Chapter 2

12 noon

Bagot na bagot akong nakatingin sa labas ng bintana ng bahay. Kanina pa ako nakauwi at nakatunganga lang dito, nag-iisip pa ako sa dapat kong gawin. I already texted Sir Ken using the phone of my neighbor at naghihintay lamang ako sa pagdating niya. Napabuga ako ng hangin, ang tagal naman niyon! Kanina ko pa

siya hinihintay at tinext pero hanggang ngayon ay wala pa siya. Nagpakilala naman ako sa text at gamit ko ‘yong number ng kapitbahay ko.

Mabilis akong napatayo nang makita ang paghinto ng isang kotse sa tapat ng gate. I at once opened the door near the window and went outside. Nakitang bumaba na siya- si Sir Ken.

Naglakad ako palapit sa kanya at pinagbuksan siya ng pinto. “Halika, do’n

tayo sa loob mag-usap.”

“I don't have time to go inside of your house. I still have work to do.” sumalubong ang kanyang makapal na kilay. “Dito mo na sabihin ‘yong gusto mong sabihin sa akin.” at tumingin siya sa kanyang relo. “You know that I’m really a busy person. Nagbigay lang ako ng oras sa sarili ko para pumunta rito saglit.” and

he looked at me again, “You have 15 minutes para masabi mo ang gusto mong sabihin sa ‘kin.”

“Teka!” masyado naman siyang nagmamadali. “Magkape ka muna sa loob. Do’n ko kailangan sabihin ‘yong sasabihin ko sa ‘yo. Ayaw ko rito.” maraming chismosa!

Mas lalo siyang sumeryoso. “No-” I cut him off.

“Please, Sir Ken.” and I held his hand. Hindi ako sanay na hawakan siya sa kanyang kamay pero kailangan.

“Please?” I’m doing this for the sake of my baby!

Kung ‘di lang ako buntis, never kong gagawin ‘to sa kanya!

He froze. “Your hand...” he breathed.

“Ano, magkape ka muna kasi!” sabay bitaw ko sa kanyang kamay. “Tara, do’n sa loob.”

“Don’t tell me...”

“Huh?”

“You’re going to invite me to go there because you want me again to own you, aren’t you?”

I blinked thrice. “Huh?” napa-huh na naman ako, tila nabingi ako sa ‘king narinig.

“Nevermind. Bingi.” biglang pagsusungit niya sa ‘kin, napanganga naman ako. Ako ay bingi? Unbelievable! “Lead the way.” he commanded. Napasimangotnaman ako at naglakad na papuntang bahay. I opened the d oor widely. He's a huge and tall kaya kailangan buksan nang malaki ‘yong pinto.

“Pasok.” at pumasok nga siya. Pag pasok ay naupo siya sa sofa.

“This sofa looks cheap.” he commented, and his eyes are now roaming to my house. “Natitiis mong tumira rito? Everything looks cheap to me.”

I rolled my eyes in the air. “Pinapunta kita rito hindi para husgahan ang tirahan ko! Kung ‘di may sasabihin ako sa ‘yo, Sir.”

“Drop that ‘Sir’. I’m not your Boss now.”

“Pero naging Boss pa rin kita.”

“Ah, basta. Drop that ‘Sir’, will you?” medyo may inis na sa kanyang tono, tumango na lamang ako.

“Teka, ipagtimpla muna kita ng kape.”

“H’wag na. Umupo ka na at sabihin mo na ang gusto mong sabihin.”

“Sure ka?”

“Yes.”

Umupo na lamang ako sa katapat niyang sofa and I heaved a sigh. “Sir—” he cut me off agad.

“What?”

Ang sungit niya bigla! Kainis! “Ah, Ken? Yes... Ken. Ken...” and I breathed. ‘Di ako sanay na tawagin siya sa kanyang pangalan!

“Better.” at umarko pataas ang gilid ng kanyang labi. Napatitig naman ako sa kanyang mukha, he’s handsome. No doubt about it! “Oh, ano na?”

I blinked thrice again. “Ah, ano...”

“Ano?”

Napaubo ako. Kahiya naman! Ano ‘tong nangyayari sa ‘kin? Napapatulala ako sa kanya!

“Yong sasabihin ko...”

“Ano nga ‘yong sasabihin mo?”

“Wait lang, ah! H’wag kang masungit dyan!” ba’t kaya sobrang sungit nito? Dinaig pa ako! He just sighed and crossed his arms, “Pagod ako ngayon kaya masungit ako.”

“Ah, kaya pala.” at tumayo ako’t mabilis na nagtungo muna sa kusina, pinagtimplahan ko siya ng kape agad. For sure, wala pa siyang kinain mula kaninang umaga. Sa tagal ko nang nagtrabaho sa kanya eh kilalang-kilala ko na siya. Nang maipagtimpla ko siya ng kape ay ibinigay ko agad iyon sa kanya.

“I already told you na h’wag mo na akong ipagtimpla ng kape.”

“Pero alam kong wala pang laman ang tiyan mo. Just wait here again, okay? Magluluto lang ako, magkape ka muna dyan.” at bumalik muli ako sa kusina.

Kahit alam ko na may sexually na namagitan sa ‘ming dalawa ay hindi ko dapat unahin ang hiya ngayon at pabayaan siyang hindi kumakain man lang.

Ang aking niluto para sa kanya ay ‘yong tocino lamang. Hindi pa kasi ako nakakabili ng manok o baboy. Okay na ang ulam pero hindi pala okay ang kanin! Kaya nagsaing pa ako. Nang makasaing na ay nagsandok ako ng kanin at ulam sabay kuha ng kubyertos. Pagpunta ko sa sala ay nadatnan kong natutulog na si Sir Ken do’n.

Nilapag ko ang pinggan sa mesa at saka siya nilapitan. “Ken?” sabay tapik sa kanyang balikat. “Ken? Gising na, Ken! Nakaluto na ako, kumain ka na.”

“Hmm?”

“Kumain ka na, Ken.”

He didn’t speak. Nang magising ay lumayo na ako at naupo sa sofa na katapat niya. Tumingin siya sa pagkain at sa ‘kin. “Okay na sana ako sa kape.”

“Hindi mo nga ininom ang kape mo.”

“Uminom ako, kaunti nga lang.”

“Hayaan na, kumain ka na lang. Na kain ka naman ng ganyang pagkain, ano?”

“Uh-huh.” nilapit niya sa kanya ang pinggan sabay kuha ng kubyertos.

“Good thing that you are hospitable, woman. Kung ‘di, baka hanggang mamayang gabi ay walang laman ang tiyan ko.”

“Sa yaman mong ‘yan, hindi ka kumakain?” napaka-unbelievable talaga!

“Dapat hindi ka nagpapagutom.”

“I’m too busy. I can’t cook or go to any restaurant to eat some food, too busy for doing that stuff now.”

Oo nga pala, he’s just living in a condominium, alone. Buhay nga naman ng isang bachelor.

“Buti at nakapunta ka rito.”

“‘Cause you’re an excemption.” wika niya habang ‘di nakatingin sa ‘kin.

Feeling ko ay pinamulahan ako. Exception daw? Nagsimula na siyang kumain pagkasabi niya niyon. Ako naman ay nakatingin lamang sa kanya, no, nakatingin ako mismo sa labi niya. Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang lambot ng kanyang labi. Gusto ko ulit matikman ‘yon. Napapilig ako ng ulo, nandidiri na ako sa ‘king sarili, kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko.

When his done, ininom niya pa rin ‘yong kape na malamig na. Pipigilan ko sana kaso naubos na niya.

“Ipagtitimpla pa sana kita ng bago.”

“No need. Let’s go to your business. Ano’ng gusto mong sabihin sa ‘kin?”

I gulp, kinabahan ako bigla. “Ang hirap humanap ng tiempo.” wika ko sabay tawa nang mahina. Nakatingin lamang siya sa ‘kin ngayon. Napakamot tuloy ako sa ulo ko. “H’wag kang mabibigla sa sasabihin ko, ah?”

He nodded his head.

“Ano kasi....”

“Kanina ka pa puro ano.”

“Sabi ko nga.”

“Bilisan mo na. Paalis na ako. Sabi ko kanina, 15 minutes lang. Tumagal na.”

“Malamang! Kumain ka pa kaya!”

“Pinakain mo kasi ako!”

“Mag-thank you ka muna!”

Nangunot ang kanyang noo. “Ang dami mong alam! Paligoy-ligoy pa!”

“Ano, buntis ako!” mabilis kong sabi. “Buntis ako at ikaw ang ama.”

Napatikom siya ng kanyang labi at manghang tinignan ako.

“Buntis ako.” pag-uulit ko pa habang nakatitig sa kanyang mga mata.

“Buntis ako, Ken.”

“You... sure? I mean, wow. You’re pregnant? You sure?”

“Oo, buntis ako. Nagpatingin ako sa Doctor kanina. Two lines. Positive.” bahala na sa magiging decision niya. “Ano’ng gagawin ko? Ipapalaglag ‘to?”

Umigting bigla ang kanyang panga. “Hell no!” bigla siyang tumayo.

“Maayos ang pag-iisip natin ngayon. Walang kasalanan iyan para ipalaglag.”

“Eh, ano ang gagawin?”

“Malamang aalagaan kita hanggang sa manganak ka. I’ll give you my money just to make you satisfied and comfortable with me. I’ll do everything just to make sure that our baby looks okay, and you, too.” anito. “For now, dito ka muna. Babalik ako mamayang gabi at pagkatapos, do’n ka na sa condominium ka

titira kasama ako.”

“Huh?” amaze ko siyang tinignan. “Mamayang gabi? Sa condominium mo? Do’n na ako... titira?”

“Yeah.”

“Hindi naman na kailangan. Okay na ako rito sa bahay ko.”

“But I insist. Mahirap kang alagaan kapag wala sa tabi ko.”

Ano ako bata na mahirap alagaan? Grabe siya sa ‘kin! “Hindi naman ako bata.” I breathed and then licked my lips. “I’m an adult now. Besides, hindi pa malaki ang tiyan ko-” he cut me off.

“I don’t care. Basta mamayang gabi, do'n ka na sa condominium ko titira. I’ll be back here at seven o’clock in the evening. Ihanda mo na ang mga gamit mo.”

“O–Okay...” wala talaga akong magagawa ngayon. Pag gusto niya, gusto niya! Tumango siya before he leaves my house. Naiwan ako rito sa sofa na nayayamot.

“Finally.” I whispered while looking at my bags. Naayos ko na ang iba kong gamit and I think, okay na ang ilang pirasong damit and underwears. Maglalaba na lamang ako ro’n sa condominium niya pag alam kong wala na akong maisuot na damit.

I looked at the wall clock, it’s already 5:00 o’clock p.m in the afternoon.

Maaga akong kakain ng dinner ngayon para sa 6:00 o’clock p.m, ako’y maliligo na’t mag-aayos. I cooked food again. This time, ang ulam ay skinless longanisa. Pinagsabay ko na ang pagsain at ang pagluto ng ulam. Dalawa naman ang burner so walang problema.

Nagbalat din ako ng isang pirasong mangga at nagtimpla ng suka— nilagay ko ay kaunting asukal, asin at betchin plus bawang. Nang matapos ng maluto lahat y naghanda muna ako ng plato at kubyertos bago kumain. Paupo na ako sa upuan ng may sumigaw sa labas ng bahay.

“Ali! I know you are there! Lumabas ka na muna d’yan, sweetie! C’mon! I know you’re there!”

Nangunot ang aking noo. Si Dave ‘yon, ah, at lasing ang magaling!

“Ali, sweetie! C’mon, baby... Lumabas ka muna dyan, let’s talk!” Hindi ko na lang siya pinansin at umupo na ako ng tuluyan sa upuan. I started eating my food when he shouted again.

“Ali, let’s talk, please?! I know you’re there! Lumabas ka muna d’yan! Let's talk, baby! C’mon, sweetie!” I ignored him.

Nagpatuloy ako sa pagkain hanggang sa maubos na. Saktong pag-ubos ko ng pagkain ay tumahimik na siya. I sighed at naglakad ako palabas ng bahay, hindi ko pa naligpit ‘yong pinagkainan ko. Na datnan ko si Dave na natutulog na sa may semento habang ang isang kamay ay nakahawak sa gate.

I pity him and the sadness? Naramdaman ko na naman. Lumapit ako sa may gate at lumabas. Gumalaw siya and he opened his eyes, may ngiti na sumilay sa kanyang labi.

“Ali, baby...”

“You’re drunk. Don’t sleep there. C’mon, do’n ka sa kotse mo matulog.”

“Can’t stand properly now, Ali. And I’m sleepy.”

“Tumayo ka na d’yan at do’n ka sa kotse mo matulog, sige na.”

“Sa bahay mo na lang, puwede?”

“Hindi puwede.”

“Wh—Why?”

“Darating ang boyfriend ko mamaya.” kahit wala naman akong boyfriend.

“Boyfriend?”

“Yeah.”

“You already have a boyfriend now? That... fast?”

“Uh-huh.”

Hindi na muna siya umimik, tumayo na siya bigla habang nakatingin sa ‘kin. “Lagpas isang buwan lang akong ‘di nagparamdam, may boyfriend ka na agad? Huh, hindi ako naniniwala! I know you’re single and you still love me! Come back to my arms again, Ali...” at bigla siyang lumuhod sa harap ko “Nagmamakaawa ako, come back to me. No’ng gabing ‘yon, maniwala ka... hindi ko hinalikan iyong babae. She kissed me and at that time, I was standing there, frozen! I couldn’t move or do anything about that girl because my mind was not in a good state. I’m sorry if I broke your heart but trust me, I’m not a cheater. I do love you; I really do.”

“Da-Dave...”

Lumuha siya habang nakaluhod na nakatingin sa ‘kin. “Isang buwan mahigit ako kinain ng lungkot. Isang buwan mahigit akong ‘di makakain nang maayos because I was thinking of you. Busy thinking of you, baby. And now, I can’t afford to lose another day na hindi ka nakakausap. So, please, sweetie... bumalik ka na sa

‘kin.”

“I... I-” someone cut me off.

“She can’t.”

I gulp. That husky voice, it’s Ken!

Gulat akong napalingon. Hindi ko na pansin ang pag dating niya at ang aga niya. Sabi niya, seven o’clock pa nang gabi siya darating pero wala pang seven!

“Ken?”

“Ano... Ba’t ang aga mo?”

“Di ako mapakali kanina pa nang makapunta agad ako sa company kaya matapos ang ilang oras, pumunta na agad ako rito and then, I saw you with your ex... talking. So, yes, I’m on alert.”

Magsasalita pa sana ako when Dave suddenly held me on my arms. “Don’t tell me he’s your boyfriend?” pagtatanong nito sa ‘kin. Napanganga naman ako sa tanong niya.

“No-”

“Yes, I am.” biglang sabi ni Ken.

“Bastard!”

Nagulat ako ng biglang nakalapit do’n si Dave at sinuntok ang huli.

“Hala- Oy! Stop! Dave!”

Hindi lumaban si Ken, napaatras siya’t napahawak sa kanyang panga.

“Fuck you, asshole! She’s mine!”

“Dati ‘yon, hindi na ngayon. She’s mine now.”

“Ken!” pagsasaway ko sa huli. Alam ng lasing ang isa, inaasar pa! Nasuntok pa tuloy siya!

“Hindi ako naniniwala! You, fucker!” akmang susugod pa si Dave when I grabbed his arm and I slapped him, hard.

“Tumigil ka na.” may diin kong wika. “He’s not my boyfriend so please... don’t hurt him again. Besides, hindi mo na ako pagmamay-ari pa.”

“Ali...” ani Dave habang nakahawak sa kanyang pisngi na nasampal ko. Gulat na gulat pa rin ang kanyang mukha at pagkatapos, napalitan ng lungkot. “Wala na ba talaga?”

“Wala na.” I breathed. “I’m sorry. Yes, I still do love you pero hindi na gaya nang dati. I love you now as a friend. I’m sorry, Dave. I can’t give you my trust again. I’m scared to be hurt again, I’m sorry.”

Tumahimik siya at maya-maya, makalipas ang ilang minuto, yumuko siya at hinawakan ako sa ‘king kamay.

“I understand. I love you, always remember that.”

I suddenly felt a knife stabbing my heart and broke it into pieces, it hurts again. Ang pag-uusap namin ngayon ay masakit. Tumalikod na siya’t naglakad papunta sa kanyang kotse. Pag pasok ay agad niyang pinaharurot iyon palayo sa ‘min. Parang hindi siya lasing kung magmaneho. Naramdaman kong lumuha ako, lumuha na naman ako.

“Here.” napatingin ako kay Ken, nakalahad ang kanyang kamay at may hawak siyang panyo. “Use my handkerchief to dry your tears.”

Kinuha ko naman ‘yon at ginamit nga pero walang tigil na ako sa pag-iyak ulit. And then, he encircled his arms to my waist and shoulders.

“Go, cry. Cry now to my shoulders. Alam kong masakit pero ano'ng magagawa natin? Nagmahal ka, nasaktan at natakot kang sumugal muli. Go, cry. And after that, don’t cry again. H’wag ka nang magsayang ng luha pa.”

“Masakit sa ‘kin na makita siyang nasasaktan, eh.” wika ko sa pagitan ng aking paghikbi at napayakap na rin sa kanya.

“Kung kayo talagang dalawa, eh, ‘di kayo.” naramdaman kong mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa ‘kin. “Kung hindi, eh ‘di hindi.”

“Tama ba ang ginawa ko?”

“Hindi ko alam.”

“Parang mali, eh.”

“Kung mali, call him now. Kung tama, hayaan mo na siyang makalimot sa

‘yo.”

“Pero mukhang nagsasabi siya ng totoo, mukhang ‘di siya nagloko.” parang gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko ngayon kay Dave.

“Kung anong kutob mo, do’n ka.” at lumayo na siya sa ‘kin. “Pero tandaan mo, nabuntis kita.” and that, I suddenly got tongue-tied. “And if you want him to come back, don’t do it just because you pity him. Do it because you’re willing to take a risk again at kailangan matanggap niya na nabuntis kita at kung hindi man,

nandito ako.”