Mesaiyah Point of ViewNagising ako na nakahiga sa couch habang may tabon na kumot. Urgh! Nakatulog pala ako.Sht! O________O! Napapikit nalang ako bigla dahil nasa gilid ko pala sistranger. Papalapit ang mukha niya sakin at hahalikan ako. Jusko po! Bata pa po ako! Huhuhuhu! Napakapit nalang ako ng mahigpit sa kumot at hinintay na dumampi ang labi niya at laking pasasalamat ko na sa noo niya ako hinalikan. Salamat naman! Nakahinga din ng maluwag sa wakas. Tumayo na siya at pumunta sa may malaki niyang bubog na bintana at binuksan ang kurtina.Umaga na pala? Ang liwanag na nagmumula sa labas ay nasisilawan ang aking mukha, samantalang dati ako ang gumagawa niyan sa kanya.Ano bang meron at may dala siyang bag? Umupo ako sa couch at sinuklay ang buhok ng aking kamay. Tatanungin ko na sana siya ng saktong lumabas na siya ng kwarto.Lumapit ako papuntang bintana at nakita ko ang mga nakaparadang itim na kotse kasama ang mga lalaking nakaitim ng suot, tauhan siguro ito nila stranger. Nakita
Mesaiyah's Point of View"Bakit ka umiiyak?" tanong niya habang nakangiti sakin. Nakangiti din ako na sumagot sa kanya habang tumutulo ang luha ko."Bakit ako umiiyak? Kasi...kasi..iniwan mo akong mag-isa." halos hindi na maintindihan ang sinasabi ko dahil sa pag-iyak ko."Sabi ng puso ko balikan kita. Sabi naman ng isip ko, hindi kita kayang iwan. Sinunod ko ang sinasabi ng isip at puso ko dahil 'yun ang totoo.""Alam mo, ang sakit ng ginawa mo sakin. Para akong naliligaw na bila-bila. Sobrang naiinis ako sa'yo. Akala ko kasi tuluyan mo na akong iiwan. Akala ko mag-iisa na naman ako, pero heto ka. Nasa harap ko, hindi ko nga alam kung panaginip lang ito o pangarap ko lang pero...""Wag ka ng umiyak." dugtong niya sa sinasabi ko at pinunasan ng kanyang kamay ang luha ko."Siguro, mahal mo na ako kaya natatakot kang iwan kita." Ang nakatungo kong ulo ay biglang napatingin sa kanya. Nabitawan ko ang aking dalang gamit at wala na akong ibang maisip na sabihin sa kanya, naubos na eh. Bast
Kosuri's Point of ViewAyokong tanggapin ang pagkatalo ko kaya nasa harapan ako ngayon sa bahay ng nagngangalang "Mark Angelo" ang bestfriend ng traydor na Mesaiyah. Ang sarap niyang patayin, nanggigigil ako sa kanyang mang-aagaw siya.I told to her to help me to set those broken things right again. I told her to help me to get back Anhiro and look what she did. Kaya pala ayaw niya akong tulungan dahil asawa na niya pala si Anhiro. Hah!? Look now kung sino ang mang-aagaw! Iniwan siya ng bestfriend niya dahil mas pinili niya si Anhiro. Napakatangang babae! Gusto niyang mamatay oras na malaman ito ni King Shinsetsu? She's a stupid btch!Pinindot ko ang doorbell at maya-maya lang ay may lumabas na lalaki. I think, eto na si Mark Angelo. Kawawang lalaki, iniwan ng bestfriend dahil sa isang lalaking maraming pera or should i say..iniwan siya ni Mesaiyah dahil sa pera ni Anhiro."Hi!" I said as he open the gate."Sino po sila?""I'm Kosuri, the fiancé of Anhiro.""Huh?!""I'm here cause I j
Mesaiyah's Point of ViewBaliw talaga 'yung lalaki na yun! Ang yabang niya, bwisit! Kainis! Akbayan ba naman ako sa harap ng maraming tao, well. Makapagreact naman ako wagas, nangyari na 'yan kasi dati, 'yung maghapong hawak niya kamay ko >.
Mesaiyah's Point of ViewNakalipas na ang Graduation. Akala ko, tuluyan na akong hindi makakapagtapos ng pag-aaral. Totoo ngang walang lihim ang hindi nabubunyag. Nalaman na nila pero wala na rin silang nagawa kundi tanggapin lalo na si Dianne pero nagtatanong pa rin ako sa sinong nag-utos sa kanya? Hindi ko nalang muna iisipin ang bagay na 'yun basta nakagraduate ako. 'Yun ang mahalaga. Wala na akong pakialam kung hindi ako naging Valedictorian o Salutatorian o with honors. Basta nga nakagraduate na ako.Masaya ako pero pilit ko pa ring iniiwasang isipin ang bestfriend kong si Angelo. Bestfriend pa ng aba ang turing niya sakin? O ako nalang ang tumuturing sa kanya na ganon.Alam niyo 'yun, typical na ang girl-boy bestfriend tapos marerealize nilang iba na pala ang nararamdaman ng bawat isa pero sakin, oo nangyari 'yun pero biglang nagbago. LAHAT as in LAHAT nagbago. Sa pamilya ko, pinilit kong maging tama, maging perfect sa paningin ng mga magulang ko pero katiting na pagmamahal, wal
Mesaiyah's Point of ViewSa school ang venue ng grauation ball at patapos na ang speech ng valedictorian namin (pointing to Dianne) nang makarating kami at madilim na ang paligid."Have a happy and SAFE night guys! Enjoy!""Woooh!" Nagsigawan ang mga estudyante nang matapos na siyang magsalita. Maingay at magulo ang buong court pero halata ang kasiyahan sa kanilang mukha. Ito na ang huling araw ng pagsasama-sama nila kaya nilulubos na nila. Lalong nagkagulo nung pinlay ng DJ ang song na Rude by Magic samantalang ako, I mean kami ni Anhiro ay nakaupo lang sa isang tabi at pinapanood silang sumayaw."Hindi ka naiinggit sa kanila? Ang saya-saya nila tapos ikaw nakaupo lang jan." napatingin ako sa nagsalita."Hindi ako marunong sumayaw atsaka baka malunot lang ako diyan, ang dami-daming sumasayaw. Ikaw? Bakit hindi ka sumasayaw?""Hindi ako sasayaw hangga't hindi ka sasayaw." sagot niya. Sus! Arte neto. Napabaling ang tingin ko kay Maysel na nagsasayaw sa gitna kasama ang kanyang boyfrien
Mesaiyah's point of viewUmayos ako ng upo. Medyo nahihihilo pa ako. Shet! Ano bang nangyari? Nakainom ba ako? Pumasok sa loob ng kotse si Angelo. Naalala ko na. Tinabunan nung lalaki ang aking ilong ko tas nawalan na ako ng malay. Tiningnan niya ako sa rearview mirror at ngumiti."Pano mo nagawang kidnapin ako?" Tanong ko."This is for the sake of your protection Mesaiyah. I'm sorry." Sagot niya."Ano bang gusto mo?""Kaligtasan mo lang ang gusto ko." Sagot niya. Natahimik ako sa sinabi niya."Sana mapatawad mo ako sa mga pantataboy na ginawa ko sayo dati. Pinagsisisihan ko ang lahat ng 'yun." Hindi ako umimik."Patawad kung hindi kita ipinaglaban." Dagdag niya."Bakit ngayon pa?" Sabi ko. Nasa driver's seat siya at nakahawak sa manibela. Napatingin siya sakin."Huli na ba ako?""It's too late. Bakit ngayon ka lang dumating, kung kailan...""Mahal mo na siya." Dugtong niya sa sinasabi ko."Minahal kita Mesaiyah." Sa labas ng kotse lamang ako nakatingin. Ayaw ko siyang tingnan, maiiya
Mesaiyah's point of view"Iiwan mo ang motor??" Tanong ko habang tinuturo ang motor."Hiniram ko lang 'yan kay Razec. Hindi ka pwedeng magmotor dahil nakadress ka kaya maglakad nalang tayo." Paliwanag niya sabay hawak sa kamay ko at nagsimula ng maglakad. Salitan ang mga daliri namin at parehas mahigpit ang aming pagkakahawak."Sana bilog ang buwan." mahina na animo'y bulong lang na sabi niya. Malambing ang kanyang boses at napakaganda nito sa pandinig."First quarter ngayon. Nakatawa ang buwan sa atin." Sagot ko."Ang sabi kapag naglalakad ka kasama ang taong mahal mo sa ilalim ng bagong buwan. May bagong problema silang kakaharapin." Siya."Kasabihan ba 'yan o inimbento mo na naman." Ako."Hindi. Lagi 'yan sinasabi ni mommy sakin. Sabi niya kasi, mahilig ang ama ko tumingala sa langit. Lagi niyang hinahanap ang buwan para sabihin sa mommy ko ang kasabihan niya.""Paano kung umulan? Madilim ang langit, walang star, walang buwan." Sabi ko."Nasa loob lang sila ng bahay. Hindi sila lum
Thank you sa lahat ng nagbasa at magbabasa palang. Here is your guide to my book para di kayo malito.She Married the Stranger Book 1The Last Day of Summer Book 2Saving my Last Goodbye Book 3Destiny's Choice Book 4Thank you, thank you, thank you. Wag niyo po kakalimutang mag comment at makipag interact sa akin. Sana nagustuhan niyo ang makulit at nakakainis na story ni Mesaiyah at Anhiro.This is just the beginning. I have more to offer to you and I need you to be with me 'til the end of my journey. and also I have an account in wattpad "yoursjulieann" din ang pen name. You could follow me there if you have wattpad because that's where I started building my writing journey and now, I'm sharing it with other platform because I hope someday, I won't regret pursuing this passion.Youtube Channel: yoursjulieannInstagram: yoursjulieannFacebook: Julie Ann LingaI love you. ❤
Mesaiyah's Point Of ViewIminulat ko ang aking mga mata. Gumuhit sa aking labi ang ngiti. Kanina parang naging manhid ako dahil hindi ako makapaniwala sa nangyari pero nararamdaman ko na ngayon ang kamay niyang nakayakap sa tiyan ko. Humarap ako sa kanya at pinagmasdan ang natutulog niyang mukha. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Parang kahapon lang.Nakikita ko ang eiffel tower. Ang bintana ay natatabunan ng hamog na dulot ng malamig na paligid. Hinigpitan niya ang pagkakayakap sakin. Naku! Gising ang lalaki na ito."Nagugutom na ako. Gumising kana." Sabi ko. Minulat niya ang kanyang mata. Ngumiti siya sakin."I love you. Forever and always." He said."I love you. Forever and always." I repeat and he kissed my forehead.Pagkatapos naming kumain. Napagdesisyunan naming libutin ang buong Paris. Isinuot niya sa akin ang makapal na leather jacket na kinuha niya sa cabinet. Sa tuwing pinagmamasdan ko siya, bumabalik lahat ng ala-ala ko. Nung araw na una kaming nagkakilala at nagkita. Nu
Maysel Point of ViewNakaupo ako ngayon sa damuhan sa ilalim ng mangga. May nakasapak sa tenga ko na earphone. Nakikinig ng kanta at napamulat ang pikit ko na mata nang may tumabi sakin. Si Razec yun, sino pa ba? Humarap ako sa kanya at kumanta."So, it's gonna be forever? Or it's gonna go down in flames. You can tell me when it's over...nah..nah..nah..nah..cause we're young and we're reckless. We'll take this way too far. It'll leave you breathless or with a nasty scar. Got a long list of ex-lovers. They'll tell you I'm insane. But I've got a blank space baby. And I'll write your name." Kanta ko at inuntog ko ang noo ko sa noo niya pero pinisi niya lang ang ilong ko."Ano naman 'yang kinakanta mo?" Tanong niya."Blank space ni Taylor Swift. Nakaka LSS kasi." Sagot ko at ibinigay sa kanya ang isang pares ng earphone. Parehas na kaming nakikinig ng blank space. Umusog ako ng konti sa tabi niya at isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. Parehas naman kaming nakatingin sa ulap.Nasa loo
Kerk Point of ViewAndami ng nangyari. Sobrang dami na ng nangyari. Kamusta naman tayo? Eto, napag-iiwanan.Si Prince at Mesaiyah kasal na. Si Anthea at Denstah kasal na din at ang Promises are meant to be broken ni Maysel at Razec ay napatunayan nga nila. Tayo? Meron pa bang tayo? O nag-iisa nalang talaga ako.Hawak ko ang kamay ni Terra na araw-araw kong ginagawa. Hinalikan ko ang palad niya at pinainit ito sa aking pisngi. Sa tuwing tinititigan ko ang kanyang mukha, naiimagine ko ang anak namin. Sayang lang talaga dahil nawala, lecheng buhay eh eh. Bakit kasi nawala pa?Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa upuan na katabi ng kama ni terra. Kinuha ko ang aking jacket at isinuot ang bonette at bago ako lumabas ng room ay hinalikan ko muna siya sa noo."Aalis lang ako sandali Terra. Iiwan na muna kita dito. Lalabas lang ako saglit at gusto ko pagbalik ko, mulat na ang mapupungay at chinita mong mata. Mahal na mahal kita Terra." Sabi ko at tuluyan ng lumabas ng kwarto. Habang naglalakad pa
"Prince si mesaiyah." wika ni Kerk mula sa kabilang linya."Ano?""Kagagaling niya lang dito sa hospital.""A-ano? Totoo ba yang sinasabi mo?""Oo Prince." Sagot ni Kerk. Napabuntong hininga ng malalim si Anhiro. Sinabi na nga ba babalik siya. Wika niya sa kanyang sarili sabay ngumiti."Babalik ako sa Pilipinas." Sagot ni Anhiro at ibinaba na ang cellphone pero lalabas na sana siya sa kanilang bahay nang hampasin siya ng kanyang lolo sa magkabilang tuhod. Bumagsak siya sa sahig dahil sa sakit."Wag na wag ka ng aalis hangga't wala akong sinasabi." Galit na sabi ng kanyang lolo. Tinawag ng matanda ang iba pa niyang tauhan."Gawin niyo ang sinabi ko.""Hai!" Sagot ng mga tauhan. Binuhat nila si Anhiro at dinala sa isang kwarto na tambakan ng mga gamit. Nakalumpasay ito sa sahig at iniinda ang sakit ng kanyang tuhod habang masamang nakatingin sa mga tauhan na nasa harap niya.Walang magawa ang mga tauhan, kung hindi nila susundin ang utos ng boss nila ay sila ang mamamatay. Yumuko muna a
2 years later ***There is no permanent thing in this world, the only permanent thing we can have from being alive to death is LOVE. When we die, we leave our memories and promises on earth but the love will always remain in our heart.Everything has changed after the lost of Mesaiyah's memories. But she can put them back together, she can put her memories into the right place because her love for Anhiro is still alive in her heart and mind.Magtatapos kaya ang storya niya sa and they lived happily ever after katulad ng sa fairytale? O katulad lang ng sa movie ang magiging end nito? Walang happily ever after, walang forever pero merong true love.True love ang sagot sa mga taong hindi naniniwala sa forever and happily ever after dahil ang true love, magkalayo man kayo, marami mang tutol sa pagmamahalan niyo, marami mang ayaw sa inyo, pagtatagpuin at magtatapos ang storya na kasama mo ang iyong true love. Makakatuluyan kaya ng prinsesa ang true love niya para masabing and they lived ha
"I'm here to save you." He said. Lumapit siya kay Mesaiyah at umupo sa tabi ng kaibigan na umiiyak. Isinandal niya ang kanyang ulo sa kama habang ang kamay ay nakapatong sa kanyang tuhod."Let me be the one to ease your pain. Kahit ngayon lang bilang kaibigan mo, bilang bestfriend mo." Sabi niya at niyakap niya ng mahigpit si Mesaiyah, nakasandal ang ulo ng babae sa dibdib ng lalaking kaibigan habang nababasa ng kanyang luha ang damit nito. Patuloy ang pagluha niya, mahigpit siyang nakahawak sa braso ni Angelo habang mahinang tinatapik-tapik nito ang likod ni Mesaiyah. Nang mahimasmasan na siya sa pag-iyak , nagpasalamat ito sa kaibigan."Thank you." Sabi niya."Responsibilidad ko bilang kaibigan mo na icomfort ka. Wag ka ng magpasalamat. Ngayon nalang ulit ako babawi sayo. Ang dami kong pagkukulang sa'yo bilang kaibigan." Ngumiti lang ng pilit sa kanya si Mesaiyah. Pinunasan ni Angelo ng magkabila niyang kamay ang luha ng kanyang kaibigan.**Huminga muna siya ng malalim habang nakap
Nakajacket siya, nakabonnet na kulay itim, may bag sa likod at makikita mo pa rin sa kanyang dibdib ang kwintas na hindi buo ang heart. Hinihintay na ni Anthea, Denstah at Razec si Anhiro sa labas ng bahay pero hindi pa rin ito lumalabas ng kwarto. Nasa harap siya ng bintana, tinititigan ang mga puno at ang mga ibon na lumilipad. Napasinghap siya ng malalim, tinikom ang kamao at sinuntok ang pader, may tumulong dugo sa kanyang kamay. Hindi niya maalis sa isip ang mga ala-ala ni Mesaiyah. Kung paano nagconfess sa kanya si Mesaiyah ng tunay niyang nararamdaman, kung paano niya yakapin ng mahigpit si Mesaiyah, kung paano sila naglalakad sa ilalim ng buwan, kung paano niya halikan ito para pakalmahin, kung paano sila naghaharutan sa isa't-isa.Ayaw niyang umalis pero kung ang pag-alis niya ang tanging paraan para maprotektahan si Mesaiyah ay gagawin niya kahit masakit. Lumabas na siya sa kwarto, nakatungo at nasa magkabilang bulsa ang kamay kahit na may dugo ito."Okay ka lang?" Tanong ni
Nililibot niya ang mansyon ng kanyang ina, nakawheel chair siya at ang nagtutulak ay ang katulong. Namumukhaan niya ang babaeng nagtutulak sa kanya, siya ang school nurse ng eskwelahan na pinapasukan niya nung highschool siya. Nagtataka nga siya kung bakit naging katulong ang nurse dito pero mas pinili niyang wag nalang magtanong dito."Pakitigil po." Tumigil sa pagtutulak ang katulong. Suminghap siya ng hangin habang nakapikit ang mga mata. Mataas ang tirik ng araw at parang gusto niyang magpuntang park ngayon."Pwede ba tayong pumunta sa park?" Tanong niya sa katulong."Hindi po pwede. Bilin ni madam wag kang dalhin sa malayo." Napasimangot si Mesaiyah sa sagot ng katulong."Malayo ba ang park dito? Ilang oras ba bago makapunta dun?""Bawal po talaga kayong lumabas ng bahay. Maraming naghahanap sa'yo sa labas, nanganganib ang buhay mo." Paliwanag ng katulong."Sige na po. Please. Sandali lang naman tayo dun eh. Gusto ko lang panoorin ang mga batang naglalaro. Ako na po ang bahala ka