Nagtrabaho nang sobrang sipag ang kanyang asawa. Biglaang napaluha si Sabrina. Umiyak siya dahil sa sobrang kasiyahan at labis na emosyon. Naramdaman ni Malvolio na umiiyak lamang si Sabrina dahil hindi alam kung siya ay mabubuhay pa o mamamatay, kaya lalo pang naniniwala si Malvolio na totoo ang away nina Sebastian at Alex."Huwag ka nang umiyak. Huwag mo nang sirain ang iyong kalusugan sa kakaiyak. Buntis ka ngayon. Isipin mo ang bata sa iyong tiyan," aliw ni Malvolio kay Sabrina.Sa sandaling iyon, dumating si Isadora. "Malvolio, hayaan mo akong tulungan si Sabrina papuntang barko," sabi ni Isadora."Sige. Alagaan mo siya nang maayos at yakapin ng mahinahon." Natatakot si Malvolio na baka mangyari ang masama kay Sabrina.Tumango si Isadora. Tinulungan niya si Sabrina papunta sa bangka hakbang-hakbang. "Sabrina, hindi mo ba mahal ang aking kapatid?""Kalokohan!""Ang aking kapatid ay... talagang mabuting tao," patuloy ni Isadora.Natahimik si Sabrina. Gusto niyang magmura. 'Si
Ang barko ni Malvolio ay matindi ang ilaw at maraming bantay."Malvolio! Ang isang magnanakaw ay mananatiling magnanakaw. Kung hindi ka espesyal na natrain, ang iyong lakas sa laban ay hindi kahit katapat ng akin." Si Sebastian ay nakatayo sa harap ni Malvolio. Mahinahon ang tono niya at mas kalmado pa ang ekspresyon sa mukha niya.Si Malvolio ay lubos na na-shock. Tila hindi siya makagalaw at natahimik ng matagal.Matapos ang tila walang katapusang panahon, nagsalita si Malvolio ng mahina. "Ikaw…Sebastian, ikaw…Nag-duelo ka ba kay Alex? Bakit nandito ka?"Umismid si Sebastian. "Malvolio! Matagal ka nang nasa eksilyo. Hindi na-update ang iyong impormasyon, hindi ka umuunlad sa teknolohiya, at nahuhuli ka sa lahat ng aspeto. Upang maging tapat, ikaw ay isang natalong kalaban! Ang kapayapaan sa bansa ngayon, sino ba talaga ang gustong makipaglaban nang malakihan sa isa't isa?""Ikaw...ikaw ba ay nagpapanggap lamang?" Hindi makapaniwala si Malvolio."Oo nga, 'no?" Naging mas malamig
Habang nagkakaharap sina Malvolio at Sebastian, sinusuyo naman ni Sabrina si Isadora."Pabayaan mo akong umakyat. Ako na ang kakausap sa aking asawa. Pangako, hihikayatin ko siyang kaawaan kayo ng iyong kapatid at hindi kailanman kukunin ang inyong mga buhay."Talagang iyon ang nasa isip ni Sabrina na gawin. Gusto niyang payagan ni Sebastian na makaalis sina Malvolio at Isadora. Pagkatapos ng lahat, palagi naman siyang pinakikitunguhan ng maayos ni Malvolio sa mga nakaraang araw sa isla. Hindi rin naman niya masyadong pinahirapan si Holden. Hindi pa banggitin na ang nakakaawang kabataan ni Isadora. Subalit, noong dalawang hakbang pa lamang ang nagagawa ni Sabrina, bigla siyang sinakal sa leeg ni Malvolio."Huwag kang lalapit! Huwag kayong lalapit!" sigaw ni Malvolio habang sinasakal ang leeg ni Sabrina."Sebas-tian..." mahinang sabi ni Sabrina.Biglang nabalisa si Sebastian. "Malvolio, huwag kang padalus-dalos! Huwag kang gumawa ng masama!""Sebastian Ford! Akala mo ba kung sino
Nang mabuwal si Malvolio, agad nakahinga ng sariwang hangin si Sabrina. Wala siyang panahon upang makita kung sino ang sumugod kay Malvolio. Tumakbo siya papalapit kay Sebastian na parang isang maliit na batang babae. Hindi niya kailanman naramdaman na ganito kainit at kaligtas ang dibdib ng kanyang asawa tulad ng sandaling iyon. Pakiramdam niya ay napakaligtas na mamuhay sa tabi ng kanyang asawa."Sebastian…" humikbi si Sabrina."Sabrina!" Mahigpit na niyakap ni Sebastian si Sabrina sa kanyang mga braso."Sebastian, buhay pa ba… ako?" Itinaas ni Sabrina ang kanyang ulo at tumingin kay Sebastian na may mga mata na puno ng luha. Isang bangungot na inakala niyang hindi siya magigising. Bagamat hindi siya sinaktan ni Malvolio at kahit na siya'y kalmado, mahinahon, at hindi natatakot, Diyos lang ang nakakaalam kung gaano siya natakot. Takot siya na baka hindi na niya makita ang kanyang lalaki. Takot siya na baka siya'y habambuhay nang mawalay sa kanyang lalaki at sa kanilang anak sa mun
Sigurado, narito ang isang salin ng iyong kwento sa Modernong Tagalog:Sumigaw si Sabrina habang umiiyak. "Holden Payne!"Tumakbo siya at lumuhod sa lupa. Gusto niyang tulungan si Holden na makatayo at ang kanyang mga kamay ay napuno ng dugo."Holden Payne, hindi ba nasa kabin ka? Ikaw…" Ang mga luha ni Sabrina ay pumatak sa mukha ni Holden. Ngumiti si Holden. Totoong naka-lock siya sa kabin kanina, at pareho niyang kamay ay nakaposas. Narinig niya ang pagdating ni Sebastian, at ang konprontasyon sa pagitan ni Sebastian at Malvolio. Matagal nang nakikitungo si Holden kay Malvolio nitong mga nakaraang araw, at alam niya na si Malvolio ay isang taong hindi tumutupad sa kanyang salita. Gaano man siya dati kagalang-galang, mabait, kaawa-awa, at mapag-protekta sa kanyang kapatid na babae, hindi na siya gaya ng dati. Si Malvolio ay naging napaka-pabaya at hindi na mahuhulaan sa mga sandaling iyon. Wala ng ibang nakikita si Holden kay Malvolio kundi ang mga malalagim na krimen. Nagulat si
Nawalan ng masabi si Sebastian. Tinitigan niya ang lalaki sa lupa na paulit-ulit na sinasabi, "Gusto ko ng pamilya. Gusto ko lang ng pamilya. Isang pamilya…"Naramdaman ni Sebastian ang malaking kirot sa kanyang lalamunan. Ngunit siya ay lalaki, kaya't wala siyang sinabi at niyakap lang ng mahigpit ang kanyang nakababatang kambal na kapatid. Hindi ba siya rin naman nagnanais ng isang pamilya? Mula pagkabata, ang tanging malapit sa kanya ay ang kanyang ina. Sa kanyang paglaki, lubos niyang kailangan ang malapad na balikat ng kanyang ama na masasandalan, ngunit bagama't mahal siya ng kanyang ama at binibigyan siya ng pera, detached din ang kanyang ama sa kanya. Hindi niya ito ipinagtapat kaninuman, ngunit sa katunayan, gustung-gusto rin niyang pumasok sa bakuran ng Residensya Ford noong bata pa siya at makipaglaro sa kanyang mga kapatid at pinsan. Ngunit mula pagkabata hanggang sa kanyang kabataan, hindi kailanman nagkaroon ng pagkakataon si Sebastian na makatapak kahit kalahating hakba
Pinatahan niya ito, hinihimok siyang mamuhay ng normal. Handa pa nga siyang tustusan ang kanyang pag-aaral sa ibang bansa at saka siya hahanap ng mabuting lalaking mapapangasawa. Ngunit hindi niya nais na mapangasawa ang sinumang mabuting lalaki. Ang nais niya ay pakasalan si Holden. Ngunit ito'y namatay. Binabaril at pinatay ito ng kanyang kapatid na lalaki.Agad na tiningnan ni Isadora ang kanyang kapatid na may luha sa kanyang mga mata. "Malvolio, hindi ba sinabi mo na...hindi mo papatayin si Holden? Malvolio..."Ngumisi si Malvolio. "Isadora! Umabot na tayo sa puntong ito. Mas marami tayong mapapatay, mas mabuti para sa atin! Hindi ko talaga gustong patayin si Holden kanina. Ano ang punto ng pagpatay kay Holden kung isa lang ang buhay na kanyang dala? Ang gusto ko talagang patayin kanina ay si Sabrina! Buntis si Sabrina. Dalawang buhay sana ang nawala sa isang pagpatay. Makakakuha sana tayo ng ekstrang patay doon!"Hindi mapigilan ni Isadora ang paghagulgol. "Malvolio, nawawala
"Isadora!" sigaw ni Sabrina. Noong siya ay papalapit na, niyakap siya ni Sebastian.Mahigpit na niyakap ni Sebastian si Sabrina sa kanyang mga braso. "Ang mga tauhan ko na ang bahala dito."Labis ang pagsisisi niya para sa kanyang asawa. Siya ay buntis at nasaksihan niyang mawala ang dalawang buhay sa loob ng ilang minuto. Napakalupit noon para kay Sabrina. Lalo na sa pagkamatay ni Holden. Kahit si Sabrina ay nalulungkot doon, paano pa kaya si Sebastian na labis ang pighati? Ngunit, gaano man kalalim ang kanyang pagluluksa, kailangan niyang unahin ang pangangalaga sa kanyang asawa sa ganong sitwasyon. Kumaway siya ng kamay, at may nagtulak ng wheelchair mula sa malayo. Maingat na inilipat ni Sebastian si Sabrina sa wheelchair at saka siya tinakpan ng kumot.Tumingin si Sabrina kay Holden na may luha sa mga mata. "Si Holden ay... napakakawawa.""Alam ko," malungkot din ang tinig ni Sebastian. "Ililibing ko siya sa tabi ng ating ina. Hindi niya kailanman nakilala ang ating ina noong
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu