Kahit na natigil ka na sa isang kahirapan!Ngumiti siya ng mahina. ‘Maaari pa ba akong kumuha ng arkitektura ngayon?’‘Bakit hindi? Hindi mo ba naisipang maghanap ng trabaho sa ganong linya?’ Sumulyap si Alex.Maaari pa ba siyang makakuha ng trabaho? Malungkot na umiling si Sabrina.‘Kung hindi mo susubukan, paano mo malalaman na hindi ka makakakuha ng trabaho?’ Sabi ni Alex. Kinagat ni Sabrina ang labi, nag-aalangan.Bumalik si Sebastian sa tagiliran ni Sabrina. Sa pagtingin sa oras, sinabi niya ‘Gabi na.’Huli na? Bumagsak ang puso ni Sabrina. Sino ang ibibigay sa kanya ni Sebastian? Mr Poole?Pinakausap siya ni G. Poole. O maaaring si Mr Herbs, na may peklat sa kanyang mukha?Hindi alam ni Sabrina, ngunit ibinaba niya ang kanyang ulo, naging isang malamig, walang puso na robot.Tumayo si Sebastian na may braso sa balikat. ‘Umalis na tayo ngayon. May bata pa sa bahay, kailangan nating bumalik ng mas maaga. ‘‘Paalam, kapatid, dapat magkita ulit tayo kung may oras tayo. Maaari
Walang imik si Sabrina. ‘Pumasok ka sa kotse!’ Sigaw ni Sebastian.Masunurin na sumakay si Sabrina sa kotse. Gabi na kaya't binuksan ni Kingston ang heater. Sa makitid na puwang ng kotse, ang maliit na mukha ni Sabrina ay pula. Hindi siya nagsalita kahit isang salita, ni si Sebastian. Si Kingston ay lalong nag-aalala tungkol sa kanyang panginoon. Tumingin siya kay Sebastian mula sa salamin sa likuran. Ang batang panginoon ay umiidlip.Mahinang umubo si Kingston. ‘Um ... Madam.’Tumingin si Sabrina kay Kingston.‘Ngayon ... ang ilan sa kanila na naroon kasama ang batang panginoon ay lahat ng kanyang mabubuting kapatid. Ang kanilang relasyon sa bawat isa ay mas malapit kaysa sa relasyon ng young master sa Old Master Ford’ Kingston said.‘Oh …’ Hindi maintindihan ni Sabrina kung ano ang sinusubukang sabihin ni Kingston.Napakatalino niya anim na taon ang nakalilipas. Kahit na hindi siya masyadong nagsasalita sa oras na iyon, maaari niyang makita ang anupaman. Ngunit, ngayon ay hindi
Makalipas ang ilang sandali, umiling siya sa sarili, ‘Hindi ko talaga alam kung madam na may kamay ang batang panginoon o kung ang batang panginoon ang kumokontrol kay madam. Talagang mahal ng dalawa ang isa't isa ngunit pinahihirapan din ang bawat isa…’Ano ang kaugnayan nito sa kanya?Pinulupot ni Sabrina ang kanyang mga kamay sa leeg ni Sebastian habang dinadala siya sa elevator. Umungol siya, ‘Ayos pala ito.’Tumingin sa kanya si Sebastian. ‘Ano?’Namula ang mukha niya dahil sa kawalan ng sirkulasyon ng hangin sa kotse, at medyo mainit. Laban sa kanyang yelo na malamig na leeg, pakiramdam nito ay nagsasaklaw sila. Napaka komportable niya. Nakaramdam din siya ng init.‘Hindi mo talaga ako tinatrato ng masama, hindi mo ako pinasama sa ibang lalake. Mabait ka rin kay Aino, at hinayaan mo pa siya na pumunta sa kindergarten’ bulong niya. ‘Nagpapasalamat ako sa iyo.’Walang imik si Sebastian. Gustong-gusto niya itong ibaba at marahas na agawin siya at sumigaw sa kanya. ‘Kilala mo a
Nagningning ang mga mata ni Aino. ‘Mabaho ... bibilhan mo ako ng mga regalo?’‘Gagawin ko!’ Seryosong sabi ni Sebastian.Bihira siyang nakikipag-ugnay sa mga bata, kaya't ang tono ng kanyang boses ay kasing higpit ng kausap niya ang kanyang mga nasasakupan sa kumpanya.Hindi makapaniwala si Aino. ‘Nagsasabi ka ba ng totoo?’‘Palagi akong nagsasabii ng totoo!’ Sabi ni Sebastian.Tinawag pa rin siyang 'mabaho'! Paano siya mabaho ?! Tumalikod siya at pumasok sa silid, naiwan sina Sabrina at Aino na nakatayo sa labas. Umirap si Aino kay Sabrina. ‘Ina, dapat ko na bang tigilan ang pagkakasala sa Stinky Bum?’Hinawakan ni Sabrina ang tawa niya. Lumuhod siya, bumulong sa tainga ng kanyang anak na babae, ‘Aino, kapag gusto mo ng mga regalo at kung kailan niya kayang ibigay sa iyo, huwag mo siyang tawaging Stinky Bum. Hindi bababa sa, hindi mo magawa ito sa harap niya. Naiintindihan? ‘Tuwang tuwa si Aino. Sa totoo lang ay ayaw niyang tawagan si Sebastian Stinky Bum sa araw na iyon, ang
Naaamoy ang samyo, si Sabrina, na nagugutom na, ay nagsimulang magsagawa ng gana. Naupo siya, at nakita niyang umupo si Sebastian sa harapan niya.Walang imik si Sabrina. Siya ba ay kakain? Hindi siya naglakas-loob. Pakiramdam niya ay napilitan ako.‘Para saan ka nakaupo? Paglingkuran mo ako ng ilan sa nilagang!’ Utos ni Sebastian, hindi nagbabago ang ekspresyon.‘Oh.’ Masunurin namang tumayo si Sabrina.Tinitigan siya nito nang walang emosyon, pinapabalisa ito. Nanginginig ang kanyang kamay habang hinihimas niya ang nilagang, sanhi ng pagdilig nito sa mesa.Inagaw sa kanya ni Sebastian ang sandok. ‘Ni hindi mo magawa ang isang bagay na kasing simple ng ganito, ngunit patuloy mong iniisip ang tungkol sa pagpapanatili ng ibang mga kalalakihan!’Walang imik si Sabrina. Isang alon ng hinaing ang bumaha sa kanyang puso. Siya mismo ang nagsabi, na kailangan niyang magbayad ng sampung milyon! At kailangan niyang magbayad para sa kanyang sarili! Ngayon ay sinisisi niya siya? Nagsimulang
Laking gulat ni Sabrina na nais niyang hilahin agad ang tinidor.Isang oras lamang ang nakalilipas, ang tusong iyon ay nagdulot ng isang ganap na pagkalasing sa isang sikat na aktres nang walang kahit katiting na awa. At ngayon ay sabay silang kumakain at kahit papaano ay parehong nakatingin ang iisang piraso ng karne, at itinusok pa nito ang kanyang tinidor sa karne nito. Paano hindi siya makaramdam ng pagkabalisa at pagkabaliw? Lalo ng pagkabalisa na nararamdaman niya, mas hindi niya alam kung ano ang gagawin sa tinidor. Sinubukan niyang ilipat ito, at ginawa niya ang parehong bagay.Mabilis na hinila ito ni Sabrina. Ganun din ang ginawa ni Sebastian. Sa pagtingin sa kanyang malamig na ekspresyon, alam ni Sabrina na kung hindi niya natapos ang lahat sa mesa sa araw na iyon, hindi niya ito papayagan. Sa pag-iisip nito, lumipat si Sabrina para sa isa pang piraso ng karne.Sa huli, muli niyang kinuha ang kapareho nitong piraso. Pinatong siya ng tinidor niya.Bakit ito patuloy na nang
Hindi sumugod sa loob si Sabrina. Tumayo siya sa labas ng bintana, nakatingin sa pares ng mag-ama. Masigasig na itinayo ni Sebastian ang kahoy na bahay. Nakita ni Sabrina ang isang parang bata at masayang kinang na inilalabas niya. Bigla siyang nakaramdam ng labis na kaligayahan. Kahit na alam niyang lahat ito ay kasinungalingan, lahat ng iyon ay ang kanyang makasariling hangarin lamang. Gayunpaman, sapat na para sa kanya na makaramdam ng isang bugso ng init.Humantong ito sa pag-iisip ni Sabrina noong siya ay labindalawang taon. Ipinadala siya sa pamilyang Lynn ng kanyang ina. Mula sa araw na iyon, tiningnan niya ang pamilyang Lynn na masayang nakatira araw-araw. At isa lamang siyang hindi ginustong anak na inampon. Tumingin siya habang itinatapon ni Lincoln at Jade si Selene sa hangin at hinawakan siya bago siya nahulog. At tatawa si Selene ng masaya. Habang siya ay tulad ng isang aso na walang may-ari, nakatingin sa tabi, nangangarap na hawakan ngunit hindi makuha ito.Bawat taon,
Kinagat ni Sabrina ang mga labi bago tuluyang tumawag ng lakas ng loob. "Alam kong tinatrato mo ng husto si Aino. Malamang may maling ideya ako sa iyo. Wala kang gagawin kay Aino, dahil anak mo siya, ngunit… "Putol ni Sebastian. "Ano ang ibig mong sabihin?"“Bakit wala si Aino sa kanyang silid? Bukas na ba ang kindergarten? " Tanong ni Sabrina.Malamig na tugon ni Sebastian, "Ang Aino's Kindergarten ay nagsisimula sa alas-otso y medya, ngunit walang paraan na maaari ko siyang dalhin doon sa oras na iyon. Gusto mo bang makarating ako ng kumpanya ng alas diyes at hintayin ako ng aking tauhan ?! "Walang imik si Sabrina.Pagkalipas ng isang segundo, sinabi niya, “Ay, naiintindihan. Wala ito ... papatayin ko na ito ngayon. "Binaba niya ang telepono. Hindi niya sinabi kay Sabrina na dinadala niya si Aino sa ospital, higit sa lahat dahil ayaw niyang magalala si Sabrina.Ang ilaw sa umaga ay nag-iilaw sa ospital, at ang ospital ay tahimik.Ang ward ng Old Master Ford ay ganap na hin
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu