Brad POVPagkatapos kong magluto ay inihain ko na ang mga niluto ko. I cooked my mom favorite, isang sinigang na baboy at isang chicken joy. Habang ang kay Michaela naman ay isang butter shrimp. Inilapag ko na sa mesa ang mga lutong ulam. Naghain na din ako ng kanin.Unang sumandok si mommy. Tinikman nito ang sinigang ko.Ngumiti si mommy. "Hmm. . .gaya pa rin nang dati. Masarap."Nagtaka ako sa mga inasta ni mommy. Ang alam ko wala itong maalala."Bumalik na ba ang mga ala-ala mo, mom?" tanong ko sa kanya."Hindi pa lahat. Pero unti-unti nang bumabalik."Ngumiti ako, dahil sa sinabi ni mommy. Nakita ko ding sumandok ng sinigang si Michaela. Pero ang karneng baboy lang ang kinuha nito."Isali mo na ang sabaw, Michaela," sabi ko sa kanya."Hindi ako mahilig sa sabaw ng sinigang. Talagang ang karneng baboy lang ang kinukuha ko.""Okay, baka gusto mo ng butter shrimp.""No thanks. Allergic ako sa sea foods.""Ooohh. . . I am sorry. I didn't know.""It's okay. Kaya itong karneng baboy na
Kara POVGabi-gabi ay nasa ICU ako. Kung saan nakaratay si Brandon. Isang buwan na mula nang mangyari ang hindi namin inaasahan. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin gumigising si Brandon.How I miss him. Hinawakan ko ang kamay nito. Inilagay sa pisngi ko. Dinama ko ang init nito."Gumising ka na please. Malapit na akong manganak. Nakapag ultrasound ako kanina, babe. Lalaki ang ikalawa nating anak," saad ko sa natutulog na si Brandon. "Unti-unti na din bumabalik ang mga ala-ala ko. Sana ay bumalik na lahat. Gumising ka na, please."Ganito araw-araw ang routine ko. Pagkatapos mag breakfast ay dito agad ako pupunta. Tsaka na ako papasok sa loob ng kwarto, pagtapos na ang doktor sa pag examine kay Brandon. Sa gabi na ako bumabalik. Dahil natutulog ako sa tanghali. Ewan ko ba. Pagkatapos kong mananghalian ay inaantok agad ako."Kara, kailangan mo ng bedrest alam mo iyan. Bawal na sa iyo ang maglalagi dito.""Gusto kong makasama si Brandon, Sophia. He needs me.""Alam ko. Pero kailangan mo
Kara POVSinusubuan ko ng pagkain si Brandon. Dahil bawal pa itong gumalaw-galaw."Malapit ka ng manganak.""Oo.""Si Grand at Althea di pa ba umuwi."Napalingon ako sa sinabi ni Brandon. "Akala ko si Brad lang ang anak natin.""My bad. Nakalimutan kong sabihin na may dalawa pa.""God. Bakit hindi ko sila maalala.""Wag mong pilitin, baby. Baka mapaano ka.""Bakit kasi ang tagal bumalik ng ala-ala ko.""Gusto mo talagang maka-alala.""Oo," malungkot kong sagot sa kanya."Sige. Ibabalik natin mga ala-ala mo. Sana ay kayanin mo. Pag gumaling na ako. Ibabalik natin.""Salamat," yumakap ako kay Brandon. Dahil masaya ako. Dahil pumayag na itong ibalik ang ala-ala ko."Eww, that's gross, mom, dad." Isang tili ang nagpabitaw sa amin ni Brandon."Shut up, Althea. Nakakabingi.""Stop you, two. Baka hindi nyo alam na may kasalanan pa kayong dalawa.""Kuya Brad. Wag mo ng ipangalandakan. Nakakahiya.""Mabuti alam mong may hiya ka.""Hi, mom, dad."Di ako makangiti. Dahil sa nakikita ko. Gusto ko
Kara POVNasa kwarto na kami ngayon. Dahil nakalabas na si Brandon. Nandito pa rin kami sa underground hospital ni Luther. Hindi pa pwedeng pauwiin, lalo na't di pa magaling si Brandon. Dumalaw na din sina Terrence, Isiah, at si Elizabeth. Hindi ko alam kong paano nakaligtas ang babaetang iyon. Pero masaya ako sa kanya.Pero mas sasaya ako, kung magkakaayos sila ni Dean. Lalo na at may dalawa silang anak."Ano ang iniisip mo?" tanong nito sa akin."Iniisip ko si Beatriz Elizabeth at si Dean. Alam mo na. Matagal silang nakawalay, nitong nakaraang araw lang sila nagkita. Sana ay bumalik na sila sa dati.""Love, hindi madali ang ginawa ni Dean. Nagtraydor siya. Hindi lang kay Terrence, sa buong organization. Hindi madali iyon para sa kanilang dalawa. Alam naman natin kung bakit nagtago si Elizabeth, di ba?""Oo, para iligtas ang bata na nasa sinapupunan niya sa kamay ng kanyang ama at kapatid.""Pero hindi pa rin siya natiis ng kanyang pamilya. Bumalik siya at they welcome her with her
Brandon POVIsang buwan na mula nang magising ako. Abala ako sa pag prefer ng isang surprisa para kay Kara. Kahit na nasa Isla De Oasis, kami ay parang nasa syudad na rin kami. Dahil buhay na buhay ang Isla na ito. Kung hindi dahil kay Luther ay hindi ako makakapunta dito. Siguro, madami talagang lihim na ganap sa buhay si Luther."Brandon, okay na. Pumayag na si Heinz na gamitin mo ang Restaurant niya.""Magkano ang bayad?" tanong ko kay Luther.Napakamot ang batok si Luther. "Triple ang gusto ng gagong si Heinz. Para magamit mo ang Restaurant niya," ani ni Luther sa akin."Walang problema sa pera, Luther. Triple din ang kinikita ko bawat buwan. Barya lang iyan sa akin.""Di ikaw na ang mayaman."Dahil pumayag na ang may-ari ng Restaurant ay sinimulan ng mga tauhan ko ang pagpapaganda ng restaurant. Gusto kong maging romantic ang gabing ito."Maganda, dad."Ngumiti ako. "Magugustuhan kaya ng mommy mo ito?" tanong ko kay Grand."Tss, dad, wala ka bang tiwala kay mommy? Magugustuhan ni
Kara POVKinakabahan ako, dahil ngayon ang araw ng kasal namin. 3 months ago nang yayain niya akong magpakasal muli."Are you ready, Kara?" tinignan ko si Xianta."Yes, I am."Tumayo na ako. Sumunod ako kay Xianta ang wedding organizer ng kasal namin ni Brandon. Nakilala ko si Xianta Emerald Arizcon, dahil kay Rozen. Rozen is my friend after all."Dapat hindi ka kabahan, Kara. Wag kang kabahan. Dahil ililibing talaga kita ng buhay. Kahit buntis ka pa."Natawa na lang ako sa sinabi ni Xianta. Nasanay na din ako sa ugali nito. Sa loob ng tatlong buwan na nakasama ko ito at nakilala ko ito na walang preno ang bibig."Ohh, ang ganda mo, Kara," ani ni Heinz."Thank you.""Tabi, Heinz, baka pag di kita matantya, tatamaan ka sa akin.""Woohh! Why so grumpy, Xia? Di ka ba naka score kay Mr. Officer kagabi." Pang-aasar ni Heinz kay Xianta."Shut up, Heinz.""Ang maldita mo ngayon, Xia, ahh!""Ano bang ginagawa mo dito?" tanong ni Xianta kay Heinz."Sumisilip lang," ngisi ng lalaki."Pwes," lum
Kara POVNakatulog na muli si Brandon. Hindi ko alam kong dapat ba akong magalit sa paglilihim nito sa akin. Gumalaw si Brandon at dumilat ito. Ngumiti ako. Pero hindi ito ngumiti sa akin. Doon ko napagtanto na si Brandon na pala ito. Alam ko na hindi na ito si Grand. Pilyo at palangiti si Grand. Pero si Brandon ay napaka seryosong tao."Mabuti na lang at gising ka na.""What happened.""Nahimatay ka. Tapos, biglang pagdilat mo ay naging si Grand ka."Nagulat ito sa sinabi ko. Nakita ko sa mga mata nito ang takot."Baby, please, let me explain," pagsusumamo nito sa akin."No need, Grand already explain it to me, na dapat ay ikaw ang gumawa. Pero anong ginawa mo. Pinaabot mo pa sa mahabang panahon.""I am sorry. I am so sorry, baby. Kung sinabi ko sa iyo. Naka iwan mo ako.""Iwan? Paano mo nasabi iyan? Kung di mo nga ako kinuhanan ng ala-ala, aalis ba ako sa tabi mo? Hindi, Brandon.""Sorry na. Natatakot lang ako. Ayaw kong mawala kayo ng mga anak natin," pinipigilan niya akong tumayo.
Brandon POVAfter 1 year ay bumalik na ako ng Pilipinas. Ayaw ko pa sana. Pero kailangan. Kailangan kong harapin si Kara. 6 months lang ay magaling na ako. Pero hindi agad ako umuwi sa kanila ng anak namin. Dahil may rason ako. Ngayon ay uuwi na ako."Are you okay?" tanong nito sa akin."I am okay, liz.""Parang kinakabahan ka?" saad nito."Hindi naman.""Handa naman siguro ang annullment papers nyo ni Kara.""Pwede bang makasama ko siya? Kahit ilang buwan lang.""Napag-usapan na natin ito, di ba.""Alam ko. Gusto ko lang siyang makasama. Tapos ay iyong-iyo na ako.""Okay."Kara POVAfter 1 year ay uuwi na si Brandon. Up to date ako palagi sa season nito. 6 months ay magaling na si Brandon. Pero hindi pa rin ito umuuwi, ngayon lang. Hindi ko alam kong ano ang nangyayari. Pero nasasaktan ako.Nandito pa rin ako sa Isla. Lumalabas din kami pa-minsan minsan, bumili na din ako ng bahay dito sa Isla, para kahit pa paano ay may tirhan kami. Kung gustuhin man naming bumalik dito. Matagal na
Althea POVPapasok na sana ako sa unit ko ng makita ko ang isang lalaki. Nakayuko ito, nakaupo, at nakasandal sa may pinto ng condo ko."Jeffrey, gising!" pag gising ko dito.Agad itong tumayo. "What are you doing here?" tanong ko sa kanya.Hindi ito pupunta dito, kung wala itong kailangan. Hindi ito pupunta dito. Kung wala itong dinaramdam."Ate," tawag nito sa akin.Gusto kong masuka sa pagtawag nito sa akin. Kinilala niya akong Ate, dahil iyon ang kagustuhan ng magulang ko at ng magulang nito."Ano na naman ang kailangan mo? Alam ba ito ni Tito Rozen?" tanong ko dito.Hindi hinayaan ni Tito Rozen na maging palaboy si Jeffrey. Kaya inampon niya ito. Agad na na grant ang adoption papers nito. Dahil na rin siguro sa magaling naming lawyer."Hindi, ayaw ko ng dumagdag sa problema ni papa. Baka ako pa ang magiging dahilan ng kamatayan nito.""Ano ba ang problema?" tanong ko.Pumasok kami sa loob ng condo ko. Umalis na ako sa bahay namin. Dahil masyadong malaki iyon, para sa akin. Kaya k
3rd POV"Habulin mo ako, Jeff!" Tumatawang sambit ng isang dalagitang babae.Hinahabol naman ito ng isang binatilyong lalaki na nag ngangalang jeff. Tumatawang hinabol naman ng binatilyong lalaki ang dalagitang babae.Habang sa isang puno ay nakasandal ang isa pang binatang lalaki. Pero mas matanda ito sa kanila ng limang taon. Nilingon ng dalagita ang binatang lalaki."Kara, saan ka pupunta?" tanong ng binatilyong Jeff, sa dalagitang Kara.Kaya lumapit din si Jeff sa binatang lalaki."Brandon, halika na.""I am not, Brandon," ani ng binata."Grand, I know, I know. Ang sungit mo talaga.""Dahil ayaw ko sa iyon. Nakakasira ka kay Brandon.""Tumigil ka, Grand. Alam mo, kaya ayaw kang palabasin ni Brandon, dahil sa ugali mo.""Tumahimik ka, Jeff. Hindi ka nakakatuwa!" galit na sambit ni Grand.Hindi mapigilan na umiyak ng dalagita."Ayaw ko na sa iyo, Grand. Hindi kita bati. Sobrang sama mo," sabi nito.Tumakbo ang dalagitang babae. Patungo sa isang bahay kubo. Tambayan pala nilang magka
Brandon POVDahil nga naghiwa-hiwalay na kami ay nagtungo ako sa ikalawang palapag. Itinutok ko ang baril na hawak ko sa unahan. Dahil kung may kalaban ay maunahan ako. Rinig ko pa rin ang usapan ni Rozen at Jeff."Come on, Rozen. Ano naman ang habol mo kay Kara. Hindi ka niya kilala.""He is my sister," malamig nitong sambit.Alam ko na hindi nag-iisa doon si Rozen. Alam ko na kasama nito ang ilang tauhan nito."Sa kanan, Brandon. May mga kalaban," saad ni Cade.Naging alisto ako, dahil papalapit na ako sa lugar na sinasabi ni Cade."Nakahanda na rin ang snipers, Brandon," ani naman ni Heinz.Kaya hindi ako nababahala. Nagulat ako ng bumulagta ang isang kalaban."Bulls eye!" sigaw nito.Umiling na lang ako. "Baka ako na ang tamaan sa susunod, Heinz. Yari ka talaga sa akin." Pagbabanta ni Kainer dito."Don't cha worry, Ma friend. Di ka tatamaan, magaling ka umilag eh!" tumatawang saad ni Heinz."Pag nagkita talaga tayo, tatamaan ka sa akin, Heinz!" "Whatsoever.""Magsitahimik nga kay
Kara POVHindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil, biglang nag-iba ang tao na nakasama ko sa mahabang panahon. Bumukas ang pinto at may pumasok."Kumain ka na. Ayaw ni Jeff na malipasan ka ng gutom. Kung ako lang ang masusunod. Ayaw sana kitang pakainin."Nilingon ko ito at tinignan ng masama. Pero ngumisi lang ang gaga."Ayaw kong kainin 'yan baka may lason iyan."Ngumisi ito. "Di mamatay ka sa gutom. Alam ko naman na hindi ka ililigtas ni Brandon. Brandon is heartless, demonyo!" sigaw nito.Tumayo ako. "Heartless? Demon? Talaga ba? Matapos mong gamitin ang tao. Ganyan ka na sa kanya?"Mas lalong lumawak ang ngisi nito. "Pinagsawaan ko na siya. Ginawa ko na ang lahat. Ginalingan sa kama. Pero wala pa din. Ano ba iyang nakita sa iyo ni Brandon, na wala sa akin!" madiin nitong pag sigaw."Baka ang pagmamahal. Dahil iyan ang hindi mo makukuha kay Brandon ang MAHALIN ka!" sigaw ko sa pagmumukha nito.Galit niya akong nilapitan. Pero bago pa ito makalapit sa akin, hablutin ang buhok ko ay sin
Kara POVAgad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito."Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya."Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan.""Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya."Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko.""Hindi ako sasaktan ni Brandon.""You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot."Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina."Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan.""Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan
Brandon POVBinalikan ko ang kausap ko."Xia, sabihin mong di totoo ito!" sigaw ko.Dahil hindi talaga ako makapaniwala sa nabasa ko sa email ko."Na sana ay hindi nangyari, Brandon.""Paanong naging leader si Jeff sa grupo ng Black Mamba, Xia?" tanong ko sa kanya."Hindi ko alam, Brandon. Isa sa punterya talaga nila ay kunin ang bata sa pangangalaga nina Luther at Sophia. Ikalawa na ang Isla. Dapat ikatlo ka. Pero dahil hindi basta-basta nila makukuha angb bata at ang Isla, kaya ikaw ang inuna nila. And they used the child and that Leslie girl.""Kunin ninyo ang bata dito. Magtutuus kami ng babaeng iyon. Tatapusin ko ngayon gabi ang paghihirap ng mag-ina ko," final kong sabi sa kanila."Okay, ihanda mo na ang bata. Kukunin namin siya, dyan."Nagbihis ako at dali-dali akong lumabas sa kwarto namin ni Kara. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin na lumabas mula sa kwarto ng asawa ko. Ang importante ay mailigtas ko ang bata at madala ito sa safe na lugar.Katulad nang pagdudud
Kara POVNapilitan kaming kumain sa niluto ni Leslie. Kahit panay reklamo ni Althea. Wala si Brandon ng gabing iyon. May nilakad daw. Alam ko na gumagawa ng paraan si Brandon upang di kami mapahamak.Nasa pool ako ngayon. Nasa swimming pool ang mga binti ko. Ang laming ng tubig na nanggagaling sa pool. Kinuha ko ang wine glass at isang lagok ang wine. Nagsalin muli ako."Alam mo, dapat maligo ka. Hindi iyong nagmumukmok ka," may ngisi sa labi nito.Hinubad nito ang roba at naka one piece ito na kulang yellow. Kumunot ang noo ko. Dahil hindi naman kagandahan ang katawan nito. Mas maganda pa siguro ang katawan ko.Lumangoy ito. Umahon ito at hanggang dibdib nito ang tubig."Swimming tayo, Kara. Ayaw mo bang ipakita iyang katawan mo? Baka may stretch mark na iyan," pang-aasa nito.Tamang-tama naka two piece ako na kulay pula. Hinubad ko ang damit ko. Mas malaki pa ang dibdib ko sa kanya. Kaya nag-iba ang timpla ng mukha nito. Isinunod ko ang shorts ko. Naka two piece na ako sa harapan ni
Kara POVRinig na rinig ko ang sigaw at hiyaw ng babaeng higad mula sa itaas. Iyan na nga ba ang sinasabi ko. Humarang kasi sa daraanan ni Althea. Nakatikim tuloy.Bumaba ako para tignan ang babaeng higad."What happened, Brad?" tanong ko sa panganay ko."Althea happened.""Oh my God. Humarang ka ba sa daraanan ng anak ko?" tanong ko sa kanya."Gusto ko lang makipaglapit sa kanya.""Na sana ay di mo ginawa. Alam mo bang galit na galit siya sa iyo. Nakalimutan ko pa lang sabihin sa iyo na, wag kang haharang sa daraanan niya. Pag galit siya. Dahil talagang matatamaan ka." Tinignan ko ang hitsura ng babae. Umiling ako. "Ang lakas ng suntok ng anak ko ano?" tanong ko sa kanya."Paano mo ba pinalaki ang anak mo. Lumaki na basagulera!" galit na sambit nito. "Ahh, oo nga pala. Di ikaw ang nagpalaki. Kaya lumalaking basagulera.""Hey, watch your mouth.""Bakit, totoo naman ahh. Lumaki kayo na walang ina. Kaya ganyan ang kapatid n'yong babae."Susugurin na sana ng dalawa ang babae ng pigilan k
Kara POVDumating kami sa mansion and to my surprise. Agad na yumakap ang malandi sa asawa ko. Kahit na sinabihan na ako ni Brandon na hindi tunay ang pinapakita nito sa babae."Babe, ang tagal mo naman," malandi nitong sabi sa asawa ko."Nakikipag-usap pa ako kay Kara. Para mapawalang bisa ang kasal namin.""Really? It's that true?" masaya nitong sambit.Pinaikot ko lang ang mga mata ko. Dahil sobrang OA na."Mommy, what that b*tch doing here?" galit na sambit ni Althea."Althea your mouth," saway man ni Brandon sa bata."Eh, ano ang gusto mong gawin ko, dad? Tatahimik lang, habang kayong dalawa ng kerida mo ay maglalampungan sa harapan ni mommy!" sigaw nito.'Wow, parang totoong akting ahh.'"Oh, baby girl. Dapat masanay ka na. Dahil dito na ako titira kasama ng daddy mo.""Excuse me," singit ko. "Isa sa pagpayag ko na makipaghiwalay ako kay Brandon ay ang paglipat ninyo o pag-alis sa mansion na ito. Dahil akin ang mansion na ito.""What, mommy. Maghihiwalay kayo ni daddy? Hindi, hi