Habang ginagawa ko ito hindi ko maiwasan maiyak, ang sakit!
Letitia’s POV“What the hell is happening here?” bungad ni Krisha mula sa pintuan ng unit ko.Dumiretso siya sa pagpasok at lumapit saakin na abalang naglalagay ng mga nabili kong groceries. Ito kasing napili kong unit ay hindi kalakihan dahil pagpasok pa lang ay bubungad na agad ang kitchen area at sumunod ang living area. Mini salas lang ito kaya makikita na agad ang aking kama na nakatapat sa balkonahe ng condo.Umupo siya sa bar tools ng counter top. “Nakakapagod na araw!” pagrereklamo niya.Nakapagtataka dahil hindi niya ata napansin si Archer na mahimbing na natutulog sa sofa dahil siguro ay nakatalikod siya kay Archer. Hindi ko alam paano ko uumpisahan sabihin kay Krisha lahat ng nangyari kanina.Naghugas ako ng kamay nang matapos ko ang paglagay ng mga gulay sa fridge. Hinubad ko ang aking apron at isinabit iyon sa gilid at humarap kay Krisha.Huming ako ng malalim.“Hoy! Ano ‘yan bakit may paghinga ng malalim?” natatawang tanong ni Krisha. “At saka bakit para ka nanaman pinag
Letitia’s POVKumusta na kaya si Archer. Nakita na kaya niya yung iniwan kong note ko sa pinto. I can’t wait to see him kahit binabalot ako ng kaba. Ilang oras na ako dito sa office ko at madaming pipirmahan na papeles pero hindi ko magawa dahil sa nararamdaman kong kaba at pag-iisip kay Archer.Now, I can say how much I love him. Hindi na ako makapag-antay makita kung anong magiging reaksyon niya sa mga sasabihin ko.Nakakainis hindi ito ang panahon para kabahan ako!Huminga ako ng malalim at nagpokus sa mga pinipirmahan ko.Mga ilang oras lang naapangat ako ng ulo ng may marinig akong kumatok mula sa pinto.Hindi ko alam pero awtomatiko akong napatayo.Mas tumindi ang tibok ng puso ko.I think he was already there.Nandito na si Archer. Para akong tangang nataranta sa pag-aayos ng aking lamesa. Kinuha ko agad ang lipstick ko sa bag at nilagay iyon sa labi ko.Huminga ako ng malalim. “Come in.”Ngiting-ngiti akong nag-aantay ng pagbukas ng pinto. Nararamdaman ko rin ang panginginig n
Letitia's POV “Are you okay now?” tanong ni Krisha. Inangat ko ang aking ulo at tinignan si Krisha. “Hindi ako umiiyak dahil mahal ko pa si Bryson, umiiyak ako dahil alam kong malaya na ako,” saad ko at patuloy pa rin bumabagsak ang aking mga luha. “Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko, ganito ba ang pakiramdam na malaya na ako sa lahat ng sakit na naranasan ko?” dagdag ko. Ito na siguro ang simula ng bagong kabanata sa buhay ko. Malaya na akong bumuo ng bagong mga ala-ala. Magagandang ala-ala at malungkot na ala-ala. “Tara nga rito,” sabi ni Krisha, hinila niya ako at niyakap. Hindi ko maiwasan mapangiti. Alam kong ang mga luha na ito ay dulot ng saya. “I can't imagine, kung paano ka tumindig para sa sarili mo,” aniya at mas naramdaman ko pa ang higpit ng yakap niya. “Natakot ako, baka hindi ka makabangon baka hindi kana maging masaya pero i realize na hindi dapat ako matakot kasi alam ko at kilala ko na ang kaibigan kong si Letitia ay matatag,” dagdag niya. Bumitaw siya
Letitia’s POV“I love you, I always Letitia.”Nanlamig ang buo kong katawan ng makita ko si Archer na papalayo saakin. Pilit ko siyang hinahabol pero para lang akong tangang takbo nang takbo pero hindi ko man lang siya mahawakan.“No! Please don’t leave me!” sigaw ko at patuloy pa rin ako sa paghahabol hanggang sa nanghina na ang aking tuhod. “Archer! Mahal kita!” dagdag ko at humagulgol.“ARCHER!”Parang nabiyak ang ulo ko sa naramdaman kong sakit pero mas pumukaw ng atensyon ko ay buong paligid.“Hoy! Gaga ka! You’re awake!”Nakita ko si Krisha naluluha sa aking gilid. Mabilis siyang tumawag ng doctor sa labas at bumalik agad saakin.Anong nangyari saakin at teka bakit nandito ako sa hospital?Nasilaw ako sa liwanag na tumapat saaking mata.“She’s still in recovery at mas makakabuti kung magpapahinga muna siya. Para matignan natin kung anong naging epekto ng pagkabagok niya.”“Talaga ba Doc? Thanks God!” parang nabunutan ng tinik si Krisha.“Maiwan ko na kayo at ikaw Ms. Letitia you
Letitia's POV5yrs ago“Congratulations bes!” ngiting bati sa akin ni Krisha at agad akong niyakap ganoon din naman ako.“Thank you!” sagot ko. “Buti at nakarating ka akala ko pa naman busy ka sa work mo,” dagdag ko sabay kalas sa pagkayap niya.Abala kasi ito sa kanyang trabaho kaya akala ko talaga ay hindi siya makakapunta ngayong araw. “Bes! Hindi ko papalagpasin 'tong newly open branch mo no!” sabi niya.Sa loob ng limang taon, limang branch na ang naipatayo ko sa iba't-ibang lugar. Nakakatuwa dahil nagbunga lahat ng pinagpagudan ko. Nakangiti ako habang pinagmamasdan ang buong haligi ng bago kong cafe shop. “Grabe no, paunti-unti mong na aabot lahat ng pangarap mo bes,” napalingon ako kay Krisha na abala rin sa pagtitig sa buong gusali ng cafe.Tumingin siya saakin at ngumiti. “I'm so proud of you!”Natawa ako ng bahagya at hinila ang kamay niya papasok sa cafe.Hindi ko rin naman magagawa 'to lahat kung hindi ako sinuportahan ni Krisha. Hindi ko mabubuo lahat 'to kung hindi n
Letitia’s POVSumimsim ako sa aking tasa habang nakatingin sa malayo nang biglang magsalita si Krisha.“Bes! Mukhang hindi kita masasamahan sa pagbili ng mga appliances,” saad niya.Panigurado about nanaman ito sa kaniyang trabaho dahil matapos naming mamili ng mga damit niya biglang may tumawag sa cellphone nito."Don't mind me bes, if it's an emergency, then you can go," sagot ko at nginitian ko siya. Gusto ko matawa sa ekpresyon na para bang ayaw umalis.“Babalik ako agad matapos lang ‘to,” aniya at sinukbit niya sa kaniyang balikat ang bag niya.Tumango-tango ako at hinawakan ang balikat niya. “Welcome na welcome ka bes don’t worry.”Nang ma-assure ko si Krisha agad naman itong umalis. Gusto talaga nito ng assurance ni Krisha. Nagpaalam na rin ako sa mga staffs ko dahil aasikasuhin ko pa yung bago kong titirhan, naipalinis ko naman ‘yun. Ang kulang nalang talaga ay appliances and furnitures.Dahil hindi makakasama si Krisha sa pagbili ng mga gamit ko sa bahay ako na lang ang mag-i
Letitia's POV“Hay!” buntong-hininga ko matapos kong ilipat lahat ng gamit sa sala. Hindi na kasi ako nagpatulong pa sa mga nagdeliver nang napamili kong furnitures at appliances. Naiplano ko na rin kasi kung saan ko ilalagay lahat ng furnitures ko. Mayroon na akong sketch kung anong magiging design sa sala kitchen at kuwarto. Matapos kong mai-ayos lahat ng gamit binagsak ko ang aking katawan sa mahabang sofa.Cozy type lang naman ang ginawa ko, gusto ko kasi malinis at binabagayan ang paligid dahil nasa Baguio ako ngayon. Gusto ko refreshing lang ang style ng mga gamit sa bahay. The house is not that big, sliding door na agad ang bubungad pagpapasok ka mula sa gate. Makikita mula sa labas ang sala at kitchen. Pag pumasok ka sa loob ng bahay mauuna ang sala at sumunod naman ang kitchen area. Mayroon din naman akong kuwarto sa itaas. A simple bedroom na tanging harang lang din ang sliding door, may coffee table sa labas ng balkonahe sa kuwarto at may mini office room din ako. Sa labas
Letitia's POVPasilip-silip ako sa asawa ni Archer at anak nila na sa sala habang ginagawa ko ang inumin nila. Dahil nga bungad agad ng sala ang kitchen area sa bahay, nakikita nila ang kilos ko. Hindi ko man ipahalata sa kaniya ang kabang nararamdaman ko kaso hindi nakikiayon ang mga kamay ko. Nanginginig ito at kaunting galaw ko lang may natatabig na agad akong gamit. Sino ba naman kasi hindi kakabahan sa mga oras na 'to kung ang na sa harapan mo ngayon ay asawa ng minahal mo dati diba at hanggang ngayon mahal ko pa.Hindi ko talaga maiwasan na humanga sa kagandahan nito. Halata naman na half-half ang lahi niya. Yung ganda ay napaka natural lang hindi na niya kailangan mag lagay ng koloretes sa mukha. Siguro kung maglalagay man siya nako paniguradong mas maganda siya. Impossible talagang hindi siya mabibighani sa kagandahan nito.Habang pinagmamasdan ko siya nagtama ang mga mata naming dalawa. Ngumiti siya sa akin at naglakad papunta sa akin. “Nakalimutan ko pala ibigay sa'yo ito