Tahimik si Enver sa buong byahe namin papunta sa birthday party ni Millie.Pinili niya kasing makita muna ang anak namin at sinabi niyang mamaya na kami mag-usap uli kaya agad kaming umalis ng opisina.At sa totoo lang, hindi ko alam kung galit ba siya sa akin. Wala kasi siyang emosyon na pinapakita at iyon ang nagpapakaba sa akin. Gusto ko man siyang kausapin ay hindi ko magawa lalo na’t alam kong hindi niya gusto ang ginawa kong pagtatago kay Millie sa kanya.Hanggang makarating kami sa clubhouse ng subivision namin.Nag-message agad ako kay Ferry at sinabing papasok na kami sa loob ng party nang sa gayon ay maihanda na niya si Millie.Ngunit bago pa man kami makapasok sa mismong venue ay bigla na lang lumabas si Millie para salubungin kami kaya agad silang nakaharap ni Enver.Natigilan si Millie habang nakatingin sa ama. Ganoon din si Enver na hindi alam kung ano ang gagawin kaya agad akong lumipat sa tabi ni Millie at naupo upang magkapantay kami.“Baby, this is Enver Andrius, you
Magkakatabi kaming tatlo na nakahiga sa kama. At syempre, pinagigitnaan namin si Millie na bakas na ang pagkaantok pero patuloy pa din sa pagku-kwento.Halos naikwento na nga niya kay Enver ang lahat ng nangyari sa buhay namin mula nang magkaisip siya.Labis-labis ang saya nila kanina sa party. At halos ayaw pakawalan ni Millie ang ama. Hangga’t maaari nga ay dapat lagi niya itong nakikita. Dahil kapag nawala ito sa paningin ay agad siyang tumatakbo sa akin para hanapin ito.Kahit na nagpunta lang naman ito sa restroom.And Enver did everything he can to be with Millie. At nakikita ko naman sa kanya na masayang-masaya din siya na makilala ang anak niya.“Baby, it is already late,” sabi ko. “You should be sleeping.”“But—! Mommy!”“Daddy will be here until monday,” I said. “Pwede pa kayong magkwentuhan bukas.”Ngumuso siya at bakas ang kanyang pagtutol ngunit sa huli ay siya na din ang sumuko dahil muli siyang napahikab. “Okay.” Hinalikan niya kami sa pisngi. “Goodnight, Mommy. Goodnig
Sunday morning, maagang nagising si Millie. Siya pa itong nanggising sa amin at masayang nag-aaya na magsimba kami.At syempre, we gave her what she wanted.Agad kaming nag-ayos. Sabay na kumain ng almusal at habang nasa sasakyan papunta sa simbahan ay walang mapaglagyan ang tuwa ng anak ko.Well, lagi naman din siyang masaya noong kaming dalawa pa lang. Pero hindi ko akalain na may mas isasaya pa pala siya ngayon na kasama na namin ang tatay niya.Kaya naman habang nasa simbahan kami ay labis-labis ang dasal ko na sana ay patnubayan ng diyos ang pamilya ko. Na sana ay huwag nitong hayaan na magkaroon ng kapalit ang labis na kasiyahan na mayroon kami.Sa kanya ko ipinauubaya ang pagsasama naming muli ni Enver at ang kalusugan naming lahat.Nang matapos ang misa ay nagpasya kaming kumain sa isang fast food restaurant.“Mommy, can we go to the park near our village?” tanong ni Millie habang sinusubuan siya ni Enver. “I just wanted to introduce Dad to my friends there.”Kumunot ang noo k
“Good morning!” Iyan ang masayang bungad sa amin ni Ferry nang pumasok siya sa bahay. “Gosh! I can’t believe na magiging magkapitbahay na tayo.” Iginala niya ang tingin pagkuwa’y inilapag ang dalang pagkain sa lamesa. “Are you sure you don’t want me to help here?”Umiling ako at ipinagpatuloy ang pag-aayos ng mga cover sa sofa.Isang linggo na ang nakakaraan nang tuluyan kong ipakilala si Enver kay Millie. At sa loob ng mga araw na iyon ay walang ginawa ang dalawa kundi ang mamasyal kaya naman nag-file muna kami ni Enver ng leave sa trabaho at hinayaan si Mikea na asikasuhin ang mga trabaho sa opisina.At habang may libreng oras ako ay sinimulan ko na ding asikasuhin ang mga gamit na kakailanganin namin para sa bahay na nabili ko.Ngayong araw ang tuluyan naming paglipat dito. Nauna lang ako dahil pinapalitan ko ang mga cover ng mga gamit sa bahay habang si Enver naman ang sumundo kay Millie sa park kung saan ito naglalaro dala na din ang mga damit namin.Ang bahay na ito ay katapat l
“Alam mong kasal na si Ferry?” tanong ko kay Enver nang dumating sila ni Millie.“Oh, yeah.” Ibinaba niya ang mga dalang maleta at ipinasok iyon sa loob ng bagay. “His husband is one of my father’s investors. Kaya nakarating din sa akin ang balita kahit iniiwasan ako ng kaibigan mo.”“Is he a good person?” Nakasunod lang ako sa kanya habang abala siya sa mga maleta namin. “Okay ba siya kay Ferry?”“You know him, Milan.” Tumuwid siya ng tayo at hinawakan ako sa braso. “Hindi pa ba nasabi ni Ferry sayo kung sino ang napangasawa niya?”Umiling ako. “Sinabi lang niya na kasal na siya at fixed marriage ang nangyari pero hindi niya sinabi kung sino.”Bumuntong hininga siya. “They should have told you about this but I guess, they don’t want you to worry about them when you still have things to work out.”“So? Sino ang napangasawa niya?”“Si Lainz.”Nanlaki ang mga mata ko. “W-what?”Muli siyang bumuntong hininga. “Iyong detective mong kaibigan ang napangasawa niya. Alam mo naman na nasa secu
Tumigil sa pangungulit ang pamilya ni Enver na makilala si Millie at nabigyan ako ng pagkakataon para mabantayan ang mga kilos nila kaya kahit paano ay nakahinga ako ng maluwag. Pero dahil kilala ko naman ang mga iyon ay hindi ko pa din hinahayaan na tuluyang makampante sa galaw nila.They are too desperate to have a granddaughter and I am sure, they are going to do everything they can do to get what they want.Lalo na ngayong nagsimula na sa pagpasok si Millie sa kanyang eskwelahan at abala kami ni Enver sa trabaho. Hindi imposible na pumunta sila sa pinapasukan nito.Kaya napagkasunduan namin ni Enver na mag-hire na ng bodyguard para sa kanya. Syempre, sa agency na ako ni Lainz kumuha para sigurado na hindi ito maiimpluwensiyahan ng pamilya ni Enver.Si Castiel naman ang tumulong sa akin para sa mga nakuha naming kasama sa bahay.“Hindi ba parang masyado kang paranoid?” ani Ferry nang makita niya ang tatlong kasama namin sa bahay. “Lahat ng iyan ay kinuha mo para lang kay Millie?”B
We already set everything in our lives. Nasiguro ko na ang sitwasyon ni Millie at hindi na ako mangangamba na bigla na lang magpakita sa kanya ang magulang ni Enver.Kaya naman nagsimula na akong mag-focus sa trabaho ko.Unang bumungad sa akin pagbalik ko sa trabaho ay ang expansion project ng Raiden.“Seryoso ito?” tanong ko kay Enver matapos makita ang proposal ni Lucien. “Hindi ba parang masyado namang mabilis ang desisyon na ito? Kakaumpisa pa lang ng partnership natin with Anox.”Bumuntong hininga siya. “Wala pa talaga sa isip ko ang pagdadagdag ng mga bagong branch pero dahil sa resulta ng partnership na iyon ay dinudumog ang mga existing shop ng Raiden at hindi naa-accommodate ang lahat ng client.”“Nauubusan na din ng spot ang ibang car brand na partner ng Raiden,” sabi ni Lucien. “Kaya mas makakabuti na magbukas na ng bagong branch.”Sa ganda ng promotion ng Anox para sa mga partner nilang dealer, sa promotion ng isang tulad ni Ferry na sikat na Arch Fend racer at sa tulong n
Enver immediately went and talk to the owner of the target land where they want to build the next branch of Raiden. Siniguro niya na ibebenta iyon sa kanya at nang pumayag ay agad na silang gumawa ng kontrata.Matapos noon ay nagkapirmahan na at nagbayaran. Siya na din ang umasikaso ng paglilipat ng titulo sa pangalan ko, maging ang mga taxes papers nito.At nang masigurong nasa akin na nakapangalan ang lupa ay doon naman nila inasikaso ang pagpapatayo ng bagong branch.Si Mikea na ang pinatrabaho niya doon dahil abala naman siya sa ibang kailangang pirmahan sa opisina niya.“You really rush this, huh,” naiiling kong sabi habang nakatitig sa titulo ng lupa na binili niya. Akala ko ay aabutin pa ito ng apat hanggang anim na buwan ngunit magta-tatlong buwan pa lang mula nang ipa-transfer sa pangalan ko ang titulo ng lupang binili niya. “Talagang siniguro mo, noh.”“Of course,” he said. Tumingin siya sa akin at ngumiti. “Baka bigla pang magbago ang isip mo kaya pina-rush ko na.”Napailin
“Matagal pa ba tayo?” tanong ko kina Ferry at Castiel na umaalalay sa akin habang naglalakad. Nakapiring ang mata ko dahil mayroon daw silang surprise para sa akin.Kakagaling ko lang sa magulang ni Amethyst at nakausap ko sila sa maaari naming gawin upang tulungan ito sa sitwasyon na kinakaharap.Kahit kasi sila ay nababahala na din sa kahahantungan ng buhay ng anak kung magpapatuloy lang ito sa pagtatago.Matapos naming mag-usap ay sinundo ako ng dalawang ito at bago pa makarating sa pupuntahan namin ay nilagyan na nila ako ng piring sa mata.“Malapit na tayo kaya relax ka lang diyan,” ani Ferry.“Pero halos isang oras ko nang suot ang blindfold na ito,” reklamo ko. “Bakit ba biglaan niyong naisipan na magbigay ng surprise?”“It is not our idea,” ani Castiel. “May ambag kami pero hindi kami ang pasimuno nito. Ang asawa mo ang nangunguna para sa surprise na ito.”“Biglaan nga eh,” sabi pa ni Ferry. “Kahapon niya lang kami kinausap tungkol dito kaya isang mabilisan na pag-aayos na lang
Kailanman ay hindi ko inaasahan na darating ang ganitong pagkakataon. Kung saan makikita kong masaya kaming lahat, walang halong pagpapanggap at tunay ang bawat ngiti na ibinibigay sa isa’t-isa.After we finished our dinner, we decided to continue our conversation in the living room. Doon na din dinala ang mga wine at beer dahil nagkayayaan ang magkakapatid na mag-inuman na, tutal ay matagal na din silang hindi nagkakasama.Habang ang magulang nila ay abala sa pagpapakita kay Millie ng mga regalo nila.Kami na lang ang narito dahil sinundo na si Ferry ng kanyang asawa, habang si Castiel ay umakyat na sa guest room dahil maaga pa ang kanyang pasok bukas. Dito ko na siya pinatulog dahil marami na din ang wine na kanyang nainom.“What?” ani Enver sa kapatid. “Enish divorced her husband?” Si Enish ang isa pa nilang kapatid na babae na mas bata lang ng isang taon kay Enver. “Why?”“The bastard was having an affair with his cousin,” ani Ethyl. “Kaya wala nang pali-paliwanag at nang malaman
Akala ko ay tatanggihan ni Enver na makipag-usap sa pamilya niya para ayusin ang hidwaan sa pagitan nila. Kaya naman napangiti ako nang dalhin niya ang mga ito sa garden at doon sila nagsimulang mag-usap.Habang kami ni Millie ay tumutulong na sa mga maid para ihanda ang hapag. Nang sa gayon ay makakain na kami pagkatapos nilang mag-usap.“Eh? Seryoso?” sambit ni Ferry matapos ikwento ni Castiel sa kanya ang paghingi ng tawad sa akin ng mga in-laws ko. “Sincere ba?” Bumaling siya sa akin. “Hindi eme lang dahil natatakot na ma-upset ka dahil alam nilang posible mong ipagbawal uli na makalapit sila kay Millie?”“That is the first thing that came to my mind earlier.” Inilapag ko sa harap niya ang isang plato na puno ng slice kiwi at may side sauce na spicy ketchup. Iyon kasi ang pinaglilihian niya. “But it feels like they were sincere. Erwin vouch for that.”“Oh well,” ani Castiel. “It doesn’t really matter now if they were sincere or not. Labis na kahihiyan na ang dinanas sila dahil sa
“Are you even breathing?” Castiel whispered to me while we were looking at the car that stopped in front of our house. “You don’t have to be nervous, right?” I glared at her. “I am not nervous.” Inirapan ko siya. “I am just composing myself to avoid the awkwardness that we might feel later.” I turned my attention to the car when it slowly opened. Lumabas doon ang mag-asawang Don Emil at Madame Venice na todo postura pa. May mga bitbit pa silang maraming paper bag na tingin ko ay naglalaman ng mga laruan na ibibigay nila kay Millie. Enver was the one who got out of the house to greet them. Ferry was staying inside while Castiel and I stood in front of the door, together with Millie who was holding my hand. “If you say so,” she said. “But I didn’t expect that they would also bring two of Enver’s siblings.” We both turned our eyes to the other car that just arrived. At laman ng sasakyang iyon ang dalawa sa nakababatang kapatid ni Enver, sina Ethyl at Erwin. “Mukhang hindi din nila i
Nakakulong ako ngayon sa banyo at nakatitig sa limang pregnancy test kits na pinabili ko kay Castiel.Kanina pa lumabas ang resulta at pare-pareho lang ang lumabas sa limang test na ito. And I am overwhelmed with the emotion I am feeling right now.Nasa plano ko naman talaga na magkaanak pa, kung papayag si Enver. Gusto ko kasi talagang bigyan ng kapatid si Millie. Pero hindi ko inaasahan na ibibigay ito agad sa amin sa panahong hindi namin inaasahan.Yes, I am pregnant. Ang limang test kits na ginamit ko ay pare-parehong nagresulta ng positive.“Milan!” sigaw ni Ferry mula sa labas. “Nandito na ang asawa mo! Nagsumbong agad ang maid mo na kanina ka pa nagkukulong dito sa banyo kaya siguradong susugurin ka na niya.”Kinuha ko ang isang dalawang test kits pagkuwa’y binuksan ang pinto. Eksakto din na kapapasok lang ng kwarto ni Enver at bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha.“Anong nangyayari dito?” tanong niya. Agad siyang lumapit sa akin ngunit bago pa niya ako mahawakan ay agad ko na
“Mommy!”I slowly opened my eyes and I saw Millie jumping in bed while calling out for me.“Wake up, Mommy! It is already morning.” She stopped jumping when she saw me awake and sat beside me. “Good morning, my beautiful mommy.” She kissed my cheeks. “Daddy is preparing our breakfast. Bangon ka na po.”I smiled and pulled her closer to me. “Let’s sleep more, baby.” I kissed her neck and tickled her side which made her laugh.“Mom! Don’t tickle me!” Sinubukan niyang makawala sa akin ngunit mahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya kaya wala siyang nagawa kundi tumawa na lamang. “Mommy! Please stop!”“Hey…”Tinigilan ko ang pagkiliti sa kanya at sabay kaming bumaling sa pinto. Nakita namin doon si Enver na may dalang isang malaking tray na puno ng pagkain kaya naman agad na kaming bumangon at inayos ang kama.“Breakfast in bed for my lovely ladies.” Nilapag niya ang tray sa kama tsaka hinalikan ang noo namin ni Millie. “Dito na tayo kumain at siguradong hindi mo pa gustong bumangon dito.”“
Naging masaya naman ang lahat sa naging company outing. Kaya nang bumalik sa trabaho ay bakas ang kanilang pagiging ganado.Well, hindi na din kasi ganoon ka-hectic ang schedule namin at balik na sa dati ang mga workload kaya relax na ang lahat.Si Mikea na ang nag-aasikaso ng fourt shop at ilan pang errand na kailangan sa labas habang ako naman ang nag-aasikaso ng mga paperworks na kailangan ni Enver.We both decided to switch our jobs so she could learn more things about the industry and everything she needs to learn about Raiden.And it is not really a problem to me. Mas mabuti nga iyon na nagiging flexible siya sa trabaho nya. In this case, kahit na mag-leave ako ay kakayanin niyang hawakan ang lahat ng trabaho bilang sekretarya ni Enver.“You are filing a leave?” kunot-noo na sabi ni Mikea nang makita ang nasa screen ng laptop ko. “I thought you would not be using any of your leave for now?”“I just need to take care of something.” It was just a three-day leave. I promised Enver
After just a couple of minutes, nagpasya na kaming balikan sina Millie. Hindi naman kasi pwedeng magkulong lang kami sa kwarto, lalo na’t kasama namin ang lahat ng empleyado ng Raiden.Agad kaming sinalubong ni Millie nang makita kami. Nagpabuhat pa siya kay Enver at inaya itong maligo sa dagat kaya doon na sila dumeretso habang ako naman ay lumapit kina Ferry at Castiel na nakaupo lang sa sun lounge.“Napag-usapan niyo na?”Naupo ako sa tabi nila. “Just the minor details.” Tumitig ako kay Enver at Millie na naglalaro na sa dagat. “I still can’t tell him everything without getting a headache.” Ibinaling ko sa kanila ang tingin at ngumiti. “Hindi naman niya pinilit pang alamin ang lahat kaya nag-suggest na lang ako na sa inyo na magtanong.”“Oh well,” ani Ferry. “I will be happy to tell him everything I know.”“Sinabihan ka na namin tungkol sa bagay na ito,” sabi ni Castiel. “Pero ikaw itong tumatanggi at nagpipilit na hindi na mahalaga kung malaman man niya o hindi.”“Well, maybe beca
Enver lifted me and laid me down in our bed. Sinabi niyang magpahinga na muna ako at huwag nang bumaba pa. Naibilin naman namin si Millie kina Ferry at siguradong hindi nila iyon pababayaan.At kailangan ko din talagang magpahinga lalo na’t pakiramdam ko kanina ay tuluyan na akong mawawalan ng malay dahil sa sakit ng ulo.“Okay ka na ba talaga?” tanong ni Enver. “We can go to the resort infirmary.”Umiling ako. “Hindi na naman ito tulad ng kanina,” sabi ko. “Pahinga lang ito.”Huminga siya ng malalim at naupo sa gilid ng kama. “I am sorry for bringing it up. I didn’t expect this.”“It is fine,” sabi ko. “Karapatan mo din na malaman iyon dahil parte iyon ng nakaraan ko. Sadyang hindi ko lang kayang sabihin sayo ang lahat dahil nagkakaganito ako tuwing aalalahanin ang detalye ng mga pangyayaring iyon.”“Don’t worry about that, Mi.” Hinaplos niya ang buhok ko. “Just rest.”“If you want, you can ask Ferry or Castiel about it,” suhestiyon ko. “They know every single detail about that incid