gave Rhia the chance to explain herself. I feel like a total idiot for doing that, pero naisip ko rin, kung nagpaliwanag ba siya papaniwalaan ko ba? Sarado ang utak ko dahil sa sakit na nararamdaman ko na wala na akong pinapaniwalaan kundi ang sarili ko. People can't blame me, tao lang ako at nasasaktan, sa loob ng limang taon na yun nasaktan ako, naghintay, umasa, naghanap ng sagot sa mga tanong na hindi ko masagot, umaasang makarinig ng konting paliwanag hanggang sa isang araw sumuko na ako at sinarado ko na lang ang isip ko.Hindi nila ako masisisi dahil aminin ko man o hindi hanggang ngayon ay nandun pa rin yung sakit. Hindi ako perpekto na sa isang iglap lang ay ayos na ang lahat pero mas maluwag na sa dibdib ko ngayon na hindi naman pala talaga ako iniwan ni Rhia para sa ibang lalaki. Maraming taon ang nasayang sa amin at iniisip ko pa rin kung bakit niya mas piniling iwan ako, kung ano man ang dahilan niya ay pwede nama
JayIsearched almost everywhere just to find her. Tinignan ko ang oras, alas-dose na ng madaling araw pero hindi ko pa rin siya nakikita, hilong-hilo na ako sa kakapaikot-ikot at kakahanap.Napahinto ako sa isang lugar na matao dahil hindi makadaan ang sasakyan ko, mayroong mga taong nanonood ng free concert ng isang bandang tumutugtog sa taas ng stage. Bumaba ako ng sasakyan para bumili ng maiinom, hindi ko planong magtagal pero napatingala ako at nakita ko si Rhia na nasa taas ng isang kainan at nanonood lang, mag-isa lang siya at tahimik lang.Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko, parang nawala lahat ng pag-aalala ko at napapangiti lang habang tinitignan ko siya, dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanya. Alam kong kahit tawagin ko pa ang pangalan niya ay hindi niya ako mapapansin dahil sa lakas ng tugtog sa paligid.Pakiramdam ko nawala lahat ng tao sa paligid at siya lang ang nakikita ko, wala akong nari
JayTUMITIGsiya sa mga mata ko. Nakikita ko dun ang lungkot at sakit, "I can't stay anymore. Kalimutan mo na ako."Tinignan ko ang singsing na nasa kamay ko at nandun na naman yung pakiramdam na pinagbagsakan ako ng buong mundo habang pinapanood ko lang siya ulit na lumayo sa akin."Rhia! Akin ka! Alam kong mahal mo ako kaya kung tingin mong susuko ako mali ka! Hindi ko sasayangin ang ilang pang taon para lang makasama ka ulit!" Sumisigaw ako sa kanya habang patuloy lang siya sa paglayo, "Pagkakasyahin ko lahat ng oras na meron tayo, hindi ka na pwedeng lumayo sa akin! Hindi mawawala iyon kahit isauli mo itong singsing!" Tumawa na ako, wala akong pakialam kung para na akong baliw, "Hangga't dala mo ang apelyido ko asawa kita at hindi mababago iyon, habambuhay tayong magsasama tandaan mo yan!"Kahit pa sinabi niyang lumayo na ako ay sinundan ko pa rin siya, hindi siya sa hotel natulog gaya ng sinabi niya. Bumalik siya sa res
Jay"DIYANka sa baba!" Binato niya ako ng isang piraso ng unan at kumot na sinalo ko."Kwarto ko ito ah. Your being unreasonable Rhia, we did more than sleeping saka mag-asawa tayo--""Wala ng tayo simula pa kahapon pa di ba?" Ngumisi lang ako at humiga na sa tabi niya, tinutulak niya ako pababa ng kama, "Dun ka nga."Bumangon ako at umibabaw sa kanya, "Bakit natatakot kang baka hindi mo mapigilan na yung sarili mo at galawin mo ako?" Tumawa pa ako at tinulak niya ako."Eh di ako na sa lapag!" Nilipat niyang mga unan at kumot sa lapag, nang humiga na siya ay humiga din ako sa lapag at tumabi sa kanya, "Bakit ka bumaba?" Inis na inis na talaga siya.Tumingin lang ako sa kanya, "Di ba sabi mo kahit sa tabi ko? Kaya dapat tabi tayo."Tinapunan niya ako ng unan sa mukha, "Pang-asar ka alam mo yun!" Lumipat na ulit siya sa kama, hindi ko makuha ang ugali niya ngayon. Tumabi ako sa k
Jay Ican see Rhia crying right now. Tinititigan ko lang siya habang nakatitig sa malaking monitor sa kasal namin ngayon. Yung laman ng USB na tinago ko sa kanya ang nagpi-play ngayon. Lumapit ako sa kanya pero tinampal niya ang balikat ko, "Bakit ngayon lang?" Niyakap ko na siya. "Bakit ngayon pa sa kasal natin?" Umiiyak siya sa bisig ko, "Nakakainis ka naman eh, baka ang pangit ko na eh." Natawa ako sa sinabi niya, maging ang Mommy niya na karga-karga si Janelle at si Rain ay umiiyak din, may iilang bisita kaming galing ng Pilipinas ang naiiyak din. Yung kasal namin ay ginanap pa rin sa Alsace gaya ng naunang plano na namin at ang mga naimbitahan lang ay yung mga taong malalapit sa amin gaya ng mga pinsan ko at asawa nila. Sa mismong Vauclain castle ito ginanap at para kaming mga prinsesa at prinsepe sa mga suot namin dahil ito na rin ang napili naming theme na babagay para sa lugar na i
RhiaWELLI guess hindi ko na kailangang malaman pa ang sasabihin ni Jay dahil sa paraan pa lang ng pagkakahalik niya sa akin ngayon ay alam ko na, "I miss you wife." He said in between kisses.Hindi ko namalayan na nakalapat na pala ang likod ko sa wall art na kanina lang ay tinitignan namin, "Jay." Napatingin ako sa paligid, kokonti na lang ang tao pero ayoko naman na makaagaw ng pansin, "Huwag dito." Hinila niya ako papunta sa isang kwarto at tumigil sabay tingin sa akin."May tao nga pala sa loob." Nangunot ang noo ko."Tao?" Lumayo ako sa kanya,"Huwag mo sabihing may dinala kang iba?""What?" Napasigaw na siya, "Hindi! Si Caleb kasama niya si Tracy.""Tapos?""Alam mo na yun." Sabi niya na parang natatawa pa at doon ko lang na-gets ang ibig sabihin."Hindi ba?" Sabay na rin kaming tumawa.~~~~~Isinama niya na ako pauwi sa bahay niya, sandali lang, kung iisipin bahay na rin nami
JayANGtagal na simula nung magkita kami at hanggang ngayon hinihintay ko pa rin siya.I'm giving Rhia the time to heal. Hindi ko kasi alam kung makakabuti ba sa kanya na nandun ako pero sinisiguro ko naman na maayos siya, sila ng anak ko.Kinausap ako nung Daddy niya, nalaman ko nun na siya na ang magdo-donate para kay Rhia at nalaman ko rin nun na may malala siyang sakit.Ang hirap-hirap lang sa kalooban ko na wala akong makagawa para sa mga taong importante sa akin, una kay Caleb na naka-coma, pangalawa kay Rhia at sa kundisyon niya noon, pangatlo kay Daddy na tumayo ng pangalawang ama ko at unti-unting pinapatay ng cancer.Nung makita ko siya sa hospital bed awang-awa ako sa itsura niya na parang gusto ko na lang ipikit yung mga mata ko para hindi ko makita, malaki yung pinayat niya at alam kong pagod na rin siya sa pakikipaglaban sa sakit niya."Jay alam ko naman kaya mong gawin ito pero sasabihin ko
RhiaHINDIko mapigilan ang sunod-sunod na pagdaloy ng luha ko.Just when I thought I am in the worst situation now hindi pala."Dad, we can't let you go." Sabi ko sa kanya habang hawak ko ang kamay niya.Isa din sa inilihim nila Rain at Mommy sa akin ay ang kundisyon ni Daddy. Sabi nila nasa business trip siya pero ang totoo matagal na siyang nandito sa ospital.Nung araw na umalis kami papuntang France, yun din daw yung araw na dinala ni Mommy si Daddy sa ospital, matagal na siyang nandito pero hindi nila sinabi sa akin dahil ayaw nilang mag-alala ako.Nung una si Mommy lang ang nakaalam pero dahil sa napansin na rin ni Rain na hindi na pumapasok si Daddy ay naghinala na siya. Ayaw pa sana nilang sabihin sa akin ang kalagayan ni Daddy dahil alam nila na mas lalo akong malulungkot at alam din nila na buntis ako.Kung pa siguro hiniling ni Daddy na makausap ako ay itatago nila talaga ito sa akin. Isa din
JayKAILANGANmalaman ng pamilya ni Rhia ang tungkol sa kalagayan niya dahil mas mahihirapan akong sabihin sa kanila yung kung mas patatagalin ko pa pero bago ko magawa yun kailangan ko munang sabihin na kay Rhia na matagal na rin niya akong kasama para maiuwi ko na siya sa Pilipinas.Tungkol naman sa resulta ng test sa akin, kung sakali man na magkamatch kami ng cornea ni Rhia ay mabuti ng kasama niya ang pamilya niya at sa Pilipinas gagawin ang surgery dahil may mga magagaling na doctor naman na kayang gawing successful yung magiging operasyon.Nakatayo lang siya ngayon sa terrace. Kung iisipin para siyang nakatingin sa kawalan pero alam ko na may malalim siyang iniisip. May dala siyang tasa, umupo siya at inilapag iyon sa tabi niya.Nakita ko ang pangungunot ng noo niya ng lumuhod ako sa tapat niya para pagmasdan siya. Natabig ng kaliwang kamay niya yung tasa kaya sa pagkagulat ay nasalo ko yun, nagulat ako ng hawakan niy
JaySOBRAna ang pag-aalala ko para kay Rhia. Alam kong may mga itinatago siya sa akin."Grig please tell me!" Ilang beses ko ng nasisigawan ang pinsan niya sa telepono dahil alam kong maging siya ay marami ding itinatago sa akin."I'm sorry Jay but I promised Rhia--""What the hell!" Ibinaba ko na ang tawag. Ilang araw ko na ulit siyang hindi nakakausap, alam kong may mali dahil maayos naman kami nung nasa Alsace kami at nung unang mga araw na umuwi ako dito sa Pilipinas.Bigla na lang siyang nanlamig sa akin at sa madalas na pagtawag ko ay isang beses lang niya sinagot yun.Hindi kaya nagtampo siya dahil ang gusto naman talaga niya ay sumama na sa akin pauwi o di kaya ay dahil hindi pa ako nakakabalik dun.Mababaliw na ako sa kaiisip. Ang dami kong tinapos na trabaho dito dahil natambak yun nung umalis kami, pati nga yung pagbubukas ng restaurant ko ay namove na rin ang araw.Masyado ding nag-al
Rhia"SIGURADOka na ayaw mong sumama ako sayo pauwi?" Tanong ko kay Jay habang nage-empake siya ng mga damit.Nagkaroon ng emergency sa Pilipinas. Naaksidente yung pinsan niyang si Caleb at hanggang ngayon at hindi pa raw nagigising ito, nang mabalitaan niya yun ay agad siyang nagpasya na umuwi ng Pilipinas para bisitahin ito."Saglit lang ako dun. Pag maayos na naman si Caleb babalik din ako dito agad." Lumapit siya sa akin at niyakap ako, "Mine, don't worry okay. Alam ko naman na gusto ka ring makasama ng pamilya mo dito hindi ba?"Ngumiti ako sa kanya. Alam ko rin kasing mamimiss ko siya ng sobra, halos dalawang linggo pa lang naman kami dito at isa pa sa nagpasaya sa akin ay ang pagpayag at pagtanggap ng pamilya ko dito sa kanya bilang asawa ko. Kasama na nga dun ang pagtulog na rin namin sa iisang kwarto.Maayos naman sana ang lahat kung hindi lang sa insidente ngayon. Nag-aalala din naman ako para sa pinsan niy
Rhia"WHATthe hell!" Nagulat ako at napabalikwas ng bangon. Nahihilo pa ako dahil sa biglang pagbangon ko. Nakita ko si Grig sa pintuan ng kwarto ko, mabuti na lang at nakakumot ako ng tumayo, "Lianne, what is he doing here?" Tanong ni Grig at itinuro si Jay."He slept here, isn't it obvious?" Sagot ko.Pinanlakihan niya ako ng mga mata, "That is not what I'm talking about!"Napakunot ang noo ko at umiling naman siya, "Get dress then we'll talk outside okay?"Tumango na lang ako sa kanya.Matapos magbihis ay lumabas na ako ng kwarto at nandun si Grig na tumitig sa akin na parang batang may nagawang pagkakamali na alam ko namang hindi mali dahil asawa ko ang nasa kama kong nahuli niyang kasama ko."You know the rules." Umirap ako sa kanya."I'm not a princess Grig nor a slave." Bumuntong-hininga ako, "There's nothing wrong with what you saw, we two are married.""Yes in the Philippines but
RhiaITOna naman. Madilim na naman ang paligid ko kaya ilang minuto akong pumikit ulit. Minasahe ko ang sintido ko.Agad akong nagmulat ng mata at nasilaw ako sa liwanag na nanggagaling sa bintana, tinignan ko si Jay sa tabi ko at hinaplos ko ang mukha niya. Payapa siyang natutulog ngayon. Naalala ko yung kagabi. He was rough, he gave it to me hard and fast pero hindi ko maitatangging nagustuhan ko yun.Naalala ko noon kahit isang halik man lang ay naiinis na ako pero iba na ngayon. Minsan ako na talaga ang nauunang mag-initiate sa kanya, wala namang masama dun dahil asawa ko siya.Sinuklay-suklay ko ang magulong buhok niya sa pagitan ng mga daliri ko. Nagsisimula na ulit humaba yun gaya ng dati. hindi ko napigilan ang sarili ko kaya't hinalik-halikan ko siya sa mukha.Naramdaman kong gumalaw siya at narinig ko rin ang mahinang boses ng pagdaing niya. Alam k