She nodded her head and forced a smile. Agad namang giniya ni Selim ang mga bata palabas ng bahay.“Where are you taking the kids, Emory?”“Aalis kami rito,” aniya.“We can talk it out in a calm way.”“I asked you to dismiss her in a calm way, Beau. Hindi ba ‘yon obvious? I tried to talk it out to y
“EMORY…”Napatingin siya sa kanyang kaibigan nang tawagin nito ang pangalan niya. Nilingon niya naman ito at tipid na nginitian. They are on their way to Batanes. Nasabi na rin sa kanya ni Selim na mayroon itong property roon.As much as she wanted to go and come to her parents, hindi niya magawang
NAGISING NA lamang siya nang maramdaman niyang may kung anong tumakip sa kanyang katawan. Dahan-dahan niyang dinilat ang kanyang mga mata at ang unang bumungad sa kanya ay ang malabong imahe ng isang lalaki.“Sleep back, aşkım.”Hindi niya maintindihan ang sinabi nito. Hindi niya rin makilala kung s
Matapos ng ilang segundong pagmumuni-muni habang nakatinign sa kalangitan ay nagdesisyon na siyang maligo. Sinarado niya muna ang pinto ng kanyang terrace bago siya nagtungo sa banyo. Medyo nagulat pa siya nang kanyang mapansin kung gaano kaganda ang banyo.“Damn,” she whispered. “I thought this was
Marahil ay ito rin ang sigaw ng puso niya.“Mommy!”Sunod-sunod na yapak ang kanilang narinig na pababa ng hagdanan. Umupo si Emerald sa silya at hinintay na makalapit dito ang mga bata. Napailing naman si Selim at walang ibang choice kundi ang mapahugot ng malalim na hininga at magdagdag ng tatlong
THE WAVES crashing against the shore, the cold breeze that his blowing some strands of her hair, and the laughter of her babies as they chased each other along the shore. In other words, heaven. She’s now in heaven.Ngunit bakit sa kabila ng kagandahan ng senaryong na sa kanyang harapan, hindi niya
Napakagat labi si Emory. May sense ang mga sinasabi sa kanya ni Selim, ngunit hindi niya matanggap ‘yon sa kanyang sarili. She bit her lower lip and sighed. Muling umihip ang malakas na hangin.Hindi sinasadyang mapuwing ang dalaga sa buhangin na nadala dulot ng biglang paghangin.“Aw!” mahina niyan
Isa ‘yon sa rason kung bakit ayaw niyang matagalan pa ang kanilang kasal. It must be question why it took him a year to prepare everything. It was because he knew that Emory wanted Selim to be on their wedding day. Kaya’t hinintay niyang tuluyang gumaling ang binata bago siya nagsimulang mag-prepare
“Yeah. Mabilis lang talaga ang panahon. And maybe he was healed. Pero kahit ano pa man, you need to be very careful,” anito sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. “I will call Beau and tell him to pick you up here.”Agad siyang umiling. “You don’t have to, Ivy. Tatawagan ko na lang ang driver ko.”
“Brille…”Yes. It was none other than Brille. Kaya ganito na lang kabilis ang tibok ng kanyang dibdib at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat sabihin dito. Kahit tinig niya nga ay hindi niya makapa.So how the hell is she going to run away?And it seems like heaven heard her silent plea. Narin
Umikot siya sa harap ng salamin para tignan ang kabuoan ng dress. Hindi niya maiwasang mapangiti. It really fits. Parang ginawa ang dress na ito para sa kanya.“Woah,” usal ni Ivy sa kanyang likuran.Kasalukuyan silang nandito ngayon sa guestroom dahil sinusukat na niya ang damit. And this is the mo
“Finn,” bati ni Ivy sa bata. “Maaga bang natapos ang classes mo?”“Yes, mom.” Humalik ito sa pisngi ng kanyang ina at nagawi ang tingin sa kanya.Mukhang napansin naman ni Ivy ang pagtingin ng bata nito sa kanya dahilan para agad itong ngumiti. Tumuwid ito ng tayo at nakangiting tumingin sa kanya.“
Sumakay siya sa passenger’s seat at hinugot ang kanyang phone mula sa kanyang bulsa, baka sakaling may text si Beau o kung ano. But to her disappointment, wala siyang makitang text mula rito na siyang ikinanguso niya.“Nga pala, is it okay to ask about your former wedding planner?” tanong ni Ivy at
TWO WEEK passed and everything returned to normal. Medyo naninibago siya sa katotohanang wala na rito si Selim. Ayaw niya sanang ibigay ang wedding invitation na bigay ng ina nito, but Selim has the rights to know before that day comes.Naging normal ang daloy ng kanilang buhay. She and Beau are now
Hindi na niya hinintay pang makasagot ito at agad na niyang pinatay ang tawag.Alam niya ang mga mapang-insultong binato ng kanyang pamilya kay Emory nang inakala ng mga itong patay siya. And that’s not what he wanted. Sinisisi nila si Emory sa mga bagay-bagay na wala namng control ang dalaga.It wa
Ilang pictures din ang kanilang kinuha bago sila nagdesisyon na muling bumalik sa loob ng sasakyan. Inaantok na rin kasi siya kaya’t kailangan na niyang umuwi.“Mommy, şimdi eve mi gidiyoruz?” tanong ni Blue nang makapasok sila sa loob ng sasakyan. [translation: Mommy, are we going home now?]Binali
THEY SPENT THE next days filled with laughter and bond with their babies. Binisita nila ang mga lugar na palaging bukambibig ng mga turista rito sa Batanes. Nakaka-amaze nga ring isipin na walang ni isang fast food restaurant ang nakapasok sa lugar na ito, making this place feels like a touch of old