LOGINShare
Chapter Seventeen
Last Updated:
2023-12-13 20:00:00"Xionus, una na ako," saad ko sabay nagmamadaling lumabas ng condo. Rinig ko pa ang hindi pagsang-ayon niya pero wala na siyang magagawa kasi nakalabas na ako.
Napabuntong hininga nalang ako at nakayukong naglalakad sa hallway papuntang elevator."Yumi." Agad akong napatayo ng tuwid ng marinig ang isang pamilyar na boses.Dahan-dahan akong lumingon sa kanya. Oo nga pala dito din sya nakatira sa floor na ito.Gusto kong umiyak at ipokpok ang ulo ko sa pader, bakit ko ba nakalimutan yun? I can feel the awkwardness with the way I smile. I can't even look at him straight to his eyes. Alam ko namang di siya manhid at alam niya ito."Ah, una na ako, wala pa akong assignment, mangongopya pa ako kay Zel," mabilis kong sabi sabay takbo sa elevator buti nalang at bukas na ito."Yumi, wag mo naman akong iwasan... " He muttered something pero di ko na marinig nang unti-unti nang nagsirado ang pinto ng elevator.Napahawak ako sa dibRelated chapters
Run Away from the Labyrinth Chapter Eighteen
Nagulat nalang ako nang makita ang sarili ko na nasa loob na ng condo ni Khael. Nag-aalangan akong tumingin sa kanya."I can go back to Xionus—""No, dito ka lang baka saktan ka niya ulit," he cutted me off.Nagtataka ko siyang tiningnan pero wala siyang kibo at napaiwas ako nang akmang hahawakan niya ang aking mga labi."Blood." He then wiped off the blood on my lips, di ko man lang napansin na dumudugo na pala ang labi ko.I don't how to pay off his kindness, his feelings."Come here." Nahihiya akong lumapit sa kanya at pinaupo niya ako sa sofa, di pa rin nawala sa isipan ko ang ginawa kong pag-iyak kanina.Mas lalo akong umiyak nang makita siya. Napatingin naman ako sa damit niya at nakita ko ang basa sa kanyang damit."I-I'm sorry. Mukhang nadumihan ko pa yung damit mo." Napatingin naman siya sa damit niya at ngumiti. His smile is so warm."It's fine. Basta sa susunod pahiram din ako ng balikat mo p
Last Updated : 2023-12-13Run Away from the Labyrinth Chapter Nineteen
"Yumi." I don't know what to do anymore. "Yumi, hoy!" Gusto ko nang umiyak nafrufrustrate na ako. "Yumi!" "Aray!" Nagulat nalang ako ng pitikin nIya ang noo ko. "Ano bang problema mo? Bakit ka namimitik?" inis kong sabi. "Kanina pa kita tinatawag, duh? Nasa parallel space ka siszt?" Nagpaikot nalang ako ng mata dahil sa sinabi ni Zel. "Oh, puyat pa para ka nang panda." Pagpuna niya sa eyebags ko, wala naman akong ibang magawa kundi ang magbuntong-hininga nalang. "Can I stay at your place, baka nakakaabala na ako kay Khael pag patuloy akong magstay sa lugar niya." Bahagya siyang natigilan sa sinabi at maya-maya ay ngumiti siya ng peke. Alam kong peke ang binibigay niyang ngiti dahil sa ilang taon naming pagsasama kilalang-kilala ko na siya. I shouldn't have said that pero di ko na mababawi pa ito. "Wag kang dirty minded. Wala kaming ginagawang masama." She laughed t
Last Updated : 2023-12-13Run Away from the Labyrinth Chapter Fourteen
Bigla silang napatayo at sabay sabing, "Master". Habang ako ay naguguluhan silang tinitigan. Bakit master ang tawag nila kay Xionus? Diyos ba nila si Xionus? Xionus just look at them casually. At wala naman silang ibang magagawa kundi ang kamutin ang kanilang mga ulo at pilyong ngumiti. "N-narinig mo ba master?" Binatukan siya nung kulot na buhok na katabi niya. "Minsan talaga, maluwag ang turnilyo mo!" sabi pa niya. Tumikhim naman si Xionus para tumahimik na sila. Agad niya akong hinila papasok sa loob and I can't help but to gasp nang muntikan na akong madapa. My mouth left hanging because of the anticipation, sinong hindi hahanga, Xionus really can't stop suprising me, bakit may kwarto silang ganito sa campus? They're the privileged ones. "Where's the food?" Agad naman nilang kinuha ang pagkain sa kitchen, this room is like a condo, kumpleto ang lahat ng gamit. Inilapag agad nila ang pagkain sa dining
Last Updated : 2023-12-14Run Away from the Labyrinth Chapter Fifteen
"Yumi!" Napaikot nalang ako sa aking mata nang tawagin ulit ako ni Xionus. Di ko na mabilang kung pang-ilang beses na ito, kanina pa siya utos nang utos! "Ano?" bored kong sagot. Nandito ako sa sala, nakaupo sa sofa habang nanonood ng favorite kong cartoon, we bare bears. Kakatapos ko lang linisin ang buong condo. Weekend ngayon kaya nandito lang ako nakatambay sa condo. Gustuhin ko mang magpart-time job pero pilit niya kong pinagbabawalan. Para siyang magulang ko kung makapagbawal. "You cook, nagugutom ako." Tamad akong tumayo. Wala na akong ibang pagpipilian kundi ang sumunod sa utos ng mahal na prinsipe. "Nga pala, matanong ko lang, anong meron sa inyo ni Khael?" kuryoso kong tanong. Di ko pa rin kasi nakakalimutan ang ginawa nilang away sa gitna ng field. He just stared at me for moment, tsaka tinalikuran ako at pumasok sa kanyang kwarto. Nakanganga akong nakatitig sa pinto niya. Did he just ignore me? Did he close the
Last Updated : 2023-12-15Run Away from the Labyrinth Chapter Sixteen
"Yums!" Napahinto ako nang may tumawag sakin. Tinig palang alam ko na kung sino. Napabuntong hininga nalang ako bago ko siya hinarap. She approached me like nothing happened. I'm still worried na baka galit siya sa akin. "Saan ka ba nagsusuot, ngayon pa lang kita nakita ulit," sabi niya pa. "Are you okay?" pagtatanong ko. Bahagya siyang natigilan pero agad siyang nakarecover at bigla nalang akong hinampas sa braso. "Ano ka ba? Syempre oo naman no! Bakit naman ako hindi magiging okay?" Di ako tumugon. I can really feel that something is strange, eventhough she have that dynamic energy. Nanatili akong nakatutok sa kanya habang siya ay may ibang sinasabi at di ko na ito nabigyan ng pansin. "Yums? Nakikinig ka ba?" "Huh?" She frowned. "Ang sabi ko may bago akong crush!" "Sino?" kunwari interesado kong tanong. She often changes her crush everytime na nakakakita siya ng gwapo. "A guy from s
Last Updated : 2023-12-16Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty
Unti-unting nagmulat ang aking mga mata at sumalubong sa akin ang isang puting kisame. Dahan-dahan akong bumangon pero agad akong pinigilan ni Khael."Yumi! Don't be so hasty, baka mabinat ka." Pero matigas ang ulo ko kaya umupo pa din ako.Napahawak ako sa ulo ko."Where are we?" I asked with my croaked voice."In the clinic," sabi niya.I sighed."You should take care of yourself, I already told you. Are you okay now? I can take you home if you want. What do you want? Tell me."I was bombarded with his sermon. He's freaking out."Calm down, okay. I'm fine geez," sabi ko.He's very worried about me, I could see it. I could feel it. But then, I just found myself looking for someone—someone that's not him."You're looking for him?" He stared at me. I couldn't look at him in the eyes, getting guilty.I'm pretty sure he's the one who carries me."He's not here." He sighed. "Bakit
Last Updated : 2023-12-20Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty One
"Welcome home," mahina niyang saad na nakapagpatigil sa akin.I couldn't utter a word. I didn't expect him to say that so I was astounded. I could see him blushing but he looked away and headed inside first.Wala sa sarili akong pumasok sa loob. Did he actually say that? Sinong demonyo ang pumasok sa kanya?I saw him going to the kitchen. Magluluto ba siya? Diba trabaho ko yun?Binalewala ko muna ito at agad nagtungo sa kwarto ko para magbihis. Napadapo ang tingin ko sa isang papel ba nakalagay sa ibabaw ng lamesa ko.I don't remember putting a single piece of paper here kaya nagtataka ako. As my curiosity aroused, I opened it.Nabitawan ko ito nang may tumulong likido na nanggagaling sa papel. A red ink. My body was overwhelmed with fear, I totally gasped and immediately stand back.'Roses are red,Violets are blue,Get ready to bleed,I will terminate thee'Agad nagtindigan ang balahibo nang mabasa ko ang nakasulat dito. Muntik pa akong matumba buti nalang at nasalo ako ng upuan na
Last Updated : 2024-05-12Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty Two
A deafening silence filled the room when we heard a knock on the door. Pareho naming habol ang aming hininga habang nakatitig sa mata ng isa't isa.And that me back into reality. I could feel the heat rushing to my face. I hurriedly cover it.Oh my god. What did I just do?"You okay?" He asked.Parang wala lang sa kanya yung nangyari pero para sa akin isang malaking katangahan ito.Naging marupok ba naman ako."I-I'll get the door." I hurriedly get out of his sight.Napahawak nalang ako sa dibdib habang hinihingal. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso na para bang nagkarerahan sa loob ko. My stomach also felt tickli
Last Updated : 2024-05-13
Latest chapter
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty Three
"Hmm." I heard a grunt beside me when I move.Ramdam ko ang paghipit ng yakap nya sakin na para akong unan. I slowly opened my eyes and saw the most gorgeous guy in the earth silently sleeping beside me.How could he sleep like an angel but talk and act like a devil? If being handsome is a sin, then he will plead guilty.I can't stop myself as I traced his face, from his forehead to the tip of his nose until his lips. Agad pumasok sa isip ko ang ginawa naming halikan.I can still feel the softness of his lips, I can't help but to touch and bite my lower lip when I remember that scene."Are you done staring?" Bigla siyang nagmulat."W-What? I-I'm not s-staring." Nauutal kong saad r
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty Two
A deafening silence filled the room when we heard a knock on the door. Pareho naming habol ang aming hininga habang nakatitig sa mata ng isa't isa.And that me back into reality. I could feel the heat rushing to my face. I hurriedly cover it.Oh my god. What did I just do?"You okay?" He asked.Parang wala lang sa kanya yung nangyari pero para sa akin isang malaking katangahan ito.Naging marupok ba naman ako."I-I'll get the door." I hurriedly get out of his sight.Napahawak nalang ako sa dibdib habang hinihingal. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng aking puso na para bang nagkarerahan sa loob ko. My stomach also felt tickli
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty One
"Welcome home," mahina niyang saad na nakapagpatigil sa akin.I couldn't utter a word. I didn't expect him to say that so I was astounded. I could see him blushing but he looked away and headed inside first.Wala sa sarili akong pumasok sa loob. Did he actually say that? Sinong demonyo ang pumasok sa kanya?I saw him going to the kitchen. Magluluto ba siya? Diba trabaho ko yun?Binalewala ko muna ito at agad nagtungo sa kwarto ko para magbihis. Napadapo ang tingin ko sa isang papel ba nakalagay sa ibabaw ng lamesa ko.I don't remember putting a single piece of paper here kaya nagtataka ako. As my curiosity aroused, I opened it.Nabitawan ko ito nang may tumulong likido na nanggagaling sa papel. A red ink. My body was overwhelmed with fear, I totally gasped and immediately stand back.'Roses are red,Violets are blue,Get ready to bleed,I will terminate thee'Agad nagtindigan ang balahibo nang mabasa ko ang nakasulat dito. Muntik pa akong matumba buti nalang at nasalo ako ng upuan na
Run Away from the Labyrinth Chapter Twenty
Unti-unting nagmulat ang aking mga mata at sumalubong sa akin ang isang puting kisame. Dahan-dahan akong bumangon pero agad akong pinigilan ni Khael."Yumi! Don't be so hasty, baka mabinat ka." Pero matigas ang ulo ko kaya umupo pa din ako.Napahawak ako sa ulo ko."Where are we?" I asked with my croaked voice."In the clinic," sabi niya.I sighed."You should take care of yourself, I already told you. Are you okay now? I can take you home if you want. What do you want? Tell me."I was bombarded with his sermon. He's freaking out."Calm down, okay. I'm fine geez," sabi ko.He's very worried about me, I could see it. I could feel it. But then, I just found myself looking for someone—someone that's not him."You're looking for him?" He stared at me. I couldn't look at him in the eyes, getting guilty.I'm pretty sure he's the one who carries me."He's not here." He sighed. "Bakit
Run Away from the Labyrinth Chapter Sixteen
"Yums!" Napahinto ako nang may tumawag sakin. Tinig palang alam ko na kung sino. Napabuntong hininga nalang ako bago ko siya hinarap. She approached me like nothing happened. I'm still worried na baka galit siya sa akin. "Saan ka ba nagsusuot, ngayon pa lang kita nakita ulit," sabi niya pa. "Are you okay?" pagtatanong ko. Bahagya siyang natigilan pero agad siyang nakarecover at bigla nalang akong hinampas sa braso. "Ano ka ba? Syempre oo naman no! Bakit naman ako hindi magiging okay?" Di ako tumugon. I can really feel that something is strange, eventhough she have that dynamic energy. Nanatili akong nakatutok sa kanya habang siya ay may ibang sinasabi at di ko na ito nabigyan ng pansin. "Yums? Nakikinig ka ba?" "Huh?" She frowned. "Ang sabi ko may bago akong crush!" "Sino?" kunwari interesado kong tanong. She often changes her crush everytime na nakakakita siya ng gwapo. "A guy from s
Run Away from the Labyrinth Chapter Fifteen
"Yumi!" Napaikot nalang ako sa aking mata nang tawagin ulit ako ni Xionus. Di ko na mabilang kung pang-ilang beses na ito, kanina pa siya utos nang utos! "Ano?" bored kong sagot. Nandito ako sa sala, nakaupo sa sofa habang nanonood ng favorite kong cartoon, we bare bears. Kakatapos ko lang linisin ang buong condo. Weekend ngayon kaya nandito lang ako nakatambay sa condo. Gustuhin ko mang magpart-time job pero pilit niya kong pinagbabawalan. Para siyang magulang ko kung makapagbawal. "You cook, nagugutom ako." Tamad akong tumayo. Wala na akong ibang pagpipilian kundi ang sumunod sa utos ng mahal na prinsipe. "Nga pala, matanong ko lang, anong meron sa inyo ni Khael?" kuryoso kong tanong. Di ko pa rin kasi nakakalimutan ang ginawa nilang away sa gitna ng field. He just stared at me for moment, tsaka tinalikuran ako at pumasok sa kanyang kwarto. Nakanganga akong nakatitig sa pinto niya. Did he just ignore me? Did he close the
Run Away from the Labyrinth Chapter Fourteen
Bigla silang napatayo at sabay sabing, "Master". Habang ako ay naguguluhan silang tinitigan. Bakit master ang tawag nila kay Xionus? Diyos ba nila si Xionus? Xionus just look at them casually. At wala naman silang ibang magagawa kundi ang kamutin ang kanilang mga ulo at pilyong ngumiti. "N-narinig mo ba master?" Binatukan siya nung kulot na buhok na katabi niya. "Minsan talaga, maluwag ang turnilyo mo!" sabi pa niya. Tumikhim naman si Xionus para tumahimik na sila. Agad niya akong hinila papasok sa loob and I can't help but to gasp nang muntikan na akong madapa. My mouth left hanging because of the anticipation, sinong hindi hahanga, Xionus really can't stop suprising me, bakit may kwarto silang ganito sa campus? They're the privileged ones. "Where's the food?" Agad naman nilang kinuha ang pagkain sa kitchen, this room is like a condo, kumpleto ang lahat ng gamit. Inilapag agad nila ang pagkain sa dining
Run Away from the Labyrinth Chapter Nineteen
"Yumi." I don't know what to do anymore. "Yumi, hoy!" Gusto ko nang umiyak nafrufrustrate na ako. "Yumi!" "Aray!" Nagulat nalang ako ng pitikin nIya ang noo ko. "Ano bang problema mo? Bakit ka namimitik?" inis kong sabi. "Kanina pa kita tinatawag, duh? Nasa parallel space ka siszt?" Nagpaikot nalang ako ng mata dahil sa sinabi ni Zel. "Oh, puyat pa para ka nang panda." Pagpuna niya sa eyebags ko, wala naman akong ibang magawa kundi ang magbuntong-hininga nalang. "Can I stay at your place, baka nakakaabala na ako kay Khael pag patuloy akong magstay sa lugar niya." Bahagya siyang natigilan sa sinabi at maya-maya ay ngumiti siya ng peke. Alam kong peke ang binibigay niyang ngiti dahil sa ilang taon naming pagsasama kilalang-kilala ko na siya. I shouldn't have said that pero di ko na mababawi pa ito. "Wag kang dirty minded. Wala kaming ginagawang masama." She laughed t
Run Away from the Labyrinth Chapter Eighteen
Nagulat nalang ako nang makita ang sarili ko na nasa loob na ng condo ni Khael. Nag-aalangan akong tumingin sa kanya."I can go back to Xionus—""No, dito ka lang baka saktan ka niya ulit," he cutted me off.Nagtataka ko siyang tiningnan pero wala siyang kibo at napaiwas ako nang akmang hahawakan niya ang aking mga labi."Blood." He then wiped off the blood on my lips, di ko man lang napansin na dumudugo na pala ang labi ko.I don't how to pay off his kindness, his feelings."Come here." Nahihiya akong lumapit sa kanya at pinaupo niya ako sa sofa, di pa rin nawala sa isipan ko ang ginawa kong pag-iyak kanina.Mas lalo akong umiyak nang makita siya. Napatingin naman ako sa damit niya at nakita ko ang basa sa kanyang damit."I-I'm sorry. Mukhang nadumihan ko pa yung damit mo." Napatingin naman siya sa damit niya at ngumiti. His smile is so warm."It's fine. Basta sa susunod pahiram din ako ng balikat mo p
