"You asked me what I am, right?" Tumango lang ako at saka siya may pinindot na naman. This time, it was an image of a boy. Along with this, were his name and other information about himself. Pero nagulat ako nang maalala ko ang mukha ng bata na kasama kong nakatakas n'ong inatake ang facility. "That's me."
It was Sky! So, we actually knew each other before? Ba't di ko maalala?
"Actually you and I knew each other, simula n'ong bata pa tayo. You used to be my playmate during playtime. Others call me Two except for the man who gave me this name," kwento niya.
"My alter told me that only I succeeded the experiment. Anong ibig sabihin n'on?" kunot-noo kong tanong.
"They were 50 human volunteers in this experiment," Sky pressed another button and 50 images of different people appeared on the screen. They were in different age just like my alter told me. Nakita ko rin ang tatlo pa na kasama naming nakaligtas. "including me and you, Alex." At lumabas nga sa pangh
***AlexNandito pa rin kami ni Sky sa so-called secret hideout namin at mukhang wala ata akong balak na bumalik sa boarding house. Pero wala akong magawa kundi ang bumalik. After all, nandoon sa boarding house ang mga damit ko, and I still have questions na gusto kong itanong kay Lola Vemine."We're leaving at 8:00. We don't want Lola Vemine to get worried," pagbibigay-alam niya at saka ako tumango bilang pagsang-ayon. I just stared at him. Wondering how he manages to survive at just a young age.Why did he hide? Why didn't he come with me then?"Mission.""Huh?""I was given a mission. That's why I'm not with you the whole time.""Mission? Pero walong taon gulang ka pa no'n!"Hindi ako nakatanggap ng sagot mula sa kanya kaya nanahimik nalang ako. The room was filled with silent and it's getting awkward."Sinundan ko sila," tugon niya na kumuha sa atensiyon ko. "I followed them until we arrived at their headquart
Agad hinanap ni Tita ang pinaniniwalaan kong cellphone niya na agad namang inabot ni Sky. "Heto po.""Sala-salamat." Dali-dali niya itong binuksan at pinuntahan ang messages. "Nasa-nasaan na 'yon? Nandito lang...lang 'yon kanina!""Ako na po, Tita," sabay alok ko ng kamay. Nanginginig na ibinigay sa akin ni Tita ang cellphone niya at saka ko hinanap ang isang message na naglalaman ng message ni Maica. If this message was recent dapat nasa pinaka-una ito. Pero walang message dito na nanggaling kay Maica. "Wala po akong makita Tita.""Huh? Imposible!" gulat na protesta ni Tita. "Pinakita ko pa nga 'yon sa mga pulis kanina!" Agad kinuha ni Tita ang phone niya at saka muling hinanap ang message na nanggaling kay Maica. Habang nagkatinginan naman kami ni Sky. "Imposibleng mawala 'yon!""Tita?""Bwisit! Nasaan na ba kasi 'yon!""Tita?" Hinawakan ko ang kamay ni Tita, dahilan para mapatigil siya. "Tita, tahan na po. Ano pala ang sinabi ni Maica?"
*** Alex "Good Morning, class!" bati sa amin ng first period teacher namin. Everyone stood and greeted him along with a respecting bow. "Take your seats." Napalingon ako sa upuan ni Maica na matagal nang bakante. Hindi pa rin ako makapaniwala na hawak siya ng lalaking ‘yon. Sky and I were certain na si Richard Osaka ang may gawa nito. And I will do everything just to bring him to prison as he deserved. "Alex Rischon?" "Alex!"tawag ng dalawang boses sa akin at napagtanto kong si Prof at si Sky pala. Napatingin ako sa kanila and they're all staring at me. I didn't know,why per—Napatingin ako kay Sky na sinesenyasan ako gamit ang mata niya na umupo. Sakako lang nalaman na ako na langpala ang naiwang nakatayo. I let out an embarrassing smile at saka dahan-dahang umupo. Napayuko na langako at saka pilit na hindi inaalala ang nangyari kanina. "He's get
Nasa kwarto ako ngayon, nakahiga. I was staring at the ceiling like a couple of hours thinking about what happened earlier. Sky was right. What I did earlier was a wrong move."Argh! Bwisit na buhay 'to!""Alex?" tawag ng isang boses matanda mula sa labas ng pinto."Yes po, Lola?" tugon ko, saka tumayo at binuksan ang pinto."Nandyan ba si Sky?""Wala po, La.""Hindi kayo magkasama?" takang tanong niya."Sa ngayon po, hindi," sagot ko at saka ako nabalutan ng lungkot at pagsisisi."Nag-away ba kayo?""Hindi naman po, La." At agad naglabas ng isang pilit na ngiti."Huwag kang magsinungaling, Alex, lalo na sa isang psychic na katulad ko."I let out a defeated sigh at saka siya hinarap. I let Lola Vemine, entered my room at saka ko siya pinaupo sa upuan, habang ako ay sa kama. I told Lola Vemine everything about what happened in school earlier at mukhang pati siya ay dismayado din sa ginawa kong pag-amin.
*** Alex Watch closely, Alex. Panoorin mo kung gaano ka kalakas." I stared at my past self at how he smirked evilly at the guy. I’ve never seen this side of me before and knowing this gave me goosebumps. Nagulat na lang ako nang biglang umalingawngaw ang isang nabaling buto. Dahan-dahan kong tiningnan ang lalaki at napatakip na langako ng bibig nang makita ko ang kalagayan niya. His dead eyes were staring blankly at us. Bigla itong bumagsak kasunod ang pagbagsak din ng sarili ko. The guys liedlifelessly on the ground,habang unti-unting nababasa ang katawan nitodahil sa buhos ng ulan. I couldn't move after what I saw. Nanginginig ang buo kong katawan at walangni isang boses ang lumabas sa bibig ko. The scene changedand returnedto its normal look. Pero ako, nakatayo parin. Tulala at hindi pa rin makaraossa nakita kanina.Gusto kong tanungin ang Al
We're on our way towards our so-called secret hideout. At dahil may sumusunod sa akin, we decided to take the other route. Mas creepy at mas madilim dito, pero mas safe. Nakapagpaalam na din kami ni Lola Vemine na baka doon kami magpapalipas ng gabi at sumang-ayon naman siya. Ayaw ko mang iwan siya dahil nga sa nangyari noong mga nakaraang araw, pero hindi naman pwedeng mag-train kami sa boarding house. Masyadong exposed doon.Knowing that I'm going to learn the art of our mind, was making me exciting. Pero aside from excitement, ay ramdam ko rin ang takot. Takot na baka, mangyari na naman 'yong nangyari 10 years ago."I'm glad that you're able to contact your Alter," Sky recalled as he broke the awkward silence between us."I have to.""Mas mabuti 'yon, kasi first step 'yon in learning all the techniques. Your conscience plays an important role on manifesting your desired outcome. Kailangan magkasundo kayo, para hindi niyo ma-contradict ang isa't-isa," p
***MaicaToday was day 11th, simula n'ong tangayin ako ng kung sino man ang may pakana nito. Sigurado akong alalang-alala na ngayon sina Mama at Alex. Sana naman nakuha nila 'yong text ko. Ilang sampal pa naman ang nakuha ko dahil d'on."Hoy! Kumain ka na!" tawag sa akin ng isang lalaki kasabay ang pagbagsak ng isang tray ng pagkain. Wala akong ibang nagawa kundi ang kumain. I needed to eat for me to survive. I never knew what their plan was pero ang alam ko, kailangan nila si Alex. Nalaman kong si Alex ang habol nila kaya nila ako kinidnap. Kung ano ang meron kay Alex ay sigurado akong, importante 'yon."Nasaan siya?" tanong ng isang pamilyar na boses. Parang narinig ko na 'yong boses niya pero hindi ko maalala kung kanino."Nandito po," turo sa akin ng lalaki na nagbigay sa akin ng pagkain kamakailan lang.Sunod-sunod na tunog ng yapak ang umalingawngaw sa buong lugar. Each click of the shoes' heels created this soundwaves na nakakairita
"Hi, Trisha," sarkastiko kong bati sa kanya. Nilingon ko siya at namangha ako nang makita ko ang dalawang bodyguard na nasa likod niya. Sa hindi malaman na dahilan, bigla nalang akong napatawa."What are you laughing at, murderer?""Wala," tugon ko habang pinipigilan na lumabas mula sa bibig ko ang isang tawa. Pero nabigo ako. "I just can't believe that you went here with those." At mas lumala pa talaga ang tawa ko."Stop laughing!"galit na sigaw niya at saka sinubukan muling pigilan ang mga tawa ko.Nang tuluyan ko nang mapigilan ang mga tawa ko, tinitigan ko siya, wearing my devious look. "Soon, Trisha, soon." I could feel her shaking from the inside. Nanginginig siya sa takot pero hindi niya ito pinapakita.The school bell rang, breaking the tension we built. Agad na akong umalis leaving the brat behind. I couldn't waste my first period class because of her. She's not worth it. We reached our class and guess what, all of their eyes were on me. B
***AlexNakalutang pa rin ako sa ibabaw ng headquarters ng Glias. Tinititigan ko ang mismong gusali kung saan nakakulong noon ang apat-napu't anim na tao na nagtataglay ng 'di pangkaraniwang kapangyarihan. Ang mismong gusali kung saan ibinalanggo ang isa sa mga kaibigan ko.I couldn't leave yet. I still had something to do. Something na ngayon ko lang naisip. At wala akong planong sabihin ito kina Sky dahil sigurado akong hindi nila ito magugustuhan. All I wanted was to protect everyone, literally everyone. But with me, still lingering here on Earth, hindi sila magiging ligtas.The sheet that separated us from The Other Side, was partially broken. And some of it was caused by me. Suppose I keep on existing here, with these abilities slowly depleting the boundary, hindi matatapos ang gulo. Monsters would eventually appear and bring terror throughout the entire world. In order to cease that, I must cease to exist as well. Here. On Earth. That means I'm leaving the most precious people
***Calli"Dao! The device is in place!" bigay-alam ni Kuya Sky.Agad namang nagsimula si Dao kasabay ang pagpipipindot ng mga letra sa keyboard ng laptop niya. Sa sobrang bilis ng kamay niya ay halos hindi ko na makita kung anong letra ang pinindot niya. I had already seen him like this, tapping and pressing buttons in such speed pero hindi ko pa rin napigilang mamangha. Minsan napapatanong ako kung nagkaka-typo error ba siya. Pero sa tingin ko mukhang hindi naman."Shit!" Dao hissed. Curious, I glanced on the screen. At the top most part of the monitor, was a countdown, with only five minutes left."Para saan ang countdown na iyan?" nag-alalang tanong ni Mr. Galeo."They're summoning Godzilla here on Earth," diretsong sagot ni Dao na ikinagulat namin."It doesn't make sense!" Wernie cried. "I thought this is a world domination? Bakit naging world destruction?" punto niya."It's still a world domination," Dao informed na abala pa ring hina-hack ang machine. "and they'll use Godzilla
***TrishaSunod-sunod na putok ng baril ang umalingawngaw sa hallway kung saan kami naroroon. Sky, Carlo, and Jerick managed to shot dead five of Glias' subordinates, habang kami ni Maica ay walang nagawa kundi ang magtago at umiwas sa mga nagliliparang bala.May hawak kaming baril pero wala kaming lakas ng loob na lumaban. Mahigpit akong nakahawak sa sandata ko habang pilit na hindi pinapakinggan ang ingay na nilalabas ng mga baril nila. I had never been this close to a gunfight before. At hindi ko inakala na ganito pala kaingay at kadelikado. Anytime pwede kang tamaan ng bala kapag masyadong expose ang katawan mo. Kung hindi naman, mabibingi ka sa ingay.Luckily, sa may unahan lang namin ang mga kalaban, at wala sa likuran. Dahil kung may lumabas na kahit isa lang sa likod namin, sigurado ikamamatay namin iyon. But my tongue was cursed— isang tauhan ng Glias ang lumabas nga mula sa hallway na nasa likuran namin. Only me and Maica knew about his apparition dahil abala ang tatlo sa k
***TrishaNandito na naman ulit ako sa maputi at bantay-saradong kwarto. Mukhang hindi pa nila naiisipang patayin ako, which was kinda relieving. Akala ko nga pagkatapos ng pag-ihi ko ay papatayin na ako, hindi pa pala.Siguro, may kailangan pa sila akin?Me as a bait, was not something na ikinagulat ko. I already had thought of it, at sa tingin ko sina Sky din. Ito naman kasi ang nangyayari sa mga movies. May kikidnapin, tapos gagawing pain para mapatay ang mga bida — ‘yon ay kung hindi maisahan ng bida ang plano ng kalaban niya.Suot ko na naman ang headdress na ilang minuto kong pinaghirapang matanggal kanina. Nakakadismaya na ang pinaghirapan mong bagay, mauuwi lang sa wala. Pero at least nasabihan ko sila tungkol sa patibong. Hula ko, nagpapaplano na sila Alex ngayon para maisahan ang nasabing patibong ng Glias.Isang sunod-sunod pero mahihinang pagsabog ang narinig at naramdaman ko. Mukhang may nangyayaring gulo sa labas.Kung may nangyayaring gulo, that means nagpatuloy pa rin
***CalliMahigit isang oras na nang makaalis sina Alex. Lahat kami — ng Enigma club —, ay nag-aalala sa kahihinatnan ng nasabing pagsugod sa headquarters ng mortal nilang kalaban. Nandito kami ngayon sa loob ng quarter namin, tahimik at kinakabahang naghihintay sa resulta ng plano. Even our parents couldn't say a single word para pagaanin ang loob namin, dahil mismo sila ay nag-aalala din. They may had known Alex for only a month, pero base sa mga nag-aalalang itsura nila, parang matagal na nila itong kilala."Kailangan natin silang tulungan,” biglang sabi ni Trevor na sumira sa katahimikan ng kwarto."You're not planning on going after them, aren't you?" tanong sa kanya ng mama niya."Of course, not —""Paano natin sila matutulungan kung nandito tayo?" Justine inquired."I don't know. Pero alam kong may pwede tayong gawin —""Katulad ng ano?" si Wernie naman ang nagtanong."I don't know. Siguro I-hack ang system nila o di kaya patayin ang makina na magsasara sa vortex?" hula ni Tre
***MaicaWe're approaching the said rear gate. Masuwerte kami at wala kaming naengkwentrong halimaw na tulad nang inasahan ni Sky. Dahil kung nagkataon at may nakasalubong kami, siguradong katapusan na namin. Kunti lang kami at hindi basta-basta natatablan ng bala ang mga ito.Kitang-kita na namin ang sinasabing pader na nabanggit ni Sky. Gaya ng sinabi niya, semento ito at sa ibabaw nito ay matinik na barb wires. Luckily, walang mga CCTV cameras na naka-install dito, which was good news para sa amin dahil mas magiging maayos ang pagpasok namin.Pero ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi sila naglagay ng CCTVs? Ganito ba sila kakumpyansa?Napahinto si Sky na siyang nagpahinto din sa amin. Napaluhod siya na agad naming ginaya. Sa unahan namin ay ang gate na papasukan namin. Binabantayan ito ng dalawang armadong guwardiya. Pansin ko ang insignia ng Glias sa kaliwang dibdib ng uniporme nila."Behind that gate ay ang pinto papasok sa stock room nila," bigay-alam ni Sky. "Kailangan
***AlexSumagi na din sa isip ko ang tungkol sa pagta-trap sa amin. May hinala na ako na magiging ganito ang sitwasyon, simula n’ong marinig ko ang mensahe na pinadala ng Glias sa kampo. Knowing the fact na inimbita niya ako sa headquaters niya, sigurado akong may inihanda siya. Kung ano man iyon, malalaman ko lang iyon kapag nakaharap ko na siya.I'm on my way towards the main gate. Kahit sira na ang plano, isasagawa ko pa rin ang parte ko — ang komprontahin ang Glias. Madilim ang gubat at tanging ilaw lang mula sa sasakyan ang nagbibigay liwanag sa daan. Mabato din kaya todo ang paggalaw ng sasakyan na minamaneho ko.Kung gaano ako kasaya kanina na makasakay sa sasakyan na katulad nito, mas dumoble pa ito nang imaneho ko ito. I knew it's a little bit inappropriate na magsaya sa sitwasyon namin ngayon, pero hindi ko napigilang mapangiti. Noon pinapangarap ko lang ito, ngayon ginagawa ko na.Nagmistula akong nasa pelikula ngayon. Isang lalaki na mag-isang tinatahak ang nakakatakot at
***We've been walking for almost half an hour. Kasama namin ang squadron nina Jerick, habang ang ibang tatlong squadron ay tinungo ang posisyon nila. Tahimik ang gubat na sinabayan pa ng pagkatahimik naming lahat. Masyado kaming kinakabahan at nag-aalala para magsalita. Madilim din ang paligid na nagpapahirap sa aming maglakad. Napakadelikado din dahil sa mga posibleng pag-atake ng mga halimaw.Dao told us na baka maka-encounter kami ng halimaw dito dahil sa naging kilos nila n’ong papunta pa lang kami sa kampo. Kaya doble ‘yong takot at pangamba namin ngayon. Pero hindi ito nagpahinto sa amin sa paglalakad. Nandito na kami. Masyado nang huli para umatras. At isa pa, kailangan naming iligtas si Trisha, kahit makipagbakbakan pa kami sa mga halimaw.Speaking of Trisha, todo pa rin ang kontak ko sa kanya. Umaasang kahit ilang segundo lang ay makausap ko siya. "Trisha?" tawag ko sa kanya. Sa hindi mabilang na pagkakataon, wala na namang sumagot. Ayokong isipin na may nangyari na sa kanya
***TrishaFinally! I had successfully got rid of the headdress. It took me a while na hubarin ito. Sumasakit na nga ang likod ko kakayuko. Pati na rin ang ulo ko dahil sa kakahila sa buhok ko para lang matanggal ang metal na bandana sa dito. I was gasping for air, after my so-called struggle. Nagpapahinga muna ako matapos ang pinagdaanan kong hirap at sakit.The headdress were lying in front of me, probably asking na ibalik siya sa ulo ko. Dahil sa inis ay nasipa ko ito, hanggang sa marating nito ang kabilang dulo ng kwarto. Pansin ko ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko. After what I did, sigurado akong buhaghag na ang mga ito. Well, I didn't have time to worry about my look. Kailangan kong balaan sina Alex sa patibong na hinanda ng Glias.Since I already got rid of the headdress, ang tanging naiwan nalang ay kung paano ako makakalabas sa bilangguang ito. Ayokong i-sugarcoat ito at tawaging kwarto — even though it was —, kasi baka magustuhan kong manatili dito.Forcing my way out