Emory bit her lower lip hard and looked away. Hindi niya alam kung ano ang kanyang isasagot sa sinabi ng binata ngunit nang hawakan nito ang kanyang baba para pagtagpuin muli ang kanilang mga mata ay pakiramdam niyay natutunaw siya sa klase ng paninitig nito sa kanya.“Hindi ka ba naaawa sa asawa mo
He wanted to stay like this forever.“Blue…”Ang unti-unting pagsilay ng ngiti sa kanyang labi ay naudlot sa pagbanggit nito ng… kulay? He’s not sure if she’s talking about a color or a person’s name. Kitang-kita niya ang pagkunot ng noo nito na para bang hindi nito nagustuhan ang kung ano mang naki
Emory was just patiently waiting for him to finish talking to the front desk. Sa wakas, pauwi na sila. Baka mas mabaliw pa siya nang tuluyan kapag tumagal pa silang dalawa sa lugar na ‘to. Baka hindi na siya makatiis pa’t maamin sa binata na mayroon silang mga anak at mahal niya ito.Well, aminado n
Pagkatapos nitong masarado ang trunk ay humarap ito sa kanya. He walked up to her, not breaking an eye contact. Gusto niyang mag-iwas ng tingin but the competitive side of her doesn’t want to look away. Hindi naman siya ang nagsimula sa staring contest na ‘to, ‘di ba?“Are you just gonna stare at me
And thankfully, wala siyang narinig na kung ano mang imik mula sa dalaga. At nang makarating sila sa chopper ay saka pa lang siya tumigil sa paglalakad. Binitiwan niya ang kamay ng dalaga at hinarap ito.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi nang mapansin niyang natataranta si Emory sa pag-aayos ng
“May dadaanan pa po ba kayo, Mr. Khaleesi?” she asked.Na sa loob sila ng sasakyan ng binata ngunit punog-puno sila ng katahimikan. Walang ni isa sa kanila ang may balak na basagin ang katahimikan na ‘yon kaya naman nagdesisyon na lang siyang magtanong. Sobrang bigat kasi ng hangin na pakiramdam niy
“Ano ba?! Hindi ba kayo gagalaw?!” rinig nilang saad ng lalaking tumampal sa sasakyan.Doon pa lang niya napagtantong na sa gitna pala sila ng kalsada. Napatingin siya kay Beau nang may hugutin ito sa drawer sa kanyang harapan. Agad na nanlaki ang kanyang mga mata nang makita ang isang baril.Kukuni
--HINDI mapakali. Kanina pa siya umikot-ikot dito sa loob ng mall kakaisip kung ano ang kanyang bibilhin para sa kanyang mga anak. Hindi pa siya kumakain dahil gusto niyang sabay silang kumain ng kanyang mga anak. She asked Selim to cook for something and he agreed. Kaya naman dumiretso siya sa mal
“You wanted this,” he replied and looked at her. “You wanted this and there’s no need to be sorry. You chose him.”“He’s the father of my children.”“And you think he loves you?”“I love him,” she replied in a very low voice. “I… I don’t need him to love me. I love him, and that’s all matters.”Pans
Nang ilang hakbang na lang ang layo ay narinig nila itong nagsalita.“I was told you’re coming over.” Lumingon ito sa kanilang pwesto at tinaasan siya ng kilay. “You came here for what? To brag how happy you are right now?”Umiling siya at napalunok. “Brille…”“Have a seat,” saad nito at iminuwestra
“Are you sure about this?”Hindi na niya mabilang kung pang-ilang beses na siyang tinanong ni Beau tungkol sa bagay na ‘yon. She frowned at him and then smiled. Humilig siya sa balikat ng kanyang katipad at niyakap ito sa beywang.“You’re by my side. I’m always sure, Beau. Alam ko namang hindi mo ak
“What do you mean seeing me in person?”“Hindi mo ba alam? Your secretary contacted me to be your wedding planner. So I guess I have to see you soon?” Humagikhik ito. “Anyways, it’s morning here. Mag-iimpake pa ako para makapagkita na tayo.”Magsasalita pa sana siya nang margining niya ang malumanay
“Ako ang mauunang papasok,” he replied coldly. “I want to see him as well.”“Why now?” pangungulit nito. “Are you trying to win your parents back?”Napaismid siya sa tanong nito at mahinang napailing. “I don’t even give a fuck about them. Pinagbibigyan ko lang ang fiancée ko. I want her to be happy.
The flight bounce back to the Philippines was quiet. Kasama nila si Selim na umuwi. According to him, he just wanted to be back in the Philippines and spend more time with the kids. Hindi rin naman problema ‘yon sa kanya. Mas mainam na rin ‘yon dahil gusto niyang makabawi sa binata dahil sa mga sakr
“Let’s just say… he’s in good place.”“In paradise?” Suminghap si Melissa. “He’s dead?”Mahina siyang natawa sa sinabi nito. “No. I mean, he’s in a place well taken care of.”Ang pagkakakunot ng noo nito ay unti-unting nawala hanggang sa unti-unti nitong na-gets kung ano ang ibig niyang sabihin. “Oh
"Iinom lang ako ng tubig," sagot nito at tipid na ngumiti. "Congratulations once again. Kailan ang nalalapit na kasal?" She chuckled."Hindi ko alam kung kailan. Kaka-engage pa lang namin, e. How have you been, by the way? Are you up for a little chitchat?""Of course!" sambit nito at ngumiti sa kan
"What exactly happened?" malumanay niyang tanong sa kanyang kaibigan na ngayon ay kaharap niyang nakaupo sa silya rito sa hardin ng bahay ni Beau na binili para sa kanya. "You made me worry, Selim. I was so damn worried about you. Halos araw-araw kong iniisip kung bakit mo ginawa ang bagay sa 'yon p