Lumingon si Ruth at nakita ang mga magulang ni Ryan."Daddy, kailan ka dumating?" tanong ni Ryan.Si Austin Poole, ang panganay sa kanilang pamilya, ay may seryosong mukha. "Narinig ko mula kay Mama kanina pa ng umaga na baka buntis si Ruth, kaya't minadali ko ang pagdating ko."Maganda ang impresyon niya kay Ruth noong mga nakaraang panahon. Bagamat hindi ito mula sa kilalang pamilya, tuwing sumasama ito kay Ryan pabalik sa Kidon City at bumibisita sa kanilang bahay, laging magiliw at marunong. Paano nga ba nangyari na magkasama na sila ni Ruth at Ryan ng dalawang taon, pero hindi niya pa natuklasan na ito'y isang pasaway na madalas magmura sa iba nang harap-harapan! Para kay Austin, nadaya sila ng kanyang asawa. Lalo pa siyang nadismaya nang marinig niya sa kanyang asawa na baka ang kanilang manugang ay isang simpleng babae na naglalaba pa ng paa ng iba, mas lalong nadisgusto si Austin.Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, ang pagbubuntis ng kanilang manugang ay isang mahalagang bag
Gayunpaman, hindi talaga kayang maging malupit si Patricia at palayasin ang isang buntis.Nag-roll ng mata si Austin sa kanyang asawa. "Ikaw! Isa kang duwag! Ako na lang ang magiging kontrabida ngayon!""Mahal, sobra ba tayong malupit? Buntis si Ruth... buntis siya sa apo natin, anak ng Poole family. Lahat tayo'y nakita ang kasiyahan ni Ryan. Kung wala nang iba, hayaan na lang natin siyang manganak. Basta't hindi pakakasalan ni Ryan, susuportahan natin siya. Hindi ba pwede iyon?" sabi ni Patricia.Nag-ahon si Austin. "Hindi dahil gusto kong maglaro ng papel ng kontrabida, pero hindi gumagana ang iyong paraan! Tingnan mo ang pamilya Ford. Sampung taon na ang nakalilipas, ang pamilya Ford noon ay malaking pamilya na may progresibong negosyo, at patuloy pa rin silang dumarami. Si Sean ay may apat na anak na lalaki, at ang buong pamilya, kasama na ang mga katulong, ay umabot sa halos isang daang miyembro. Pero ngayon? Ang malalaking tahanan ng Ford ay wala ng tao. Anong kahayupan iyon?"
"Maganda! Maganda! Napakaganda!" Napakatuwa ni Austin na inipit ang mga kamay.Sa sandaling marinig niya na buntis ang kanyang manugang na may kambal, wala nang naiisip si Austin tungkol sa plano niyang palayasin si Ruth kanina. Patuloy na inipit niya ang mga kamay at naglakad-lakad sa kanyang harap. "Talagang mabuti ang aking manugang. Siya'y totoong mabuti. Buntis siya ng kambal! Haha! Kambal! Magiging lolo na ba ako? Tayo... tayo'y magiging mga lolo't lola na? Magiging mga lolo't lola tayo ng dalawang bata? Sabihin mo, lola, mas maganda ba ang mga apo na lalaki o babae? Kung tatanungin mo ako, ang pinakamabuti ay magkaruon ng lalaki at babae!"Parang magiging magkapatid ang mga anak kung ayon kay Austin."Mas gusto ko ang mga babae," sabi ni Patricia. "Natapos ko na ang pag-aalaga sa aking anak na lalaki. Mula pagkabata, hindi kami nagkaintindihan. Wala siyang malasakit sa akin. Gusto ko ng dalawang apo na babae!"Hindi iniiwasan ng mag-asawang ito ang mga lalaki. Ngunit parang
Kaya mula sa sandaling iyon, bilang isang lalaki, kinailangang tiisin ni Ryan ang lahat ng kakulangan ng ina ng kanyang mga anak."Lumalaki ka na, Ryan," sabi ni Sabrina na may ngiti.Sa katunayan, pareho lang ang edad nina Ryan at Sabrina. Nang unang makilala niya si Ryan, parang batang amo pa ito at labis na pasaway at maligaya. Ngunit sa sandaling iyon, tila totoong lumaki na siya. Lubos na nagpapasalamat at nag-aalala si Sabrina. "Salamat. Nagpapasalamat ako para kay Ruth. Isang biyaya na makita ka niyang kasama niya. Sana ay tiisin mo pa si Ruth sa hinaharap. Hihikayatin din namin siya at papakumbabin sa kanyang asal.""Tama, sabi ni Sabrina. Ryan, huwag kang mag-alala. Siguradong kakausapin namin si Ruth," sabi ni Marcus. Sa wakas, pinsan niya si Ruth."Hey! Ano bang pinag-uusapan ninyo, Marcus? Sa personal na pagkakaibigan at partnership natin, baka ikaw pa, bilang pinsan niya, ang maghanap ng gulo sa akin. Huwag kang mag-alala. Aalagaan ko nang mabuti ang pinsan mo!""Maga
"Wow, totoo ba 'yan?" Labis na tuwang-tuwa si Sabrina nang marinig iyon.Sila ni Sebastian ay parang mag-asawang matagal nang mag-kasama. Bukod pa riyan, hindi romantic ang kanyang asawa. Kaya't bihira silang magdiwang ng Valentine's Day. Nang malaman niyang ikakasal si Ruth sa Araw ng mga Puso, sobrang saya ni Sabrina."Talagang inggit na inggit ako sa'yo, Ruth," sabi ni Sabrina mula sa kalooban. Matapos ang sandali, naging malungkot ang tono ni Sabrina. "Ako'y ina na ng dalawang anak ngayon, pero hindi man lang ako nakaranas ng tamang kasal.""Sabrina..." Agad na naramdaman ni Ruth ang pag-aalala. "Sabrina, ako... hindi ko naman kakasalanin, okey? Kasama kita?"Loyal na tagahanga ni Sabrina si Ruth. Tinitiwala niya ito at tapat sa kanya hanggang sa punto na kahit hilingan siyang mamatay ni Sabrina, hindi ito mag-aatubiling sundan agad. Kaya't anong halaga ang kasal para sa kanya?"Bobo ka ba?" Bigla na lang siyang pinagalitan ni Sabrina. "Baliw ka ba? Hindi mo ba alam gaano kaha
"May kinalaman ba ito sa trabaho? Kilala ka rin bilang isang kilalang direktor sa iyong kumpanya ngayon, kaya't mas nararamdaman mo ba ang presyon? Kung ganun, huwag ka na maging direktor. Mas mataas ang sahod mo, pero mas marami kang iniisip. Ako ang tutulong sa'yo. Hindi mo kailangang magtrabaho nang sobra."Tiningnan ni Sabrina ang kanyang asawa, na madalas na tahimik ngunit bigla ngayong nagbitaw ng mga salita para yakapin siya, at siya'y napaisip. Ibinilin niya ang kanyang mga daliri sa buhok ng kanyang asawa. "Okay lang, Sebastian. Hindi ito dahil sa trabaho. Alam mo rin na workaholic ako. Mas abala ako sa trabaho at mas marami akong inaalala, mas masaya ako. Laging itinuturing ko ang trabaho bilang aking pinakamalaking interes. Kung hihinto ako sa trabaho at magiging tulad ng ibang mga asawa ng mayayaman na naglalaro lang ng poker o pumupunta sa spa araw-araw, at wala nang ibang ginagawa sa natitirang oras, hindi ba't mauubusan ako ng gana? Hindi ko gusto ang maglaro ng poker,
Sa sandaling iyon, biglang naisip ni Sebastian na ang dahilan kung bakit malungkot ang kanyang asawa mula nang gabi ay hindi dahil hindi sila naging malapit sa isa't isa sa loob ng walong araw. Sa halip, ito ay dahil sa nais niyang magkaroon ng kasal. Biglang naramdaman ng lalaki ang pagkasaktan. Tama! Ang kanilang panganay na si Aino ay siyam na taong gulang na, ngunit waring hindi pa siya nagkaroon ng tamang kasal."Anong nangyayari, Sebastian? Hindi ka ba pumapayag? Okay lang. Basta't magkasama tayo, okay na sa akin na hindi tayo magkaruon ng kasal, Sebastian. Alam kong mabuti ang mga nakaraang taon para sa akin. Hindi ko na kailangan ng kasal."Isang may-kabuuan na tao si Sabrina. Sobrang abala ang kanyang asawa. Kailangang pangalagaan niya ang buong Ford Group, at kailangan niyang pamahalaan ang mga puwersang militar sa ibang bansa. Totoong marami siyang iniisip. Bukod pa riyan, marami siyang mga kaaway, kaya't natural lamang na ayaw niyang madalas makita ang kanyang asawa at mg
"Tama ka. Hindi mahalaga na walang dumalo sa kasal natin, basta't naroroon ang ina mo. Sa kanyang pagpapala, magiging masaya tayo magpakailanman. Iyon ay dahil ang taong nagnanais na magkaruon tayo ng kaligayahan magpakailanman ay ang iyong yumaong ina. Siya ang nagtulak sa ating dalawa. Siya rin ang aming saksi. Sebastian, hindi ito dahil wala tayong kasal. Mayroon tayong kasal, at iyon ay ang naganap noong mga panahon na iyon."Tumango si Sebastian. "Oo. Pareho tayo, magkakaroon lang tayo ng isang kasal sa buhay na ito. Ang ating pagsasama ay magtatagal magpakailanman at sa lahat ng kapanahunan!""Oo. Mahal kita, mahal." Lalong naging malambing ang boses ni Sabrina. Naging mas mapagmahal din ang puso ni Sebastian. Binuksan niya ang kama at inihiga ang babae sa ilalim niya."Ano ba...gusto mong gawin?" Wala talagang makapaniwala ang babae sa mga sumunod na hakbang ng lalaki. Hindi ba't may naghinto lamang sila ng sampung minuto? May lakas na ulit siya?Naghalakhak si Sebastian nan
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu