Tangina niya! Ako pa talaga binantaan niyang papatayin niya? Kung hindi lang ako tinawag ni Tucker kanina, hindi ako makakaalis sa pagkahawak niya sa braso ko.
"Para kang binagsakan ng langit at lupa sa hitsura mo," Tucker said nang makapasok kami sa kwarto namin.Sinamaan ko siya ng tingin, "Kailan ba tayo magpapakasal para makaalis na sila dito at pupuntahan ko na ang mga kaibigan ko?" tanong ko. He looked at me like he didn't expect me to say that. "Anong tingin ’yan?" I asked."Bakit bigla kang nagmamadali?" I rolled my eyes on him."I am dying to see them, Tucker---""You're dying to get rid on me, Klailea." putol niya sa sasabihin ko. Ano ang ibig niyang sabihin? Kinunotan ko siya ng noo."What?" I asked."Gusto mo nang kumawala sa akin, but sorry to say this... Hindi ka pa buntis." And by that, iniwan niya akong naka-nganga. Still processing of what he said.Gago! Nawala na nga sa isip ko ang planong iyon at ano bang inaano niyPagkatapos naming magluto ni Manang at natapos na rin ang paghahanda ng mga katulong. Nandito na kami ni Tucker sa lamesa, tahimik ko lang siyang pagmasdan habang nilalagyan ako ng pgakain sa plato ko at juice sa baso ko. Paminsan-minsan ay tumitingin siya sa akin at tinataasan ko naman siya ng kilay. "Why you're looking at me like that?" he asked. "Looking what?" "Are you still mad because I didn't grant your request?" Taka ko naman siyang tinignan, anong request? "Masyado pang mabilis ang pangyayari kung gagawin natin iyon, Klai." What? Damn it! Halos manlaki ang mga mata ko at akma ko siyang hahampasin sa braso nang biglang dumating si Manang para maglagay ng isa pang ulam. I looked at him again, sinamaan siya ng tingin. "Shut up... Hindi iyon ang dahilan kung bakit kita tinitignan," I said and rolled my eyes. Hindi ko na nga naisip iyon dahil habang palabas ako ng kwarto kanina, gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil
Tomorrow morning, nagising akong masakit ang buong katawan. Hindi ko alam kung saan ako sumabak na laban kagabi, we just having sex but I remember how we were wild last night. Mula sa CR hanggang sa kama. Hindi ko mapagkaila na sobrang galing niyang magdala. Iyong tipong masisira na yata ang buong katawan mo, hopefully hindi nangyari. Dahan-dahan akong gumalaw nang bigla rin akong natigil when I saw him beside me. Tulog na tulog din. I looked at him, how peaceful his face kapag tulog. Kung gising ito hindi maamo ang mukha niya. Dahan-dahan ko ring hinawakan ang mukha niya, alam ko na sa sarili ko kung hanggang saan lang kami. May nangyari na sa amin kagabi at alam ko rin kung ano ang magiging resulta. Mabubuntis ako, papakasalan niya ako sa papel lang at kapag nailabas ko ang anak niya aalis na ako. Hindi ko na sila gugulohin pa. "Good morning." Agad kong inilayo ang kamay ko sa kanya ngunit mabilis niya rin itong nahawakan at binalik kung saan ito nakahawak kanina
Nagpatuloy pa rin kaming maglakad, mabuti't hindi naman nakatingin sa amin ang mga nandito."Saan mo ba sila tinago?" masungit kong tanong sa kanya, he sighed at gulat akong tumingin sa kamay niyang hinawakan ako bigla."Hindi ko sila tinago, nandoon sila." May tinuro siya gamit ang nguso nito ngunit bumalik lang din ang tingin ko sa kamay naming magkadikit.Bakit ba naging big deal ito sa akin? Lahat ng mga kaunting kilos na ginagawa niya sa akin ay may nararamdaman akong kakaiba."Hey?" Napakurap ako at bumaling na rin sa tinuro niya. Halos mapatkabo naman ako nang makita ang likod ng mga kaibigan ko."Klai!" Sabay silang lumingon sa akin at mabilis din nilang nilapag sa simento ang mga baril nito, tumakbo sila palapit sa akin."OMG, kumusta ka na? Buntis ka na ba ha?" Tinulak ko si Munique dahil sa tanong niya. Anong buntis!"Tangina niyo, nandito lang pala kayo. Hindi niyo sinabi sa akin." Nakasimangot kong sabi sa kanila.
Nagising ako dahil sa mga narinig na ingay sa paligid, dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kisame at pader. Nasa hospital na naman ba ako?Inaalala ko ang nangyari, muntikan nang mabaril si Tucker ang naalala ko habang tumatakbo ito papalapit sa akin ngunit bigla na lamang akong nahilo at tanging mga boses ng mga kaibigan ko ang narinig sa huling sandali na tinawag ang pangalan ko."Gising na siya!" sigaw ng kung sino. "Tawagin ko lang po ang Doctor.""Klai, ayos ka lang ba?" Tumingin ako sa apat kong kaibigan na lumapit sa akin, silang lata ay may mga sugat."Ayos lang ako...Wala bang napuruhan sa inyo?" tanong ko. Sabay silang umiling habang nakatingin pa rin sa akin may lungkot sa mata."S-si Tucker?" tanong ko nang hindi ko manlang makita kahit anino niya sa silid na ito. Nagkatinginan silang apat na tila ba nagdadalawang isip kung sasagutin nila ako. "Nasaan siya? Maayos ba siya?" dagdag kong
At sa pagbukasa ng pinto, bumungad sa akin ang magandang pakinggan na musika at ang mga taong nagpapalakpakan na hindi ko rin naman kilala. Pagkatapos ng araw na ito magbabago muli ang takbo ng buhay ko, ang araw na ito ang magiging dahilan ng pagbagsak ko. Mahal ko si Tucker pero alam ko rin na ang gagawin ko ay makakatulong sa kanya.Tanaw ko na ang lalaking dahilan ng lahat ng ito, ang una ay tanging mission ko lang siyang pagbagsakin at biglang bumaliktad ang mundo naming dalawa. Ako ang nakuha sa sarili kong patibong, alam kong may parusa akong matatanggap mula sa mga kasamahan ko sa paglabag ng pinaka-una naming rules. Ang huwag mahulog na dapat ay mission lang. At ang parusang iyon ay magagawa ko na."You're beautiful," bulong niya sa akin nang makarating na ako sa harap. "Tucker, the moment I saw you...alam kong hindi kita mapa-amo ngunit hindi ko mawari kung bakit tayo magkasama sa harap ng Diyos ngayon. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya akong ikaw ang
Five Years LaterThird Person POV:"Hey Dad, look!" Agad na tumakbo ang batang lalaki papunta sa lalaking nakasuot ng tuxedo."Hey boy, what is that?" Binuhat niya ito. Mababakas sa mukha ng lalaki ang galak, ganito siya lagi sa tuwing nakikita ang anak."Mommy Celine made this for me!" masayang sigaw ng batang lalaki habang hawak-hawak ang sumbrero na gawa sa kulay brown na tela."Kinukilit kasi ako na gawan siya." Lumapit na rin ang babaeng tinawag na 'Mommy Celine' ng batang lalaki."Trunder, what will you say to Mommy?""Thank you, Mommy! I love you!""I love you baby boy." Mahinang kinurot ni Celine ang pisngi ni Trunder bago ito bumaba mula sa pagkabuhat ng lalaking nakapangalang Tucker."His grown up now," saad ni Celine habang nakatingin kay Trunder na tumatakbo pabalik sa mga kalaro nito."He is and thanks to you, salamat dahil tinulongan mo akong palakihin ang anak ko, Celine.""Of course,
"Klai." Napahinto ako nang marinig ang boses ni Almina, alam ko ang sasabihin niya. Pipilitin niya pa rin akong kumbisihin na humingi ng tulong."Kahit para sa anak mo lang.""Seryoso ba kayo?" Tumingin ako sa kanilang lahat nang sumunod na rin ang tatlo. Ano bang mapapala namin kung lumapit kina Tucker? "Gusto n'yo bang ipahiya ako sa kanya? Na iniwan ko siya at babalik para lang humingi ng tulong?""Alam mong hindi natin ito kaya, kung papairalin mo iyang mataas mong pride wala tayong mapapala. Anak mo ang pinag-usapan din dito, Klai." Umiwas ako ng tingin nang sabihin iyon ni Jersey, bakas sa tono niya na seryoso na talaga ito.Alam kong sa ganitong pagkakataon hindi nila ako susundin dahil lahat na sila may gusto sa ayaw ko.Huminga ako nang malalim at buong lakas na tumingin sa kanila. "S-sige, pagbibigyan ko kayo. Para sa anak ko...at para na rin makita ko siya at mahawakan." Lumunok ako, nahihirapan akong huminga. Hindi ko kayang m
"Mommy?" takang tanong ko, sinisurado kung tama ba ang narinig ko mula sa kanya. "Teka ah, tanggap ko at wala akong pakealam kung asawa ka ni Tucker pero 'yong Mommy ka ng anak ko? Ibang usapan na yata 'yon." Tinaasan ko siya ng kilay, hindi ko hahayaan na pati anak ko maaagaw ng kahit sino.Ngumisi siya na tila ba nang-aasar, "Hindi mo ba narinig kanina na Mommy ang tawag ng anak ko sa akin."Wow, anak niya talaga? Ang kapal ng mukha nito.Ngumisi ako at tinaasan siya ng kilay ulit, dahan-dahan din akong lumakad papunta sa kanya. Hindi rin naman ito nagpatinag at nanatili lang nakatayo. Kapal, hindi ba siya takot sa akin?"Baka tulog ka pa at nananaginip lang? Paano mo magiging anak ang hindi naman ikaw ang lumuwal?" tanong ko. Mas lalo niya rin akong tinaasan ng kilay."Sino naman kasing matinong Ina na iniwan ang anak?" Kinuyom ko ang aking mga kamao at akmang sasampalin siya nang pareho kaming napatingin sa pinto ng banyo.&nbs
After 9 months "Hindi ba bagay ito sa'yo?" "Buntis siya, Jersey! Paano siya magsusuot ng ganyan? Gusto mo bang patayin tayo ni Tucker? "Anong mali rito, Almina? Dati naman ay gsuto ito ni Klai e." "Dati iyon, Jersey. Hindi na ngayon na kasal siya at magiging dalawa na ang anak niya." Pinakinggan ko lang ang mga kaibigan ko habang namimili ng mga damit na para sa akin. Ngayon ang araw ng baby shower na plinano namin. Kaunting araw na lang ay manganganak na ako. Nagpakasal na nga kami ni Tucker pagkatapos kong punitin ulit ang sarili ko when Fresha died, totoong kasal na ang nangyari sa aming dalawa ni Tucker. Walang nangyaring masama dahil kahit ako ay pinapabantayan niya na hindi makakatakas. Akala siguro ng lalaking iyon ay uulitin ko na naman ang pagkakamali ko sa kanya. "What do you think, Klai?" Bumaling ako kay Munique na pinakita sa akin ang isang dress na pambuntis, kulay pula ito at halatang pang mayaman ang datingan. "Gusto ko iyan, bagay sa amin ng anak ko." Nakangiti
Nanghihina ako dahil sa narinig mula kay Almina. "You're lying..." "Klai...kahit kami nahihirapan---" "But you came here, smiling. How sure are you na pinatay niya ang sarili niya?" "Kasi naroon kami mismo sa harap niya! Hindi namin pwedeng i-spoil ang announcement ni Tucker. It's been days, nilibing na namin agad siya dahil iyon ang sabi niya. Nag-iwan siya ng sulat bago niya gawin sa harap namin. He killed herself using her gun..." Bakas sa boses ni Jersey na nahihirapan siyang magsalita. Ayaw kong maniwala pero sa pinakita nila sa akin ngayon, sa mga sinasabi niya. Nagtatalo ang isipan ko. "Pupuntahan ko siya. Hindi ko alam kung nagsasabi kayo ng totoo pero gusto kong dalhin niyo ako sa kanya." Hindi ko na maiwasan ang hindi umiyak. "Klai..." Bumaling ako kay Tucker, he hugged me. He knew. Hindi niya sinabi sa akin, hindi nila sinabi sa akin. "I'm sorry..." "Gusto ko siyang puntahan." Hagulhol ko. No, it can't be. Hindi pwedeng mawala siya, hindi pa kami nag-uusap. Sinuno
Nang umayos na ang pakiramdam ko, sinabi ko kay Tucker na bibisitahin ko ang mga kaibigan ko. Hindi na rin naman siya umepal pa at sinamahan na lang din ako. May pasok ang anak namin kaya nagkaroon kami ng oras na umalis, mamaya pa namin siya susunduin."Wala ka bang trabaho?" tanong ko sa kanya. Simula kasi noong nasa bahay niya lang ako, hindi ko siya napansin na lumabas. Panay utos lang sa mga tauhan niya."I am the boss of my company, kaya malaya akong mag-break from work kung gusto ko. And besides, naroon si East para maging substitute ko sa mga meetings." Walang ganang sabi niya.Hindi naman porket siya ang boss ay aalis na siya para rito. Huminga ako nang malalim at humarap sa kanya. "You know what? You should go, kaya ko naman na ako lang ang pupunta sa kanila.""No." Umiling siya. "Paano kung lapitan ka ng mga tauhan ni Alessandra na tumakas—""Oh Tucker. Tumakas nga e, hindi na babalik ang mga iyon dahil sa takot. Nakulong na rin naman si Alessandra, ako na lang ang aalis."
Nagising ako nang hindi alam kung nasaan. Bumungad sa akin ang puting kisame at ang maliit na kamay na nakahawak sa kamay ko. Bumaling ako roon at nakita ang anak kong natutulog, nagulat pa ako nang bahagya nang makita siya. I was about to wake him up but I stopped myself, hinayaan ko siyang naroon. I smiled, naalala ko ang nangyari sa akin kasama ang mga kaibigan ko sa mga kamay nila Alessandra at Celine. Paano kung may nangyaring masama sa akin at hindi ko na makita ang anak ko? Si Tucker? Nilibot ko ang paningin ko para hanapin siya and there, I saw him standing beside the window. Nakatitig din siya sa akin, naglalakad patungo sa kama ko."Kumusta ka? M-may masakit ba sa'yo?" Ang boses niyang napapaos. Umiwas ako ng tingin, ramdam kong nangingilid ang luha ko sa aking mga mata. Bakit ako nasasaktan nang makita siya ngayon, mahinahon ang boses at bakas na pag-alala. "Kukunin ko na ang anak natin, ayaw niyang umalis at inaantay kang magising kaso nakatulog siya." Dahil sa sinabi ni
Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero nakatingin lang ako sa matalik kong kaibigan na hanggang ngayon ay hindi pa rin inalis ang baril na tinutok niya sa akin. Pasimple akong bumaling sa iba kong kasamahan na tulad ko ay nagtataka sa ginawa ni Fresha."What the hell are you doing, Fresha?" Hindi makapaniwalang tanong ni Almina. Hindi siya sinagot ni Fresha, nakatingin lang siya sa amin na walang emosyon na tila ba matagal niya nang inaasahan na mangyayari ito. Bumalik ako kay Allesandra na masayang nakatingin sa amin, natutuwa siya sa nangyayari. She planned this?"See? Kahit kayo ay hindi inasahan na mangyayari ito. Kahit ako ay hindi ko inasahan na magagawa ito ni Fresha, ang kaibigan na pinagkatiwalaan ninyo at mas tahimik sa inyong lima." Natatawang sabi ni Allesandra. Lumapit sa kanya si Celine na masaya ring nakatingin sa amin. Ano bang nangyayari? Hindi pa rin ako makalayo kay Fresha, gusto kong marinig mula sa kanya kung ano ang naiisip niya bakit niya ito ginagawa? O b
Napaatras ako nang dahan-dahan palayo sa laptop. Anong nangyayari? Bakit nakuha nila ang mga kaibigan ko? Pero hindi ngayon ang oras para magtanong na alam kong hindi ko masasagot kapag hindi ako kumilospara iligtas sila. Huminga ako nang malalim at kinuha ang baril ko sa kwarto ko rito, I grabbed my motor bike too. Kailangan kong bilisan para makabalik din agad ako sa bahay at hindi mag-alala si Tucker at para pagkagising ng anak ko ay nasa tabi niya na ako kahit hindi ako sigurado na makakauwi agad ako. Alam ko naman kung nasaan sila, hindi naman umaalis sila Alessandra sa dating hide-out namin kaya alam kong nandoon sila Almina dahil na rin sa hitsura ng lugar. But before anything, I texted Tucker na hindi agad ako makakauwi. Pagkatapos ay binilisan ko ang pagmamaneho patungo sa organization ni Alessandra. Hindi pa rin nawawala sa isip ko kung paano sila nakuha. Kita ko sa screen na lahat sila ay nakagapos sa kanya-kanyang upuan habang pinalibutan ng mga tauhan ni Alessandra. Il
Dinala ako ng magulang ko sa bahay nila, iyong ama ko ay tuwang-tuwa kay Thrunder dahil may apo na naman daw sila. Nalaman ko rin nang ilang taon na paghahanap nila sa akin, nagka-anak sila ng dalawa. Mga bunso ko na sila, isang lalaki at babae. Ang babae ay may anak na samantalang ang kapatid kong lalaki ay wala pa dahil mas pinili niya raw na huwag munang mag-asawa, todo bigay raw ito sa kumpanya. Nalaman ko rin na siya ang CEO ng kumpanya ng pamilya ko. Hindi ko inasahan na sa kabila rin ng lahat ng pinagdaanan ng pamilya ko ay napunta sila sa buhay na marangya. It's just sad for me dahil hindi ko iyon naranasan na kasama sila ngunit alam kong hindi pa naman huli ang lahat, pwede pa akong bumawi na makasama sila tulad ng gagawin ko sa mag-ama ko na sina Tucker at Thrunder. Namangha ako sa bahay dahil sobrang laki nito. "Who is she, Mom, Dad?" Bumaling ako sa nagsalita, I bet he is my brother. Bumaling din ako sa right side, may babaeng nakatayo at kasama ang dalawang bata. Maybe s
Gaya ng sinabi ni Tucker na pupuntahin namin kung nasaan ang magulang ko, iyon ang ginawa namin ngayon. Kasama rin namin ang anak namin. Hindi ko maintindihan ang nararamdamdaman ko ngayon, ang daming tanong na pumapasok sa isipina ko. tulad ng, paano kung hindi sila maniwala na ako ang anak nila, paano kung hindi nila ako tanggapin once nalaman nila ang nakaraan ako. I am afraid. Ito ang pinaka-unang beses na makita at malaman ko na may pamilya pa pala talaga ako. Years ago, habang bini-build up ko ang sarili ko na maging malakas, hindi nawawala sa plano ko ang hanapin sila. And now, I can't imagine na mahaharap ko sila ngayon. Habang hindi pa kami umaalis kanina ni Tucker, sinabi niya sa akin na isa sila sa successful business owners sa mundo, hindi ako mahilig makinig sa industriya ng negosyo kaya hindi ko alam ang tungkol sa mundo nila but for me, today. the important ay makakausap ko sila. I have a lot of questions. We do research our family names years ago pero ang laging pumapa
Habang nasa biyahe ako pabalik sa bahay, hindi ko pa rin maialis sa isipin ko si Celine. Alam niya ba ang tungkol dito? Kilala niya ba talaga si Celine kung sino at anong klaseng tao ito? Limang taon nilang kasama ng anak ko si Celine at hindi ko alam kung ano na ang nagawang hindi maganda ni Celine sa mga panahon na iyon. Kaya siguro hindi na maganda ang kutob ko sa babaeng iyon noong una ko pa lang kita sa kanya dahil mayroon siyang tinatagong hindi maganda. Kahit na naawa ako sa kanya sa ginawa ni Tucker sa kanya ngayon ay mas lalo lang akong nainis sa kanya. I need to fin everything about her, kung bakit sila magkakilala ni Alessandra.I parked my car in the garage. Binigay ito ni Tucker sa akin para raw may gagamitin ako for emergency. Nasa akin pa rin naman ang motor bike ko pero ginagamit ko lang ito kapag kailangan kong magmadali sa mga bagay-bagay. Pumasok ako sa loob ng bahay at nakita ko si Tucker at ang anak ko na naglalaro. Halos manlaki pa ang mga mata ko nang makitang m