Sa desperasyon, walang pagpipilian si Sebastian kundi lumipad hanggang sa Lindberg City. Nang dumating siya sa Lindberg City at natagpuan ang hotel, isang hakbang pa rin siya sa likuran. Nang umakyat sila sa itaas at nakita ang silid ni Sabrina, wala na siya roon.Ang taong naiwan doon ay si Ruth lamang, na patuloy na tumatawag. Nang makita ni Ruth na dumating si Sebastian, napaiyak pa siya dahil sa pagkabalisa. “Paumanhin, Master Sebastian, pasensya na. Ako… Bumaba lang ako para kunin ang tawag sa telepono. Ang receptionist ng hotel ang nagutos saken para sagutin ang tawag. Hindi ko alam kung paano ito nagkataon. Bumaba ako para sagutin ang isang kakaibang tawag, at nang umakyat ulit ako, si Sabrina... nawala na lang siya. Parang multo na sumilip lang. Master Sebastian, kasalanan ko ang lahat, nasa iyo ang buhay ko, at wala akong masabi."Pagkasabi noon ay tumayo si Ruth sa harapan ni Sebastian na para bang handa na itong maapektuhan ang kanyang kamatayan. Gayunpaman, ma
Matapos makaligtas sa sakuna, Mahina ang boses ni Sabrina ng sabihin niyang, "Napakasama ni Mindy!'Hindi nakaimik si Sebastian.Sa sandaling ito, isang malakas na nakamamatay na aura ang lumabas sa mga mata ni Sebastian. Kinarga ng lalaki si Sabrina at naglakad patungo sa labas. Pagkatapos niyang ilagay siya sa kotse, sinabi niya kay Kingston, "Pumunta ka kaagad sa ospital!" Sabi ni Sabrina, “Ako… medyo okay lang. Namamaga lang ang mukha ko dahil sa pagbugbog ni Mindy, at hinugot niya ang ilang hibla ng buhok ko, pero hindi nasugatan ang mga buto ko at lahat."After saying that, Kingston started the engine and went straight to the hospital.Sa totoo lang, natiis ni Sabrina ang paghampas ni Mindy sa kanyang mukha, paghawak sa kanyang buhok, at ang sakit ng kanyang katawan. Gayunpaman, ang sensasyong inilagay sa maleta at pagkaladkad ng pabaligtad ay naging sanhi ng pagkapoot ni Sabrina na talagang gusto niyang parusahan si Mindy nang malubha."Magaling ka man o hindi,
Bakit niya hinubad lahat ng damit niya kahapon? Kailangan niyang hanapin ang mga damit para masuot nito. Kahit anong mangyari, una niyang dinampot niya ang pantalon na isinuot nito. Sabi ni Ryan sa nakatanggap ng telepono habang itinataas ang pantalon, “Oo! Huwag kang mag-alala, Tiyo Sebastian! Kung hindi ko mahanap si Mindy ngayon, puputulin ko ang ulo ko para sa iyo!"Pagkasabi noon ay agad na ibinaba ni Ryan ang telepono. Ang galit sa kanyang puso ay hindi masabi.‘D*mn it! 'Iniligtas ko ang iyong buhay, ngunit tumalikod ka at pumunta upang patayin ang aking diyosa! Para patayin ang matalik na kaibigan ng girlfriend ko!' 'Mindy Mann!' 'Kung ako, Ryan Poole, ay hindi hinayaang makatikim ng pinakamatinding parusa ngayon, puputulin ko ang ulo ko para sa iyo.' Kailangan niyang magmadali dahil natatakot siyang makondena ni Sebastian, at talagang galit na galit siya. Nakalimutan ni Ryan ang kanyang pang-itaas at lumabas na nakahubad ang dibdib habang itinataas
Lumingon si Mindy, at nakita niya si Ryan, na naka-tanggal sa pag kaka buckle ang belt at nakahubad ang pang itaas.Bagama't tinutukoy ng mga tao si Ryan bilang munting young master ng pamilya Poole, hindi naman siya ganoon kaliit sa aktwal. Isa na rin siyang taong nasa twenties. Bukod dito, mahigit 180 sentimetro ang taas ni Ryan. Bukod dito, ang kanyang mga kalamnan ay napakahusay na nabuo at malakas kahit mukang medyo payat. Sa sandaling ito, ganap na ipinakita ni Ryan, na nakahubad ang pang itaas, kitang kitang buo ang kanyang balingkinitang kulay tanso na balat, at higit pa rito, mayroon siyang hindi naka unbuckle na sinturon. Gosh! Si Ryan, na sa una ay matalas ang dila, ay mukhang mas kaakit-akit na bad boy look.Isang uri din ng pilyong ngiti, kahit na nanunuya siya habang nakatingin kay Mindy.Nakatalikod na si Mindy sa dingding, ngunit nang makita niya si Ryan, agad siyang natigilan. Nakalimutan niyang nasa tabi niya ang kanyang mga magulang. Nakalubog siya sa san
“Ano ang resulta?”"Agad niyang sinaktan ang iba sa sandaling nakakuha siya ng pagkakataon." “Ano ba talaga ang ginawa ni Sabrina para masaktan si Mindy? Inilagay niya si Sabrina sa isang maleta at halos masuffocate siya. Isa pa, halos pumangit ang mukha ni Sabrina sa kanyang mga pambubugbog. Nakakita pa siya ng mahigit isang daang lalaki at handa siyang pahirapan si Sabrina hanggang mamatay!” “Matandang fart Mann! Matandang bag Mann!”"Ito ang nakukuha ninyong dalawa sa pagiging masakim!""Kung hindi mo pilit na inookupahan ang pag-aari ng iba noon, baka hindi magiging ganito ang anak mo!" "Kung pagbibigyan ko siyang muli sa pagkakataong ito, hindi ba ako maghuhukay ng libingan para sa akin, Ruth, at Sabrina?" Hindi nakaimik sina Mr. at Mrs. Mann.Hindi na tumingin si Ryan sa mag-asawa, ngunit inutusan niya ang kanyang mga nasasakupan, "Ikarga silang tatlo sa kotse para sa akin!" Si Mindy at ang kanyang mga magulang ay isinakay ni Ryan sa kotse at sinamahan
Mahinahong sabi ng doktor, “Miss Mann, bumalik ka muna. Hindi pinapayagan ni Mr. Ford na may bumisita kay Madam.” “Ako… hindi ko rin kaya?” Itinuring na ni Ruth ang kanyang sarili bilang tunay na kapatid ni Sabrina. Sa sandaling ito, labis siyang nag-aalala kay Sabrina. Ngumiti ang doktor. "Paumanhin, Miss Mann. Ito ang utos ni Master Sebastian." Tanong ni Ruth, “Gusto ko lang itanong, wala na ba siya sa panganib?”Umiling ang doktor. “Miss Mann, huwag kang mag-alala. Wala sa panganib si Madam. Namamaga lang ang mukha niya dahil sa pambubugbog, pero ngayon ay bumaba na ang pamamaga. Gayunpaman, talagang natakot siya, kaya gusto ni Master Sebastian na hayaan siyang gumaling ng ilang araw." "Sige, naintindihan ko na. Hindi ko siya iistorbohin. Salamat." Pagkasabi nun ay umalis na si Ruth. Isang pinto lang ang layo niya kay Sabrina. Sa loob ng isolation room, nandoon si Sabrina at pati si Sebastian, na may hawak na mangkok ng lugaw at pinapakain si Sabrina."Ikaw ay
Sabi ng munting bata, "Opo naman!"Walang nasabi si Sabrina.Wala rin naman sinabi si Sebastian na kahit ano, at kaya niya pa rin magkaroon ng itsurang mahigpit.Kung tutuusin, walang binatbat si Sabrina sa matatag na ugali ng lalaki. Sa wakas, matapos ang ilang sandali, tinanong niya, "Ano bang problema? Bakit ba nakasimangot ang mukha mo?"Sumagot si Sebastian kay Sabrina ng walang katuturang sagot, "Masyado kang maraming damit."Tumungo si Sabrina at tiningnan ang sarili niya. "Sir, Ako... ay nakasuot ngayon ng hospital gown, at magsusuot ako ng hospital gown sa susunod na tatlong araw. Tapos ngayon sinasabi mo sakin na masyado akong maraming damit? Malayo yata ang isip mo ngayon, Sir!" Iniba na lang ni Sebastian ang usapan. "Matulog ka nang mahimbing. Ilalabas ko si Aino para mag-agahan, at babalik kami sa loob ng kalahating oras. Hindi ka malulungkot kasi sasamahan ka namin ni Aino."Matapos na sabihin ito, hinawakan niya ang kamay ni Aino at inakay siya palabas ng ward at
Hindi man lang nagulat kahit kaunti si Sebastian sa reaksyon ni Sabrina.Tumalikod si Sabrina at tumingin kay Sebastian pati kay Aino, na nakahawak sa kamay ni Sebastian. Sobra siyang galit na nilagay niya ang kamay niya sa bewang niya at matapang na tumuro kay Sebastian. "Ikaw, hinihintay mo lang pala ako. Nung tatlong araw na nakalipas, nung nasa ospital ako, sinabi mo sakin na masyado akong maraming damit. Hindi yun naintindihan nung oras na yun, at ngayon ko lang ito naintindihan. Ako... Sobrang laki ng walk-in closet ko, pero nagawa mong tanggalin lahat ng damit ko?""Mommy, meron pa namang natirang konti sa kanila." Mabait na pinaalalahanan ni Aino ang nanay niya na ang mga salita niya ay dapat na nakaayos sa katotohanan. Siguro may isang dosenang klase ng damit sa loob ng damitan."Aino Scott! Ang apelyido mo ba ay Scott o Ford?" Matapang na tanong ni Sabrina."Scott man or Ford ang apelyido niya, siya pa rin ay anak ko," sabi ni Sebastian sa kalmado at mahinahong paraan.T
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu