AGAD NA lumayo muna si Finn kina Zake para nga sagutin ang tawag ni Beatrice ang kanyang girlfriend. Hindi niya akalain na tatawag ito ng mga oras na iyon. Hindi pa man niya naibubuka ang kanyang bibig upang magsalita ay narinig na niya ang tinig ni Beatrice sa kabilang linya. “Baby, will you come pick me up at the airport later?” malambing na tanong nito sa kaniya.Ilang sandali pa nga ay agad na nagsalubong ang mga kilay niya bigla nang ma-realize niya ang sinabi nito, sunduin? Sa airport? Bakit? Uuwi na ba ito ng bansa? Hindi ba at ang sabi nito ay mga next month pa ito uuwi? Bakit parang napaaga yata? “Baby, are you still there?” muli nitong tanong sa kaniya nang hindi niya magawang sumagot sa tanong nito.“Ah, yes. Bakit parang napaaga yata ang uwi mo? Akala ko ba next month pa?” hindi niya naiwasang itanong dito dahil sa gulat na rin niya.Sa kabilang banda ay napanguso naman si Beatrice nang marinig niya ang sinabi ni Finn. “hindi ka ba masaya baby na umuwi na ako? Hindi mo ba
MALAKAS ANG TIBOK ng puso ni Maxene habang nag-iimpake siya ng mga gamit nilang mag-iina. Kaunti lang din naman ang kailangan nilang iimpake dahil nga ang ibang gamit nila ay hindi pa rin nailalabas mula sa dala nilang mga maleta dahil nag-apura nga din siya na umalis para sa kasal ng kaibigan niyang si Vena.Idagdag pa na mabuti na lang at mayroon siyang katulong sa pag-iimpake na si Dorie. Hindi na niya rin kailangan pang problemahin ang mga anak niya dahil hindi naman gaanong makukulit ang mga ito. Kaya nga lang ay iniisip niya kung ano na naman ang sasabihin ng mga kaibigan niya sa kaniya lalo pa at umalis na lang siya basta na walang sinasabi sa mga ito.Napabuntung-hininga siya. Kahit na gusto niyang maka-bonding ang mga ito ngunit natatakot siya na isugal ang mga anak niya. Baka mamaya ay mabanggit ng mga ito ang tungkol sa mga anak niya sa harap ng lalaking iyon at maisip nito kaagad na may nabuo silang dalawa noong gabing iyon.Kahit na gaano pa kalakas ang loob niya na harap
KARGA NI MAXENE si Jeydon at si Jayden naman ay karga ni Dorie. Ang mga bagahe nila ay hila-hila nila sa kabila nilang mga kamay. Nagpahatid lang sila sa kanilang driver sa may airport. Mabuti na lang at may kakilala si Maxene kung saan ay agad silang naka-secure ng ticket paalis ng bansa at hindi na nila kailangan pang maghintay.Maaga pa para sa kanilang flight ngunit sinabi niya kay Dorie na doon na lang sila magpalipas ng oras nila kaysa maghabol sila ng oras mamaya at pumayag naman ito kaya naroon na sila sa may airport. Tumambay na muna sila sa waiting area ng airport. Bilang paghahanda sa kanilang flight ay naghanda sila ng mga pwedeng kainin ng dalawa para hindi mag-iiyak ang mga ito. Idagdag pa na may dala din silang mga laruan para kahit papano ay malibang ang mga ito.Sumandal na muna siya sa kanyang kinauupuan at napabuntung-hininga. Panigurado sa lugar na iyon ay malabong magkita silang dalawa ng lalaking iyon. Napakabilis lang ng paghahanda na ginawa nila dahil halos is
PROLOGUENAABUTAN ni Adrianne na nagtatalo ang kaniyang mga magulang. She rolled her eyes, hindi na bago ang ganitong eksena sa buhay niya. They were always fighting and she cannot do anything about it.Itinanim niya sa isip niya na matanda na ang mga ito, kaya alam na dapat nila ang ginagawa nila.They keep on fighting and she didn't know the reason behind it. She doesn't care.Pumilantik ang kaniyang mga daliri at tinanggal ang pagkakapusod ng kaniyang buhok. She's been on party.
ONENAPATINGALA si Addie sa kalangitan. Napasimangot siya ng makitang makulimlim ang kalangitan at nagbabadya ang ulan.Kalalabas niya lamang noon mula sa pinapasukang mall. Yes, pumasok siyang isang saleslady ng umalis siya mula sa bahay nila.Binago niya ang anyo niya. Nagsuot siya ng makapal na eyeglasses at nagpakabit siya ng braces. She even curled her hair upang itago ang ang tunay niyang mukha.Its been 3 months mula ng lumayas siya sa bahay nila. And its been 3 hell months for her. Nahirapan siya sa paglayas niya dahil all her life ay namuhay siyang isang prinsesa and
TWOUNTI-UNTI niyang iminulat ang kaniyang mga mata. Nahihilo pa rin siya dahil sa epekto ng ipinasinghot sa kaniya.Kinusot-kusot niya ang kaniyang mga mata at dahan-dahang umupo at inilibot ang mga mata sa paligid.Nasa isang kwarto siya na may pinturang navy blue at sa kanang bahagi ng kwarto ay may isa pang pinto at nasisiguro niyang banyo iyon.Gusto niyang tumayo mula sa kamang kinauupuan niya pero hinang-hina talaga ang katawan niya at tila walang lakas.Nasaan kaya ako? Saan kaya ako dinala ng mga lalaking iyon?
Authors note: Ang mga susunod na mga tagpo ay medyo may pagka harsh at medyo bulgar. Please be aware. Kung sensitive ka masyado at hindi open-minded ay sana laktawan mo na lamang itong scene na ito lalo na kung ikaw ay bata pa. Thank you. *************** THREEHINDI alam ni Addie kung saan niya ibibiling ang kaniyang ulo dahil sa nakakaliyong sarap na dulot ng ginagawa ng lalaking ito sa katawan niya. Hindi niya na magawang supilin ang kaniyang mga ungol kahit pilit niya itong pinipigilan. She moaned and moaned. Habang ginagalugad nito ang kaniyang bunganga gamit ang dila nito. She crawled her toes while he is slowly grinding his erection on her core with their clothes on. Hindi naging hadlang ang kanilang mga suot sa isang apoy na nagsisimulang maglagablab sa pagitan nilang dalawa. Iniwan nito ang kaniyang mga labi at bahagyang umupo sa kaniyang tiyan. Nakadagan ito sa kaniya at nasa magkabilang panig ang kaniyang mga paa. Nakita niyang may inabot ito sa tabi ng kama at ilang
FOURPABAGSAK siyang binitawan nito pagkatapos ng mainit na sandaling namagitan sa kanila. Tumayo ito at nagbihis. At pagkatapos ay tumingin sa kaniya. He smirk. At tinanggal ang pagkakatali sa mga kamay niya. Sinuyod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa, hindi na niya nagawang takpan ang kaniyang hubad na katawan and she saw a glint of desire on his eyes. "Walang maghahatid sayo ng pagkain dito. If you want to eat go get food on the fridge." At tumaas ang isang sulok ng labi nito bago siya tinalikuran. Wala siyang nagawa kundi ang sundan lamang ito ng tingin habang palabas ng silid na iyon.
KARGA NI MAXENE si Jeydon at si Jayden naman ay karga ni Dorie. Ang mga bagahe nila ay hila-hila nila sa kabila nilang mga kamay. Nagpahatid lang sila sa kanilang driver sa may airport. Mabuti na lang at may kakilala si Maxene kung saan ay agad silang naka-secure ng ticket paalis ng bansa at hindi na nila kailangan pang maghintay.Maaga pa para sa kanilang flight ngunit sinabi niya kay Dorie na doon na lang sila magpalipas ng oras nila kaysa maghabol sila ng oras mamaya at pumayag naman ito kaya naroon na sila sa may airport. Tumambay na muna sila sa waiting area ng airport. Bilang paghahanda sa kanilang flight ay naghanda sila ng mga pwedeng kainin ng dalawa para hindi mag-iiyak ang mga ito. Idagdag pa na may dala din silang mga laruan para kahit papano ay malibang ang mga ito.Sumandal na muna siya sa kanyang kinauupuan at napabuntung-hininga. Panigurado sa lugar na iyon ay malabong magkita silang dalawa ng lalaking iyon. Napakabilis lang ng paghahanda na ginawa nila dahil halos is
MALAKAS ANG TIBOK ng puso ni Maxene habang nag-iimpake siya ng mga gamit nilang mag-iina. Kaunti lang din naman ang kailangan nilang iimpake dahil nga ang ibang gamit nila ay hindi pa rin nailalabas mula sa dala nilang mga maleta dahil nag-apura nga din siya na umalis para sa kasal ng kaibigan niyang si Vena.Idagdag pa na mabuti na lang at mayroon siyang katulong sa pag-iimpake na si Dorie. Hindi na niya rin kailangan pang problemahin ang mga anak niya dahil hindi naman gaanong makukulit ang mga ito. Kaya nga lang ay iniisip niya kung ano na naman ang sasabihin ng mga kaibigan niya sa kaniya lalo pa at umalis na lang siya basta na walang sinasabi sa mga ito.Napabuntung-hininga siya. Kahit na gusto niyang maka-bonding ang mga ito ngunit natatakot siya na isugal ang mga anak niya. Baka mamaya ay mabanggit ng mga ito ang tungkol sa mga anak niya sa harap ng lalaking iyon at maisip nito kaagad na may nabuo silang dalawa noong gabing iyon.Kahit na gaano pa kalakas ang loob niya na harap
AGAD NA lumayo muna si Finn kina Zake para nga sagutin ang tawag ni Beatrice ang kanyang girlfriend. Hindi niya akalain na tatawag ito ng mga oras na iyon. Hindi pa man niya naibubuka ang kanyang bibig upang magsalita ay narinig na niya ang tinig ni Beatrice sa kabilang linya. “Baby, will you come pick me up at the airport later?” malambing na tanong nito sa kaniya.Ilang sandali pa nga ay agad na nagsalubong ang mga kilay niya bigla nang ma-realize niya ang sinabi nito, sunduin? Sa airport? Bakit? Uuwi na ba ito ng bansa? Hindi ba at ang sabi nito ay mga next month pa ito uuwi? Bakit parang napaaga yata? “Baby, are you still there?” muli nitong tanong sa kaniya nang hindi niya magawang sumagot sa tanong nito.“Ah, yes. Bakit parang napaaga yata ang uwi mo? Akala ko ba next month pa?” hindi niya naiwasang itanong dito dahil sa gulat na rin niya.Sa kabilang banda ay napanguso naman si Beatrice nang marinig niya ang sinabi ni Finn. “hindi ka ba masaya baby na umuwi na ako? Hindi mo ba
Mabilis pa sa alas kwatro na nakauwi si Maxene sa bahay nila. Pagkapasok na pagkapasok niya agad doon ay agad ipina-lock ang gate at takot na takot na pumasok sa loob.Kaagad niyang hinanap ang kanyang mga anak na noon ay naglalaro pala sa silid sa itaas. Nang makita siya ni Dorie na pumasok ay bahagya itong nagulat. “Maam, na-nandito na po kayo kaagad? Hindi po ba at halos kaalis niyo lang?” tanong nito sa kaniya na puno ng pagtataka.Sinulyapan niya naman ito at pagkatapos ay tinanguan. “Oo, may nangyari kasi. At gusto ko sana Dorie na i-empake mo na ngayon din ang mga gamit ng dalawa. Aalis na ulit tayo ngayon din.” sabi niya rito.Kung kanina ay pagtataka lamang ang mababanaag sa mukha ni Dorie nang mga oras na iyon ay napalitan ito ng matinding pagkagulat. Nakita niyang ibinuka nito ang bibig at pagkatapos ay isinara, marahil ay gusto nitong magtanong ngunit hindi na lamang nito itinuloy iyon at pagkatapos ay tumango sa kaniya at nagpaalam.Agad naman siyang lumapit sa kanyang mg
Hinalikan ni Maxene ang kanyang dalawang anak at pagkatapos ay nilingon niya si Dorie. “Ikaw na muna ang bahala sa kanila ha?” sabi niya rito. Mabilsi naman itong tumango sa kaniya. “Opo, maam makakaasa po kayo na aalagaan ko po sila.” sagot nito sa kaniya. Dahil doon ay mabilis siya tumango at pagkatapos ay tumayo at lumabas na nang pinto at pagkatapos ay dumiretso na siya sa may labas kung saan ay nakaabang na ang kotseng sasakyan. Iyon pa lang ang pangalawang araw niya na dumating sa bansa. Sa katunayan nga ay wala sana siyang planong umuwi ng Pinas kung hindi nga lang ikakasal si Vena kaya napilitan siyang umuwi para dumalo. Isa pa ay halos ilang taon na rin naman silang hindi nagkikita nito kaya madami rin naman silang kailangang pagkwentuhan. Kaya lang, nung nasa kalagitnaan na siya ng kanyang byahe ay bigla na lamang nagkaroon ng traffic jam kaya halos dalawang oras siyang na-stuck sa traffic. Idagdag pa na lowbat na pala ang kanyang cellphone kaya hindi siya makatawag sa kan
NAPANGITI si Vena nang makita niya ang repleksiyon niya sa salamin. Halata rin sa kanyang mukha ang saya niya dahil sa araw na iyon ay muli silang ikakasal ni Andrei pero ngayon ay sa simbahan na kung saan ay dadalo ang lahat ng kaibigan at mga kakilala nila hindi katulad noong una nilang kasal na wala man lang silang kabisi-bisita. Habang nakatitig siya sa kanyang sarili ay hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil parang kailan lang ay hinahabol niya lamang si Andrei ngunit ngayon ay ikakasal na sila sa pangalawang pagkakataon. Idagdag pa na mayroon na rin silang anak ngayon na isang buwang gulang pa lamang. Walang salitang makakapaglarawan ng kasiyahang nararamdaman niya sa mga oras na iyon pero ganun pa man ay hindi pa rin niya maiwasang malungkot. Ikakasal siya pero hindi man lang nakita ng kanyang Kuya Vin kung gaano siya kasaya na natagpuan na niya ang lalaking mamahalin at magmamahal sa kaniya. Noong panahong malaman niya na wala na ang Kuya Vin niya at hindi na nakita pa a
ISANG buwan na ang nakalipas simula nang makalabas si Vena mula sa ospital. Nakalabas na rin ang kanyang Kuya Luke at halos naghilom na rin ang sugat sa balikat nito, ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa rin siyang balita kung nasaan si Andrei.Isang buwan niya na itong hinahanap ngunit hindi niya ito makita. Walang maisagot ang mga kaibigan at mga kapatid niya maging ang Daddy niya kung nasaan ito. Napatigil siya sa kanyang ginagawa nang muli niya itong maalala, isang buwan na itong nawala na parang isang bula.Walang sagot at walang kumpirmasyon kung ano ang tunay na nangyari rito, walang gustong magsabi sa kaniya kung nasaan ito o kung ano ang kalagayan nito para kahit papano naman sana ay maibsan ang pag-aalala niya. Pinuntahan na niya ang bahay ng mga kaibigan nito ngunit wala silang isinagot sa kaniya.Maging ang Daddy ni Andrei ay hindi masabi sa kaniya kung nasaan nga ba talaga ito at halos tuyong-tuyo na ang utak niya sa kakaisip kung nasaan ito. Pilit niya na laman
Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Vena habang nakaupo sa isang bench sa labas ng ICU. mabuti na lamang at naisugod kaagad si Andrei sa ospital kaya lamang ay marami ng dugo ang nawala sa kaniya. Doon sa ospital ay naabutan niya ang kanyang Kuya Thirdy kung saan ay mahigpit siyang niyakap nito.Hindi lamang si Andrei ang nasa kritikal na kondisyon kundi maging ang Kuya Luke niya pala ay nabaril ni Ceazar sa balikat at ayon kay Thirdy ay medyo marami rin daw dugong nawala rito. Kanina pa siya nakaupo doon at hinihintay na may lumabas na doktor mula sa loob ngunit halos ilang oras na ang lumipas ay wala pa rin kahit isa ang lumalabas.Dahil rito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala. Napatayo siya mula sa kanyang pagkakaupo at pagkatapos ay nagpalakad-lakad sa harap ng ICU mismo.“Vena umupo ka muna. Huwag kang masyadong mag-alala.” sabi sa kaniya ng Kuya Thirdy niya ngunit hindi niya ito pinakinggan.Hindi niya maiwasang mag-alala at isa pa ay hindi niya maiwasang hindi tanungin ang
Napahawak sa kanyang sugat si Luke at pagkatapos ay napapikit ng mariin. Ramdam na ramdam niya ang paglabas ng dugo mula doon at nararamdaman niya rin na tila ba nag-uumpisa ng mamanhid ang balikat niya. Sa madilim na paligid ay hindi niya maiwasang hindi magtanong kung iyon na nga ba ang magiging katapusan niya.Hindi niya maiwasang hindi makaramdam ng poot kay CEazar, kaya niya ito hinabol ay dahil gusto niya itong tanungin kung bakit nito ginagawa ang lahat ng iyon. Hindi niya matanggap sa sarili niya na ganun ang ginagawa nito sa kabila ng lahat ng kabaitan na ipinakita nito sa kanilang lahat na kapatid nito.Gusto niyang marinig mismo sa bibig nito ang dahilan dahil pakiramdam niya ay pinaglaruan sila nito, napakalaking betrayal ang ginawa nito. Pinilit niyang bumangon mul sa kanyang kinahihigaan. Hindi siya papayag na doon na siya mamamatay. Hindi siya papayag, marami pa siyang pangarap at higit sa lahat ay kailangan niyang makaharap pang muli si Ceazar kung may pagkakataon pa.