Ilang araw ang matuling lumipas. Mas itinuon ni Tamara ang kanyang mga oras sa pagiging abala sa kanilang puwesto sa palengke. Dahil sa wala na siyang trabaho ay siniguro niya na may pagkakakitaan pa rin silang mag-ina. May naipon din naman siya mula sa pagtatrabaho sa kompanya nina Lorenzo at iyon ang idinagdag niyang pangpuhunan sa kanilang maliit na tindahan sa palengke.Hindi pa nga sana sang-ayon ang kanyang ina na magpagod siya agad dahil na rin sa kanyang kalagayan. Gustong akuin ng kanyang ina ang pag-aasikaso sa kanilang puwesto at pinayuhan siyang magpahinga lang sa kanilang bahay.Pero hindi pumayag si Tamara. Sa tuwing napapag-isa siya ay hindi maiwasang si Lorenzo lamang ang laman ng kanyang isipan. Hindi niya rin maiwasang alalahanin ang mga araw na kasama niya ito. Kapag ganoon na ang nangyayari ay nababalot lamang siya ng labis na kalungkutan.And that was the reason why she made herself busy. Gustuhin man ng kanyang ina na manatili lang siya sa kanilang bahay dahil ba
"Renz, is there something bothering you?"Marahas na napalingon si Lorenzo nang marinig niya ang tinig ng kanyang ina. Unti-unti itong naglalakad palapit sa kanyang kinatatayuan habang may pag-aalalang ekspresyon sa mukha.Naging matagumpay nga ang pamimigay ng grocery packs ng organisasyong kinabibilangan ng kanyang ama. Sa kabila ng maraming isiping bumabagabag sa isipan ni Lorenzo ay hindi niya rin maiwasang magalak nang makita ang mga ngiti sa mga labi ng kanilang mga kababayan habang tinatanggap ang nasabing regalo mula sa kanila. Everyone was grateful for what they received.Isa lang ang hindi nagustuhan ni Lorenzo habang isinasagawa ang naturang aktibidades at iyon ay ang presensiya ni Charmaine at ng ama nitong si Enrico.Sa buong durasyon ng event kanina ay walang ibang ginawa ang dati niyang kasintahan kung hindi ang makuha ang kanyang atensiyon. Iyon ay sa kabila ng lantaran niyang pagpapakita ng kawalang interes sa dalaga.Ni hindi pa ito umalis sa kanyang tabi dahilan par
"Masaya akong nakarating ka, Tam. Akala ko ay hindi mo pauunlakan ang imbitasiyon namin ni Ethan," masayang salubong ni Rose kay Tamara habang nasa may reception area pa lamang siya ng resort na pag-aari ng mga Villaver.Ngayon nga ang kaarawan ni Sir Ethan at dahil sa imbitasiyon ng kaibigan niya ay sumadya si Tamara sa naturang lugar. Hindi mahirap hulaan na sadyang inabangan ni Rose ang kanyang pagdating. Naglalakad pa lang kasi siya palapit sa may reception area ng resort ay agad na niya itong natanawan."Imbitasiyon niyo ni Sir Ethan? O imbitasiyon mo lang?" saad niya dito sa pabirong tinig."Naku, hindi ah. Totoo namang alam ni Ethan na inimbitahan kita. Sabi niya ay puwede naman ako mag-aya ng kaibigan. Saka, I'm sure maging si Sir Roberto ay matutuwa na narito ka ngayon.""Nasaan siya?" bigla ay nasabik niya namang sabi na ang hinahanap ay ang kanyang ama."Kanina pa abala si Sir Roberto. Alam mo namang halos kanang kamay iyon dito sa resort ni Ethan. Siya ang naging punong-ab
"Tamara! Tamara!" sunod-sunod na pagtawag sa kanya ni Lorenzo.Ni hindi ito nilingon ni Tamara. Patuloy lamang siya sa mabilis na paghakbang palayo dito habang sapo ng kanang kamay niya ang kanyang tiyan. Hindi man niya tingnan ay alam niyang maliit na distansiya na lang ang pagitan nilang dalawa ni Lorenzo. Dahilan nga iyon para mas bilisan pa niya ang bawat hakbang niya.Hindi niya inaasahan na makita roon si Lorenzo. Ayon naman kay Rose ay hindi ito makakapunta sa kaarawan ng kaibigan nitong si Ethan kaya panatag ang loob niyang pumunta sa resort na iyon.Pero pinagkaisahan lang siya ng magkasintahan. All along they talked about it and planned to make them meet again. Malamang, kahit ang mga kaibigan ng mga ito ay alam din na darating si Lorenzo. Siya lang talaga ang walang kamalay-malay sa lahat. Kung alam din ni Lorenzo na naroon siya ngayon ay wala na siyang panahon pang alamin."Tamara..." mariin na nitong sambit sa pangalan niya. Halos dinig niya pa ang kagustuhan nitong pahin
Marahang inilapag ni Lorenzo sa ibabaw ng mesa ang isang tray na naglalaman ng mga pagkain. Isa-isa niyang inalis mula roon ang mga pinggang may iba't ibang putahe saka inayos ang pagkakalatag ng mga iyon sa ibabaw ng naturang mesa. Sadyang pinadala niya ang mga iyon doon sa silid na inookupa niya sa resort na pag-aari ni Ethan.Nang maiayos na niya ang lahat ay nilingon niya si Tamara na tahimik na nakaupo lamang sa kama. Nakayuko ito habang wala sa loob na nilalaro ng mga daliri ang strap ng pag-aaring sling bag.Matapos nga ng pakikipag-usap dito at kay Roberto ay inakay niya ang dalaga patungo sa okupado niyang silid. Hindi pa ito sang-ayon nang una at nais pa sanang umiwas sa kanya ngunit nagpumilit si Lorenzo. Matapos niyang malaman na nagdadalang-tao ito at siya ang ama ay hindi niya hahayaang lumayo ulit sa kanya si Tamara.And especially now that he already knew the truth. Hahayaan pa ba niya itong mahiwalay sa kanya ngayong alam na niyang walang romantikong namamagitan dito
Maang na nakatingala lamang si Tamara at nakatitig sa mukha ni Lorenzo. Narinig niya naman ang mga sinabi nito ngunit mistula bang nahirapan siyang iproseso iyon sa kanyang isipan.Yes, he was right. Nasa Manila pa man siya ay nagpahiwatig na ito ng kagustuhan na pakasalan siya. Katunayan ay nakaplano sana ang pag-uwi nila sa Batangas upang maipakilala siya ng binata sa mga magulang nito. Bagay nga iyon na hindi na natuloy dahil sa hindi nila pagkakaunawaan.But now, looking at his face, Tamara saw so much determination. Kahit siguro anong sabihin niya ay hindi mababago ang pasya nito.Marahan na lamang siyang napayuko. "M-Matapos mong malaman ang tungkol sa pagkatao ko, hindi man lang ba nagbago ang kagustuhan mong pakasalan ako, Renz?""Anong klaseng tanong iyan, Tamara?" balik nito sa kanya. Halos karinggan niya pa ng inis ang tinig nito. He was always like this--- napakaikli ng pasensiya. "Kahit nang nasa condo pa kita ay napag-usapan na natin ang tungkol sa kasal, hindi ba?"She
"Kaibigan ka ni Mr. Villaver? Ibig mong sabihin, nakilala ka ng anak ko nang unang beses na punta mo sa resort nila?" magkasunod na tanong ni Maribel kay Lorenzo.Umaga na niyon at tulad ng sinabi sa kanya ni Lorenzo ay sinadya nga nila ang kanyang ina sa kanilang bahay. Sa resort siya nagpalipas ng magdamag at katabi sa pagtulog ang ama ng kanyang pinagbubuntis. It was something that made her feel contented. Ang kaalaman na maayos na ang lahat sa kanila ni Lorenzo at nakapag-usap na sila ay waring nagpawala ng ilang kaguluhan sa dibdib ni Tamara.She woke up a while ago without Lorenzo beside her. Saktong bumabangon na siya nang bumalik sa silid ang binata. Ayon dito ay tinawagan lamang nito ang sekretarya upang magbigay ng ilang habilin sa OFC. Dahil kasi sa pagkikita nilang muli ay hindi ito agad makakapasok sa pag-aaring kompanya. Ang sabi pa ng binata ay nais muna nitong makausap ang kanyang mga magulang, pati na rin ang ama't ina nito, bago bumalik sa trabaho.They just had thei
Marahang iginala ni Tamara ang kanyang paningin sa paligid nang huminto ang sasakyang kinalulunaran nila ni Lorenzo. Nasa tapat na sila ng isang mataas na bakal na gate na kasalukuyang binubuksan ng gwardiyang nakatalaga roon para magbantay.Kaunting sandali lang ang pinaghintay nila. Nang mabuksan ang gate ay tuloy-tuloy na ulit na umandar ang kanilang sinasakyang kotse.Katulad nga nang nais ni Lorenzo, isinama siya nito pabalik nang Manila. Ilang araw lang ang inilagi nito sa resort ni Ethan bago nagpasya nang umalis. Siniguro pa muna nitong maayos na makausap ang kanyang Nanay Maribel, maging ang kanyang amang si Roberto, bago sila bumiyahe pabalik ng Manila.Kahapon pa nga sila nakauwi sa condo unit nito. They just stayed there for a night before Lorenzo decided to travel to Batangas. Sadyang tinawagan pa ng binata ang driver ng mga magulang nito upang utusan na ipagmaneho sila ngayon."Are you okay? You look tensed," narinig niyang sabi ni Lorenzo na ikinalingon niya dito. Kasab