“Fuck,” he mumbled. “Emory?” But no one answered. Kaya’t kahit nahihilo pa siya at masakit ang ulo niya ay agad siyang tumayo. Lumapit siya sa banyo para tignan kung nandoon ba si Emory ngunit walang tao roon. He looked for his slippers and walked out of their cabin. Panay ang kanyang paglilibot n
“What happened?” she asked between her deep breaths and looked at Beau. “What….” Hindi na niya natapos ang sasabihin nang bigla siyang niyakap ni Beau nang mahigpit. Pinikit niya ang kanyang mga mata at hinayaan ang asawa na yakapin siya. “Anong nangyayari? What’s with the commotion?” Rinig niya
Buong gabi niyang hawak si Beau sa braso. Alam niyang sa oras na lumabas si Beau ng cabin nila ay baka may gawin ito kay Jessica. And she can’t help but feel worried. Galit din naman siya kay Jessica dahil sa ginawa nito ngunit buntis ito. May batang na sa sinapupunan nito at natatakot siya sa maaar
Kinuha niya ito at agad na binuksan. “Why do you have these with you?” she asked. “Boy’s scout ka ba?” UMIWAS NG TINGIN si Beau at tinuon ito sa kalsada. Ayaw niyang aminin ang rason kung bakit may dala siyang mga ganyan. Katulad na lang ng gamut niya para sa allergy ni Emory. It was really meant
“Bakit? Anong kinalaman ni Jessica?” “Hindi mo pa pala kinwento sa kanila ang ginawa mo,” malamig niyang utas. “Kung paano mo itulak si Emory sa tubig at kung paano ka ngumiti nang makitang papalubog siya.” Doon na tumingin sa kanya si Jessica. “W-what are you talking about? Are you accusing me?”
“Emory?” Wala sa sarili siyang napatingin sa tumawag sa kanyang pangalan at nakita niya ang mommy ni Beau. Her husband is not around right now. Ang plano kasi nila ay mamayang gabi sila gagayak dahil may asayusin pa raw ito sa farm. It’s still three in the afternoon at ngayon niya pa lang naisipan
“We were never playing, Jessica.” Lumamig ang kanyang tinig nang sambitin ‘yon. “You pushed me out of your jealousy.” Ang ngiti nito ay unti-unting nawala. Kumunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya. “What are you talking about? What jealousy? Hindi kita tinulak. Tita, you know I can’t do that
“What do you want to talk about?” he asked. Umupo siya sa mahabang sofa habang ang kanyang lolo naman ay naupo sa single couch. The old man looked at him with a serious look upon his face. “Do you mind telling me what really happened last night?” His brows furrowed. “Why?” Humugot ito ng malalim
“Yeah. Mabilis lang talaga ang panahon. And maybe he was healed. Pero kahit ano pa man, you need to be very careful,” anito sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. “I will call Beau and tell him to pick you up here.”Agad siyang umiling. “You don’t have to, Ivy. Tatawagan ko na lang ang driver ko.”
“Brille…”Yes. It was none other than Brille. Kaya ganito na lang kabilis ang tibok ng kanyang dibdib at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat sabihin dito. Kahit tinig niya nga ay hindi niya makapa.So how the hell is she going to run away?And it seems like heaven heard her silent plea. Narin
Umikot siya sa harap ng salamin para tignan ang kabuoan ng dress. Hindi niya maiwasang mapangiti. It really fits. Parang ginawa ang dress na ito para sa kanya.“Woah,” usal ni Ivy sa kanyang likuran.Kasalukuyan silang nandito ngayon sa guestroom dahil sinusukat na niya ang damit. And this is the mo
“Finn,” bati ni Ivy sa bata. “Maaga bang natapos ang classes mo?”“Yes, mom.” Humalik ito sa pisngi ng kanyang ina at nagawi ang tingin sa kanya.Mukhang napansin naman ni Ivy ang pagtingin ng bata nito sa kanya dahilan para agad itong ngumiti. Tumuwid ito ng tayo at nakangiting tumingin sa kanya.“
Sumakay siya sa passenger’s seat at hinugot ang kanyang phone mula sa kanyang bulsa, baka sakaling may text si Beau o kung ano. But to her disappointment, wala siyang makitang text mula rito na siyang ikinanguso niya.“Nga pala, is it okay to ask about your former wedding planner?” tanong ni Ivy at
TWO WEEK passed and everything returned to normal. Medyo naninibago siya sa katotohanang wala na rito si Selim. Ayaw niya sanang ibigay ang wedding invitation na bigay ng ina nito, but Selim has the rights to know before that day comes.Naging normal ang daloy ng kanilang buhay. She and Beau are now
Hindi na niya hinintay pang makasagot ito at agad na niyang pinatay ang tawag.Alam niya ang mga mapang-insultong binato ng kanyang pamilya kay Emory nang inakala ng mga itong patay siya. And that’s not what he wanted. Sinisisi nila si Emory sa mga bagay-bagay na wala namng control ang dalaga.It wa
Ilang pictures din ang kanilang kinuha bago sila nagdesisyon na muling bumalik sa loob ng sasakyan. Inaantok na rin kasi siya kaya’t kailangan na niyang umuwi.“Mommy, şimdi eve mi gidiyoruz?” tanong ni Blue nang makapasok sila sa loob ng sasakyan. [translation: Mommy, are we going home now?]Binali
THEY SPENT THE next days filled with laughter and bond with their babies. Binisita nila ang mga lugar na palaging bukambibig ng mga turista rito sa Batanes. Nakaka-amaze nga ring isipin na walang ni isang fast food restaurant ang nakapasok sa lugar na ito, making this place feels like a touch of old