Ang boses ni Sean ay puno ng matinding pighati at kalungkutan. Lumipas na ang isang buong gabi mula nang ibigay niya kay Rose ang patalim kahapon. Sa wakas, handa na si Sean na ilabas lahat ng kanyang naipong damdamin. Yumuko siya sa hapag-kainan at umiyak nang sobrang bigat na hindi siya makatayo. Asawa niya ito, kaya paano siya magiging walang pagmamahal sa kanya? Silang dalawa ay may tatlong anak at magkasama sa loob ng mahigit apatnapung taon. Sa mga panahong iyon, sabay nilang hinarap ang mga pagsubok at nagtulungan sa bawat hamon. Paano niya basta na lang ito makakalimutan?Pinatahan ni Sebastian si Sean. "Tatay, umiyak ka kung gusto mo. Pumunta ka at tingnan siya kung nais mo."Lumuluha si Sean. "Sebastian, salamat… pero kailangan kong magpatuloy. Ginawa mo na ang nararapat para sa akin at sa kanya. Wala na kaming relasyon sa buhay na ito. Ngunit, asawa ko siya, kaya nais kong ihatid siya sa huling pagkakataon."Tumango si Sebastian. "Sige. Susundin natin ang lahat ayon sa iy
Sa katotohanan, matagal nang alam ni Winnie na ang kanyang anak ay hindi karapat-dapat, lalo na nang ipakita nito ang interes kay Sabrina. Noon pa man, hindi niya matanggap ang pagkakaroon ni Sabrina sa kanilang buhay. Kaya't ginawa ni Winnie ang lahat para itaboy at pahirapan si Sabrina, patuloy na sinisira ang reputasyon nito.Noong una, inakala ni Winnie na sa pagiging sira na ng reputasyon ni Sabrina, mas mabuting lalo pa itong dungisan. Sa kanyang isip, si Sabrina ay isang mahinang palaboy na walang kakayahang lumaban, kaya kahit apihin at kutyain man ni Winnie, wala itong magagawa.Subalit, hindi inakala ni Winnie na ang isang palaboy na katulad ni Sabrina ay magtatagumpay sa sariling pagsisikap at magiging asawa pa ni Sebastian. Higit pa rito, nakabuo si Sabrina ng sariling pangalan na hindi umaasa sa impluwensya ni Sebastian. Sa sandaling iyon, hindi lang hiya at takot ang naramdaman ni Winnie, kundi pati na rin ang di-maipaliwanag na paghanga kay Sabrina.Isang linggo matap
Tumingin si Winnie kay Sebastian na may halong hiya. "Sebastian, naisip ko na masyado akong naging masungit kay Sabrina sa nakalipas na mga taon."'Higit pa sa masungit,' naisip ni Sebastian, ngunit tita niya si Winnie, at siya na lang ang natitirang kamag-anak ng kanyang ama. Bukod dito, ang Conor Group ay naging matagumpay, at maganda rin ang pinapakita ni Nigel kamakailan. Kaya, minabuti ni Sebastian na hindi makipagtalo sa kanya sa mga bagay na maaari namang palagpasin.Sa totoo lang, hindi naman talaga naapektuhan si Sabrina sa lahat ng ito. Ang isa sa mga pangunahing dahilan ay ang pagligtas ni Nigel sa buhay nila ni Aino sa Star Island. Dagdag pa rito, matagal nang nawala ang kayabangan ni Winnie at naiwan siyang nangangamba.Ngumiti si Sabrina nang mahinahon. "Hayaan na natin ang nakaraan. Kung sakaling maulit ang ganitong sitwasyon, huwag na sana nating apihin ang iba. Masakit talaga ang maging biktima ng pang-aapi."Sa pagbanggit nito, bahagyang tumaas ang kilay ni Sabrin
Ngumiti si Nigel. "Susundin ko ang anumang sabihin mo, Sabrina."Sa puntong iyon, kahit mahal ni Nigel si Minerva, ang respeto at pagiging sinsero na nararamdaman niya para kay Sabrina ay malalim na ang pagkakabaon sa kanyang puso. Nagpalitan sila ng ilang mga salita tungkol sa kasal nina Nigel at Minerva, at pagkatapos ay tumayo si Nigel para ihatid si Minerva sa puntod ni Holden.Nalaman ni Nigel na si Minerva ay talagang nagpapahalaga sa mga relasyon. Noong buhay pa si Tito Holden, hindi ito halata. Ngunit, isang taon matapos ang pagpanaw ni Holden, hindi pa rin maka-move on si Minerva. Madalas siyang bumisita sa puntod ng kanyang tito, naglalagay ng sariwang bulaklak at umiiyak habang yakap ang lapida.Sa tuwing bumibisita siya, puno ng poot ang kanyang salita. "Tito Holden, bakit ba hindi ka naging matatag? Bakit mo kailangang isakripisyo ang sarili mo para sa iba? Tito Holden, bakit ka ba sobrang matigas ang ulo? Hindi mo ba pinahahalagahan ang buhay mo? Kailangan mo lang magh
Si Hana ay may tatlong linggo pa bago ang kanyang takdang araw ng panganganak. Ngunit, sa di malamang kadahilanan, nagpakita siya ng mga senyales ng maagang panganganak. Dahil nagbubuntis siya sa medyo may edad na, nasa advanced maternal age na si Hana."Hana, Hana!" tawag ni Zayn na may pag-aalala. "Sobrang sakit ba? Manganganak ka na ba talaga?"Hindi na makatayo ng tuwid si Hana dahil sa sakit. "Ako... nanganganak na ako. Ito ang pangalawa kong pagbubuntis. Zayn, bilisan mo... dalhin mo ako sa ospital, ngayon na!"Agad binuhat ni Zayn si Hana para dalhin ito sa ospital.Si Nigel, na nasa pintuan, ay agad na nagbukas ng pinto. Sumunod ang iba pang mga tao sa bahay ni Sabrina patungong ospital, kasama si Louie, na walong buwan pa lamang.Naghihintay silang lahat sa labas ng delivery room, hindi makapagsalita sa tensyon. Tanging si Louie, ang maliit na bata, ang nagngangalngal sa stroller. Limang oras na ang nakalipas at hindi pa rin nailuluwal ni Hana ang bata. Narinig pa ng mga
"Pareho silang nag-aalala para sa isa't isa.Ubos na ang lakas at kaalaman ng mga komadrona, ngunit matapos ang isang araw at gabi ng paghihirap, sa wakas ay nagsilang si Hana. Isang lalaking sanggol na tumitimbang ng apat na kilogramo ang kanyang iniluwal. Ang mataba at malusog na sanggol na ito, na may bigat na apat na kilogramo, ay isinilang na, tila malakas at mabait. Ngunit, muntik na nitong mailagay sa panganib ang buhay ni Hana.Pagkatapos manganak, nawalan ng malay si Hana. Pawisan at tila lubos na payat, ang kanyang mga labi ay tuyo at nagbitak-bitak. Nang ilabas na magkasama ang mag-ina, hindi agad tumingin si Zayn sa kanyang anak, kundi sa kanyang asawa na nakahiga at balisa."Hana, Hana! Kamusta ka na?" paulit-ulit na tanong ni Zayn.Nagising si Hana sa sigaw ni Zayn. Dahan-dahan niyang idinilat ang kanyang mga mata at nakita si Zayn, na mukhang bata pa."Zayn..." Nais sanang takpan ni Hana ang kanyang mukha gamit ang kanyang kamay, ngunit wala siyang sapat na lakas.
"Nagulat si Hana at agad niyang tinakpan ang kanyang maputing pisngi. Alam niyang tumatanda na siya. Hindi siya lumaki sa marangyang pamumuhay at palaging nasa kahirapan. Sa kabila ng mga hamon ng buhay at sakit na dala ng kanyang panganganak noon, mabilis siyang nakabangon.Subalit, mula nang siya'y magpakasal kay Hector, si Hector ay walang ginawang iba kundi magpahinga maghapon habang siya'y abala sa trabaho mula madaling araw hanggang gabi. Sobrang hirap ng kanyang dinaranas. Sa totoo lang, ang dalawampung taon na dapat sana'y pinakamaganda sa buhay niya ay naubos kina Hector at Tessa. Kung hindi dahil sa mabuting trato sa kanya ni Zayn, mas matanda pa sana ang hitsura niya ngayon. Sa nakalipas na taon, malaki ang naitulong ni Zayn upang siya'y magmukhang mas bata. Kung hindi niya ibinunyag ang tunay niyang edad, baka akalain ng iba na siya'y tatlumpu't limang taon lang. Ngunit, pagkatapos ng isang taong pagsisikap na alagaan ang sarili, naubos ang lakas ni Hana matapos manganak.
"Wala akong pakialam kung ilang magagandang taon pa ang maibibigay sa akin. Kung dumating ang araw na ayaw na niya sa akin, tahimik akong aalis, mag-isa. Hindi ko matitiis na iwan siya ngayon. Hindi ko kaya."Subalit, bago pa man makapagsalita si Hana, naalala niya bigla si Sabrina. Nasa bahay ni Sabrina si Hana nang malapit na siyang manganak. Nandoon siya nang humingi ng tawad ang ina ni Nigel sa pintuan ni Sabrina. Doon niya lubos na naunawaan kung paano si Sabrina ay hindi nagpatalo at nakipaglaban sa mga pagsubok. Nasa bingit na ng kamatayan si Sabrina noon. Ngunit, hindi siya kailanman yumuko o sumuko. Noon, labis ang paghanga ni Hana kay Sabrina. Hindi ba't nalampasan din ni Sabrina ang bingit ng kamatayan? "Mabuti! Lumaban ka!" ang sabi ni Hana sa sarili. "Ang pinakamasamang mangyayari ay kamatayan lang, ano pa ba iyon? Ang pinakamahalaga ay ang integridad."Ngumiti si Hana nang may kapanatagan. "Sige, naiintindihan ko na ang sinabi mo!"Nang handa na sana siyang sabihin sa
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu