Kahit na natigil ka na sa isang kahirapan!Ngumiti siya ng mahina. ‘Maaari pa ba akong kumuha ng arkitektura ngayon?’‘Bakit hindi? Hindi mo ba naisipang maghanap ng trabaho sa ganong linya?’ Sumulyap si Alex.Maaari pa ba siyang makakuha ng trabaho? Malungkot na umiling si Sabrina.‘Kung hindi mo susubukan, paano mo malalaman na hindi ka makakakuha ng trabaho?’ Sabi ni Alex. Kinagat ni Sabrina ang labi, nag-aalangan.Bumalik si Sebastian sa tagiliran ni Sabrina. Sa pagtingin sa oras, sinabi niya ‘Gabi na.’Huli na? Bumagsak ang puso ni Sabrina. Sino ang ibibigay sa kanya ni Sebastian? Mr Poole?Pinakausap siya ni G. Poole. O maaaring si Mr Herbs, na may peklat sa kanyang mukha?Hindi alam ni Sabrina, ngunit ibinaba niya ang kanyang ulo, naging isang malamig, walang puso na robot.Tumayo si Sebastian na may braso sa balikat. ‘Umalis na tayo ngayon. May bata pa sa bahay, kailangan nating bumalik ng mas maaga. ‘‘Paalam, kapatid, dapat magkita ulit tayo kung may oras tayo. Maaari
Walang imik si Sabrina. ‘Pumasok ka sa kotse!’ Sigaw ni Sebastian.Masunurin na sumakay si Sabrina sa kotse. Gabi na kaya't binuksan ni Kingston ang heater. Sa makitid na puwang ng kotse, ang maliit na mukha ni Sabrina ay pula. Hindi siya nagsalita kahit isang salita, ni si Sebastian. Si Kingston ay lalong nag-aalala tungkol sa kanyang panginoon. Tumingin siya kay Sebastian mula sa salamin sa likuran. Ang batang panginoon ay umiidlip.Mahinang umubo si Kingston. ‘Um ... Madam.’Tumingin si Sabrina kay Kingston.‘Ngayon ... ang ilan sa kanila na naroon kasama ang batang panginoon ay lahat ng kanyang mabubuting kapatid. Ang kanilang relasyon sa bawat isa ay mas malapit kaysa sa relasyon ng young master sa Old Master Ford’ Kingston said.‘Oh …’ Hindi maintindihan ni Sabrina kung ano ang sinusubukang sabihin ni Kingston.Napakatalino niya anim na taon ang nakalilipas. Kahit na hindi siya masyadong nagsasalita sa oras na iyon, maaari niyang makita ang anupaman. Ngunit, ngayon ay hindi
Makalipas ang ilang sandali, umiling siya sa sarili, ‘Hindi ko talaga alam kung madam na may kamay ang batang panginoon o kung ang batang panginoon ang kumokontrol kay madam. Talagang mahal ng dalawa ang isa't isa ngunit pinahihirapan din ang bawat isa…’Ano ang kaugnayan nito sa kanya?Pinulupot ni Sabrina ang kanyang mga kamay sa leeg ni Sebastian habang dinadala siya sa elevator. Umungol siya, ‘Ayos pala ito.’Tumingin sa kanya si Sebastian. ‘Ano?’Namula ang mukha niya dahil sa kawalan ng sirkulasyon ng hangin sa kotse, at medyo mainit. Laban sa kanyang yelo na malamig na leeg, pakiramdam nito ay nagsasaklaw sila. Napaka komportable niya. Nakaramdam din siya ng init.‘Hindi mo talaga ako tinatrato ng masama, hindi mo ako pinasama sa ibang lalake. Mabait ka rin kay Aino, at hinayaan mo pa siya na pumunta sa kindergarten’ bulong niya. ‘Nagpapasalamat ako sa iyo.’Walang imik si Sebastian. Gustong-gusto niya itong ibaba at marahas na agawin siya at sumigaw sa kanya. ‘Kilala mo a
Nagningning ang mga mata ni Aino. ‘Mabaho ... bibilhan mo ako ng mga regalo?’‘Gagawin ko!’ Seryosong sabi ni Sebastian.Bihira siyang nakikipag-ugnay sa mga bata, kaya't ang tono ng kanyang boses ay kasing higpit ng kausap niya ang kanyang mga nasasakupan sa kumpanya.Hindi makapaniwala si Aino. ‘Nagsasabi ka ba ng totoo?’‘Palagi akong nagsasabii ng totoo!’ Sabi ni Sebastian.Tinawag pa rin siyang 'mabaho'! Paano siya mabaho ?! Tumalikod siya at pumasok sa silid, naiwan sina Sabrina at Aino na nakatayo sa labas. Umirap si Aino kay Sabrina. ‘Ina, dapat ko na bang tigilan ang pagkakasala sa Stinky Bum?’Hinawakan ni Sabrina ang tawa niya. Lumuhod siya, bumulong sa tainga ng kanyang anak na babae, ‘Aino, kapag gusto mo ng mga regalo at kung kailan niya kayang ibigay sa iyo, huwag mo siyang tawaging Stinky Bum. Hindi bababa sa, hindi mo magawa ito sa harap niya. Naiintindihan? ‘Tuwang tuwa si Aino. Sa totoo lang ay ayaw niyang tawagan si Sebastian Stinky Bum sa araw na iyon, ang
Naaamoy ang samyo, si Sabrina, na nagugutom na, ay nagsimulang magsagawa ng gana. Naupo siya, at nakita niyang umupo si Sebastian sa harapan niya.Walang imik si Sabrina. Siya ba ay kakain? Hindi siya naglakas-loob. Pakiramdam niya ay napilitan ako.‘Para saan ka nakaupo? Paglingkuran mo ako ng ilan sa nilagang!’ Utos ni Sebastian, hindi nagbabago ang ekspresyon.‘Oh.’ Masunurin namang tumayo si Sabrina.Tinitigan siya nito nang walang emosyon, pinapabalisa ito. Nanginginig ang kanyang kamay habang hinihimas niya ang nilagang, sanhi ng pagdilig nito sa mesa.Inagaw sa kanya ni Sebastian ang sandok. ‘Ni hindi mo magawa ang isang bagay na kasing simple ng ganito, ngunit patuloy mong iniisip ang tungkol sa pagpapanatili ng ibang mga kalalakihan!’Walang imik si Sabrina. Isang alon ng hinaing ang bumaha sa kanyang puso. Siya mismo ang nagsabi, na kailangan niyang magbayad ng sampung milyon! At kailangan niyang magbayad para sa kanyang sarili! Ngayon ay sinisisi niya siya? Nagsimulang
Laking gulat ni Sabrina na nais niyang hilahin agad ang tinidor.Isang oras lamang ang nakalilipas, ang tusong iyon ay nagdulot ng isang ganap na pagkalasing sa isang sikat na aktres nang walang kahit katiting na awa. At ngayon ay sabay silang kumakain at kahit papaano ay parehong nakatingin ang iisang piraso ng karne, at itinusok pa nito ang kanyang tinidor sa karne nito. Paano hindi siya makaramdam ng pagkabalisa at pagkabaliw? Lalo ng pagkabalisa na nararamdaman niya, mas hindi niya alam kung ano ang gagawin sa tinidor. Sinubukan niyang ilipat ito, at ginawa niya ang parehong bagay.Mabilis na hinila ito ni Sabrina. Ganun din ang ginawa ni Sebastian. Sa pagtingin sa kanyang malamig na ekspresyon, alam ni Sabrina na kung hindi niya natapos ang lahat sa mesa sa araw na iyon, hindi niya ito papayagan. Sa pag-iisip nito, lumipat si Sabrina para sa isa pang piraso ng karne.Sa huli, muli niyang kinuha ang kapareho nitong piraso. Pinatong siya ng tinidor niya.Bakit ito patuloy na nang
Hindi sumugod sa loob si Sabrina. Tumayo siya sa labas ng bintana, nakatingin sa pares ng mag-ama. Masigasig na itinayo ni Sebastian ang kahoy na bahay. Nakita ni Sabrina ang isang parang bata at masayang kinang na inilalabas niya. Bigla siyang nakaramdam ng labis na kaligayahan. Kahit na alam niyang lahat ito ay kasinungalingan, lahat ng iyon ay ang kanyang makasariling hangarin lamang. Gayunpaman, sapat na para sa kanya na makaramdam ng isang bugso ng init.Humantong ito sa pag-iisip ni Sabrina noong siya ay labindalawang taon. Ipinadala siya sa pamilyang Lynn ng kanyang ina. Mula sa araw na iyon, tiningnan niya ang pamilyang Lynn na masayang nakatira araw-araw. At isa lamang siyang hindi ginustong anak na inampon. Tumingin siya habang itinatapon ni Lincoln at Jade si Selene sa hangin at hinawakan siya bago siya nahulog. At tatawa si Selene ng masaya. Habang siya ay tulad ng isang aso na walang may-ari, nakatingin sa tabi, nangangarap na hawakan ngunit hindi makuha ito.Bawat taon,
Kinagat ni Sabrina ang mga labi bago tuluyang tumawag ng lakas ng loob. "Alam kong tinatrato mo ng husto si Aino. Malamang may maling ideya ako sa iyo. Wala kang gagawin kay Aino, dahil anak mo siya, ngunit… "Putol ni Sebastian. "Ano ang ibig mong sabihin?"“Bakit wala si Aino sa kanyang silid? Bukas na ba ang kindergarten? " Tanong ni Sabrina.Malamig na tugon ni Sebastian, "Ang Aino's Kindergarten ay nagsisimula sa alas-otso y medya, ngunit walang paraan na maaari ko siyang dalhin doon sa oras na iyon. Gusto mo bang makarating ako ng kumpanya ng alas diyes at hintayin ako ng aking tauhan ?! "Walang imik si Sabrina.Pagkalipas ng isang segundo, sinabi niya, “Ay, naiintindihan. Wala ito ... papatayin ko na ito ngayon. "Binaba niya ang telepono. Hindi niya sinabi kay Sabrina na dinadala niya si Aino sa ospital, higit sa lahat dahil ayaw niyang magalala si Sabrina.Ang ilaw sa umaga ay nag-iilaw sa ospital, at ang ospital ay tahimik.Ang ward ng Old Master Ford ay ganap na hin