Tinuring ni Ruth ito bilang paggawa ng kaunting bagay para kay Ryan. Pagkatapos ng lahat, labis siyang minamahal ni Ryan at siya ang palaging naglilinis ng kanyang mga paa araw-araw.Mabilis na kinuha ni Ruth ang medyas at lotion ng kanyang magiging biyenan at dinala ito sa harap ng sofa, saka lamang siya nagtungo sa banyo para magpunô ng malaking kahoy na balde ng mainit na tubig. Pagkatapos ay hirap na hirap siyang nagdala ng balde sa harapan ni Patricia. Nang makita siya ni Ryan na ganun, agad niyang naisipang tulungan si Ruth, ngunit pinigilan siya ni Ruth. "Huwag, Ryan, huwag kang lumapit. Alam mo naman na ako ang palaging nagbubuhat ng balde kapag nililinis ko ang iyong mga paa. Kaya ko ito. Maupo ka na lang kasama si Ginang Poile at makipagkwentuhan sa kanya. Ako na ang bahala sa paglinis ng mga paa ni Ginang Poole hanggang sa huli."Matamis ang tono niya, kaya hindi napigilan ni Patricia na maging masaya nang marinig ito. Ngumiti siya habang tinitingnan si Ruth, saka pinuri s
Ngumiti si Patricia habang tinitingnan si Ruth. "Hindi ba ganoon ang nangyayari?"Walang masabi si Ruth. Tumayo si Patricia at pagkatapos ay tumingin ng walang pakialam kay Ruth. "Naisip mo na ba? Aling dalaga mula sa isang kilalang pamilya, huwag na nating pag-usapan ang mga dalaga mula sa kilalang pamilya, kahit isang kaaya-ayang babae mula sa isang disenteng pamilya, alin sa kanila ang kasing baba mo? Sobrang baba mo na parang isang masunuring aso! Kahit kaunti ba ay kahawig ka ng isang dalaga mula sa kilalang pamilya?""Ikaw..." Gusto lang sana ni Ruth na sampalin hanggang mamatay ang walang-hiyang magiging biyenan niya!Lahat ng kalokohan tungkol sa pagiging kaaya-aya at pagkakaroon ng pasensya! Ayaw na niya sa mga iyon. Gusto niyang yapakan ang impyernong matandang babaeng ito sa sandaling iyon! Labis siyang nagalit at mahigpit na kinuyom ang kanyang mga kamao.Nang malapit na siyang itaas ang kamay niya at suntukin si Patricia sa mukha, bigla niyang narinig si Ryan na sumiga
"Ano ang ginawa niya sa halip? Siya ay hindi lamang ayaw sa akin. Kung ang relasyon mo at ng iyong ina ay magiging masama dahil sa akin, hindi ko kayang tiisin iyon. Ruth! Pinagbabawalan kitang magsalita ng ganyang mga salita. Nakalimutan mo na ba kung gaano kita kamahal noon? Sobrang sobra ang pagmamahal mo sa akin at takot kang iwanan kita. Ano ang nangyayari ngayon? Lahat ba kayo ay kayang lumayo sa akin ngayon?"Tumitingin si Ruth kay Ryan na parang ayaw niyang pakawalan ito. "Mahal na mahal kita ngayon. Ako'y sobrang inlove sa iyo. Ngunit natutunan ko na ngayon na dapat kong mahalin ang sarili ko ng higit pa. Hindi na ako iyong masungit at hindi makatarungan na babae na ako noon. Independent at self-reliant na ako ngayon. May aking dignidad, Ryan."Labis na kalmado si Ruth nang siya'y magsalita. Ang kanyang kalmadong pag-uugali ay lalong nagpapalalim sa pagmamahal ni Ryan sa kanya. Parang unti-unti nang nagiging katulad ni Sabrina si Ruth. Mayroon siyang klaseng kalmadong tiwala
"Habang sinasabi ang mga salitang iyon, si Ruth ay tumakbo patungo sa banyo ng may napakasamang paraan habang tinatakpan ang kanyang bibig. Siya ay yumuko sa kubeta at nag-ubo nang matagal subalit walang itinatae. Sa katunayan, hindi siya kumain ng kahit ano noong buong gabi kaya't tuyong ubo lamang ang kanyang naranasan.Lito na si Ryan habang tinitingnan si Ruth. "Ruth, ano... anong nangyayari? May food poisoning ka ba? Ano ang nangyari? Anong kinain mo kahapon?"Nang tanungin niya iyon, dumating rin si Patricia at sumunod sa kanya. Isang suspetsosong tanong ang ibinato niya kay Ruth, na patuloy pa rin sa pag-ubo. "Ikaw... gaano ka na katagal nang ganito?"Habang si Ruth ay patuloy sa pag-ubo, hindi niya ito masagot. Sa kabilang banda, lalong nag-aalala si Ryan. Itinulak niya ang kanyang ina at sinabi, "Nanay! Hindi mo kailangang maging ganito ka matigas. Si Ruth ay nasa ganitong kalagayan na. Panuorin mo ang tono ng iyong pagsasalita! Bakit parang nararamdaman ko na ang dahilan k
"Ang anak natin na ito ay sobrang tanga! Paano niya nagawang mabuntis siya? Ang bata na ipinagbubuntis ay tiyak nang hindi magiging karapat-dapat na noblesa!"Nang sabihin iyon ni Patricia, si Ryan ay agad nagsilapit sa kanya habang may hawak siyang si Ruth sa kanyang mga bisig. Tinignan niya ng malamig ang kanyang sariling ina. "Kung ayaw mong tanggapin ang aming anak dahil ito ay mababa, huwag ka nang maging lola ng aming anak! Gusto kong makita mo kung paano bubuhayin ni Ruth at ako ang aming anak na ito na mayroon ka bilang lola! Sasabihin ko rin sayo! Ang aking anak ay hindi rin magiging Poole! Kilala mo ba ang anak ni Tito Sebastian? Hindi siya Ford, ngunit ang apelyido niya ay Scott! Sa hinaharap, ang apelyido ng aking anak ay maaaring Mann din! Kung Mann ang apelyido ng bata, wala nang kinalaman ang bata sa pamilya ng Poole!"Matapos sabihin iyon, umalis na si Ryan na may hawak na si Ruth sa kanyang mga bisig.Karaniwang hindi siya sumusuway sa kanyang ina ng ganun. Gusto la
Si Sabrina ay napakimkim. Naglaki ang kanyang mga mata. Matapos ang ilang segundong tigang na katahimikan, nakabawi siya sa kanyang mga damdamin. Pagkatapos ay binitawan niya ang kanyang boses para itanong, "Ano-ano ang sinabi mo?""Buntis ako ng kambal!" Nagnguso si Ruth at tila pa rin siyang malungkot.Itinaas ni Sabrina ang kanyang mga kamay at gustong sampalin si Ruth. Ang kanyang kamay ay patungo nang landas ng balikat ni Ruth, ngunit ibinaba ito ni Sabrina. Sa halip, hinawakan niya ang damit ni Ruth at mariin na sinabi, "Ikaw! Sobrang inis na inis mo ako! Buntis ka ng kambal! Kambal! Bakit ganyan ang malungkot mong mukha? Akala ko may problema ka! Dapat masaya ka at buntis ka ng kambal! Ikaw talaga!"Halos hindi nagmama-dramahan si Ruth, pero gusto niyang gawin ito ngayon. Halos tatlong taon na siyang nawalan ng pamilya. Maliwanag na mayroon siyang mga magulang. Subalit hindi lamang sila nagbibigay ng kahit anong pagmamahal, kundi malapit nang pumatay sa kanya. Sa huli, natutu
"Mahal kong asawa, pakinggan mo ako. Hindi mo kailangang mag-alala. Kahit magiging baboy ka pa at wala ka nang tinatawag na beywang sa hinaharap, mahal pa rin kita. Ang pinakamahalaga sa buhay kong ito ay yakapin ang isang babae na wala nang malinaw na beywang habang namimili."Nawala ang boses ni Ruth. Sa totoo lang, sobrang tuwa siya, pero hindi siya makuntento sa kanyang pamumukha na hilig magpaka-kampante ngayon. Sa pangunahin, ito ay dahil siya ay napipighati. Naglaan siya ng apatnapung minuto sa pagsasampay ng mga paa ng kanyang magiging biyenan noong gabi bago. Kung alam niya noong gabi na iyon na buntis siya, kahit pa malaon-lao na ang mga sinabi ng kanyang magiging biyenan, hindi siya magiging ganun kababa ang loob!Nang isipin niya ito sa oras na iyon, kung gaano kalaking kawalan iyon para sa kanya! Ang dinadala na ni Ruth ang anak ng pamilya Poole, ngunit ang kanyang pag-iral ay hindi pa rin tulad ng reyna ina ng pamilya Poole? Kaya't habang mas nag-iisip siya nito, mas na
”Ruth! Anong problema?" tanong ni Yvonne. Sumunod siya sa tingin ni Ruth at tinitigan ang direksyon na tinitingnan nito. Doon lang niya napagtanto na puno ng plane trees ang nakalinya sa magkabilang gilid ng pedestrian mall, at may dalawang tao na nakaluhod sa tabi ng basurahan sa ilalim ng isa sa mga puno na hindi kalayuan sa kanila. Nararamdaman ni Yvonne na kilala niya ang lalaki. Matagal pa niyang tinitigan ito bago maalala na ito pala ang ama ni Ruth. Matapos tinging-mabuti ang babae, napagtanto ni Yvonne na kung hindi ito ang ina ni Ruth, sino nga ba ito?Sa parehong oras, nagugulat din ang mag-asawang nakatitig kay Ruth. Mayaman ang damdamin na namumutawi mula sa mata ng mag-asawa.Kahit na alam na ni Ruth na hindi sila ang kanyang mga magulang dalawang taon na ang nakararaan, nagsalita ito nang hindi inaasahan, "Daddy... Mommy?"Hindi lang pala sila ang kanyang mga magulang, kundi gumamit pa sila ng kanyang yaman mula pa noong bata siya at hinayaan na ang lahat ng nararapat
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu