Agad ko siyang itinulak palayo sa akin. Ano bang ginagawa niya? Sa harap pa talaga ng anak ko! "Are you two fight?" I turned to my son. Seryoso siyang nakatingin sa aming dalawa ni Tucker kaya bumaling ako sa gago at palihim siyang sinamaan ng tingin. Kasalan niya ito!
"No baby, we're not fight." Kinuha ko siya at tinabi sa gitna namin ni Tucker para hindi makalapit sa akin ang gagong ito."Mommy..." Gulat akong tumingin kay Thrunder nang banggitin niya ang salitang iyon, naiiyak ako na iwan dahil ang sarap pa rin sa pakiramdam na tawaging Mommy ng anak ko. Matagal ko itong pinangarap."Yes baby?" tanong ko habang nakangiti sa kanya. "May kailangan ka ba?" dagdag ko pa."Do you know how to cook ba?" Kumunot ang noo ko sa tanong niya. Why would he ask this? "Like daddy? He knows how to cook, he always cooked my favourite food. So, I am asking you." Bumaling ako kay Tucker na ngayon ay nakatingin sa akin, nagkibitbalikat lang siya na para nang hinayaan akong kausapinHindi ko na hinayaan na magsalita pa ulit si Tucker at bumaling ako sa anak ko na hanggang ngayon ay wala pang malay. They will pay for what they did to my son, walang ni kahit sino ang maaaring makasakit sa anak ko. Alessandra, humanda siya. Hinayaan kong magmaneho ng tahimik si Tucker, hindi ko na rin siya kinausap dahil galit ako ngayon. Pakiramdam ko lahat ng tao nakikita ko ay sasaktan lang ang anak ko. Ayaw kong mangyari iyon kaya kahit na alam kong padalos-dalos ang desisyon ko kanina na samahan si Thrunder at kasama rin Tucker, hindi ko na babawiin iyon. Gusto ko ako ang mag-aalaga sa anak ko simula ngayon, kahit huwag niya muna akong kilalanin bilang Mommy niya. As long as he is safe, I will do everything for him."We're here," Tucker said. Tumingin ako sa kanya nang mapagtantong nakatingin din siya sa akin ng seryoso, agad akong umiwas. Bumaba siya sa kotse, binuksan ang pintuan sa likod. Bago pa niya kunin ang anak ko, bumaling siya sa akin. "I'm sorry if you fee
Nakatayo pa rin ako sa likod niya, inaantay na tumingin ulit siya sa akin pero ilang segundo ang lumipas ay hindi nia ako nilingon, naglakad siya palayo sa akin. "Tucker," tawag ko. Humito siya pero hindi pa rin ako binalingan."I will just call someone." Iyon lang ang sinabi niya at tuloyang umalis. Napapikit ako nang mariin, pinigilan ang sarili na umiyak.Bakit sa pagkakataong ito, nanghihina akong makitang siya ang lumalayo sa akin. Nahihirapan akong marinig ang mga sinasabi niya kanina, hindi ko alam ang mga bagay na iyon. Ang tanging iniisip ko lang noon ay ang mission dahil sa oras na tapos na ako sa mission ko, aalis na ako pero hindi iyon ang nangingibabaw kung bakit ako umalis. Para sa kaligtasan niya. Alam kong mali ang ginawa ko ngunit wala na akong alam kung anong ibang ipalit na solusyon. Walang araw na hindi ko iniisip si Tucker kahit noong pinagbuntis ko pa ang anak namin at hanggang sa pinanganak ko si Thrunder, si Tucker pa rin ang naaalala ko sa tuwing pingmasdan
Hindi ako makapagsalita para sagutin si Thrunder, bumaling ako kay Tucker na kagaya ko ay nagulat din. Hindi ko alam kung magsasalita ba ako at sabhin na oo, ako ang tunay niyang Mommy pero natatakot ako na baka kapag sinabi ko iyon ay magalit siya sa aki, sasabihin niya na iniwan ko siya. Alam kong matalino ang anak ko at hindi imposible na mangyari yon. Bumaling ako kay Tucker nang hawaka niya ang kamy ni Thrunder. "Son, maayos na ba ang pakiramdam mo? Wala naman bang masakit? Hindi ka nahihirapan huminga?" Sunod-sunod na tanong ni Tucker, umiling naman ang anak ko at saka ngumiti sa amin. I smiled at him too when he stopped to look at me, mas lalo akong kinabahan. Bumaling ako kay Tucker ulit para humingi ng tulong kung paano ko ito lulusutan."You did not answer me...are you my real mom? Why did you kiss my father?" Bakas sa mukha at boses ng anak ko ang inosenteng tanong niya. Bumuntonghininga ako, bakit ba ayaw saguin ito ni Tucker? Inaantay niya ba ako na ang sumagot?"Uhm...
Ang kaninang pinag-uusapan na ayusin ang aming dating tahanan, ginawa na namin. Tunay na maraming nasira at higit sa lahat maraming hindi ma makita. Lalo na ang picture frame naming apat noong unang araw na magkasama kami sa organization. Pinicture-ran kaming lima noon dahil sabay daw kaming nakita ni Alessandra at by group din. Kahit iyong mga naiwan naming weapons ay nawala na rin. Sinunog nila ang likod ng bahay namin. "Sa tingin ninyo, anong magagawa natin dito?" Tumingin ako kay Fresha at halata na rin sa kanyang mukha na pagod na siya kakalinis ng ibang parte ng bahay. Bumuntonghininga ako at saka umupo sa sahig, pagod na rin ako. Tiningnan ko ang mga kaibigan ko nang sabay rin silang umupo. I smiled at them, sabay iling at sinabing, "Hindi natin makakayanan na lahat ay maaayos, siguro kailangan na nating humingi ng tulong." "Tulong ba kamo? May mga tatawagan ako." Nagtaka akong tumingin kay Jersey nang kunin nito ang cellphone niya at may tinawagan."Sino ang tatawagan mo, J
Nakatayo kaming lima habang pinagmasdan ang mga taong pinapunta ni Jersey dito sa amin, lahat sila ay mga lalaki at hindi ko alam kung saan niya ito nakilala. Hindi na nga kami nakapag-ayos dahil sila na mismo ang gumawa, anim silang lahat. Hindi rin naman mapagkaila na lahat ng nandito ay mga gwapo naman talaga. I bit my nails in my thumb finger, iniisip pa rin kung paano ito nagawa ni Jersey. Matagal na kaming hindi nakabalik dito sa Manila, hindi rin naman pamilyar ang mga taong ito kaya natitiyak namin na hindi siya galing sa camp. Dahan-dahan akong lumingon kay Jersey at doon ko lang din napagtanto na pati ang mga kasamahan ko ay nakatingin din sa kanya. She is smiling like a child na tila ba inaasahang magtataka kami. "Who are they?" Almina asked. "I just knew them online." Kibitbalikat niyang sabi. mas lalong kumunot ang noo ko. Anong online pinagsasabi niya? E'di they are all strangers and she don't know them personally. "Hey, bakit ba?" reklamo ni Jersey nang hilahin siya
Agad akong nakarating sa hospital, nagpaalam din ako kina Jersey at Fresha kanina kahit na hindi ako kinakausap. Hindi ko na rin alam kung ano na ang nangyari sa mga bisita ni Jersey, tatawagan ko na lang sila at makikibalita kung maayos na ba ulit sina Fresha at Jersey. Hindi ito ang panahon na mag-aaway kami sa maliit o malaking bagay man. Hindi ko rin sinagot ang tawag ni Tucker kanina, dumiretso na ako pumunta sa hospital. Nang makarating ako sa floor kung nasaan ang anak ko, binilisan ko ang lakad ko patungo sa kwarto. Bumuntonghininga ako sa labas ng kwarto, hinawakan ang door knob at dahan-dahang binuksan, nagbabasakali na sana maayos ang madadatnan ko pero akala ko lang pala talaga iyon, dahil pagkabukas na pagkabukas ko, nakita ko si Celine na masayang kausap ang anak ko. I remained calm, kahit masakit sa dibdib na para ba akong sinaksak at sinamahan na binugbog.Wala na bang mas sasakit pa sa nakita ko, masaya ang anak ko habang kausap si Celine. Si Celine na hindi niya
Sumunod ako sa kanya sa labas, nakaupos siya sa upuan kaya tumabi ako sa kanya habang nakahawak ang kamay ko sa tuhod ko. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa kung ano ang pag-uusapan namin tungkol sa anak ko. Galing siyang hinatid si Celine, baka kung anong sinabi ng babaeng iyon at malayo pa sa akin si Thrunder. "A-anong sasabihin mo tungkol sa anak...natin?" mahina kong sabi. Bumaling siya sa akin. "Uuwi ka na sa bahay at makakasama mo na siya, bibigyan kita ng pagkakataon na maging ina niya." Halos manlaki ang mga mata ko sa narinig mula sa kanya. Bumaling ako sa kanya at ikinalma ang sarili kahit gsuto ko siyang yakapin dahil sa pagpayag niya na makasama ko ang anak ko. "T-talaga? I mean...iyon naman talaga ang dapat mong gawin, hindi ba? Ang sabi ko nga ay hindi mo dapat akong pagbawalan na makalapit sa anak ko." Tinaasan ko siya ng kilay, nawala ang kaninang saya ko nang napagtantong baka mahalata niyang okay kami kahit hindi. Kasi tama naman talaga, hindi ko kaila
Mayroon bang makapagpaalala sa akin kung bakit ako nakarating sa bahay ni Tucker maliban sa dahilan na gusto at kailangan kong makasama ang anak ko? Yeah, that's right! Nandito ako sa bahay ni Tucker habang nakayuko dahil pinagmamasdan ako ng mga katulong niya. Si Thrunder ay masayang tumatakbo sa malawak na sala. Hindi ito ang dating bahay kung saan ko ginagawa ang lintek na mission na iyon na ang naging dahilan ng lahat ng ito. Paano ko makakalimutan ang isang bagay na nagpabago ng buong buhay at pagkatao ko?I sacrificed that time for him. Maraming nagbago at hanggang ngayon ang kasalanan na nagawa ko ay hindi ko pa rin naitama. Pakiramdam ko habang nakatingin ako kay Tucker mas lalo ko lang naiisip na ang layo ko sa kanya at sa tuwing naiisip ko ang pag-iwan ko sa kanya sa araw ng kasal namin ay naging mas lalong masakit. Paano ko nga ba mababawi iyon? Kaya ko ba talagang baguhin?"Mommy!" Nanlaki ang mga mata kong bumaling kay Thrunder nang hawakan niya ang kamay ko. Tumingin ako
After 9 months "Hindi ba bagay ito sa'yo?" "Buntis siya, Jersey! Paano siya magsusuot ng ganyan? Gusto mo bang patayin tayo ni Tucker? "Anong mali rito, Almina? Dati naman ay gsuto ito ni Klai e." "Dati iyon, Jersey. Hindi na ngayon na kasal siya at magiging dalawa na ang anak niya." Pinakinggan ko lang ang mga kaibigan ko habang namimili ng mga damit na para sa akin. Ngayon ang araw ng baby shower na plinano namin. Kaunting araw na lang ay manganganak na ako. Nagpakasal na nga kami ni Tucker pagkatapos kong punitin ulit ang sarili ko when Fresha died, totoong kasal na ang nangyari sa aming dalawa ni Tucker. Walang nangyaring masama dahil kahit ako ay pinapabantayan niya na hindi makakatakas. Akala siguro ng lalaking iyon ay uulitin ko na naman ang pagkakamali ko sa kanya. "What do you think, Klai?" Bumaling ako kay Munique na pinakita sa akin ang isang dress na pambuntis, kulay pula ito at halatang pang mayaman ang datingan. "Gusto ko iyan, bagay sa amin ng anak ko." Nakangiti
Nanghihina ako dahil sa narinig mula kay Almina. "You're lying..." "Klai...kahit kami nahihirapan---" "But you came here, smiling. How sure are you na pinatay niya ang sarili niya?" "Kasi naroon kami mismo sa harap niya! Hindi namin pwedeng i-spoil ang announcement ni Tucker. It's been days, nilibing na namin agad siya dahil iyon ang sabi niya. Nag-iwan siya ng sulat bago niya gawin sa harap namin. He killed herself using her gun..." Bakas sa boses ni Jersey na nahihirapan siyang magsalita. Ayaw kong maniwala pero sa pinakita nila sa akin ngayon, sa mga sinasabi niya. Nagtatalo ang isipan ko. "Pupuntahan ko siya. Hindi ko alam kung nagsasabi kayo ng totoo pero gusto kong dalhin niyo ako sa kanya." Hindi ko na maiwasan ang hindi umiyak. "Klai..." Bumaling ako kay Tucker, he hugged me. He knew. Hindi niya sinabi sa akin, hindi nila sinabi sa akin. "I'm sorry..." "Gusto ko siyang puntahan." Hagulhol ko. No, it can't be. Hindi pwedeng mawala siya, hindi pa kami nag-uusap. Sinuno
Nang umayos na ang pakiramdam ko, sinabi ko kay Tucker na bibisitahin ko ang mga kaibigan ko. Hindi na rin naman siya umepal pa at sinamahan na lang din ako. May pasok ang anak namin kaya nagkaroon kami ng oras na umalis, mamaya pa namin siya susunduin."Wala ka bang trabaho?" tanong ko sa kanya. Simula kasi noong nasa bahay niya lang ako, hindi ko siya napansin na lumabas. Panay utos lang sa mga tauhan niya."I am the boss of my company, kaya malaya akong mag-break from work kung gusto ko. And besides, naroon si East para maging substitute ko sa mga meetings." Walang ganang sabi niya.Hindi naman porket siya ang boss ay aalis na siya para rito. Huminga ako nang malalim at humarap sa kanya. "You know what? You should go, kaya ko naman na ako lang ang pupunta sa kanila.""No." Umiling siya. "Paano kung lapitan ka ng mga tauhan ni Alessandra na tumakas—""Oh Tucker. Tumakas nga e, hindi na babalik ang mga iyon dahil sa takot. Nakulong na rin naman si Alessandra, ako na lang ang aalis."
Nagising ako nang hindi alam kung nasaan. Bumungad sa akin ang puting kisame at ang maliit na kamay na nakahawak sa kamay ko. Bumaling ako roon at nakita ang anak kong natutulog, nagulat pa ako nang bahagya nang makita siya. I was about to wake him up but I stopped myself, hinayaan ko siyang naroon. I smiled, naalala ko ang nangyari sa akin kasama ang mga kaibigan ko sa mga kamay nila Alessandra at Celine. Paano kung may nangyaring masama sa akin at hindi ko na makita ang anak ko? Si Tucker? Nilibot ko ang paningin ko para hanapin siya and there, I saw him standing beside the window. Nakatitig din siya sa akin, naglalakad patungo sa kama ko."Kumusta ka? M-may masakit ba sa'yo?" Ang boses niyang napapaos. Umiwas ako ng tingin, ramdam kong nangingilid ang luha ko sa aking mga mata. Bakit ako nasasaktan nang makita siya ngayon, mahinahon ang boses at bakas na pag-alala. "Kukunin ko na ang anak natin, ayaw niyang umalis at inaantay kang magising kaso nakatulog siya." Dahil sa sinabi ni
Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero nakatingin lang ako sa matalik kong kaibigan na hanggang ngayon ay hindi pa rin inalis ang baril na tinutok niya sa akin. Pasimple akong bumaling sa iba kong kasamahan na tulad ko ay nagtataka sa ginawa ni Fresha."What the hell are you doing, Fresha?" Hindi makapaniwalang tanong ni Almina. Hindi siya sinagot ni Fresha, nakatingin lang siya sa amin na walang emosyon na tila ba matagal niya nang inaasahan na mangyayari ito. Bumalik ako kay Allesandra na masayang nakatingin sa amin, natutuwa siya sa nangyayari. She planned this?"See? Kahit kayo ay hindi inasahan na mangyayari ito. Kahit ako ay hindi ko inasahan na magagawa ito ni Fresha, ang kaibigan na pinagkatiwalaan ninyo at mas tahimik sa inyong lima." Natatawang sabi ni Allesandra. Lumapit sa kanya si Celine na masaya ring nakatingin sa amin. Ano bang nangyayari? Hindi pa rin ako makalayo kay Fresha, gusto kong marinig mula sa kanya kung ano ang naiisip niya bakit niya ito ginagawa? O b
Napaatras ako nang dahan-dahan palayo sa laptop. Anong nangyayari? Bakit nakuha nila ang mga kaibigan ko? Pero hindi ngayon ang oras para magtanong na alam kong hindi ko masasagot kapag hindi ako kumilospara iligtas sila. Huminga ako nang malalim at kinuha ang baril ko sa kwarto ko rito, I grabbed my motor bike too. Kailangan kong bilisan para makabalik din agad ako sa bahay at hindi mag-alala si Tucker at para pagkagising ng anak ko ay nasa tabi niya na ako kahit hindi ako sigurado na makakauwi agad ako. Alam ko naman kung nasaan sila, hindi naman umaalis sila Alessandra sa dating hide-out namin kaya alam kong nandoon sila Almina dahil na rin sa hitsura ng lugar. But before anything, I texted Tucker na hindi agad ako makakauwi. Pagkatapos ay binilisan ko ang pagmamaneho patungo sa organization ni Alessandra. Hindi pa rin nawawala sa isip ko kung paano sila nakuha. Kita ko sa screen na lahat sila ay nakagapos sa kanya-kanyang upuan habang pinalibutan ng mga tauhan ni Alessandra. Il
Dinala ako ng magulang ko sa bahay nila, iyong ama ko ay tuwang-tuwa kay Thrunder dahil may apo na naman daw sila. Nalaman ko rin nang ilang taon na paghahanap nila sa akin, nagka-anak sila ng dalawa. Mga bunso ko na sila, isang lalaki at babae. Ang babae ay may anak na samantalang ang kapatid kong lalaki ay wala pa dahil mas pinili niya raw na huwag munang mag-asawa, todo bigay raw ito sa kumpanya. Nalaman ko rin na siya ang CEO ng kumpanya ng pamilya ko. Hindi ko inasahan na sa kabila rin ng lahat ng pinagdaanan ng pamilya ko ay napunta sila sa buhay na marangya. It's just sad for me dahil hindi ko iyon naranasan na kasama sila ngunit alam kong hindi pa naman huli ang lahat, pwede pa akong bumawi na makasama sila tulad ng gagawin ko sa mag-ama ko na sina Tucker at Thrunder. Namangha ako sa bahay dahil sobrang laki nito. "Who is she, Mom, Dad?" Bumaling ako sa nagsalita, I bet he is my brother. Bumaling din ako sa right side, may babaeng nakatayo at kasama ang dalawang bata. Maybe s
Gaya ng sinabi ni Tucker na pupuntahin namin kung nasaan ang magulang ko, iyon ang ginawa namin ngayon. Kasama rin namin ang anak namin. Hindi ko maintindihan ang nararamdamdaman ko ngayon, ang daming tanong na pumapasok sa isipina ko. tulad ng, paano kung hindi sila maniwala na ako ang anak nila, paano kung hindi nila ako tanggapin once nalaman nila ang nakaraan ako. I am afraid. Ito ang pinaka-unang beses na makita at malaman ko na may pamilya pa pala talaga ako. Years ago, habang bini-build up ko ang sarili ko na maging malakas, hindi nawawala sa plano ko ang hanapin sila. And now, I can't imagine na mahaharap ko sila ngayon. Habang hindi pa kami umaalis kanina ni Tucker, sinabi niya sa akin na isa sila sa successful business owners sa mundo, hindi ako mahilig makinig sa industriya ng negosyo kaya hindi ko alam ang tungkol sa mundo nila but for me, today. the important ay makakausap ko sila. I have a lot of questions. We do research our family names years ago pero ang laging pumapa
Habang nasa biyahe ako pabalik sa bahay, hindi ko pa rin maialis sa isipin ko si Celine. Alam niya ba ang tungkol dito? Kilala niya ba talaga si Celine kung sino at anong klaseng tao ito? Limang taon nilang kasama ng anak ko si Celine at hindi ko alam kung ano na ang nagawang hindi maganda ni Celine sa mga panahon na iyon. Kaya siguro hindi na maganda ang kutob ko sa babaeng iyon noong una ko pa lang kita sa kanya dahil mayroon siyang tinatagong hindi maganda. Kahit na naawa ako sa kanya sa ginawa ni Tucker sa kanya ngayon ay mas lalo lang akong nainis sa kanya. I need to fin everything about her, kung bakit sila magkakilala ni Alessandra.I parked my car in the garage. Binigay ito ni Tucker sa akin para raw may gagamitin ako for emergency. Nasa akin pa rin naman ang motor bike ko pero ginagamit ko lang ito kapag kailangan kong magmadali sa mga bagay-bagay. Pumasok ako sa loob ng bahay at nakita ko si Tucker at ang anak ko na naglalaro. Halos manlaki pa ang mga mata ko nang makitang m