Isa na namang putok ng baril ang umalingawngaw pero wala nang tinamaan dahil sinali ko na silang lahat sa force field ko. Napatingin ako kay Sky na seryosong nakatingin din sa akin. Binabalanse niya siguro kung dapat ba naming pagkatiwalaan si Dr. Deguro. Walang duda na may alam siya sa dinukot na mga bata pero may parte sa akin na wala siyang kasalanan. Dahil dito, mas lumakas ang pakiramdam ko na may mali nga sa nangyayri ngayon.
"Sumama ka kay Dr. Deguro, Trisha. Kami na ni Sky ang bahala sa kanila!" utos ko kay Trisha, kasabay ang pagpapakawala sa mga kasamahan ni Doctor. Gulat naman si Trisha na tila hindi makapaniwala sa naging utos ko.
"Si-sigurado ka, Alex?" nag-aalalang tanong ni Trisha.
"Trust me." Alam kong mahirap para sa kanya lalo na sa kabila ng nangyari. Takot siya at n
***TrishaNasa labas kami ngayon, nakaupo sa harap ng apoy. Mag-a-ala-una na ng madaling araw pero gising pa din ang mga tao dito. Kahit ang mga bata ay tila hindi tinablan ng pagod sa kakausap sa amin."Nagdadalawang isip talaga ako sa ginagawa ni Dr. Deguro," puna ko habang hawak-hawak ang plato na may pagkain na bigay sa akin ng isa sa mga tao dito."Ako nga rin eh," sang-ayon ni Alex.***"This is Acey, an artificially created human, or in other words, a homunculus. Acey was made to defy aging, because of its amazing regenerative ability. No injuries or diseases can harm th
Napaatras ako nang makita ko ang isang kalansay na nakahiga sa gilid lang ng bloke. It was her. The clothes, the height, it's her. Nanigas ang buo kong katawan nang magkatitigan kami ng butas na kinalalagyan noon ng kanyang mga mata. I was in a state of shock. Normally, I would shout in situations like this, but this time, no voice escaped from my mouth."Ginawa nila 'to sa akin." Muli akong napatingin sa bata na inakala kong buhay.So, what I am seeing right now is her spirit?"Sino?""Dr. Deguro." Mas nagulat ako nang marinig ko ang deklarasiyon niya."Bakit naman nila 'to ginawa sa'yo?" galit kong tanong. Hindi para sa kanya kundi para sa matandang doktor na may pakana di
***TrishaWhy did you agree on this? Sa dinrami-rami ng pwedeng gawin, why this? You can just go away and leave this place," sunod-sunod na tanong ko.Napailing ang babae. “Wala na kaming ibang mapupuntahan. Dr. Deguro provided us the necessary things we need. This is the only way to repay him." I was left speechless sa naging rason niya. Masyadong mababaw ‘yong dahilan niya, pero para sa kanila sapat na ito para suportahan ang desisyon nila."Bakit niyo pinapakain ang nilalang na ‘to, Doctor?" tanong niAlexImbis na si Dr. Deguro, si Sky ang sumagot. "To keep him dormant."
Palabas na kami ni Trisha sa gubat matapos naming ilibing nang maayos ang mga bata. I cleared the back portion of the ritual site and buried their remnants. Trisha offered some flowers and prayers at saka kami umalis. Hindi nagtagal ay nakalabas nga kami sa gubat. We headed straight to the others kasi mag-gagabi na. Pagkadating namin ay agad kaming dumiretso sa laboratory para alamin ang progress nila."Any luck?" salubong na tanong ko sa tatlo na nagpatigil sa mga trabaho nila."We managed to prove this creature can regenerate at a faster rate, pero hindi ito sapat para suportahan ang tanong ni Sky kung bakit ito nakahiwalay,” tugon ni Dr. Deguro."We need another sample. And it should come from Sample 45A. Kailangan namin ng comparison," abiso ni Sky na ikinagulat namin ni Tris
***AlexWhich way, Alex?" tanong ni Maica. We’re stuck in a dilemma. There were two tunnels in front of us and the probability to get to our destination was 50:50."We have to split up,” suhestiyon ng isa sa mga tauhan ni Dr. Deguro."Hindi. We have to go together. Tanging ako lang ang makakaprotekta sa inyo." An idea popped up in my head na siyang ikinatuwa ko. I dropped into my knees at saka hinawakan ang lupa. It felt gross and disgusting, pero kailangan kong gawin. Ito lang ang tanging paraan para makapunta kami sa patutunguhan namin."Ano'ng ginagawa niya?" rinig kong tanong ng isa.
With the use of my telekinesis, ay tagumpay kong na-inject ang anesthesia sa katawan nito. I waited for 30 seconds bago ako kumuha ng maliit na parte ng laman nito. I put it inside the container at saka umalis na."That was easy," bulong ko sa sarili ko.Buti na lang talaga at tulog siya. Perobilibako sahalimawna ‘to. Kahit tulog ay nagawa pa rin niyanggumawa ng mga figures na ‘yon. Wait... tulog ba talaga siya? Kasi kapag tulog siya, hindi niya dapat nagagawa 'yon. Cell activities are lowered during sleeping kaya imposibleng magawa niya ang mga iyon."Alex!" Maica suddenly yelled.I felt an evil presence
***AlexI looked at my watch at nalaman kong kalahating-oras na pala akong nakikipaglaban sa bakulaw na ‘to. This was my first violent fight, yet. I had already used up all the grenades and guns, and I didn't have any weapons left. My psi balls were useless, as well, kasi kailangan pa nito ng oras para mabuo. If I kept it that way, baka maunahan ako.Patuloy pa rin sa pag-atake ang halimaw, pero napipigilan ito ng force field ko. But this should not continue. I needed to at least fight and weaken this shit. Nakalabasna kaya sila?I looked at the exit at nagtaka ako kung bakit hindi bumalik sa dati ang membrane.Mukh
***AlexI was on my way back to the entrance. I had this feeling that something wrong happened up there. Pero hindi pa rin ako makapaniwala na tumakas ang gunggung na ‘yon. I was about to deliver my final blow but he escaped. I didn't know why but I had this feeling that this might have something to do with what's happening up there.Nang marating ko ang entrance ay agad akong umakyat pabalik sa itaas. Nang makalabas ako ay agad na akong tumakbo palabas sa gubat. After a minute or two ay nakalabas nga ako. But I was shocked nang makita ko ang village.Fire and thick black smoke caught both of my eyes. I was stunned for a bit, pero agad kong naisip sila Sky. They might need my help. I ran
***AlexNakalutang pa rin ako sa ibabaw ng headquarters ng Glias. Tinititigan ko ang mismong gusali kung saan nakakulong noon ang apat-napu't anim na tao na nagtataglay ng 'di pangkaraniwang kapangyarihan. Ang mismong gusali kung saan ibinalanggo ang isa sa mga kaibigan ko.I couldn't leave yet. I still had something to do. Something na ngayon ko lang naisip. At wala akong planong sabihin ito kina Sky dahil sigurado akong hindi nila ito magugustuhan. All I wanted was to protect everyone, literally everyone. But with me, still lingering here on Earth, hindi sila magiging ligtas.The sheet that separated us from The Other Side, was partially broken. And some of it was caused by me. Suppose I keep on existing here, with these abilities slowly depleting the boundary, hindi matatapos ang gulo. Monsters would eventually appear and bring terror throughout the entire world. In order to cease that, I must cease to exist as well. Here. On Earth. That means I'm leaving the most precious people
***Calli"Dao! The device is in place!" bigay-alam ni Kuya Sky.Agad namang nagsimula si Dao kasabay ang pagpipipindot ng mga letra sa keyboard ng laptop niya. Sa sobrang bilis ng kamay niya ay halos hindi ko na makita kung anong letra ang pinindot niya. I had already seen him like this, tapping and pressing buttons in such speed pero hindi ko pa rin napigilang mamangha. Minsan napapatanong ako kung nagkaka-typo error ba siya. Pero sa tingin ko mukhang hindi naman."Shit!" Dao hissed. Curious, I glanced on the screen. At the top most part of the monitor, was a countdown, with only five minutes left."Para saan ang countdown na iyan?" nag-alalang tanong ni Mr. Galeo."They're summoning Godzilla here on Earth," diretsong sagot ni Dao na ikinagulat namin."It doesn't make sense!" Wernie cried. "I thought this is a world domination? Bakit naging world destruction?" punto niya."It's still a world domination," Dao informed na abala pa ring hina-hack ang machine. "and they'll use Godzilla
***TrishaSunod-sunod na putok ng baril ang umalingawngaw sa hallway kung saan kami naroroon. Sky, Carlo, and Jerick managed to shot dead five of Glias' subordinates, habang kami ni Maica ay walang nagawa kundi ang magtago at umiwas sa mga nagliliparang bala.May hawak kaming baril pero wala kaming lakas ng loob na lumaban. Mahigpit akong nakahawak sa sandata ko habang pilit na hindi pinapakinggan ang ingay na nilalabas ng mga baril nila. I had never been this close to a gunfight before. At hindi ko inakala na ganito pala kaingay at kadelikado. Anytime pwede kang tamaan ng bala kapag masyadong expose ang katawan mo. Kung hindi naman, mabibingi ka sa ingay.Luckily, sa may unahan lang namin ang mga kalaban, at wala sa likuran. Dahil kung may lumabas na kahit isa lang sa likod namin, sigurado ikamamatay namin iyon. But my tongue was cursed— isang tauhan ng Glias ang lumabas nga mula sa hallway na nasa likuran namin. Only me and Maica knew about his apparition dahil abala ang tatlo sa k
***TrishaNandito na naman ulit ako sa maputi at bantay-saradong kwarto. Mukhang hindi pa nila naiisipang patayin ako, which was kinda relieving. Akala ko nga pagkatapos ng pag-ihi ko ay papatayin na ako, hindi pa pala.Siguro, may kailangan pa sila akin?Me as a bait, was not something na ikinagulat ko. I already had thought of it, at sa tingin ko sina Sky din. Ito naman kasi ang nangyayari sa mga movies. May kikidnapin, tapos gagawing pain para mapatay ang mga bida — ‘yon ay kung hindi maisahan ng bida ang plano ng kalaban niya.Suot ko na naman ang headdress na ilang minuto kong pinaghirapang matanggal kanina. Nakakadismaya na ang pinaghirapan mong bagay, mauuwi lang sa wala. Pero at least nasabihan ko sila tungkol sa patibong. Hula ko, nagpapaplano na sila Alex ngayon para maisahan ang nasabing patibong ng Glias.Isang sunod-sunod pero mahihinang pagsabog ang narinig at naramdaman ko. Mukhang may nangyayaring gulo sa labas.Kung may nangyayaring gulo, that means nagpatuloy pa rin
***CalliMahigit isang oras na nang makaalis sina Alex. Lahat kami — ng Enigma club —, ay nag-aalala sa kahihinatnan ng nasabing pagsugod sa headquarters ng mortal nilang kalaban. Nandito kami ngayon sa loob ng quarter namin, tahimik at kinakabahang naghihintay sa resulta ng plano. Even our parents couldn't say a single word para pagaanin ang loob namin, dahil mismo sila ay nag-aalala din. They may had known Alex for only a month, pero base sa mga nag-aalalang itsura nila, parang matagal na nila itong kilala."Kailangan natin silang tulungan,” biglang sabi ni Trevor na sumira sa katahimikan ng kwarto."You're not planning on going after them, aren't you?" tanong sa kanya ng mama niya."Of course, not —""Paano natin sila matutulungan kung nandito tayo?" Justine inquired."I don't know. Pero alam kong may pwede tayong gawin —""Katulad ng ano?" si Wernie naman ang nagtanong."I don't know. Siguro I-hack ang system nila o di kaya patayin ang makina na magsasara sa vortex?" hula ni Tre
***MaicaWe're approaching the said rear gate. Masuwerte kami at wala kaming naengkwentrong halimaw na tulad nang inasahan ni Sky. Dahil kung nagkataon at may nakasalubong kami, siguradong katapusan na namin. Kunti lang kami at hindi basta-basta natatablan ng bala ang mga ito.Kitang-kita na namin ang sinasabing pader na nabanggit ni Sky. Gaya ng sinabi niya, semento ito at sa ibabaw nito ay matinik na barb wires. Luckily, walang mga CCTV cameras na naka-install dito, which was good news para sa amin dahil mas magiging maayos ang pagpasok namin.Pero ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi sila naglagay ng CCTVs? Ganito ba sila kakumpyansa?Napahinto si Sky na siyang nagpahinto din sa amin. Napaluhod siya na agad naming ginaya. Sa unahan namin ay ang gate na papasukan namin. Binabantayan ito ng dalawang armadong guwardiya. Pansin ko ang insignia ng Glias sa kaliwang dibdib ng uniporme nila."Behind that gate ay ang pinto papasok sa stock room nila," bigay-alam ni Sky. "Kailangan
***AlexSumagi na din sa isip ko ang tungkol sa pagta-trap sa amin. May hinala na ako na magiging ganito ang sitwasyon, simula n’ong marinig ko ang mensahe na pinadala ng Glias sa kampo. Knowing the fact na inimbita niya ako sa headquaters niya, sigurado akong may inihanda siya. Kung ano man iyon, malalaman ko lang iyon kapag nakaharap ko na siya.I'm on my way towards the main gate. Kahit sira na ang plano, isasagawa ko pa rin ang parte ko — ang komprontahin ang Glias. Madilim ang gubat at tanging ilaw lang mula sa sasakyan ang nagbibigay liwanag sa daan. Mabato din kaya todo ang paggalaw ng sasakyan na minamaneho ko.Kung gaano ako kasaya kanina na makasakay sa sasakyan na katulad nito, mas dumoble pa ito nang imaneho ko ito. I knew it's a little bit inappropriate na magsaya sa sitwasyon namin ngayon, pero hindi ko napigilang mapangiti. Noon pinapangarap ko lang ito, ngayon ginagawa ko na.Nagmistula akong nasa pelikula ngayon. Isang lalaki na mag-isang tinatahak ang nakakatakot at
***We've been walking for almost half an hour. Kasama namin ang squadron nina Jerick, habang ang ibang tatlong squadron ay tinungo ang posisyon nila. Tahimik ang gubat na sinabayan pa ng pagkatahimik naming lahat. Masyado kaming kinakabahan at nag-aalala para magsalita. Madilim din ang paligid na nagpapahirap sa aming maglakad. Napakadelikado din dahil sa mga posibleng pag-atake ng mga halimaw.Dao told us na baka maka-encounter kami ng halimaw dito dahil sa naging kilos nila n’ong papunta pa lang kami sa kampo. Kaya doble ‘yong takot at pangamba namin ngayon. Pero hindi ito nagpahinto sa amin sa paglalakad. Nandito na kami. Masyado nang huli para umatras. At isa pa, kailangan naming iligtas si Trisha, kahit makipagbakbakan pa kami sa mga halimaw.Speaking of Trisha, todo pa rin ang kontak ko sa kanya. Umaasang kahit ilang segundo lang ay makausap ko siya. "Trisha?" tawag ko sa kanya. Sa hindi mabilang na pagkakataon, wala na namang sumagot. Ayokong isipin na may nangyari na sa kanya
***TrishaFinally! I had successfully got rid of the headdress. It took me a while na hubarin ito. Sumasakit na nga ang likod ko kakayuko. Pati na rin ang ulo ko dahil sa kakahila sa buhok ko para lang matanggal ang metal na bandana sa dito. I was gasping for air, after my so-called struggle. Nagpapahinga muna ako matapos ang pinagdaanan kong hirap at sakit.The headdress were lying in front of me, probably asking na ibalik siya sa ulo ko. Dahil sa inis ay nasipa ko ito, hanggang sa marating nito ang kabilang dulo ng kwarto. Pansin ko ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko. After what I did, sigurado akong buhaghag na ang mga ito. Well, I didn't have time to worry about my look. Kailangan kong balaan sina Alex sa patibong na hinanda ng Glias.Since I already got rid of the headdress, ang tanging naiwan nalang ay kung paano ako makakalabas sa bilangguang ito. Ayokong i-sugarcoat ito at tawaging kwarto — even though it was —, kasi baka magustuhan kong manatili dito.Forcing my way out