Share

Chapter 1: Nightmare

Author: Azy_Angelo
last update Last Updated: 2021-09-22 15:22:45

CHAPTER 1: NIGHTMARE

I was anxiously awakened from lying down because of a bad dream. A nightmare that always visited or hunted me every time I closed my eyes, and I felt like it was so real. I felt like the scene I was dreaming about really happened. But I know that it was very impossible because there was no such thing like it — a magical world.

I wiped my face with my palms out of frustration as I sighed heavily. I calmed myself first before reaching for a glass of water on the table on the left side of my bed, and drank a little to feint.

Hindi ko alam kung bakit palagi kong napapanaginipan ang senaryong iyon. Paulit-ulit. Isang linggo na akong binabagabag ng panaginip na iyon. And don't get me wrong, huh? I'm not one of those who believed in magic because that wasn’t really true. It was just that . . . that dream was really confusing the hell out of me. 

There were four strangers around me — in pain, struggling, chasing their breath, and almost dying as I consume the vital energy from my body for survival, for escape, and for the cessation of battle and the destruction of a place I have never been, but the place really seems familiar to me. I felt like I had already been to that place. But it was really impossible. I mean, there was no such place like it. There was no magical world where magic exists and magical creatures who were using magic to live their life. They weren't real. They were just written in a book — just a fictional one.

I shook my head to get rid of those thoughts that keep bothering my mind. Pagkatapos niyon ay tiningnan ko ang alarm clock ko na nakalagay naman sa kabilang table ng bed ko kasama ang lampshade na tanging nagbibigay ng ilaw sa buong kuwarto ko. And as soon as I saw the time I suddenly felt goosebumps. It was twelve-midnight already, I mean again.

Palagi kasi akong ginigising ng panaginip na iyon sa ganitong oras. Hindi ko alam kung bakit, but it's been seven days since I started dreaming about it. I didn't know why. I don’t know how it started. Ang natatandaan ko lang ay nagising na lang ako isang gabi dahil sa panaginip na iyon. Lumuluha ako sa hindi ko malaman na dahilan. Nasasaktan ako, at pakiramdam ko ay kilala ko rin ang mga kasama ko sa panaginip na iyon, pero hindi ko maalala kung saan ko sila nakita — well, I didn't know if they were really human because they had powers, and that place was very different from this place — the Earth. I was like in a magical world where magic and fantasy were real, and just like them . . . I also had a magical powers in my dream.

For me, it was amazing, but at the same time, confusing. I mean . . . why do I feel like it was real? I couldn’t explain why, but I also felt happy about it because I was also dreaming of having magical powers back then — when I was still young, and I would use it to save everyone, just like what a superhero always does.

Hanggang sa makarinig ako ng tatlong malalakas at mabilis na katok sa pinto ng kuwarto ko. At dahil wala ako sa tamang wisyo ay halos mapatalon ako sa gulat.

Mariin akong napapikit, at huminga nang malalim.

"Nakakagulat naman! Kaloka! Whoever that is, he or she will be the cause of my death!" mahina at sarkastiko kong sabi sabay kamot ng ulo ko.

"Green!" malakas na sigaw ni Mama sa labas habang pilit pinipihit ang door knob na naka-lock.

Sa tinig ng boses niya ay bigla akong nakaramdam ng kakaibang kaba. Ngayon ko lamang narinig ang gano'ng tinig niya. Kakaiba. Parang natatakot siya at nagmamadali.

"M-Mom?" Dala ng pag-aalala ay mabilis akong bumaba sa kama ko at lumapit sa pinto para pagbuksan siya.

Nang mabuksan ko ito ay tumambad sa akin siya na nakabihis na ng panlabas na kasuotan. She was wearing fitted and tattered sky blue jeans, paired with plain white v-neck shirt of penshoppe, and two-inch melon-color of wed sandal. Her long black hair was tied in a high and elegant updo causing her beautiful and childish face to appear even more. 

Well, honestly, on her looks, she was like my older sister because she doesn't seem to be getting older even though she's 39-years-old already. So did Dad. Well, palagi kaming napagkakamalang magkakapatid kasi parang magkakasing-edad lang kaming tatlo dahil ang babata ng itsura nila. And I didn’t know what are their secrets were.

"Mag-empake ka! Bilisan mo! Dalhin mo lang iyong mga importanteng gamit mo! Wala na tayong oras. Dalian mo!" halos pasigaw niyang sabi dahilan upang mapa-atras ako nang bahagya dahil sa gulat. Kakaiba ang kinikilos niya ngayon. Balisang-balisa siya.

"M-Mom . . . k-kumalma ka! A-Ano ba'ng nangyayari? Tumahan ka nga. Wait, nasa'n si Daddy?" kinakabahan kong sabi at tanong sa kaniya.

"Wala na akong oras para sagutin pa iyang mga tanong mo, Green. Gawin mo na lang ang pinapagawa ko sa iyo. Your Dad is already in the car. He is waiting for us, so you need to hurry up!" malakas at mabilis niyang sambit, but I just stared at her for a moment out of curiosity, instead of doing what she wanted me to do.

"M-Mom!" Hinawakan ko sa magkabilang balikat niya para pakalmahin, at saka kunot-noo na tinitigan. "Hindi kita maintindihan. Ano ba talaga ang nangyayari?" Fear could be heard in my voice, but I was just trying to calm myself because my blood pressure might rise again causing me to faint again. I was avoiding that from happening because I didn’t wake up right away for some strange reasons I didn’t know. 

Natahimik lamang siya. Hanggang sa marinig namin ang malakas na pagtawag ni Dad sa amin mula sa baba. Pinapababa na niya kami, at gaya ni Mom ay mapapansin din ang takot sa tinig nito.

"We need to go . . . " Agad na hinawakan ni Mom ang pulsuhan ko, at hinila ako upang sumunod sa kaniya. Hanggang sa tuluyan kaming makababa rito sa ground floor ng bahay.

Hinanap ko si Dad sa paligid, pero hindi siya makita ng mga mata ko.

Hanggang sa matigilan kami ni Mom dahil sa malakas na sigaw ni Dad mula sa labas. Pagkatapos niyon ay ang malakas na pagsabog na nagmumula rin sa kung saan ang kinaroroonan niya.

"P-Phoenix!" malakas na sigaw ni Mom sa pangalan ni Dad.

I felt like my heart skipped a beat, and dread flooded in my face, as well as with Mom. Makikita sa mukha niya na parang tinakasan siya ng kulay, at napaawang ang mga labi niya sa gulat.

In just a couple of minutes, biglang bumakas ang main door ng bahay at iniluwal si Dad na may mga sugat na sa mukha at ilang parte ng katawan niya. Marahil ay dahil iyon sa narinig naming malakas pagsabog dahil punit-punit din ang puting damit niya na may stains na ng kaniyang sariling dugo. Pero ano ba iyong sumabog? Ano’ng nangyayari?

Naguguluhan at natatakot akong napatingin kay Dad.

"Sa kusina tayo dumaan!" sigaw ni nito habang tumatakbo palapit sa amin ni Mom.

Fear was written on his face as he approached us. While I was still confused by what was happening. But because of the loud explosion we heard, I could do nothing but follow what he said. 

Agad kaming tumakbo ni Mom papunta sa pinto ng kusina. Pero bago pa kami tuluyang makalapit ay bumagsak sa harap namin ang pinto. Napatigil kaming tatlo, at kalaunan ay napaatras nang may makita kami sa labas na isang tao na naglalakad palapit sa amin. He was wearing a black cloak with a hood but I could clearly see his or her red eyes that screamed danger. His presence was strange. It was so terrifying that I even felt goosebumps.

Dali-daling pumunta si Dad sa harap namin ni Mom habang patuloy kami sa pag-atras. Hanggang sa maramdaman kong wala na kaming aatrasan pa, kaya mas lalong gumapang ang kakaibang takot sa aking katawan.

"D-Dad . . . W-Who is that?" I asked in confusion. My voice was trembling in fear, and my knees began to shake.

He didn't respond to me. So, a short-term silence reigned between us. And suddenly, my heart started to pound faster as the red-eyed person wearing a cloak continued to approach us.

"I-Is she or he g-going to kill u-us?" I asked nervously as Mom held my hands tightly. Ramdam ko ang panginginig at lamig nito marahil ay dala rin ito ng pinaghalong kaba at takot na nararamdaman niya.

Hanggang sa may lumabas na itim na usok sa mga kamay ni Dad. "Lumayo kayo nang kaunti sa akin," aniya at saka lumipad patungo sa nilalang na naka-cloak. Pero nagulat na lang ako nang bigla itong naglaho sa kinatatayuan niya.

And the next thing I knew that happened was I was now running away from our house without Mom and Dad by my side. Nagpaiwan silang dalawa upang harapin at kalabanin daw ang nilalang na nakasuot ng cloak. Gaya ng kakaibang nilalang na iyon ay may mga kapangyarihan din na lumalabas mula sa kamay nina Mom and Dad.

At isa lang ang malinaw sa akin, hindi sila tunay na mga tao, and I didn't know what exactly who they were or what I call them because I was still confused by what was happening. Pero ang mas nakakapangilabot pa ay hindi gumagalaw ang lahat ng mga tao at sasakyan na nadaraanan ko sa pagtakbo. Parang tumigil ang paggalaw ng oras, at kami lang nina Mom and Dad pati na rin ang nilalang na sumugod sa bahay namin ang nakakagalaw sa oras na ito.

Gusto ko ring umiyak ngayon sa mga nangyayari kasi hindi ko kasama sina Mom and Dad, at alam ko kung ano ang mangyayari pagkatapos nilang magpapaiwan, pero walang lumalabas na luha sa aking mga mata, dala na marahil sa takot ko. At ayaw ko mang isipin ang mga bagay na ito, pero . . . hindi ko alam kung makikita ko pa sila pagkatapos ng gabing ito. Pero wala akong ibang magawa kun'di ang magpatuloy lang sa pagtakbo hanggang sa mapansin ko na madilim at masikip na ang daan na tinatahak ko.

Hindi ko alam kung nasaan na ako ngayon, at kung gaano na kalayo ang natakbo ko, pero ang gusto ko lang na mangyari ngayon ay makalayo sa panganib kahit na hindi na kaya ng hita at ilalim ng mga paa ko dahil nakapaa lang ako ngayon at paniguradong may mga sugat na dahil ramdam ko na ang hapdi nito.

Sa pagmamadaling makaalis ako kanina ay wala na pa akong panahon para hanapin pa kahit ang tsinelas ko lang. Kaya tinitiis ko ang sakit nito, pero binigo ako ng hita ko.

Natumba ako at nasubsob sa magaspang na sahig. Hanggang sa may maramdaman ko na may kakaibang presensyang lumalapit sa akin. Katulad ito ng presensya ng nakakapangilabot na nilalang na nakasuot ng cloak at may pulang mga mata kanina na sumugod sa bahay. At kung ang nilalang na ito ay ang sumugod sa aming bahay . . . where's Mom and Dad now?

"N-No!" I tried to shout, but I just stuttered because my voice was trembling.

Pinilit kong tumayo mula sa pagkakadapa, at nang makatayo ako ay nagpatuloy ako sa pagtakbo. Hanggang sa tuluyan akong mawalan ng balanse. Kusang dumulas ang katawan ko, pero mabuti na lang ay may nahawakan akong parang ugat ng puno, kaya mahigpit akong napakapit do’n.

"B-Bangin?" I asked myself, almost whispering when I realized where I had slipped.

My eyes were becoming hazy and misty as it flowed through my mind about what might possibly happen to me when I let go of the vein I was holding. This is definitely my end. I didn't think I would survive this one. 

"Help!" malakas na sigaw ko, at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak ko sa ugat. "Somebody help me!" I shouted again as tears slipped away to my cheeks.

What I could only do right now is to bawled in tears. I still don't want to die or even die like this. No one would know if I died here. Even my parents, they will never know about this. But I hope they are just okay right now.

"M-Mom! Dad!" I didn't know if they could hear me, but I still tried because my hands were trembling now, and my hands were already sore. I'm already losing my grip. I couldn't hold it anymore. And when I didn't see any hope that I could get out of here, I smiled bitterly and let go of the roots I was holding on to. 

I felt my body rushing from towards the bottom part of the cliff. So, I slowly closed my eyes and felt the breeze of the cold wind.

So, is this really my end now?

I felt my body rushing towards the bottom of the cliff, and when I opened my eyes for the last time, I saw a light coming closer and closer to me. 

And before my body slams on the cold and rough ground, that light first hits my body. And that was the last I saw before I completely fainted.

When I woke up, the first thing that dawned on me was the blue sky. Bahagya pa akong napapikit nang mariin nang masilaw ako sa liwanag. At nang muli ko itong imulat ang aking mga mata ay nagulat na lang ako nang may tumambad sa harapan kong isang lalaki.

He was tall, and had grey blonde hair, and intense grey eyes as well. There was no expression on his face. But his aura was saying something else that I couldn't figure out. Though I couldn't sense danger from him, his presence screamed authority and it became alarming.

“S-Sino ka?” I asked in confusion. At nang maalala ko ang nangyari sa akin bago ako magising ay agad akong napa-atras nang bahagya dahil sa takot.

“A-Are you t-the one with a red-eyed, wearing black cloak?” I didn't know why I asked this to him, but he just stared at me blankly as if he hadn't heard my question.

Hanggang sa ilang sandali lamang ay may maramdaman akong matulis at mainit na bagay na bumaon sa likuran ko.

Napadaing ako sa sakit, at napansin kong na-alerto ang lalaking nasa harapan ko. Ilang sandali lang ay naramdaman ko na lang na bumibigat na ang talukap ng aking mga mata, kaya pahiga akong natumba. Hanggang sa tuluyan na akong mawalan ng malay, at bumagsak sa damuhan.

Comments (1)
goodnovel comment avatar
Rod
love it. keep updating
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 2: O’Brien Exequiel

    CHAPTER 2: O'BRIEN EXEQUIELI woke up with a startle, like I came from a nightmare. I stared at the ceiling, a little disoriented, trying to recognize the place I was in. Until everything that happened suddenly flowed through my mind."I-I died?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa sarili.Halos manghina ako nang maalala ang lahat ng nangyari; simula nang magising ako dahil sa isang masamang panaginip, hanggang sa bigla na lang kaming makarinig ng pagsabog sa bahay, at tumigil ang oras sa hindi ko maipaliwanag kung paano at bakit nangyari iyon. Pagkatapos niyon ay nahulog ako sa bangin, at namatay. Yes, I was a hundred percent sure that I died. And I didn't think anyone could survive falling into that abyss."W-What happened to me? I fell in a clip and died. H-How did this happen? H-How am I still alive now? "I asked myself as I tried to move my body, and even pinched my skin, but I just gr

    Last Updated : 2021-10-29
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 3: The Painting

    CHAPTER 3: THE PAINTINGI was in awe while wandering my eyes around in a hallway with a dark marble floor. The walls are made of different types and colors of diamonds and crystals. The chandeliers were not lit by light bulbs, but by green fire that reflects through walls, making the place look brighter or blue-ish, and I could even see my reflection in the wall.I felt like I was in a palace or castle in a magical world because of how fascinating this hallway was. It was so magical, and whoever the owner of this castle-like mansion was definitely a wealthy person because all I could see around were just diamonds and crystals.I also didn’t know that there was such a place in the world like this. I mean, I have never heard or watched the news on television featuring this place. Well, I&rsqu

    Last Updated : 2021-10-31
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 4: Memory Goddess

    CHAPTER 4: MEMORY GODDESS "W-What are you doing here?" My jaw suddenly slacked upon hearing that question, but no words came out from my mouth even if I wanted to because I felt like my throat was burning. But by the tone of his voice, I could easily identify or say that he was a man. His sultry voice was deep and husky. It was familiar to my ears, and I couldn't be wrong. It was him . . . the attitude guy with ash-blonde hair, grey eyes, and eyebrows earlier in the room where I was in. My hands trembled in fear but I just stood still, and waited for the next thing to happen. "Aren't you aware that it's forbidden to enter this room, aren't you? You have committed blasp

    Last Updated : 2021-11-01
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 5: Royal Academy

    CHAPTER 5: ROYAL ACADEMYI have been attending my classes at the Royal Academy for two days now as O’Brien Exequiel, and almost everyone here knows me — I mean, as O’Brien. Kaya naging maayos kahit papaano ang takbo ng buhay ko sa mundong ito sa dalawang araw na nakalipas, and they were all nice at me. But I just didn't know if they still treated me like that once they found out the truth. Well, it was impossible for them to know my biggest secret because even me, I couldn't prove it — that I was Green Lemon, and not O'Brien Exequiel.O’Brien was known here as a very beautiful and kind-hearted woman. Kaya ang malaking problema ko ngayon dito ay hindi ko kilala kung sinu-sino ang mga kakilala niya rito. But fortunately, Celeste and Scarlet were always there to help me, though we were getting suspicious already of whateve

    Last Updated : 2021-11-02
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 6: Her Feelings

    CHAPTER 6: HER FEELINGSNang makalabas kami ni Scarlet mula sa dormitoryo ay agad kaming sinalubong ni Catterfeld na mukhang kanina pa naghihintay sa amin dito sa labas."Gosh! Your Prince charming . . . " impit na tili ni Scarlet. She was even shaking the sleeves of my uniform due to her excitement upon seeing Catterfeld approaching us."H-Hi . . . good morning," agad na bati ni Catterfeld sa amin ni Scarlet nang tuluyan siyang makalapit.Humagikgik si Scarlet sabay tulak sa akin palapit sa kaniya, kaya naakap ko siya, at tumama pa ang mukha ko sa dibdib niya."Pasensya ka na, huh? Mahiyain talaga iyang childhood . . . "Agad akong dumistansya kay Catterfeld at tinaasan ng kilay si Scarlet para pigilan siya sa kung anuman ang susunod niyang sasabihin. Nakaka-irita kasi minsan ang kadaldalan ng babae na ito. Kung anu-ano ang mga lumalabas sa bibig niya.

    Last Updated : 2021-11-03
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 7: Combat Skills

    CHAPTER 7:"Mabuti naman at narito na kayo," agad na sabi ni Celeste nang makita niya kaming palapit sa kaniya. "Ba't ang tagal n'yo? Kanina ko pa kayo hinihintay rito," tuloy pa niya kaya pa-simple akong napatingin kay Scarlet.I was silently wishing that she couldn't tell what happened on our way here in the training ground. Pero alam ko naman na kahit anong gawin ko ay hindi ko siya mapipigilan. Walang makakapigil sa kadal-dalan niya. Kaya sarkastiko na lang akong natawa nang mahina.Nagkasalubong ang mga kilay ni Celeste nang mapansin na pareho kaming natahimik ni Scarlet. "Ah, so . . . something really happened kaya natagalan kayo. A-Ano iyon?" nakangiti niyang tanong, kaya tila natuod ako sa kinatatayuan ko."

    Last Updated : 2021-11-04
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 8: Their Goals

    CHAPTER 8: THEIR GOALSThe fight of the boys goes until the last pair. And it was interesting and entertaining to watch their fighting skills and techniques. Surprisingly, I was learning from them as well, but I wasn't really sure if I could apply it to myself. Well, it was really impossible because I couldn't even wield a single spell of magic. So, all of those learnings were just useless, but the good thing was, I learned different physical combat skills, which I confidently think that I would be able to do if I would try. I just need to practice it when I have free time.The duel between the boys lasted for almost six hours, so Master Zen and Mistress Herrera let us have our lunch break first before resuming the fight of the girls in the afternoon. So, we were now heading to the dining hall, and we just have given an hour for this

    Last Updated : 2021-11-05
  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 9: Flashback

    CHAPTER 9: FLASHBACKBigla akong nagising dahil sa malakas tinig na narinig ko sa isip ko. Umupo ako sa aking kama at hinilamos ang dalawa kong palad sa mukha para tuluyang magising ang aking diwa."A nightmare!" bulong ko bago abutin at tingnan ang oras alarm clock na nakapatong sa lamesang malapit dito sa higaan ko.I took a deep breath when I saw the time. It's only 12 midnight. I still have a lot of time to sleep and rest.Hihiga na sana ako muli nang bigla kong marinig ulit ang tinig sa aking isip. Isa itong sigaw na hindi masakit dinggin. Ang sarap nitong pakinggan. Para niya akong tinatawag."It isn't a nightmare?" I asked curiously while holding my blanket. Until I heard it again the voice that cause my heartbeat to accelerate even more."Who are you?" I mentally asked. I suddenly felt nervous though, but I have to show that I am brave and strong. Thi

    Last Updated : 2021-11-05

Latest chapter

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 120: Goodbyes

    THIRD PERSON'S POVTatlumpung minuto bago sumapit ang gabi ay magkakasama nang nagtipon sina Queen Affinity, Headmaster Rain, God Astrid, Goddess Heldy, kasama na sina Yazenth, at Leaves malapit sa tarangkahan ng akademya para sa pag-alis nina Alpha Goddess Hely at Green papuntang Helia. Nakatakda silang umalis ngayon ng akademya upang isagawa ni Alpha Goddess Hely ang kaniyang plano — ang natitirang paraan upang ibalik muli ang nawalang kapangyarihan at alaala ng itinakdang nilalang na magtatapos sa kasamaan ni Alpha God Tartarus — si Green.Nakatakda rin ang pag-alis ni Headmaster Rain patungong Emerald upang alamin ang suliraning nagaganap doon na hinihinalaan na may kinalaman ang yumao niyang isang anak na si Finn. Hinala ng karamihan ay may alam si Finn tungkol sa kung anuman ang nangyayari ngayon sa buong Therra Universe. Nakahanda na rin siya upang umalis simula pa kagabi ngunit gusto niyang mauna munang makaalis sina Alpha Goddess Hely at ang kaniyang pamangkin na si Green upa

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 119: Finding Another Way

    CHAPTER 119: FINDING ANOTHER WAYTHIRD PERSON'S POVKinaumagahan ay magkakasama sina Green, Celeste, at Scarlet patungo sa girl’s dormitory, ito ay sa kagustuhan ni Green dahil gusto niyang makilala ang kaniyang sarili sa pamamagitan ng mga bagay o lugar na sentimental value sa kaniya. Hindi kasi niya mapigilan ang makaramdam ng kalungkutan sa kung anuman ang magaganap mamaya pagsapit ng gabi. Umaasa siya na sa ganitong paraan ay maaari niyang maibalik ang kaniyang alaala at kapangyarihan nang walang magsasakripisyo ng buhay. Kaya kailangan niyang maghanap ng ibang paraan upang ibalik ang kaniyang nakaraan. Sa kaniyang mga nalaman — ang pinagdaanan niya, maging ang lahat ay hindi niya mapigilan ang makunsensya. Marami nang nadamay sa kaniyang kapalaran na siya lang dapat ang kailangang humarap. Marami na ang nagbuwis ng kanilang buhay para sa kaniya. Husto na ang lahat na iyon, kaya niya ito ginagawa.Ngunit habang naglalakad sila papunta sa dormitoryo ay hindi nila naiwasan na makas

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 118.2: Being Prepared

    THIRD PERSON'S POVHindi makapaniwala si Scarlet sa mga tunuran ni Celeste sa kaniya. Ngayon ay naiintindihan na niya kung bakit napansin niyang parang may nagbago kay Green noong nakita niya ito kanina. Tila ba hindi niya alam kung saan siya papunta no’ng nakita niyang naglalakad siyang mag-isa kanina. Tila rin hindi siya nito naaalala, ngunit minabuti lamang niya itong hindi pansinin dahil naiintindihan niyang marami siyang iniisip, at saka nagagalak siyang makita siyang muli na nakabalik na. Wala kasi siyang kaalam-alam sa nangyari kay Green, kahit noong kinalaban niya sina Queen Affinity, Leaves, at Yazenth. Ngayon lamang niya ito nalaman kaya hindi niya mapigilan ang mabigla at makaramdam ng awa sa pinagdaanan ni Green. She has been through a lot starting when she was still a baby. Naiisip niya na kung sakaling nasa katayuan siya ngayon ni Green ay wala siyang gagawin kun’di ang sumuko na lang sa bigat ng responsibilidad niya. Kaya malungkot siyang lumapit kay Green na nanatili

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 118: The Kiss

    THIRD PERSON'S POVDala ng kuryusidad ni Green sa lugar ay hindi niya sinunod ang sinabi sa kaniya ni Celeste — na huwag lumabas ng kaniyang silid.Maliwanag ang paligid dahil sa laki at pula ng buwan na parang may ibinabadya itong panganib. Dumagdag pa ang nakabukas na mga ilaw ng mga gusali ng akademya, at mga nagkalat na mga ilaw sa iba’t ibang parte nito.Alas-tres na ng madaling araw nang tingnan kanina ni Green ang orasan sa silid kung saan siya nagising kanina kasama ang maraming mga nilalang na hindi niya kilala. Gayunpaman ay tanging mga kawal pa lang ang nakakasalubong niya sa daan, na nagbibigay sa kaniya ng paggalang.Hindi naman niya nakakalimutan ang isang habilin ni Celeste sa kaniya kanina — na huwag siyang magsasalita tungkol sa nangyayari sa kaniya. Sinunod niya iyon, tanging malawak na ngiti lamang ang iginagawad niya sa lahat ng nakakasalubong niya. Ngunit hindi pa rin maiwasan ng mga ito na magtaka sa kaniya dahil nagbibigay din ito nang paggalang, gaya ng ginagaw

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 117: Celeste’s Request

    THIRD PERSON'S POVMatapos ang ilang minuto ay nakarating din si Celeste sa harap ng pinto ng opisina ng Headmaster. Bago siya pumasok ay kumatok muna siya, at may narinig naman siya sa loob na pinahihintulutan siyang pumasok. Kaya agad niyang pinihit ang door knob at maingat na binuksan ang pinto. Nadatnan niya sina Headmaster Rain, Queen Affinity, at Leaves sa loob na abala sa pag-uusap dahilan upang mapayuko siya.“Paumanhin kong naabala ko ang inyong pag-uusap, Your Royal Majesty, Queen Affinity, Headmaster Rain, at Your Highness, Leaves,” paghingi niya ng kapatawaran at saka itinaas muli ang tingim at magtama ang mga mata nilang dalawa ni Queen Affinity.Ginawaran siya ng isang ngiti ni Queen Affinity ngunit mapapansin sa kaniyang mga mata ang lungkot na nadarama dahil sa nangyayari ngayon sa kaniyang anak na si Green, at sa planong pagsasakripisyo ni Alpha Goddess Hely. Ilang araw at gabi na rin siyang walang pahinga kaya namumutla na rin siya.Ngumiti naman siya pabalik at muli

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 116: Stubborn Mortal

    THIRD PERSON’S POV“Argh! Naguguluhan ako sa mga sinasabi mo . . . Nakakahilo,” she said, complaining and giggling because she didn't believe what Leaves was saying to her. She didn't believe in such things like fantasies, magical worlds, magics, and magical creatures.“True? Kapatid kita, seriously?” hindi makapaniwalang tanong niya at saka natawa na lang bigla.Umirap naman si Leaves sa naging reaksyon ni Green. Kanina pa siya nagtitimpi upang hindi niya masampal o masakal si Green pero namumuro na ito.“Can you just please listen to me? Yes, you heard it right, kapatid kita — kambal tayo. Haven't you noticed the girl wearing a green dress earlier? She’s our mother. She’s a Queen, and we are Princesses. Kanina pa tayo rito pero hindi mo man lang mapansin na may resemblance tayong dalawa, hello?” she stupendously said as she glared at her once again.“At gaya nga ng sinabi ko, ikaw ang itinakda ng propesiya na lulupig kay Alpha God Tartarus, na siyang may gawa rin kung bakit wala kan

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 115: Sacrifice

    THIRD PERSON'S POVAlpha Goddess Hely, together with Queen Affinity, God Astrid, Goddess Heldy, Headmaster Rain, Yazenth, and Virgo were currently in the hall discussing something about how they could bring Green back to normal — to an immortal Goddess of Infinity, and of course Yazenth and Leaves’ mission in Emerald. Alpha Goddess Hely and Headmaster Rain were confused on their sudden mission without her knowledge.Leaves, on the other hand, was left with Green in the room to explain everything to her — about what really happened to her.“A-ano ang tinutukoy mong natitirang paraan upang maibalik ang aking anak sa rati, Alpha Goddess Hely? We can’t just sit here without doing anything. Hindi natin alam kung kailan ulit tayo susugurin ni Alpha God Tartarus. Kaya kailangan nating maayos ang lahat bago mangyari iyon, at alam mo iyan,” seryosong tanong at sabi ni Queen Affinity. “Sabihin mo lang kung ano ang maaari nating gawin . . . u-upang magawa ko na ito . . . ” she continued. She re

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 114: Her Mortal Side

    THIRD PERSON'S POV“A-ano ang ibig mong sabihin, Alpha Goddess Hely? Anong sinasabi mong isa na siyang mortal? P-paano? Paano nangyari iyon? A-ano ang nangyayari?” hindi makapaniwala at natatarantang mga katanungan ni Queen Affinity.She didn’t want to believe it, but coming from an Alpha Goddess Hely was something she must believe on the reason why she couldn’t help but be emotional and lost her mind of what she found out.Nagulat din ang lahat sa nalaman. Lahat sila ay nag-aalalang tumingin kay Green na mahimbing pa rin na natutulog kahit maingay na ang silid dahil sa mga bulungan nila.Naglakad si Alpha Goddess Hely palapit kay Green habang nakatitig sa kaniya. May mga planong dumadaloy sa kaniyang isipan ngunit nagdadalawang isip siya kung gagawin niya ito, ngunit alam niyang ito na lang ang natitira nilang pag-asang lahat.“Kagagawan ito ni Tartarus. Isinagawa nito sa Demiana dahilan upang magawang kontrolin si Green. Ito ang plano nito simula pa lamang kaya gusto nitong makuha si

  • Royal Academy: School of Gods and Goddesses   Chapter 113: Green’s Fate

    THIRD PERSON’S POVPagkagat ng dilim ay nagpaalam na sina Leaves at Yazenth kay King Llwen, maging kay Goddess Eyelet pabalik ng Utopia — sa Royal Academy. Hindi sila maaaring magtagal pa sa Emerald dahil may nga suliranin din silang kailangan harapin, at mga katungkulan na kailangan gampanan.Wala namang magagawa si King Llwen kun’di ang hayaan sila sa kanilang pag-alis kahit pa man maiiwan ulit siyang mag-isa sa Emerald dahil sa kaniyang sariling tungkulin din. Lungkot at muling pangungulila ang nararamdaman niya habang paalis sina Leaves at Yazenth. Ngunit kailangan niya itong itago, kaya isang pilit na ngiti lamang ang gumuhit sa bibig niya habang hinihintay na mawala sa kaniyang paningin ang dalawa. Hindi na niya maihahatid ang mga ito papuntang borders ng Emerald dahil wala na siyang panahon pa upang gawin iyon.Nagawa naman niya ang mga dapat niyang gawin bago sila umalis. Kaya sapat na iyon para sa kaniya dahil iniisip na lang niya na pagkatapos ng kaguluhan ay muli silang mag

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status