Chapter 7

ANG malamyos na hangin mula sa labas ng bintanan ang siyang nagpamulat sa mga mata ni Yzainna. With her blurred vision, she saw the blue curtain on the wide glass window blows by the wind. It's already morning. She adjust her vision para makakita ng klaro. When she already adjusted she roam her eyes when she noticed that it is not her room.

"Where I am?" she asked herself while roaming the whole room.

The dark blue and white color of the wall makes the room looks manly. Pati ang mga gamit ay kompleto at may pinaghalong kulay dark blue at white. Idagdag mo pa ang panunuot na amoy ng  lalaki sa buong kwarto. Hindi naman masyadong matapang at hindi masakit sa ilong. The room is more relaxing to her.

She was planning to leave the room when the door of the bathroom opened at bumungad sa kanya si Wren na nakatapis lamang ng towel ang pang-ibabang bahagi nito.

Nakatuon na agad ang mapungay nitong mga mata sa kanya habang ang bawat patak ng tubig galing sa basang buhok ay nakakaakit na naglalandas sa mukha nito, pababa sa gilid ng panga, sa baba, papuntang leeg at babagsak sa dibdib patunggo sa walong pandesal na nasa tiyan  nito. Agad itong nagtungo sa kanya at umupo sa harap niya. Hindi niya maiwasang mapalunok.

"You're awake. Are you hungry? You want to eat something? What do you want to eat, then?" sunod-sunod na tanong nito sa kanya.

"I w-want water," paos na sabi niya.

Natutuyo ang lalamunan niya saka gutom na gutom na rin siya. Kaagad namang tumalima si Wren upang kunin ang gusto niya. Inilang hakbang lamang nito ang ref na nasa sulok ng kwarto nito at pagbalik ay may dala na itong bottled water. Tinanggap niya iyon at mabilis na itinunga.

"Careful Zayn,"

Halos mangangalahati ang bote bago siya na-satisfied. Ibinigay niya ulit iyon kay Drage na ibinalik naman nito iyon sa pinagkunan nito kanina.

"Are you okay now?" tanong nito nang makabalik sa kama kung saan siya nakaupo.

Hinaplos pa nito ang kanyang pisngi at ang mga hiblang nakatakip sa kanyang mukha ay iniayos nito, nilagay sa likod ng kanyang tainga.

Marahan siyang tumango bago inilibot ang paningin sa buong kwarto. The room is very familiar to her. Kunot ang noong bumaling siya sa binata.

"Is this your room?"

"Yeah, do you want something? Hindi ka ba nagugutom? Kahapon ka pa walang kain." Bumaba ang nga kamay nito sa kanyang maliit na baywang at mahinang pinisil iyon.

Dapat ay nagalit na siya sa ginawa nito pero hindi iyon ang naramdaman niya. Mas gusto pa yata niya na nakadampi ang mga kamay nito sa kanya. Masarap sa pakiramdam, iyon ang nararamdaman niya. Parang may kumikiliti sa kanya na hindi niya maipaliwanag. Tigaltal siyang napatingin rito. Kahapon?

"Damn it!" she cussed.

Hinanap niya agad kung nasaan ang kanyang bag. Siguro naman ay dinala iyon ni Wren iyon. Nang hindi ito makita ay bumaling siya kay Wren na ngayo'y nakatitig lamang sa kanya. "Where is my bag? Oh god! Baka hinahanap na ako nina Jashiel," tarantang wika niya.

Bigla itong tumayo at pumasok sa closet nito nang hindi nagpapaalam. Napakunot ang kanyang noo. Hindi ba siya narinig nito? Sunod-sunod ang murang pinakawalan niya bago nilibot ng tingin ang kwarto ng binata.

"Stop cursing, darling." Lumabas ito sa walk-in closet, hawak-hawak na ang kanyang bag, inilahad nito sa kanya iyon.

Ngumuso siya at kinuha iyon dito. Mabilis na hinagilap niya  ang kanyang cellphone. Twenty missed called from Lucé and seven messages. Also Jashiel have a thirty missed called and five messages. Mero'n din si Khaleesi saka si Oxen. Shit! Talagang patay siya nito.

From: Lucé

What are you doing?

Hey, still busy?

Why you didn't answer my call?

Yzainna Aeu Yuria Renovette!

What the hell, Inna?

Ang sabi ng mga maid ay hindi ka raw umuwi ng mansion.

Fuck! Where are you? Inna, we're fucking worried to you. Just fucking answer our calls.

From: Jashiel

Inna, where did you go?

Lucé is mad now.

Answer my call. What the fuck, Inna?

Khaleesi was crying. Nasaan ka ba? Susundiin kita.

Fuck it, Inna! Gusto mo talagang pinag-alala kami. Answer our call, please.

Nakagat niya ang kanyang kuko dahil sa kaba. Uulanin na naman siya ng sermon nitong si Lucé, panigurado iyon. Hindi na niya binasa ang text nina Oxen at Khaleesi. Nanginginig ang kamay na idenayal niya ang numero ni Jashiel. Ayaw niyang tawagan si Lucé baka mabingi siya agad dahil sa malakas na boses nito.

"Are you okay, darling? Nanginginig ka. Come here." Hinawakan ni Wren ang kamay niya at marahan siyang hinila palapit rito. Mabuti at nakabihis na ito. Iyon nga lang ay 'yung pang-ibabang bahagi lang. Wala itong suot na damit pang-itaas. Umupo ito sa kama at pinaupo siya sa hita nito.

Nagulat siya dahil sa ginawa nito. Pakiramdam niya ay uminit ang kanyang mukha. Iyong inis na naramdaman niya rito two day ago ay biglang nawala. He wrapped his arms around her waist from behind and his chin rested on her shoulder. Sisitahin na niya ito nang marinig ang boses ni Jashiel sa kabilang linya.

"Inna, where the fuck are you?" sigaw nito. Nahihimigan niya rin ang pag-alala at galit sa boses nito.

She bit her lowet lips. "N-nandiyan ba si Lucé?"

"Tulog pa. Nasaan ka?"

"N-nasa hotel ako, Jashiel. H-hindi ako umuwi ng mansion kase wala naman kayo doon." Umahon ang kaba sa kanyang dibdib habang sinasabi iyon.

Napalabi siya at bumaba ang kanyang paningin ng maramdamang humihimas ang kamay ni Wren sa kanyang hita. Nilingon niya ito saka inilingan. Nakuha naman nito kaagad, ipinirmi na lamang nito ang kamay roon.

"Then, why didn't answer our calls? We're fucking worried here to you Inna. Akala namin ay may nangyari na sa'yo! Are you still thinking? Hindi mo man lang naisip na tawagan o i-text kami! Eh, halos sugurin na ni Lucé ang police station! Inna, naman! Isipin mo naman 'yong mga taong nag-aalala sa'yo! Papatayin mo ba kami sa kaba, ha?" galit na sigaw nito sa kanya na siyang nagpatubig ng kanyang mata.

This is the first time na nagalit sa kanya ng sobra si Jashiel. Naiinis ito bagama't  hindi ito nagagalit. Ngayon ay parang ayaw na niyang makita ito dahil sa takot niya. Jashiel never get mad easily dahil alam nitong nakakatakot itong magalit kaya nga iniwasan nitong magalit sa kanila. Ngayon ay ramdam niya ang takot dito. Parang may tumusok na karayom sa kanyang dibdib nang isiping galit ito sa kanya. Kasalanan ba niyang mawalan siya ng malay? She didn't expected it, though.

"I-l'm sorry!" Nanginginig na ang kanyang labi dahil sa kaba. Ngumuso siya ng tumulo nang sunod-sunod ang kanyang mga luha.

"Sorry? What the fuck! Umuwi kan---"

"Si Inna ba 'yan?" Napaunat siya ng upo nang marinig ang boses ni Lucé sa kabilang linya.

Napahawak siya sa braso ni Wren habang abot ang kaba sa kanyang dibdib. Ano bang kasalanan niya? God! She want to end the call para hindi marinig ang sermon ni Lucé pero mas lalo lang itong magagalit sa kanya. Iniiwasan niya talagang nagagalit ang mga ito.

"Yeah,"

"Give me that phone, Jashiel."

"Hindi mo naman kailangang hablutin, ibibigay ko naman sayo."

Pikit ang matang nakikinig lamang siya sa mga ito. Hinihintay si Lucé na magsalita sa kabilang linya.

"Oh, pake mo ba? Kagabi ka pa, ha! Isa nalang at tatamaan kana sa'kin, Jashiel." Lucé said with her frustrated voice.

"Ano na naman bang kasalanan ko?"

"Ano? Gago ka ba? Kung alam mo lang kung paano magpatahan ng bata, eh 'di sana ay kasama natin si Inna. Umalis ka dito naaalibadbaran ako sa mukha mong hayop ka. Alis!"

What they talking about? Bata? Kaninong bata? Sa sinabi ni Lucé ay iyong salita lang na iyon ang pumukaw ng atensiyon niya.

"Oo na, manahimik ka nalang nasa kabilang linya lang si Inna. Saka mausapin mo iyang kaibigan mo, Lucé, nanggigigil ako. Ayaw ko siyang kausap, baka lalo ko lang iyang mabulyawan. Tsk, puntahan ko lang iyong tatlo." Nakaramdam siya ng kirot sa dibdib nang marinig ang sinabing iyon ni Jashiel. Napayuko siya at hinayaan ang mga luha sa pagtulo. Galit na galit talaga ito.

Ilang minutong tumahimik ang nasa kabilang linya. Bago pa ito makapag salita ay inunahan na niya ito. "Anong bata? Kaninong bata? Sa inyo ba?" sunod-sunod na tanong niya.

"Nasaan ka? Bakit hindi ka umuwi sa mansiyon?" imbis na sagutin siya ay galit itong nagtanong sa kanya.

"Sa h-hotel ako natulog wala kase kayo doon. Sorry na Lucé! N-Nakatulog kase ako kaagad kahapon kaya hindi na ako naka-text. I'm sorry. Sa susunod magpapaalam na ako. Don't be mad at me, Lucé. Please!" Hindi niya napigilan ang hikbing kumawala. Wren arms tighten his hug to comfort her.

Pinalibot niya ang kanyang mga braso sa leeg nito saka sumubsob sa gitna ng leeg at balikat ng binata. She didn't know why she did that. Ngunit nararamdaman niya ang pag-iiba ng kilos niya kapag malapit ito. The familiar feelings na nararamdaman niya kapag yumayakap ito sa kanya. Hindi niya alam kung bakit gustong-gusto iyon ng katawan at puso niya.

Napapansin niya sa katawan niya nitong nakaraang araw kapag malapit ang binata sa kanya, ay may mga bagay na ayaw niyang gawin pero kusang ginagawa iyon ng katawan niya. Kahit ipilit niya na 'wag gawin iyon ay ang puso pa rin niya ang nananalo. Ang puso niya ang may kasalanan kung bakit ginagawa iyon ng katawan niya. Tinutulak nito 'yung katawan niya na gawin ang mga bagay na iniiwasan niya. She try to ignored Wren pero nakikita na lamang niya ang kanyang sariling sa mga bisig nito. She can't ignored Wren dahil para yatang ipinanganak ito para guluhin at bwesitin siya.

"Fuck? Stop crying, Inna. God! Okay! I'm sorry, hindi na ako galit. Just stop crying na. Nag-alala lang naman kami sayo. I'm sorry for shouting you, I didn't mean that." Para itong nataranta ng marinig ang mga hikbi niya.

"L-Lucé," hikbi niya pa.

"I'm sorry, okay? Nasaang hotel ka? Susunduin ka namin diyan."

Bigla siyang napaayos ng upo dahil sa itinuran nito. "No--- I mean okay lang ako dito. I c-can manage my self, Lucé. Uuwi rin ako ng mansion mamaya. Uuwi na rin ba kayo?" Pinunasan niya ang mga luha.

Narinig niya ang mabigat nitong pagbuntong hininga. "I'm sorry, we can't. Isang linggo kami rito Inna, it is okay to you?"

"I'll stay in hotel, then."

"Okay, but contact us if you're going somewhere. Saka kapag my nakipag-usap sayong hindi mo kilala sabihin mo agad sa'min, ha?"

She nodded even Lucé didn't saw it. "Sige. Are you still mad at me?" Ngumuso siya at isiniksik muli ang mukha sa leeg ni Wren.

She comfortable with it. Mas hinapit pa siya lalo ni Wren sa katawan nito. Yzainna bit her lower lips when she feel that her face was heated, and her body.

"Hindi na. Basta huwag mo ng uulitin iyon."

"Eh, si Jashiel?"

"I don't know, Inna. Sa aming lahat ay si Jashiel ang labis na nag-aalala sayo. Alam mo naman na sumama lamang sa atin si Jashiel para bantayan at alagaan tayo 'di ba? Sa katunayan ay muntik na niyang sugurin ang police station para ipahanap ka kaso wala pang 24 hours kang nawala kaya piniglan ko na siya. He's really mad, Inna."

Nagulat siya kasabay ng muling pagtulo ng mga luha niya. "Si Jashiel? But he said it was you?”

"You believe it? Kailan ba iyon umamin sa mga bagay na tingin niya ay nakakahiya? He push it that it was me nor you because he don't want us to know it. You know him, Inna. Ayaw na ayaw ni Jashiel na nakikita natin ang kahinaan niya."

Yeah, that's Jashiel. Yung nga bagay na ito ang may gawa o sinabi itutulak niya iyon sa iba na para bang ayaw nitong malaman ng iba na may nagawa o sinabi siyang sa tingin nito ay nakakahiya. Ang ayaw nito sa lahat ay 'yong pinapakita ang kahinaan niya sa iba not even with them. Lahat ng ginagawa nito ay akala nito nakakahiya but it's really not. He just want protecting  them. He just cared to them very much kaya ayaw nitong maging mahina sa paningin nila.

"Yeah, I wish he didn't mad at me. I'm sorry again, Lucé. Tell Jashiel and Khaleesi that I'm sorry too."

"How about Oxen?"

"What about him?"

"Nag-alala din sa'yo ang sekretaryo mo, Inna."

"Okay, I text him after this call."

"Hmm---" someone cut Lucé.

"Tita ganda is that my mommy?" A small and angelic voice echoed to Yzainna's ears.

She knotted her forehead. Is that a kid? A kid that have an angelic voice. Again, her heart beat erratically. Hindi niya alam pero gusto niya ang boses na iyon. She felt longing but she didn't know kung para kanino. She want to heard that voice again. Napaluha ulit siya sa hindi malamang dahilan. Ramdam niya ang labi ni Wren sa kanyang noo, mas lalo pa siyang niyakap ng mahigpit.

"Sshh! Stop crying, darling," mahinang bulong nito sa kanyang tainga.

"Lucé, who was that?" Humihikbing tanong niya sa kaibigan. Bakit nga ba niya iniiyakan ang boses nito? Humigpit ang yakap niya kay Wren. Nawawalan siya ng lakas. Mabuti na lamang at nakaupo siya rito. Parang namamanhid rin ang kanyang buong katawan. What happened to her?

"Lucé?" She feel frustrated nang hindi ito sumagot.

"Let's talk in other time, Inna. Take care of your self. Bye!" Then Lucé cut the call without hearing her response.

Narinig pa niya ang nagwawalang boses ng batang babae bago mamatay ang tawag.

"That's mommy, right? Is she going here Tita ganda? I want to see and hug my mommy. No, don't touch me tito pogi. I want my mommy."

Oh god! She really want to hear that voice again.

"I want to hear that angelic voice, Zarus." Talagang ngumawa siya. Yakap niya ang binata ng mahigpit habang nakasubsob sa leeg nito. "I want it.. I want it... I want it..." paulit-ulit niya iyong sinasambit rito.

"Okay! We try to asks your friends about that. Stop crying, darling." Napabuntong hininga ito ng hindi man lamang siya tumigil sa pag-iyak. "You want Mille-Feuille?" Agad siyang napatigil sa pag-iyak na para bang iyon lamang ang hinihintay niyang sabihin nito para tumigil siya.

Puno ng luhang tumingala siya rito, tumango siya at ngumuso rito. "Please, buy me."

"Mero'n ako sa ref, do'n sa kitchen. My friend brought it from France yesterday. You can eat that all." Tipid ang ngiting ibinigay nito sa kanya habang hinihimas ang kanyang braso.

Agad na kuminang ang kanyang mata, pinunasan ang luha saka humiwalay rito.

Wren groaned after what she did. "Hihi salamat, Zarus." Bumungisngis pa siya bago tumakbo palabas ng kwarto nito patunggo sa kusina nito.