Playful Haptic #4

CHAPTER FOUR

Flashback Part 3

Ella Victoria Everette's Point of View

I'm getting too used to when someone was telling me that I'm so beautiful. I mean, all of us is beautiful in our own way. Hindi ko alam pero ang saya sa pakiramdam na masabihan ka ng 'maganda ka'. Pero hindi lang naman sa panlabas na anyo nababatay ang isang kagandahan ng isang tao, kung hindi ay pati na rin ang kalooban.

In my case, I was beautiful inside and out. Ako na nagsasabi. We are beautiful in our own way.

"Can I ask what floor is Soren's office?" I asked, ignoring her remarks.

"Do you have an appointment with him, Miss?" The lady asked. Kaagad akong umiling. Kailangan pa ba 'yon? I mean, he's expecting me kaya hindi ko na kailangang magpa-appointment.

"I don't have, Miss but he's expecting me. I'm his fiancée," hindi ko mapigilan na hindi sabihin iyon. Alam ko naman na nag-iingat sila. I understand. Nanlaki naman ang mata ng babae na kausap ko sa narinig pero ningitian ko lang siya.

"I-I'm sorry, miss. Huwag niyo po sana akong isusumbong kay Sir Soren. His office is on the third floor, Miss," she said in a taut voice. Tumango lang ako sa kaniya at binigyan siya ng isang ngiti.

"Don't worry, Miss. Anyway, thank you," pagkasabi ko n'on ay tinungo ko kaagad ang elevator. Alam ko kung bakit takot sila kay Soren dahil empleyado sila at boss nila si Soren. Isa pa, hindi naman sinasadya ng babae ang nangyari kanina. I'm true to my words. Kung ano ang sinabi ko ay hindi ko iyon binabawi.

I opened the elevator. Although five people were inside there's still enough space for me. Ngumiti sila sa kain kaya ngumiti rin ako. Pumasok na ako sa elevator at sinara na iyon. Pinindot ko ang '3' mula sa mga button. Hindi naman nagtagal ay nakarating na kami sa third floor. Nauna akong lumabas at sumunod naman sila.

Nang makita ko ang isang front desk ay tinungo ko iyon. Kalaunan ay huminto ako at humarap sa kaniya. A lady, wearing the same uniform as the receptionist earlier welcomed me. I just smiled at her. Parang siya ang sekretarya ni Soren.

"Miss, nasa loob ba si Soren?" Kaagad kong tanong.

"Opo, Miss Evie. Sinabi niya po sa akin kanina na darating ka ngayon at pinasasabi na pagkarating mo po ay dumiretso na lang po kayo sa loob pero may bisita po siya," kumunot ang noo ko sa sinabi nito. May bisita si Soren? Sino kaya? Kahit kuryoso ako ay ningitian ko ito.

"Thank you, Miss," sabi ko. Ngumiti lang siya sa akin. Umalis na ako roon at tinungo ang office ni Soren. Mabilis kong nahanap iyon dahil nag-iisa lang ang office rito sa taas. Mukhang para kay Soren ang floor na ito. Nang makalapit ako roon ay may narinig akong mga ingay na parang nagtatalo. Kakatok na sana ako ngunit napatigil ako dahil sa narinig ko.

"Anak mo siya, Soren," my eyes widened with what I have just heard. Did I hear it right? May anak si Soren? Alam ko na masama ang makinig sa usapan ng iba pero hindi ko sinasadya na marinig iyon. Teka, baka siya 'yong babae kagabi? I mean, I'm not sure pero feeling ko, siya 'yong babae kagabi kasi mukhang kilala at may sasabihin siya kay Soren.

Kaya ba kinausap siya ni Soren kahapon? I just sighed and knocked three times. Dahil curious ako ay kumatok na ako. Isa pa, ayaw ko na pinaghihintay ako.

"Come in," a very loud and clear voice of Soren acknowledge me to come in. Huminga muna ako ng malalim bago pinihit ang doorknob. Dahan-dahan kong binuksan iyon at hinanda ang sarili ko sa kung ano 'man ang makikita ko. Pagkabukas ko ng tuluyan ay isang bulto ng babae ang nakita ko at may kasama itong batang lalaki.

Nakatalikod sa akin ang babae at ang bata pero parang pamilyar ang bulto ng babae. Parang siya 'yong babae kagabi. Si Soren naman ay nanlaki ang mga mata nang makita ako. Bakit parang gulat yata siya nang makita ako?

"E-Evie," his voice went hoarse. I just smiled at him and closed the door. Naglakad na ako palapit sa kaniya. Habang palalapit ako ay bumibilis ang kabog ng puso ko. Nang malampasan ko sila ay niyakap ko kaagad si Soren at hinalikan sa pisngi bago humarap sa kanila.

Napako ako sa pwesto ko nang makilala ko ang babae. Ramdam ko na hinawakan ni Soren ang beywang ko. Siya 'yong babae kagabi. Ngayon ay kitang-kita ko na siya. I can say that she's beautiful. Bumaba ang tingin ko sa bata na nakatingin sa akin ngayon. Nanlaki ang mga mata ko nang may kamukha siya. Nilipat ko ang tingin ko kay Soren na nakatingin pa rin sa akin.

His face paled and his lower lip quivered. I gave him a puzzled look.

"Who is she? And that k-kid?" Ang lakas ng kabog ng dibdib ko habang tinatanong iyon. Binalik ko ang tingin ko sa mag-ina, lalo na sa bata na nakatingin pa rin sa akin. Kumunot ang noo ko nang ngumiti siya sa akin. I think he's around 3 years old but I can say that this handsome kid will be more handsome once he grew up.

He got S-Soren's features too, especially the eyes. Nilipat ko ang tingin ko sa babae na nakatingin sa akin. Her jaw clenched. Parang gusto akong sugurin at sabunutan. I mean, bakit siya galit sa akin?

"Siya ba ang dahilan, Soren? Siya ba ang dahilan kung bakit hindi mo matanggap ang anak natin?!" She spoke in a very high and shrill voice. Nanlaki ang mga mata ko sinabi niya. Anak nila ni Soren? May anak si Soren? Nilipat ko ang tingin ko kay Soren na napahilamos sa mukha. Oh my, he had a son with this woman.

Hindi ko alam pero I felt bad for myself. Feeling ko, ako ang sumira sa relasyon nila. Feeling ko, ako ang magiging dahilan kung sakali na lumaki ang bata ng walang kinikilalang Ama. Although, I'm not a product of a broken family but I know the feeling. Alam ko ang pakiramdam ng walang kinikilala na Ama.

"S-Soren," I called in a quiet and gentle voice. Kaagad niya akong hinawakan sa kamay. Para bang ayaw niya akong paalisin. He looks so stressed. I mean, kung totoo nga na anak niya ang bata na iyan ay malaking gulo ito. Lalo na sa mga Benavidez. They had a reputation to maintain and I'm sure, when the news will come out that Soren had a secret child, their clean reputation will be stained.

Lalo na't ikakasal sa akin si Soren at hindi pwedeng masira ang lahat. Nagsisimula na akong mag-alala para kay Soren dahil malaking gulo ito kapag lumabas sa publiko. Hindi ko alam pero mukhang strict si Tito Ramon. Binalik ko ang tingin ko sa mag-ina.

"A-Are you sure that he's Soren's son?" Hindi ko mapigilan ang hindi itanong iyon. The woman's nose flared. Aba, nagtatanong lang naman ako, bakit ba siya nagagalit?

Malay ba namin na pineperahan niya lang si Soren. Knowing this woman, mukha siyang social climber. I'm not being judgmental, I'm just telling the truth and describing her. Mamaya e anak niya pala sa iba 'yan tapos pinapaako kay Soren. No one knows.

"Aba! Excuse me, Miss. Nagsasabi ako ng totoo. Anak ni Soren ang bata na ito. Kung gusto niyo ipa-DNA pa natin ang bata para mapatunayan na isang Benavidez si--"

"Enough!" Napaigtad ako sa biglaang pagsigaw ni Soren na umalingawngaw sa buong opisina niya. Lumipat ang tingin ni Soren sa babae at sa batang lalaki.

"Leave first, Rachel," mahinahon na sambit ni Soren sa babaeng tinawag niyang Rachel. Galit na tumingin sa akin si Rachel. Kung nakamamatay lang sana ang tingin ay baka wala na ako ngayon. Mabuti na lang at hindi. Kalaunan ay tinaasan ko siya ng kilay. 

"Ikaw Miss, kung ako sa iyo, iatras mo na ang kasal mo kay Soren dahil may anak kami! Akala niyo ba tatahimik ako pagkatapos kong malaman na ikakasal na si Soren?! Hindi! Tandaan ninyo, hindi ako papayag na maging masaya kayo at samantalang kami, naghihirap! Tandaan mo 'yan Soren, makipagkita ako kay Si--"

Hindi na natapos ni Rachel ang sasabihin niya nang malakas na pinalo ni Soren ang desk niya. Napatingin ako sa bata nang nagsimula itong umiyak. Kaagad naman siyang binuhat ni Rachel. Napatingin ako kay Soren na hindi 'man lang naawa sa bata. He remained a blank expression. Hindi ko alam pero naaawa ako sa bata.

Hinawakan ko sa balikat si Soren at hinimas iyon. Sana kumalma siya. Ang kapal kasi ni Rachel, kikitain ba naman si Tito Ramon? Sino ang hindi magagalit doon? Hindi ako sure kung si Tito Ramon ba ang tinutukoy ni Rachel pero sa mga ganitong sitwasyon, lalapit si Rachel sa mga magulang para ipaalam ang totoo.

"Soren, calm yourself, please. May bata, please be considerate," mahinahon kong sabi. Huminga siya ng malalim sa sinabi ko. Nang hindi siya nagsalita ay tinignan ko si Rachel na buhat-buhat ang bata na hindi pa rin tumatahan.

"Pag-usapan natin ito ng masinsinan, Miss. Bumalik ka na lang sa sus--"

"How much do you want, Rachel?" Soren cuts me off. Nanlaki ang mga mata kong tiningnan si Soren. Seriously? He was asking that? Oh my. Narinig ko na mapait na tumawa si Rachel.

"Madali ka pa lang kausap, Soren. Kapalit ng katahimikan ko, gusto ko ng bahay at lupa. Pati na rin ang 50 million na cash," napaawang ang mga labi ko nang marinig ko iyon kay Rachel. Hindi ako makapaniwalang tiningnan si Rachel. Seriously? Is she a social climber? Sinasabi na nga ba, tama ang hinala ko sa kaniya. She's a social climber.

"Paano ko masisiguro na tatahimik ka, Rachel?" Malamig na tanong ni Soren.

"Kung gusto mo, ipapatay mo ako kapag nilabas ko ang totoo. Kilala mo ako Soren, kapag nangako ako, pinaghahawakan ko iyon. You can trust me, Soren. I just want a house and lot together with a 50 million para lubayan ko na kayo ng mabait mong fiancée," sagot ni Rachel. Grabe, hindi ko kaya ang mga naririnig ko. I mean, ang laki ng hinihingi ni Rachel.

Alam kong kayang ibigay ni Soren iyon pero sumosobra na siya. Naaawa tuloy ako sa bata. Kung totoo nga na anak siya ni Soren ay kawawa talaga siya. 

"Deal. Expect a 50 million, house and lot later. You can leave now," Soren said in a voice that does not express any emotion. Nakita ko na napangiti si Rachel. I mean, lahat pala nadaraan sa pera. At napatunayan ko na mukhang pera itong si Rachel. Paano niya nagawang idamay ang inosenteng bata para sa kagustuhan niya?

Pero baka totoo rin na anak nga ni Soren ang bata dahil hindi mo talaga makakaila iyon. Tumitig ako sa bata. He's a carbon copy of Soren. Pero hangga't walang pinapakita na DNA test result ay hindi muna ako maniniwala. Maraming ganiyan, magkamukha pero hindi magkamag-anak.

"Thank you, Soren. Madali ka pa lang kausap. Pinahaba mo pa ang usapan," and with that, Rachel stormed out of the office. Pero bago iyon ay tinignan ako ng bata, para bang kinakabisado niya ang buong mukha ko. Pagkaalis nila ay tinignan ko si Soren na nakatingin na sa akin ngayon.

"Let me explain," he said in a sexually attractive and slightly mysterious way. Ngumiti ako sa kaniya.

"Okay pero I'm sure, you're already hungry. I cooked and prepared a lunch for us. Let's eat first," aya ko. Wala siyang nagawa kung hindi ang tumango lang sa akin. Hinawakan ko na siya sa kamay at pinatayo. Kapagkuwa'y iginiya ko siya sa papunta sa sofa niya. Umupo kami roon at nilapag ko ang paper bag ko sa centre table. Bumitaw muna ako sa pagkahahawak ko kay Soren para ilabas ang two lunch box.

Binuksan ko iyon at nilagay sa tapat ni Soren ang isang lunchbox. Nilagay ko rin ang kubyertos doon. May isang baso ng kanin na nasa gitna ng mga ulam na niluto ko. Tiningnan ko siya.

"Hindi na ako gumawa ng maiinom dahil matutunaw lang din. Magpabili na lang tayo," I suggested and he just nodded at me. Nilabas niya ang phone niya at may t-in-ype roon.

"What do you want?" He asked me first.

"Fresh Orange Juice and a Strawberry Smoothie," tugon ko na ikinatango niya lang. He then typed what I ordered. Nang ma-sent niya iyon ay nagsimula na kaming kumain. Nang sumubo siya ay tiningnan ko siya.

"How was it?" I asked him. Tumingin siya sa akin at nag-thumbs up. My heart pounded with happiness when he liked my food. Nilunok niya muna ang sinubo niya bago sumagot sa akin.

"Yes, it's delicious. My future wife is a great cook, huh?" He complimented that I smiled. Pagkatapos n'on ay nagsimula na rin akong kumain. Hindi nagtagal ay may kumatok at nagbukas ang pinto. The lady earlier entered the office, she was carrying a plastic with two bottles of water, an orange juice, and a smoothie.

Ngumiti sa amin ang babae bago nilapag sa harap namin ang pinabili ni Soren.

"Thank you, Rosehip," sabi ni Soren. So Rosehip is her name, nice.

"Always welcome Sir. Enjoy your lunch with Miss Evie," Rosehip replied and smiled at me. Sinuklian ko lang din siya ng ngiti.

"Thank you. You should eat your lunch too," Soren spoke which made Rosehip nod. With that, she exited.

"Mabait ang sekretarya mo," out of the blue kong sabi. Soren chuckled because of that.

"Yeah, I'm lucky that I have her as my secretary. She's meticulous, intelligent and kind," segunda ni Soren na ikinatango ko lang. Masaya ako dahil may mga tao siyang mapagkatitiwalaan.

Bumuntong-hininga ako. Sana lang ay tuparin ni Rachel ang pinangako niya kay Soren, na tatahimik siya. Isa pa, hindi rin natin masisiguro na anak nga ni Soren ang bata na iyon dahil walang patunay.

Marami ang ganiyan ngayon, katulad ni Rachel. Hindi ko nilalahat pero iyong iba, ganiyan, gagawin ang lahat para magkapera pero sino bang hindi 'di ba? Lalo na't pera ang nakataya rito.

To be continued...