Chapter Seven: Ungol
“So, tell me. Your jealous,” kulit niya.
Wala siyang makuhang sagot sa’kin kundi ‘hindi’ hindi rin naman ako nagsasawang itanggi iyon, at wala rin naman akong balak aminin iyon.
Pinaandar niya ang Range Rover at iniwan ang kawawang babae na naghihintay ng masasakyan sa labas. Tinanaw ko siya sa side mirror. Niyakap ang sarili, nilalamig.
“Buti nga sayo.” Bulong ko.
Hindi na ako kinulit ni Steff dahil siguro nagsawa narin sa pa ulit-ulit kong sagot. Tahimik kami buong biyahe. Huminto ang kotse niya sa tapat ng building kung nasaan ang condo ko.
Binuksan ko ang pinto ngunit naka lock parin iyon. Napatingin ako sa kanya. Seryoso niya naman akong tinitigan pabalik.
“I know your jealous,” nag taas siya ng kilay.
“Hindi ako nagseselos.” Sabi ko. “Buksan mo na at ng maka uwi na ako.”
Umiling siya. “Uh-uh. Hindi ko ‘yan bubuksan hangga’t hindi ka umaamin sa akin.”
Napataas ang kilay ko. “Edi
Chapter Eight: Towel Kumain kami ng tahimik sa kitchen. Masarap ang luto niya, hindi nga lang ako pamilyar doon. “Uh, sorry pala kanina. Hindi ko gustong maalala mo-“ “It’s okay Cass,” he said. Tapos na kaming kumain. Nakaupo ako ngayon sa high chair at pinapanood siyang magligpit ng mga pinagkainan namin. Tumayo ako at inagaw ang mga pinggan sa kaniya. “Ako na, magpahinga ka muna, kanina kapa galaw ng galaw.” Agaw ko sa mga pinggan. Ibinaba ko iyon sa sink at pinunsan ang mga kalat sa lamesa. “You sure?” Nagugulat namang aniya. Tumango ako. “Ako ang babae rito. Ako dapat ang gumagawa ng mga ito.” Ngumiti ako. Isinuot ko ang apron at sinimulan ng maghugas ng pinggan. “I’ve always love your smile,” hindi ko inaasahan na yayakapin niya ako patalikod. “Ano ba Steff, bitawan mo ako.” Ibinaba na naman niya ang baba sa aking balikat. He always doing that, he knows how to provoke me. Iyon na ata ang kah
Chapter Nine: Prank Agad kong naimulat ang mga mata ko nang makarinig nang tunog ng kursara at pinggan. Tinignan ko si Steff na maingat na inaayos ang mga pagkain sa side table. "Good Morning," he greeted when he feel my eyes on him. "Ano yan?" Mataray kong pinasadahan ng tingin ang itlog, bacon, at yogurt sa side table. "Breakfast," he raised a brow. Kumunot ang noo ko. "Bakit mo ginagawa 'to?" He smiled and shook he's head. "Nothing. Kailangan pa bang lagyan lahat ng meaning? It's what we called service." He smirked. I rolled my eyes on him. "Service-servive ka pang nalalaman..." Bulong ko. "Okay, thanks then," "Always," he smiled and walk away. Hinintay ko pa siyang makalabas ng kwarto bago ko tikman ang mga luto niya. He's good. Halos lahat nalang nasa kanya na. Gwapo, mayama
Chapter Ten: Sorry Months pass by, mas naging busy kami sa kanya-kayang buhay resulting that we don't have time to see each other. May mi-minsan namang bumibisita siya sa condo ko pero hindi rin nagtatagal dahil mayroon pang trabaho. Same as me, I also visiting his suit even when he's not around. Pag naroon ay nagluluto siya ng kung ano-ano para sa akin. Hindi ko alam kung gaano na ba katagal kaming magka close sa isa't-isa. Nagulat nalang ako isang araw, we are now comfortable. Gusto kona siyang kasama. At masaya ako 'pag nariyan siya. Until now, I'm trying to understand myself, my inner self kung ano nga ba ang totoong nangyayari sa akin. Dalawang bagay lang ang nakita ko. One is that I'm starting to like him, and I don't like that. The other one is scared because I know I'm falling inlove to a man who is not serious in loyalty. Gusto ko siyang iwasan pero sa t'wing ma-iisip kong hindi ko siya makikita ay parang
Chapter Eleven: Kiss Mugtong mga mata ang bumalot sa akin pagkadating sa condo ko. Ibinagsak ko ang sarili sa sofa at nanghihinang umiyak doon. Una palang ay ayaw ko na sa kanya. Bakit ba naman kasi hinayaan ko ang sarili kong mahulog ng tuluyan sa kanya? Bakit hinayaan ko ang sarili kong magpaloko sa kanya? Tawag ni Helena ang gumising sa akin kinabukasan, kinamusta ako. Nagpasensya naman ako sa kanya dahil hindi ko na nagawang magpaalam kagabi dahil sa nangyari. “Ano ka ba okay lang. Siya nga pala, sama ka ba mamaya?” “Oo naman. Bakit naman hindi?” “Good. Maganda iyan ng ma lossen up mo naman ang sarili mo. Mukha kang broken hearted kagabi girl. Yung totoo, sino yung lalaking tinitignan mo kagabi? Boyfriend mo? Nambababae?” Bigla akong natawa sa mga paratang niya. Kalaunan ay sinagot ko naman. “Hindi. Kakikilala lang,” pal
Chapter Twelve: The Night"Really Stella? Ano naman ang gagawin mo dito?" tanong ko kay Stella dahil bigla nalang napatawag sa kalagitnaan ng gabi at nag ayang pumunta sa bar! Patulog na nga ako napapunta pa sa bar 'di oras."Siguro mamamalengke? Ano ka ba Cass, ano pa bang ginawa sa bar kundi iminom?" supladang aniya."Ito naman, nakakainis ka!" Inirapan ko siya. "Ano bang problema mo at naisipan mong uminom? Eh hindi ka naman talaga umiinom ah."Bumuntong hininga siya at nag taas ng kamay. Maya maya pa ay may lumapit na waiter at pinakinggan kung ano ang mga sinabi ni Stella. Yumuko ang waiter at paatras na umalis sa amin nang magawa niyang makuha ang order namin.Tunapunan ko siya ng tingin. "So? Anong ganap at may pa party ka ngayon?" panguusisa ko.Yumuko siya at umiling. Sa puntong iyon nalaman ko na agad kung bakit niya ako niyaya rito.Linapit ko ang upuan ko sa kanya at hinimas himas ang likod niya. Na
Chapter Thirteen: Threat I woke up with a breakfast in my bed. Wala na si Steff at mataas na ang sikat ng araw. Tumayo ako at ininda ko ka agad ang sakit ng ulo ko at hapdi sa gitna ng hita ko. Nangyari na. We're done. I already gave myself to him. We already made love in this hotel. I woke up thinking of the day I met him. Anong nangyari Cass? Did you find yourself to him? Lasing ako, lasing rin siya pero hindi ko maipagkakaila na ginusto naming dalawa iyon at ginusto ko rin naman iyon. Gusto ko sanang sisihin ang sarili ko pero hindi ko magawa dahil ang totoo, patay na patay na ako sa kanya. Patay na patay na ako sa pagmamahal ko para sa kanya. I lose myself over him. Sana lang ay hindi ako talo sa larong pinasukan ko. Sana lang ay makalabas ako sa pasilyong tinahak ko. Linggo ang lumipas at madalas siyang nag te-text o kaya naman ay tumatawag. Nag uusap kamo sa mg
Chapter Fourteen: Lies and tears Buong araw kong inisip ang sinabi ng babae. Hindi ako matahimik at hindi alam kung ano ang gagawin. 'I know you better than you know me' so ibig sabihin matagal na niya akong minanamnaman? Dahil sa pagkabahala at sa mga iniisip ay napapalingon lingon ako sa paligid kung meron mang nagmamatyag sa mga kilos ko. Nang walang mapansing kakaiba ay nagpatuloy ako sa paglalakad at iniiwas nalang ang kung ano namang nambabagabag sa aking isipan. Linggo ulit ang dumaan ngunit hindi na ako naka receive pa ng mensahe galing sa kung sino man. Ang akala ko maayos na ulit ang buhay ko at hindi na ulit magugulo ngunit lumipas ang ilang linggo ay nawala ang panatag ko. Tapos na ang gig at nagsisialisan na ang mga bisita. Kami-kami nalang mga models at iilang staff ang naiwan para sa hatian ng TF nang bigla akong nakaramdam ng bulong-bulongan sa tuwing lalagpas ako sa bawat grupo ng mga models na madaraanan ko sa hallway papunta sa dres
Chapter Fifteen: KissBuong araw akong umiyak sa condo ni Stella. Hindi na ako umuwi sa condo ko pagkatapos ng nangyari sa kaisipan na baka puntahan ako ni Steff doon at baka mabawi ko pa ang lahat ng nasabi ko.Isang linggo ang lumipas, patuloy ang kaso nila Kuya at tuloy ang hearing nila. Next week na ako aalis ng Pilipinas at nakapag book na ako ng ticket papuntang Korea. Habang mangiyak ngiyak akong nag aayos ng gamit ay bigla akong nakaramdam ng hilo. Sa una ay akala ko normal na hilo lang pero kalaunan ay bigla naman akong nakaramdam ng pagsusuka kaya naman mabilis kong tinakbo ang daan patungong comfort room ng makaramdam ng pagsusuka. Pagkarating ko ro'n ay agad kong hinarap ang toilet bowl at nagsuka roon.Napahigpit pa ang yakap ko sa gilid ng toilet dahil sa buong lakas ng pagsusuka. Kulang nalang ay isuka ko na ang bituka ko para lang maibsan ang pagbabadya ulit na pagsuka. Kumuha ako ng tissue at pinunasan ang luhang nagkalat sa mata ko. Ngunit nasa kalagitnaan palang ako
Chapter Twenty-six: Never"Hoy Cassandra!" Kalabit sa akin ni Stella matapos umalis ni Steff. "Ano 'yon ha? Bakit kayo magkasama ni Steff?" Sunod-sunod na tanong niya."Coincidence lang. Wala 'yon." Sabi ko at pumasok sa booth para tignan si Steffan habang si Stella naman ay kataka-taka parin akong sinundan."Anong coincidence?" Kunot-noong sumunod sa akin si Stella papasok sa booth. "May pa thanks thanks ka pang nalalaman ah, sobra ka namang nanlamig kanina." Ngisi niya.May sasabihin pa sana si Stella kaso ay hindi na niya naituloy dahil nakita na ako ni Steffan."Mommy! Where did you go?" Lapit sa akin ng anak ko."Nilandi ang tatay mo," rinig kong bulong ni Stella sa tabi ko. Agad ko siyang siniko at todo naman ang tawa niya."There." Turo ko sa malayo. "Nag-grocery. Anyway, did you enjoy shopping?" I asked him and he nodded."Sus nag-grocery raw. Lumandi kamo..." bulong na naman ni Stella sa gilid ko. Sinamaan ko nalang siya ng tingin at pinabayaan na.Matapos no'n ay umuwi na ka
Chapter Twenty-five: Mastermind"Mommy look at this!" Tumatakbo papalapit sa akin si Steffan at sa likod naman niya ay si Emman na hawak ang mga gamit niya sa school. Niyakap ko siya at taas noo naman niyang ipinakita ang perfect score niya sa exam. Nanlambot ang puso ko at naging masaya para sa anak, "wow Steffan, pinapaiyak mo naman si mommy eh..." sabi ko. Niyakap ko siya ulit dahil hindi ko lubos akalain na sobra-sobra na ang naibibigay niya sa akin."Oh Steffan, losyang na ang mommy mo gusto mo pa rin ba siya?" natatawang biro ni Stella sa gilid namin dahil sa pangingilid ng luha ko.Kumalas si Steffan at tumingin sa tita niya, "of course tita. She's my mommy and I love her so much," sagot naman ng anak ko.Napangisi tuloy ako at inismiran si Stella. Akala mo ah.Mas lalong tumawa si Stella sa naging reaksyon ko. Lumapit naman sa kanya si Emman at pinulupot ang braso sa baywang niya.Ngumuwi ako sa harap nila. "Oy may bata. Tuturuan niyo pa ang anak ko mga hayop kayo."Tumawa si
Chapter Twenty-four: FiancèePaulit-ulit kong hinahaplos ang malambot na buhok si Steffan habang natutulog. Hindi ako makatulog dahil sa mga naiiisip. Humalik ako sa noo niya at ngumiti."'Yung papa mo anak. Sinasaktan ako," parang batang sumbong ko sa kanya. "Tama ba ang mga desisyon ko noon? Tama bang inilayo kita sa kanya? Paano kung hindi ko iyon ginawa? Masaya na kaya tayong tatlo ngayon?"Puro pagsisisi at sakit ang nararamdaman ko matapos mangyari ang lahat. Kung sana lang ay maaari kong maibalik ang nakaraan at kalimutan ang mga nasayang. Sana ay maaari ko pang ibalik ang gabing iyon. Ang gabi kung kailan kami naging masaya. At ang gabi kung kailan ako nadurog nang sobra.Ilang linggo ang lumipas at ganoon pa rin ang nangyayari. Sa trabaho ay seryoso ako at ganoon rin si Steff sa akin ngunit sa pag-uwi ay hindi siya pumapalyang ihatid ako kahit pa hindi ko gusto. Maayos rin ang naging trabaho ko at naging successful ang report ko kanina kaya nag-celebrate ang buong financial
Chapter Twenty-three: KeyPaulit-ulit kong binasa ang huling text niya at prinoseso pa ng utak ko kung ano iyon. Gusto niya akong pakasalan? He's joking right? Kahit pa affected sa nabasang text ay nagpatuloy ako sa paglalakad papuntang parking. Pinipilit kong alisin sa isip ko iyon ngunit nang makita ko na siya na nakasandal sa isang BMW ay bigla ko ulit naalala kasama ang pagbilis ng tibok ng puso ko.Gumalaw siya nang masulyapan ako at hindi pa man ako nakakalapit ay pinagbuksan na niya agad ako ng pinto. "Salamat," sabi ko at sumakay na agad sa front seat. Siya naman ay umikot na sa driver seat."Saan ka ba maghahanap ng apartment?" tanong niya nang tuluyan nang umandar ang BMW niya."Uh... sa malapit lang. 'Yung walking distance lang sana...""Emman told me that you are living with them. Bakit ka pa maghahanap ng apartment? Malapit lang naman ang mansion nila dito ahh.""Gusto ko sanang maging independent. Ayokong palaging umasa sa kanila lalo pa't ngayong may trabaho na ako."
Chapter Twenty-Two: Sir "Thank you..." sabi ko nang sa wakas ay huminto na ang sasakyan niya sa gate ng mansion nila Stella. Hindi kona hinintay pang pagbuksan niya ako ng pinto dahil pagkahintong-pagkahinto niya ay mabilis kong kinalas ang lock at binuksan ang pintuan. Mabilis rin naman niyang pinaandar ang sasakyan at umalis. Naka hugot ako ng malaking hininga nang sa wakas ay nawala na ang BMW niya sa paningin ko. Hindi ko alam pero tagaktak ang pawis ko kahit pa man air-conditioned ang BMW niya. Siguro dahil narin sa presensiya niya at sa pag-uusap namin. Pagkapasok ay agad na tumakbo si Steffan sa akin para yumakap at magiliw ko naman siyang niyakap pabalik. "How's your day Mommy?" naka ngiting tanong niya. Napa ngiti naman ako sa tanong niyang iyon. He was just like his father. He aslo asked me with that question. "It was fine Steff. How about you?" Lumapad ang ngiti niya at agad tumakbo kay Stella. May kinuha siyang supot doon at tumakbo ulit papalapit sa akin. "Mom, lo
Chapter Twenty-one: StoplightCome back? Sino ‘yun? Bakit niya alam ang numero ko?Ilang sandali akong napaisip hindi dahil sa tawag kung hindi dahil sa nag text gamit ang hindi ko kilalang numero. Napaisip ako kung sino-sino ang mga taong nakagawa sa akin ng masama at kung sino-sino ang may mga posibilidad na taong mag se-send no’n sa akin.May isa akong taong naiisip ngunit hindi naman siguro siya iyon. Bakit niya gagawin iyon? Mula nga noong nagkita kami ay nag aapoy ang mata niya at tila galit pa sa akin. Malabo nga. Malabong si Steff iyon. Huwag mo nalang pansinin Cass, baka na wrong send lang iyon. Tama! Wrong send lang ang message na iyon. Wala lang kaya huwag mo ng isipin pa.Sa kabilang dako naman ay naghalo-halo ang emosyon ko. Saya, gulat, at pagkalito mula sa anunsyo na nakuha ko. Hindi ba ayaw nila sa akin? Ang Senign Enterprises lang ang kaisa-isang tumanggap sa akin so far sa lahat ng in-applyan ko pero nabigo rin ako sa huli. A
Chapter Twenty: Number ANO?! Siya ang may ari ng kompanya? Naghahabol ako ng hininga nang makaalis roon. Hindi ako makapaniwala. Si Steff? Sa pagkaraming kompanya pa naman na pwedeng pag applyan ay 'yung kompanya pa talaga niya? At siya ang nag utos? Tanggap na ako ah. Bakit niya binago? Halo-halo ang emosyon ko nang umuwi ako sa mansion nila Stella. Alalang napagawi sa akin si Stella nang makita ako. "Anong nangyari? Nakahanap kaba?" Alalang sambit ni Stella. Napapailing naman ako at napahawak nalang sa sentido dahil sa mga nangyari ngayon. I can't believe it. Siya ang may ari ng kompanya. He really changed a lot. He was rich before but became more reacher than now. Hindi ko lubos akalain na siya pa pala ang may ari ng kompanyang pagtratrabahuan ko sana. Should I be thankful or what? I maybe thinking of that in to the positive side. Siguro nga hindi ako para roon at ginawa lang ng HR o ni Steff ang mabusising pagpipili sa mga applikante at alam ko rin namang may mas magaling
Chapter Nineteen: LeaveMaaga akong tumahak para maghanap ng trabaho. Humalik muna ako sa noo ni Steffan bago siya iniwan.Madilim palang pero mas pinili ko ng mas maagang tumahak kaysa umaraw na. Mas magandang mas maaga para mas marami akong mapuntahan.Una kong pinuntahan ay ang isang convenience store pero nabigo lang ako. Pangalawa ay sa isang supermarket pero nabigo lang din ako. Tanghali na at tagaktak na rin ang pawis ko habang naglalakad sa kahabaan ng kalsada. Pinunasan ko muna ang pawis ko at tumingin ako ng mapagkakainan.Habang nag o-order ay biglang tumunog ang cellphone ko. Akala ko tinawagan na ako ng isang kompanyang inaplayan ko pero nung nakita kong si Daryl 'yon ay sinagot ko nalang."Cass," tawag niya."Napatawag ka?""Kumusta?""Ayos lang. Medyo nahihirapan lang maghanap ng trabaho." Pag aamin ko."You know what? May kakilala akong company na naghi-hire ng financial assistant. You should try there. Kilala ko ang HR."Lumiwanag ang mukha ko nang marinig iyon. Bigla
Chapter Eighteen: Carbon Copy"Manang padala na rin ito," turo ko sa isang maleta.Gabi na at gabi lang ang na i-book kong flight namin kaya naman hindi na nagising si Steffan at kinarga ko nalang.Habang karga-karga si Steffan ay na kay manang naman ang mga maleta namin kasama na rin ang kanya. Magkasama kami sa flight papuntang Manila pero siya ay lilipad ulit ng isa pa papunta naman sa Cebu. Sinabi ko sa kanya na huwag na niya kaming samahan sa Manila at dimiretso nalang sa Cebu pero ayaw niya. Gusto niya daw sulitin ang iilang sandali kasama si Steffan. Hindi ko rin siya masisisi dahil siya ang nag alaga sa anak ko ng mga ilang taon.Matapos naming mag ayos at maghanda ay dumiretso na kami sa airport. Tinawagan ko si Stella pagkatapos para ipaalam sa kanya ang arrival namin. Sinabi ko rin sa kanya na roon muna kami tutuloy dahil wala pa akong nahahanap na apartment. Ayaw ko rin namang tumul