Nagising ako kaninang umaga na mabigat ang loob. Maganda naman ang tulog ko kagabi, may natapos akong isang desinyo, nagawa ko lahat ng mga assignments ko at maaga akong natulog pero bad mood ako nang magising. Wala naman akong buwanang dalaw pero beast mood talaga ako. Lahat na lang ata ng mga nakikita ko pangit sa aking paningin. Pero hindi naman ako nang-aaway o naghahanap ng gulo, tahimik lang ako at ayaw ko na kinakausap. Kahit si Papa napansin ang pagiging tahimik ko kanina kaya binilin lang ako kay Lexus. Hindi na rin ito nagtanong pa. Napansin ko nga pala kay Papa kapag ganitong sa tingin nya wala ako sa mood, hindi niya rin ako kinakausap. Yun bang tipong he respects my silence, ganun. Siguro ganun ang upbringing ng ibang lahi. Pero sa gabi tinatanong nya ako kung kamusta ang araw ko. May mga panahon talaga na ganito ako. Mabigat ang pakiramdam ko kahit wala namang nangyari sa akin. Maybe, unconsciously madami akong iniisip. Ang daming gumugulo sa utak ko. Malakas ako
WARNING: R-18 l MATURE CONTENT l SPG l VERY SEXUAL l READ RESPONSIBLYLife has knocked her down so many times. Made her experience failures, sadness and frustrations. But one thing she always make sure, whatever those problems she may face, she will always get upAt a very young age Selene, fell in love and gave her all but the man who promised her forever broke up with her without telling her his reasons.She was left with nothing but heartaches. She begged for him but he never gave her a chance. He dumped her, said words that hurt her to the core.The man who once adored her just robbed her innocence and threw her like a garbage, disgusted by her presence. *********"Hoy lampayatot! Bat andito ka na naman? Ang baho-baho mo! Hindi ka ba naliligo?"Hindi ko pinansin ang pasaring nga mga kapitbahay namin na kaedaran ko lang. Naglalaro sila ngayon at dumaan lang ako. Ayoko silang patulan dahil totoo naman kasing mabaho ako. Hindi pa kasi ako naliligo."Yuck kadiri! Doon ka nga! Amoy
"Kawawa naman ang bata. Jusko! Sinong walang awa ang gumawa nyan sa kanya?""Oo nga kawawa. Walang malay nung nadatnan namin. Wala ding makapagsabi. Silang dalawa lang daw ng nanay ang nakatira sa bahay nila. Saan kaya ang tatay niya?"Nagising ako dahil sa mga naulinigan kong boses. Pagdilat ko ng mga mata at puting kisame ang bumungad sa akin.Nasa langit na ba ako?Ay! Mali pala. Hindi pala dapat ganun ang tanong ko. Demonyo nga pala ako sabi ni Mama at ang mga demonyo ay hindi pwede sa langit. Ang mga demonyo daw ay sa impyerno napupunta. Si Mama, saan kaya siya ngayon? Bakit hindi ko naririnig ang boses nya? "Ang sabi ng kapitbahay baka nanay niya daw ang may gawa nyan. Madalas daw yan sinasaktan eh."Swerte na ang isang araw sa buong linggo na hindi dumadapo ang kamay ni Mama sa akin. Pero sabi nila ganun daw talaga kapag mahal ka ng isang tao, dinidisiplina. Siguro yun ang paraan ni Mama ng pagdidisiplina sa akin para hindi ako lumaking katulad nya. Sige lang ayos lang sa a
"Wag kang mag-alala kami ang bahala sa 'yo. Wag kang umiyak."Umiyak?Inabot ko ang aking pisngi, namamasa ito. Saka ko pa nalaman na umiiyak na pala ako. "Alam po ba ni Mama na nandito pa ako, Dok? Bakit po sya umuwi?"Wala akong nakuhang sagot mula sa kanila kayo lalo akong naiyak. Paano na ako ngayon? Anong gagawin ko?"Wala po kasi akong pambayad dito sa ospital. Hindi ko din alam kung may pera ba si Mama. Siya lang po ang pag-asa ko pero umuwi na pala sya. " Sunod-sunod na ang pag-uunahan ng mga luha sa aking pisngi. Gusto ko mang pigilan ang mga luha ko ayaw naman nitong paawat. "Wala po akong pera, Dok. Wala akong pambayad sa inyo. Nagsabi po ba si Mama kung babalikan niya ako dito?"Hindi ko na mapigilan ang mga hikbi ko. Lumapit sa akin ang doktora at niyakap ako. "Shh. It's okay. Stop crying. You don't need to pay akong bahala."Pero lalo lang lumakas ang mga hikbi ko. Nahihiya ako. Hindi ko naman sila kilala pero magkakautang pa ako. "Hindi ko po alam kung paano ko po k
Kahit na hindi pa ako pwedeng lumabas ng ospital sinundan ko si Mama. Pinakiusapan ko lang ang nurse na tanggalin ang mga nakakabit sa akin pagkatapos mabilis na akong tumakbo palabas.Sinubukan pa akong pigilan ng mga nurse pero dahil maliit ako, mabilis ko silang nalusutan. Hindi ako pwedeng magpaiwan sa ospital. Kailangan kong masundan si Mama. Hindi niya ako pwedeng iiwan. Kahit na magmakaawa ako gagawin ko. Pagkalabas ko ng gusali sakto namang paghinto ng taxi napinara ni Mama."Mamaaaaa!" Malakas kong sigaw pero nagmamadali syang pumasok sa taxi."Mamaaaaaa! Please sama ako. Wag mo akong iiwan sama ako, Ma." Nagmamakaawa kong sigaw pero hindi niya ako pinakinggang.Alam kong narinig niya ako dahil nakita kong tumingin sya sa akin. Nagpang-abot ang mga mata namin. Tumakbo ako palapit sa kanya pero iniwas nya ang tingin sa akin. Pagktapos nagsimula nang tumakbo ang taxi na sinasakyan niya.Umiiyak akong tumakbo habang humahabol sa kanya. Kahit na nanginginig at nanghihina ang mga
Kahit nanghihina, pinilit kong tumayo at pumasok sa loob ng bahay. Naiwan pa ang lalaki doon para makipag-usap sa mga kapitbahay. Diritso ako sa kusina para uminom ng tubig pero may nakita akong tinakpan na pagkain sa mesa. Pritong tuyo pero ulo na lang at pritong itlog na kalahati nalang din. May kaunting kanin na matigas na dahil basta na lang tinakpan doon. Hindi na ako nag-inarte pa, tinggal ko lang ang tinik nung tuyo, sinabay ang itlog at kanin at inisang subo ko lahat. Halos hindi ako makapagsalita dahil sa pagkaing pinasak ko sa aking bibig. Ngayon ko naramdaman na gutom na gutom ako. Hindi ko na maalala kung anong oras ang huling kain ko kanina. Pagkatapos kong kainin ang pagkaing nasa mesa ay uminom na ako ng tubig. Nagugutom pa ako pero wala ng pagkain.Dinamihan ko nalang ang pag-inom ng tubig. Pagkatapos pumunta na ako sa aking silid. Magulo at may tuyong dugo pa sa sahig pero hindi ko na ito pinansin. Sinarado ko lang ang sirang pintuan at dumiritso na ako sa kama. Di
"Ramon, ba't ang tagal mo—" Natigil sa pagpasok ang lalaki sa loob ng silid ko pagkakita sa nakahandusay na katawan ni Uncle Ramon. "Shit! Anong ginawa mo bata? Tulong!" Nagsisisigaw na ito. Sunod-sunod namang nagsipasukan ang iba pang kalalakihan. Mabilis nilang dinaluhan si Uncle Ramon at binitbit palabas ng silid. Hindi ko alam kung buhay pa ba ito pero hindi na ito gumagalaw. Yung dugo niya tumutulo sa sahig habang buhat sya ng mga kalalakihan palabas. "Wag kang umalis dyan." Sigaw nung isa sa akin. Nanlilisik ang mga mata nyang tumingin sa akin. Siya yung lalaking nakikita kong madalas kausap ni Uncle Ramon. Yung palaging pumapasok sa silid niya para maghanda nung mga binebenta nila. "Malalagot ka sa akin 'pag may nangyaring masama kay Boss." banta nya bago tuluyang lumabas. Naiwan akong mag-isa. Nanginginig ako sa takot. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Gusto kong sumigaw at humingi ng tulong pero walang boses ang gustong lumabas mula sa aking bibig. Tiningnan ko
"Kainin mo na yang burger mo, kundi, ibibigay ko yan sa batang katabi mo." Mahina pero may diing sabi ng babae sa batang katabi nya. Ako naman ay nabuhayan ng loob at tahimik na naghihintay na kalabitin niya para ibigay ang burger pero hindi ito nangyari. Ilang beses niya na itong inulit kanina pero hanggang ngayon di nya naman binibigay sa akin. Tinatakam nya lang ata ako.Paasa!Malayo na ang binyahe namin at sa totoo lang kanina pa ako nagugutom. Lalo pang kumakalam ang sikmura ko sa amoy ng burger na hawak nung bata. Ewan ko sa batang 'to kung anong trip nya at ayaw nyang kainin ang burger. Eh kung binigay nila yan sa akin, kanina pa yan ubos. Wala pang five minutes ubos na yan."Kainin mo na kasi yan Therese, wag na matigas ang ulo, kanina mo pa hawak yan. Last nalang talaga Therese, ibibigay ko na talaga yan sa bata, sige ka."Dumilat na ako sa kunwaring pagtutulug-tulugan pagkarinig ulit sa sinabi ng babae. Nag-inat ako at tumingin sa labas, mataas na ang araw. Hindi ko alam
Nagising ako kaninang umaga na mabigat ang loob. Maganda naman ang tulog ko kagabi, may natapos akong isang desinyo, nagawa ko lahat ng mga assignments ko at maaga akong natulog pero bad mood ako nang magising. Wala naman akong buwanang dalaw pero beast mood talaga ako. Lahat na lang ata ng mga nakikita ko pangit sa aking paningin. Pero hindi naman ako nang-aaway o naghahanap ng gulo, tahimik lang ako at ayaw ko na kinakausap. Kahit si Papa napansin ang pagiging tahimik ko kanina kaya binilin lang ako kay Lexus. Hindi na rin ito nagtanong pa. Napansin ko nga pala kay Papa kapag ganitong sa tingin nya wala ako sa mood, hindi niya rin ako kinakausap. Yun bang tipong he respects my silence, ganun. Siguro ganun ang upbringing ng ibang lahi. Pero sa gabi tinatanong nya ako kung kamusta ang araw ko. May mga panahon talaga na ganito ako. Mabigat ang pakiramdam ko kahit wala namang nangyari sa akin. Maybe, unconsciously madami akong iniisip. Ang daming gumugulo sa utak ko. Malakas ako
"Why are you here again? I already wired you the fifty thousand payment for your service."Natigil ako sa pagguguhit ng mga bagong desinyo ng gagawin kong mga bracelets pagkarinig ko sa boses ni Daddy na may kausap sa pintuan. Andito na naman sya, hindi talaga nadadala. Ibig sabihin din ba totoo yung paniningil niya para sa paglinis ng sasakyan ni Dad at nang mga tauhan niya?"Good evening po Sir, magpapaalam po sana ako. Aakyat po sana ako ng ligaw sa anak niyo po." Kunot noo ko akong napatingin sa kanila at sakto namang nagpang-abot ang tingin naming dalawa ng lalaking kausap ni Papa. Hindi ko pa man sabihin alam niyo naman siguro kung sino ang tinutukoy ko. Nakapagpalit na ito ng damit ngayon, maayos at pormal na ang suot. White polo shirt na hapit sa malapad niyang dibdib at namumutok na braso. Pinaresan niya ito ng maong na pantalon at puting sapatos. Ito yung nakasanayan kong porma niya dati mukhang bagets kahit na matanda na. Bagong paligo na rin at kahit na malayo ito amoy k
I was nervous when the day came that my mother and father has too see each other again, after quite a long time. And I was scared at the same time sa maaring gawin ni Papa kay Mama. Hindi ko pa alam kung paano sya magalit. Sa kabilang banda, hindi ko pa man nakikita si Mama nararamdaman ko na ang galit niya. Parang nakikita ko na sa utak ko ang magiging reaksyon nya 'pag nakita niya si Papa na kasama ako. Sigurado akong magagalit ito, siguro isusumpa niya kaming dalawa ni Papa kung bakit pa kami nagpakita ulit sa kanya. I know how my mother hated my father. Bukambibig nya sa akin dati na papatayin nya si Papa kapag nabigyan sya ng pagkakataon. I can't help but feel sad. I feel that my broken heart broke into pieces again. This is not what I prayed for. This is not the kind of reunion I pictured in my brain. Hindi ito ang gusto kong mangyari. Nalulungkot ako na sa ganitong pagkakataon kami magkikitang muli. Lumaki akong walang ibang hinihiling kundi, sana dumating ang araw na ma
"What?!" Parang nagsabayang bigkas kaming apat sa lakas ng mga boses namin pero si Lexus ay mukhang nagulat pa na ganun ang magiging reaksyon namin. Napahawak pa ako sa aking dibdib sa sobrang pagkabigla. Para akong nabingi. Kulang ang salitang gulat para ipaliwanag ang reaksyon ko. Ang tatay ko na kanina kalmado na ay muling kinasa ang baril at tinutok sa kanya. Pagtingin ko kay Kuya North nakita ko ang pag-igting ng panga nya at ang muling pagtutok ng baril nya sa pangit na Sandoval. Si Kuya Ford naman, bagamat nagulat ay pumalakpak pa. "Forda gow Kuya!" Gusto ko pag-umpugin ang ulo nilang magkakapatid. Para talaga silang may mga saltik. Ito na siguro ang tinatawag na reject at may factory defect sa lahi ng mga Sandoval. Hindi naman kasi ganyan si Kuya Gustavo at Kuya Gaston. Mukhang maayos din naman yung dalawang kambal na Thunder at Hunter. Silang dalawa lang ang bagsak sa quality inspection kaya ganito kung umasta. Payapa na sana eh, maayos at kalmado na ang lahat pero
"Where's my daughter?" My heart hammered inside my chest as I stared at the old man. He is tall, well built body and probably in his late 50's. Parang syang yung bida sa mga pelikulang pinapanood ko dati, yung si Sylvester Stallone. His hair is gray, his stubbles are growing, his wrinkles are showing but nevertheless he looks fine. He still looks handsome for his age. He looks like an action star in his black tuxedo. He is holding a gun and he's pointing it to the old and ugly Sandoval who's now looking at him like a scared cat. Nakasalampak pa rin ito sa sahig, may maliit na sugat ang gilid ng kanyang labi. Nakatingin lang sa matandang lalaki at sa isa pa dahil hindi lang isa kundi dalawang baril ang nakatutok sa kanya. Ang isa galing kay Kuya North at ang isa naman ay galing sa matandang kamukha ko. "Wow! Si Rambo! Ang astig! Tatay mo Ning?" Mahinang tanong ni Kuya Ford sa akin. Hindi ko sya magawang sagutin dahil hindi ko rin alam kung sya ba ang tatay ko. Pero base sa mukha
"Miss, are you okay?" Someone asked in his thick English accent but I didn't mind looking at his face. I remained seated looking at nowhere. Nagtataka nga ako bakit pa ito huminto para lang tanungin ako. Hindi niya naman ako kilala. "Ayows kha lhang?" Ulit niyang tanong.Do I look like I'm okay? Sitting near the road side gutter with my two big bags beside me, looking miserable, my hair is everywhere, eyes and face were swollen and crying like a lost kid? Para akong batang galing pakipagsabunutan tapos natalo kaya ayan, heto umiiyak sa tabing daan. Hindi ko pa napansin na may punit ang damit ko sa sobrang pagmamadali ko kanina. Parang deja vu lang itong nangyayari sa akin. Paulit-ulit nalang at lagi pang sa tabi ng daan. Mabuti nalang ngayon ay walang ulan. Pero this time hindi na ganun kasakit para sa akin. I feel like this is the best decision I've ever made my whole life.All my life ako ang palaging naghahabol sa mga tao. Palaging ako nalang ang naghahanap ng pagmamahal, pa
Trigger Warning: Contains sensitive scenes. (If may pinagdadaanan ka, please skip.)Eight years later..."Hi Luna, why are you alone?"Natigil ako sa pagbabasa ng libro ko pagkarinig ko sa malambing na boses ng isang babae. Pag-angat ko ng tingin ang magandang kulay ng mga mata nya ang sumalubong sa akin. Palakaibigan itong ngumiti sa akin. Nahihiya man ngumiti ako pabalik sa kanya. She is the famous model Samantha Corrine Dela Vega. Mayaman, maganda, matalino at higit sa lahat mabait. Lahat na ata ng magagandang katangian nasa kanya na. Sa lahat ng mga mayayamang nakakasalamuha ko si Sam lang ata ang hindi matapobre. Madaming lalaking nagkakagusto kay Sam, madamin din gustong makipagkaibigan sa kanya. She is so sweet and kind. Mahilig mangamusta. Kapag kausap mo sya hindi mo aakalain na sya ang nag-iisang prinsesa at bunsong anak ng may-ari ng Dela Vega Airwyas. Sam is so humble.Mula ng pumasok ako dito sa university sya at si Belle Marie ang masasabi kong naging kaibigan ko. Sil
"Ooouch!!! What the fuck did you do?" Malakas at umiiyak na sigaw ni Amanda hawak ang tyan niya. "Ahm? Sinipa ka, I think?" Nakakaloko at nang-uuyam na sagot ni Milagring sa kanya. "Ano sa palagay mo? Hindi ba masakit? Gusto mo ng replay?" "Caleb help me." Tawag niya sa lalaki pero hindi man lang sya nito tinulungan. Ang mga mata nito ay nakatingin sa akin. "Psycho! You and your friends are crazy!" "Oh! Are we? " Tinakpan ni Milagring ang bibig nya gamit ang bakanteng kamay."But yeah you're right. We're more than crazy. Especially me, I'm not so very mabait, I shoot people in the head when I'm bored. Wanna try?" Hindi sumagot ang babae pero malakas itong napatili ng kunwaring pinutok ni Milagring ang baril. "Bang! Bang!" Panggaya ni Milagring sa putok ng baril. Pagkatapos malakas itong tumawa ng makita niyang tinakpan ni Amanda ang tenga niya. "Gusto mo iputok ko ng totoo? Sagot!" Napapikit ako dahil akala ko ipuputok niya ulit ang baril. "Milagring, tama na..." Tawag
"Who are you? Why are you here? Are you related to this thief?" Dinuro nya ako pero tinabig ng lalaki ang kamay niya. Umiiyak pa rin ako sa isang sulok. Yung lalaking pumasok at ang doktora lang ang nag-uusap ngayon. Lahat ng iba pa ay tahimik din. Tiningnan ko yung babaeng nagpapasok sa akin kanina pero hindi na ito makatingin sa akin. Umiiyak din ito. Akala ko pa naman mabait sya pero parehas lang din pala sya sa iba. Hindi pa nga tapos ang isang problema ko, meron na agad kasunod. Gusto ko lang naman magtingin-tingin sa mga alahas nila. Wala naman akong balak magnakaw. Kung alam ko lang na ganito ang aabutin ko sana pala nagkasya na lang ako sa pagsilip doon sa labas kanina. Kasalanan ko rin dahil ambisyosa ako. Ambisyosang wala naman sa lugar. Alam ko namang hindi ko afford ang mga alahas nila pero nagpadala pa rin ako sa pagka-ambisyosa ko. Kung sana nilugar ko ang pagka ambisyosa ko wala ako dito ngayon. "Magkasabwat siguro kayo ano? Sige lang parating na ang mga pulis. Mas