Chapter One

Present...

Yanna POV

"Yaya take all my things in my room. Bring outside and throw them all in the rubbish." utos ko sa mga katulong.

"But senyorita your father hates throwing things." kontra ng pobre.

"Is my Dad here? He doesn't care at all, so why bothered to follow what he wants and what he doesn't want.?" mataray kong sagot.

"But senyorita..." tutol parin ni Mercy, ang isa sa aking yaya

"Will you listen to me or I will just throw you outside together with all this rubbish?" pagsusuplada ko.

"Sorry senyorita." nakayukong paumanhin nito.

Damn nanny, who cares if I will throw all I want to throw? Let us see if my Dad will be mad. You only see me if I did mistakes so be it... I will make you mad. tsk tsk tsk...

"Hey, I want to cook." sabi ko sa isang katulong na nakita ko

"I will tell Amy senyorita. She is the one responsible in the kitchen" sabi naman niya. Oo nga pala, may kanya-kanya pala silang trabaho. Mercy and Lyn are for cleaning inside the mansion, Amy in the kitchen, Shiela is for the laundry and Ironing then Nanay Esther is only for me. She is like my second mother because when my Mom left us, she is the one who takes care of me. She is my mom's good friend. Kumusta na kaya ang mommy? 10 years na simula umalis pero hindi na siya bumalik. It's all because of dad. That's why I hate him so much.

"Good day Senyorita. Pinapatawag mo daw po ako?" tanong naman ni Amy

"I want to cook."

"Sabihin mo nalang po senyorita kung anong gusto mong kainin. Ipagluluto po kita." Amy

"I said I want to cook! Don't tell me what to do! By the way, who told you to speak tagalog, then? taas kilay kong sabi

"Sorry senyorita hindi na po mauulit!" hinging paumanhin naman niya.

"Answer me in what language I use.d!" irap ko dito 

"Okay senyorita. What will you cook?" Amy

"Tinatanong mo ako?" padabog kong sabi.

"Hindi ko po alam ang ipiprepare ko kung di niyo po sasabihin ang lulutuin niyo." sabi nito. Tama nga naman siya... hmpt,marunong din magrason.

"I want to make biryani, just prepare everything. I will just go upstairs. Call me when you're done." sabay talikod ko.

Pag-akyat ko ng kwarto, tinawagan ko si Daddy.

"Yubba where will you eat?" tanong ko pagkasagot niya ng tawag.

"Don't mind me." tipid na sabi niya.

"Who cares anyway. It's not new to me... bye!" pinatayan ko na siya. Wala naman talagang pakialam sa akin iyon. Saka lang uuwi kapag may ginawa akong mali.

"Senyorita..."

"Senyorita okey na po." sigaw niya sa labas ng pinto. Bumaba na din ako, naabutan ko pa si Amy sa kitchen. Nag-aantay sa aking pagbaba.

"Leave!" sumama ang mood ko lalo dahil kay dad.

"Senyo..."

"I said LEAVE!!!" itinuro ko ang pinto. Dali-dali naman siyang umalis.

Sinimulan ko nang magluto. Kaya ko naman kasi pagluluto na ang ginawa kong libangan simula umalis si mommy. Lagi naman akong ginagabayan ni Nanay Esther. After ko makapagluto, bumalik din ako sa taas. Nasalubong ko pa si Amy.

"Senyorita should I prepare the table now?"

"No!" sagot ko

"Senyorita will you eat the biryani after?" Tanong pa ulit niya. 

"No! I cook so that you can throw it outside." pilosopong sabi ko. Napakamot naman sa ulo ang kausap.

"Don't you have a mind?" sabi ko saka ko siya iniwan.

Dumiretso nalang ako sa garden, imbes na sa kwarto ko. Nakita naman ako ni Nanay Esther.

"Anak malungkot ka na naman." sabi niya habang hinahaplos ang aking buhok.

"Nanay, bakit kaya hindi na ako binalikan ni mommy?" tanong ko naman na hindi din niya sinagot. Bumuntong hininga lang siya.

"Anak mahal ka ng mommy mo, kinailangan lang niyang umalis noon. Magkikita din kayo.!" Assurance pa niya. Sabay yakap sa akin.

"Akyat ka na sa kwarto mo, ayusin mo ang iyong sarili dahil uuwi daw ang daddy mo. May bisita siya." Napalingon naman ako saka tumango.

"Salamat nanay dahil nandiyan ka palagi." niyakap ko siya pabalik. 

Tanging si nanay Esther lang ang nakakaalam at nakakaintindi sa akin kaya pagdating sa kanya hindi ako natatakot na makita niyang mahina ako.

Nagpahanda ako ng isusuot ko sa katulong para makapag-ayos na din ako. Ayaw kasi ng daddy na haharap ako sa ibang tao lalo na sa mga bisita niya na nakapambahay lang.

Pababa na ako nong may narinig akong nagtatawanan sa receiving area. Dumiretso lang akong sala.

"Senyorita, sabi ng daddy mo pumunta ka na daw po sa receiving area. Inaantay na daw po kayo ng bisita." tawag sa akin ni Mercy. Tinahak ko na din ang daan patungo sa sinasabi nito.

"Masa' alkhayr (good evening)" bati ko sa bisita

"Masa' alkhayr 'aydaan ( good evening too) balik naman nila.

"Kayf halakum Yanna (how are you)?" tanong nong isang ginang

"I'm good Ma'am" sagot ko naman. After nun para na akong palamuti sa tabi dahil hindi naman na nila ako kinausap. Pumasok iyong isang katulong na may bitbit na tray na may lamang tea at mga tea cups pero di sinasadyang napatid siya sa carpet. Tumilapon iyong tray sa mismong harap ko. May tumama sa akin na tea cup. Hindi ako nakapagtimpi nabulyawan ko siya sa harap nila daddy. Inawat ako nong ginang, sabi hindi daw sinasadya nong katulong.

"I'm sorry... I think I should go back now in my room. Excuse me." hindi ko na sila inantay na sumagot. Masama ang tingin sa akin ni Daddy, hingi naman ng hingi ng dispensa si Shiela.

Nagkulong nalang ako sa kwarto. Narinig kong umalis na din ang bisita ni Daddy.

"Yanna, Yanna! Come out!!!" sigaw ni daddy sa pinto

"Yes dad?" Tanong ko pagkabukas ko ng pinto ngunit isang sampal ang dumapo agad sa mukha ko. Dali-dali namang umakyat si nanay Esther. Inaawat niya si Daddy.

"Where are your manners? Don't you have respect to me at all ha Yanna? You are a shame!" galit na bulyaw niya. Hindi ako umimik. Umiyak ako sa harap niya.

"It's my mistake to let your mother gave birth to you! I wish she brings you where ever she goes when she leaves in this house. You're a mess Yanna!" bulyaw niya sa pagmumukha ko bago siya umalis. Pababa na siya ng hagdan nong nahagilap ko ang sarili ko. 

"I wish dad, that mom take me before. Maybe I have a mother who can love and take care of me. I wish I am not your daughter. Yes, we have money but I don't have a family. You don't love me at all Dad. You only love your money! Let me go, dad. I want to go to my mom. I feel alone in this lonely house..." saka ko sinara ang pinto. Umiyak ako ng umiyak habang yakap-yakap ang teddy bear na bigay ni mommy sa akin noong bata pa ako... Sana andto si mama. Siguro masaya ako ngayon. Ang sarap sigurong magkaroon ng ina. Ang sarap siguro sa pakiramdam iyong may yayakap sayo kapag nasasaktan ka. Iyong pwede kang maglambing ano mang oras. I miss you, Mom... Hanggang sa nakatulugan ko nalang ang pagluha…