Mesaiyah's Point of ViewHaaaaaay!Ang pagod. Grabe! Inunat ko ang dalawa kong kamay at binagsak ang katawan sa kama. Katatapos ko lang gawin ang mga activity na pinapatapos sakin ng mga teachers ko. Hanggang ngayon wala pa rin si stranger. Pumasok kaya yun o lumaog lang?Tumayo na ako at nagbalak na kumain kasi nagugutom na ako nang bubuksan ko na sana ang pinto kaso may nauna na saking buksan ito. Natumba siya at napayakap sakin."OH??HOY!!STRANGER!!HOY!!GISING!!" I said while shaking his body pero hindi siya nagsasalita."Mine. Ikaw lang ang babaeng mamahalin ko sa buong buhay ko. Nakalimutan ko na siya." Wika ni stranger. Hindi ko siya masyadong mainitindihan dahil sa pagsinok niya. Inamoy ko siya. Amoy alak, ang baho."Magkaibigan na tayo diba? Nakalimutan ko na talaga siya pero akala ko lang 'yun. Nung nakita ko siya kanina.." Napaupo siya sa sahig at nakikita ko ang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata. Nakatayo lang ako sa harap niya habang nakatingin sa kanya."Dumating siya ka
Mesaiyah's Point of ViewMaaga akong pumasok sa school dahil maagang pinapapasa ng mga teachers ko ang activities na ginawa ko. Hindi na din ako nagpahatid sa kanya kasi umalis ako ng bahay ay tulog pa siya."Ma'am, ipapasa ko na po yung activity na ginawa ko.""Sige. Ilagay mo lang diyan." inilagay ko sa tabi Mrs. Valencia ang mga activity ko, aalis na sana ako nang bigla niya akong tawagin."Mesaiyah!""Bakit po?""Magaling ka bang kumanta?""Hah? Ah,eh,m-medyo lang po.""Naghahanap kasi ang anak ko ng kapartner para sa banda niya. Kung available ka. Pwede bang ikaw nalang maging partner niya?""Ah. Eh. Itatry ko po. Hindi po ako masyadong magaling kumanta eh.""Okay. If available ka lang pero kung hindi..okay lang.""Saan po ba sila kumakanta?" tanong ko."Sa runaway house. Parang trabaho na kasi niya ang pagkanta kaya yun..sumusweldo din kahit papaano.""Ah. Pag-iisipan ko po ma'am.""Sige."Umalis na ako sa faculty room at nagdiretso sa room. Parang gusto kong sumali sa banda. Pa
Mesaiyah's Point of View "Can we go back to what we had before?"dinig ko na sabi nung babae kay stranger subalit nakatingin lang siya sakin."I'm sorry Anhiro." dagdag niya na sabi. Lumapit si stranger sakin at hindi ko maipinta ang itsura nung babae."Who are you?" she asked pero si stranger nalang ang sumagot."Mesaiyah this is kosuri. Kosuri meet Mesaiyah." Napalunok ako ng laway. Siya ba si Kosuri na tinatanong ko sa kanya kanina? Hanep! Artistahin ang mukha niya. Wala man lang sa kalahati ang kutis ko sa kanya."Konnichiwa Mesaiyah. Ano mo si Anhiro?" sasagot na sana si stranger pero inunahan ko siya."She's my------""I'm his friend.""Ahh. Good to know. Can we go out?" yaya niya pero alam ko namang hindi ako ang tinatanong niya kundi si stranger."Pupunta pa kami sa guidance office n-ni seyah. Let's go out later." cold niyang sabi at hinigit ang braso ko samantalang may biglang humarang sa dadaanan namin."Teka? Ikaw ba si Mesaiyah Kumiko?" sabi nung lalaki na humarang sa amin
Prince Anhiro Point of ViewIt's been a years since I left her in my traitor friend and until now whenever I saw her face a kaleidoscope of our memories comes flashing back in my mind and still I can't believe na nagawa niya ang bagay na 'yun sakin. I gave everything to her pero hindi 'yun naging sapat.FLASHBACKNasa flower shop ako ngayon para bumili ng bulaklak at ibibigay ko sa aking girlfriend."One bouquet of rose flower please.""Para sa mahal niyo po siguro ito." sabi nung tindera habang kumukuha ng bulaklak pero ngumiti lang ako."Eto po. 'Yan ang pinakamabangong rose na binibenta namin dito sigurado po akong magugustuhan 'yan ng girlfriend mo." binigyan ko na siya ng bayad ko."Henko o hoji. Arigatogozaimashita." (Keep the change. Thank you.)"Salamat po ng marami Mr! Sana magustuhan ng girlfriend mo ang bulaklak!" Sigaw nung tindera habang papalakad ako papunta sa parking lot kung saan nakaparada ang motor ko.Mabilis kong pinatakbo ang aking motor na may ngiti sa mukha haba
PLACE: Tokyo, JapanSHATSUNE RESIDENCESDATE: November 2014Anthea's Point Of ViewO__________O Nabitawan ko ang dala kong maleta at nagtatakbo papalapit sa kanya."OTOUSAN!!!!!!!!!!!!!!!!!!" nagulat silang lahat sa bigla kong pagyakap kay dad."Anthea? What are you doing here? I told you na bumalik kana sa Pilipinas.""Otousan! I thought you're dead. Tama nga ang nararamdaman ko na hindi ka patay." halos mangiyak-ngiyak ko na sabi at niyakap niya din ako habang hinihipo ang buhok ko. Lumapit naman si okasan samin at nakiyakap na din."Tahan na Anthea. Pasalamat tayo dahil maling kotse ang napasabog nung gustong pumatay sa otousan mo." sabi ni mom at natawa ako. Ang bobo naman nun."Mag-iingat nalang tayo sa susunod. Natatakot lang ako na baka anak naman natin ang balakin nilang patayin." sagot ni papa at umalis na ako sa pagkakayakap nila."Nakabalik naman na po talaga ako sa Pilipinas eh. Nakatanggap po kasi ako ng telephone call mula sa bahay natin na patay kana kaya bumalik ako."
Mesaiyah's Point of ViewFor our final C.A.T in Mapeh ,natanggal ang aming leader na si noel at ang pinalit ay si stranger. Mabuti nga inalis na 'yun..masyadong mahirap kasi 'an magparusa eh..buti nga sa kanya. At dahil kakatransfer lang daw ni stranger. Kailangan niyang maging leader para mahabol niya ang grade namin."TAKE MY COMMAND!!!" ang lakas ng sigaw niya..parang..parang mas matapang pa siya kesa sa nauna naming leader."HARAP SA KANAN...HARAP!!" humarap kaming lahat sa kanan na parang mga sundalo na sabay-sabay."TUNGTONG KANAN..NA!!!""HARAP SA KALIWA..HARAP!!""PASULONGKAD...NA!!""Kaliwa,kaliwa,kaliwa,kanan,kaliwa,kaliwa,kaliwa,kaliwa,kanan, kaliwa.""PUSH UP NOEL IN 100 TIMES!!!MALI ANG PAA MO!!NAUUNA ANG KANAN SA KALIWA!!""Pero?""PUSH UP IN 150 TIMES!!""Hah?""200 TIMES!!" Ayan. Ang dami mo pa kasing daldal..padagdag ng padagdag tuloy ang push up mo. Kung tutuusin mas kulang pa 'yan sa kanya kung pagsasama-samahin ang mga parusang binigay niya samin.Pawis na pawis ni
Mesaiyah's Point of ViewKanina pa ako naghahanap ng milo..pero wala akong makita.Namiss ko na kasi ang pagkain nito."Milo?Asan kana ba milo? Wala man lang milo dito. Argh! Ano ba yan..Yaman-yaman nila pero walang milo." Nagtingin na ako sa ref nila pero wala. Sa cabinet din wala, kahit saang sulok ng kusina nila,wala din. Haist! Nakakapagod maghanap ng milo..siguro mas magandang bumili nalang ako."HARAP SA KANAN..HARAP!!""PANGIT NA BUTIKI!!" halos lumabas na ang puso ko dahil sa sobrang gulat."Sa dami naman ng sasabihin mo pangit pa." reklamo niya."Anong gusto mo? Gwapong butiki? Sige..gulatin mo ulit ako.""Wag na..tinatamad akong ulitin."Haah?! kapal..siya na ang nagrereklamo sa sinabi ko siya pa ang. Aish!"Ano bang gagawin mo sa milo?" tanong niya."Ipapakain ko sa butiki.""Hah? May butiki ba dito?""Oo meron. Ikaw.""Ako?" turo niya sa kanyang sarili."Oo.""Sa gwapo kong 'to mukha akong butiki?""Kaya nga gulatin mo ulit ako.""Tinatamad nga ako.""Oh? Sige. Pangit na b
Mesaiyah's Point of ViewNakauwi kami sa bahay na hindi pa rin nagpapansinan ni stranger samantalang si manang ay takang-taka kung bakit tahimik kami."Bakit parang ang tahimik?" tanong ni manang na ngayon ay naghahain ng aming dinner."Payy hindi maingay kaya tahimik." sagot ko at napatingin sakin si stranger.Sinabi ko naman sa kanya na kilala nila ang bestfriend ko na lagi kong kasama kaya ayan..nang dahil sa kanya naging hot issue na naman ako sa kanila. Hindi ko na nga alam kung pano pa ba' yan tatakasan.Nauna akong natapos kumain sa kanya kaya agad akong nagdiretso sa kwarto para gumawa ulit ng assignment.Ewan ko nga ba kay stranger kung gumagawa yan ng assignment...parang sa nakikita ko hindi eh. Kung sa bagay, kailan pa gumawa ng assignment ang tamad. Himala nalang kung mangyari 'yun.Naramdaman ko ang pagpasok niya sa kwarto subalit hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa pagsagot.Sulat..Sulat..Sulat..OHMY?! ANO NGAYON?Agad akong tumayo at agad na naghanap ng calendar.
Thank you sa lahat ng nagbasa at magbabasa palang. Here is your guide to my book para di kayo malito.She Married the Stranger Book 1The Last Day of Summer Book 2Saving my Last Goodbye Book 3Destiny's Choice Book 4Thank you, thank you, thank you. Wag niyo po kakalimutang mag comment at makipag interact sa akin. Sana nagustuhan niyo ang makulit at nakakainis na story ni Mesaiyah at Anhiro.This is just the beginning. I have more to offer to you and I need you to be with me 'til the end of my journey. and also I have an account in wattpad "yoursjulieann" din ang pen name. You could follow me there if you have wattpad because that's where I started building my writing journey and now, I'm sharing it with other platform because I hope someday, I won't regret pursuing this passion.Youtube Channel: yoursjulieannInstagram: yoursjulieannFacebook: Julie Ann LingaI love you. ❤
Mesaiyah's Point Of ViewIminulat ko ang aking mga mata. Gumuhit sa aking labi ang ngiti. Kanina parang naging manhid ako dahil hindi ako makapaniwala sa nangyari pero nararamdaman ko na ngayon ang kamay niyang nakayakap sa tiyan ko. Humarap ako sa kanya at pinagmasdan ang natutulog niyang mukha. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Parang kahapon lang.Nakikita ko ang eiffel tower. Ang bintana ay natatabunan ng hamog na dulot ng malamig na paligid. Hinigpitan niya ang pagkakayakap sakin. Naku! Gising ang lalaki na ito."Nagugutom na ako. Gumising kana." Sabi ko. Minulat niya ang kanyang mata. Ngumiti siya sakin."I love you. Forever and always." He said."I love you. Forever and always." I repeat and he kissed my forehead.Pagkatapos naming kumain. Napagdesisyunan naming libutin ang buong Paris. Isinuot niya sa akin ang makapal na leather jacket na kinuha niya sa cabinet. Sa tuwing pinagmamasdan ko siya, bumabalik lahat ng ala-ala ko. Nung araw na una kaming nagkakilala at nagkita. Nu
Maysel Point of ViewNakaupo ako ngayon sa damuhan sa ilalim ng mangga. May nakasapak sa tenga ko na earphone. Nakikinig ng kanta at napamulat ang pikit ko na mata nang may tumabi sakin. Si Razec yun, sino pa ba? Humarap ako sa kanya at kumanta."So, it's gonna be forever? Or it's gonna go down in flames. You can tell me when it's over...nah..nah..nah..nah..cause we're young and we're reckless. We'll take this way too far. It'll leave you breathless or with a nasty scar. Got a long list of ex-lovers. They'll tell you I'm insane. But I've got a blank space baby. And I'll write your name." Kanta ko at inuntog ko ang noo ko sa noo niya pero pinisi niya lang ang ilong ko."Ano naman 'yang kinakanta mo?" Tanong niya."Blank space ni Taylor Swift. Nakaka LSS kasi." Sagot ko at ibinigay sa kanya ang isang pares ng earphone. Parehas na kaming nakikinig ng blank space. Umusog ako ng konti sa tabi niya at isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. Parehas naman kaming nakatingin sa ulap.Nasa loo
Kerk Point of ViewAndami ng nangyari. Sobrang dami na ng nangyari. Kamusta naman tayo? Eto, napag-iiwanan.Si Prince at Mesaiyah kasal na. Si Anthea at Denstah kasal na din at ang Promises are meant to be broken ni Maysel at Razec ay napatunayan nga nila. Tayo? Meron pa bang tayo? O nag-iisa nalang talaga ako.Hawak ko ang kamay ni Terra na araw-araw kong ginagawa. Hinalikan ko ang palad niya at pinainit ito sa aking pisngi. Sa tuwing tinititigan ko ang kanyang mukha, naiimagine ko ang anak namin. Sayang lang talaga dahil nawala, lecheng buhay eh eh. Bakit kasi nawala pa?Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa upuan na katabi ng kama ni terra. Kinuha ko ang aking jacket at isinuot ang bonette at bago ako lumabas ng room ay hinalikan ko muna siya sa noo."Aalis lang ako sandali Terra. Iiwan na muna kita dito. Lalabas lang ako saglit at gusto ko pagbalik ko, mulat na ang mapupungay at chinita mong mata. Mahal na mahal kita Terra." Sabi ko at tuluyan ng lumabas ng kwarto. Habang naglalakad pa
"Prince si mesaiyah." wika ni Kerk mula sa kabilang linya."Ano?""Kagagaling niya lang dito sa hospital.""A-ano? Totoo ba yang sinasabi mo?""Oo Prince." Sagot ni Kerk. Napabuntong hininga ng malalim si Anhiro. Sinabi na nga ba babalik siya. Wika niya sa kanyang sarili sabay ngumiti."Babalik ako sa Pilipinas." Sagot ni Anhiro at ibinaba na ang cellphone pero lalabas na sana siya sa kanilang bahay nang hampasin siya ng kanyang lolo sa magkabilang tuhod. Bumagsak siya sa sahig dahil sa sakit."Wag na wag ka ng aalis hangga't wala akong sinasabi." Galit na sabi ng kanyang lolo. Tinawag ng matanda ang iba pa niyang tauhan."Gawin niyo ang sinabi ko.""Hai!" Sagot ng mga tauhan. Binuhat nila si Anhiro at dinala sa isang kwarto na tambakan ng mga gamit. Nakalumpasay ito sa sahig at iniinda ang sakit ng kanyang tuhod habang masamang nakatingin sa mga tauhan na nasa harap niya.Walang magawa ang mga tauhan, kung hindi nila susundin ang utos ng boss nila ay sila ang mamamatay. Yumuko muna a
2 years later ***There is no permanent thing in this world, the only permanent thing we can have from being alive to death is LOVE. When we die, we leave our memories and promises on earth but the love will always remain in our heart.Everything has changed after the lost of Mesaiyah's memories. But she can put them back together, she can put her memories into the right place because her love for Anhiro is still alive in her heart and mind.Magtatapos kaya ang storya niya sa and they lived happily ever after katulad ng sa fairytale? O katulad lang ng sa movie ang magiging end nito? Walang happily ever after, walang forever pero merong true love.True love ang sagot sa mga taong hindi naniniwala sa forever and happily ever after dahil ang true love, magkalayo man kayo, marami mang tutol sa pagmamahalan niyo, marami mang ayaw sa inyo, pagtatagpuin at magtatapos ang storya na kasama mo ang iyong true love. Makakatuluyan kaya ng prinsesa ang true love niya para masabing and they lived ha
"I'm here to save you." He said. Lumapit siya kay Mesaiyah at umupo sa tabi ng kaibigan na umiiyak. Isinandal niya ang kanyang ulo sa kama habang ang kamay ay nakapatong sa kanyang tuhod."Let me be the one to ease your pain. Kahit ngayon lang bilang kaibigan mo, bilang bestfriend mo." Sabi niya at niyakap niya ng mahigpit si Mesaiyah, nakasandal ang ulo ng babae sa dibdib ng lalaking kaibigan habang nababasa ng kanyang luha ang damit nito. Patuloy ang pagluha niya, mahigpit siyang nakahawak sa braso ni Angelo habang mahinang tinatapik-tapik nito ang likod ni Mesaiyah. Nang mahimasmasan na siya sa pag-iyak , nagpasalamat ito sa kaibigan."Thank you." Sabi niya."Responsibilidad ko bilang kaibigan mo na icomfort ka. Wag ka ng magpasalamat. Ngayon nalang ulit ako babawi sayo. Ang dami kong pagkukulang sa'yo bilang kaibigan." Ngumiti lang ng pilit sa kanya si Mesaiyah. Pinunasan ni Angelo ng magkabila niyang kamay ang luha ng kanyang kaibigan.**Huminga muna siya ng malalim habang nakap
Nakajacket siya, nakabonnet na kulay itim, may bag sa likod at makikita mo pa rin sa kanyang dibdib ang kwintas na hindi buo ang heart. Hinihintay na ni Anthea, Denstah at Razec si Anhiro sa labas ng bahay pero hindi pa rin ito lumalabas ng kwarto. Nasa harap siya ng bintana, tinititigan ang mga puno at ang mga ibon na lumilipad. Napasinghap siya ng malalim, tinikom ang kamao at sinuntok ang pader, may tumulong dugo sa kanyang kamay. Hindi niya maalis sa isip ang mga ala-ala ni Mesaiyah. Kung paano nagconfess sa kanya si Mesaiyah ng tunay niyang nararamdaman, kung paano niya yakapin ng mahigpit si Mesaiyah, kung paano sila naglalakad sa ilalim ng buwan, kung paano niya halikan ito para pakalmahin, kung paano sila naghaharutan sa isa't-isa.Ayaw niyang umalis pero kung ang pag-alis niya ang tanging paraan para maprotektahan si Mesaiyah ay gagawin niya kahit masakit. Lumabas na siya sa kwarto, nakatungo at nasa magkabilang bulsa ang kamay kahit na may dugo ito."Okay ka lang?" Tanong ni
Nililibot niya ang mansyon ng kanyang ina, nakawheel chair siya at ang nagtutulak ay ang katulong. Namumukhaan niya ang babaeng nagtutulak sa kanya, siya ang school nurse ng eskwelahan na pinapasukan niya nung highschool siya. Nagtataka nga siya kung bakit naging katulong ang nurse dito pero mas pinili niyang wag nalang magtanong dito."Pakitigil po." Tumigil sa pagtutulak ang katulong. Suminghap siya ng hangin habang nakapikit ang mga mata. Mataas ang tirik ng araw at parang gusto niyang magpuntang park ngayon."Pwede ba tayong pumunta sa park?" Tanong niya sa katulong."Hindi po pwede. Bilin ni madam wag kang dalhin sa malayo." Napasimangot si Mesaiyah sa sagot ng katulong."Malayo ba ang park dito? Ilang oras ba bago makapunta dun?""Bawal po talaga kayong lumabas ng bahay. Maraming naghahanap sa'yo sa labas, nanganganib ang buhay mo." Paliwanag ng katulong."Sige na po. Please. Sandali lang naman tayo dun eh. Gusto ko lang panoorin ang mga batang naglalaro. Ako na po ang bahala ka