Napatigil sandali si Isadora. "Ano 'yon?"Ngumiti si Sabrina. "Ikaw at ako, pareho ang dinanas natin."Nalito si Isadora. "Ha?""Nang ikuwento mo sa akin ang tungkol sa iyong nakaraan, hindi mo sinasadyang nabanggit ilang beses na nais mong patayin lahat ng mga tao sa mundong ito na namumuhay nang marangya. Kasama ba ako roon?"Nawalan ng masasabi si Isadora. Sa totoo lang, maganda ang impresyon niya kay Sabrina. Bagamat nahihirapan si Sabrina sa paggalaw dahil sa kanyang buntis na tiyan, hinangaan ni Isadora ang determinasyon na ipinapakita niya. Nabalitaan din ni Isadora mula sa kanyang kapatid na dati-rati ay talagang miserable ang buhay ni Sabrina. Naging inggit pa nga si Isadora dahil bagamat pareho silang dumaan sa maraming paghihirap noong kanilang kabataan, nakatagpo si Sabrina ng mabuting lalaki na nagmamahal sa kanya. Pero si Isadora? Buong buhay niya ay kasama at naglalakbay kasama ang kanyang kapatid. Hindi niya pa naranasan ang maging minamahal.Nang makitang hindi su
Hindi man lamang nalungkot si Sabrina. Pagkatapos noon, natanggap ng mag-asawang iyon at ng kanilang anak ang nararapat na kaparusahan, at matagal nang nakabangon si Sabrina mula sa trauma. Gayunpaman, nang marinig ito ni Isadora, siya'y na-shock. Bagaman namuhay sa kahirapan si Isadora noong siya'y bata pa, walang bagong damit na maisuot at madalas na nagugutom, mayroon siyang ina na nagmahal sa kanya, kapatid na nagtanggol sa kanya, at may isang libong dolyar kada buwan mula sa kanyang ama. Hindi niya inaasahang mas malungkot pa pala ang kabataan ni Sabrina kaysa sa kanya.Tiningnan ni Sabrina si Isadora at buntong-hininga. "Maliit na bagay 'yon. Mas mahirap alalahanin ay nang pinagtulungan ako ng anak ng mag-asawa sa school. Itinapon nila sa akin ang tae sa aking ulo at katawan hanggang sa sumuka ako ng ilang beses."Walang masabi si Isadora. Pagkatapos ng sandali, hinaplos niya si Sabrina. "Sabrina...""Noong panahong iyon, hindi ako naglakas-loob na umuwi at sabihin sa aking ma
Pareho hindi naka imik sina Sabrina at Isadora. Bumuntong-hininga si Holden. "Sabrina... dati ako'y parang si Isadora. Alam kong malungkot ka, pero hindi ko alam na ganoon ka kalungkot. Buong panahon, iniisip ko na baka ako ang pinakamalungkot na tao sa mundo. Iniwan ako ng aking ina noong ipinanganak ako, hindi ko kilala ang aking ama, at ang aking amang-ampon at inang-ampon ay laging malamig ang trato sa akin. Iniisip ko, bakit ba napakahirap ng buhay ko? Ngunit narealize ko na hindi pala ako malungkot. Totoo nga't hindi gaanong malasakit ang aking mga amang-ampon, pero hindi nila ako inabuso. Binigay nila ang lahat ng aking pangangailangan at mahal rin ako ng aking mga kapatid. Pero ako..."Biglang tumigil si Holden at tumawa. Marahil ay bigla niyang naintindihan. Kanino siya maghahanap ng ganti? Sino sa mundo ang isinilang para sa kalungkutan? Talagang konti lang ang mga taong masuwerte at may magandang kapalaran. Maging si Holden, Malvolio, Isadora, Sebastian, o Sabrina, pare-p
Gayunpaman, hindi nagsalita si Sabrina.Sa oras na iyon, hindi ito panahon upang magkaroon ng hindi pagkakaunawaan kay Holden, kundi manatiling kalmado at mahinahon. Kung maaari siyang magkaroon ng kontrol sa sitwasyon, makakaligtas siya. Bukod pa rito, si Holden ay anak ni Grace at kambal din ni Sebastian, kaya paalala pa rin ni Sabrina na pamilya si Holden. Lalo na nang mabait si Holden kay Aino.Naramdaman ni Sabrina ang ginhawa. "Ayos lang, Holden.""Sabrina…" sabi ni Holden.Pinausog siya ni Sabrina. "Huwag kang maging padalos-dalos. Magpagaling ka ng maayos. Sa huli, si Sebastian ang may hidwaan kay Malvolio at hindi ikaw. Sa tingin ko hindi ka papatayin ni Malvolio, kaya mabuting mabuhay sa hinaharap."Hindi hinintay ni Sabrina ang sagot ni Holden at lumingon siya kay Isadora. "Aalis na ako."Ito ang lugar kung saan nagbabantay si Isadora kay Holden. Para naman sa lugar kung saan mananatili si Sabrina, may iba nang plano si Malvolio para sa kanya."Sige," sabi ni Isadora.
Narinig ito, bumalot sa katawan ni Sabrina ang mga balahibo. Gayunpaman, pilit na inalpasan ni Sabrina ang kasuklam-suklam na pakiramdam, at sa halip, siya'y tumuya ng walang pakialam. "Walang anuman. May taong nagmamahal pa rin sa akin kahit buntis ako, ibig sabihin lang, ako ay talagang kaakit-akit!"Nawalan ng masabi si Malvolio. Gusto niya ang pasaway na ugali ni Sabrina na mas pipiliing mamatay kesa matakot."Magaling." Ang tono ni Malvolio ay napaka-gentle pa rin. "Magaling ako sa pagpapalambot sa mga babae, at maraming paraan para dito. Pero kung ikaw, magiging mas matiyaga ako. Gagawin kong mainlove ka sa akin.""Ikaw..." Nawalan ng masabi si Sabrina sa narinig kay Malvolio.Sa sandaling iyon, biglaang nagsalita si Isadora, "Malvolio! Mabuti ang tao si Sabrina!"Umismid si Malvolio. "Isadora! Wag mong kalimutan na tayo ang kalaban ng mga mabubuting tao!""Mabait talaga siya. Inalagaan niya ang sugat sa paa ko at naawa siya sa akin. Parehas kami ng masaklap na kapalaran. M
Nang banggitin iyon, ngumiti si Isadora. "Para bang may utang ako sa kanya, hindi siya sa akin. Hindi ko pa naramdaman ang pagmamahal ng isang ama mula nang ako'y isang taong gulang pa lamang. Palaging ako ay naghahanap ng pagmamahal mula sa isang ama. Kahit gaano kaliit na pagmamahal mula kay Delmont, sobra-sobra na para sa akin. Minsan, naisip ko sana ay panaginip lang lahat. Nais kong ibalik ang dati, bago pa nangyari ang lahat. Gusto kong mabuhay ulit, parang sa mga nobela! Ayaw kong mawala ang aking ama. Ayaw kong maging galit sa kanya. Wala akong ibang gusto kundi ang magkaroon ng ama. Sino nga ba ang makapagbabalik sa akin ng aking ama?"Tulad ng isang bata, umiyak si Isadora. Tilang irrational ang kanyang nararamdaman. Hindi siya nagsalita tungkol sa kanyang galit sa ama o sa mga pagkukulang nito sa kanya. May kasabihang, ang masamang kabataan ay nagdadala ng sugat sa buong buhay, habang ang masayang kabataan ay nagbibigay lunas sa buhay ng isang tao. Iyan nga ang totoo para s
"Salbahe!" Ang dati’y lasing na si Sebastian ay biglang nakaupo nang tuwid. Ang kanyang ekspresyon ay napakagalit kaya't para bang namumula ang kanyang mga mata.Nanginig sa takot si Maysun. Kaninong tawag ba ang sinagot niya? Napagtanto niyang si Aino pala ang sinermunan ni Sebastian. Buhay pa ang batang iyon? Paano siya hindi nawawala? Biglang bumaba ang loob ni Maysun.Ang dahilan kung bakit siya pumunta roon ay upang sabihin kay Sebastian na siya ay niloko ni Aino. May sapat siyang ebidensya upang patunayang totoong niloko siya ni Aino. Naghanap siya sa buong mundo para kay Aino noon. Subalit, hindi pa rin niya ito natagpuan.Nais iparating ni Maysun kay Sebastian agad, ngunit laging lasing si Sebastian. Sa pagkakataong medyo natauhan si Sebastian, balak na sana ni Maysun na sabihin ang lahat. Ngunit, natanggap ni Sebastian ang tawag mula kay Aino.Yung d*mnadong bata! Buhay pa siya! Isang araw at gabi na ang nakalipas, pero maayos pa siya? D*mnado! Sinubukan din ni Maysun na m
Malinaw sa kanyang mukha na kakagising lamang niya mula sa kanyang mga putol-putol na alaala pagkatapos uminom. Naalala niya na siya ang kasama ni Aino kanina."Hindi ba... hindi ba kakausap mo lang sa telepono ang iyong anak kanina?" Namutla si Maysun."Oo! Pero nasaan siya ngayon? Saan mo dinala ang anak ko? Kasama ka ba sa pamilyang Kemp? Ang kanilang munting prinsesa? Kung hindi ko matagpuan ang anak ko, sisiguraduhin kong mabigyan kita ng masamang parusa!""Sige lang!" Bigla na lamang umiyak si Maysun.Ito ang tinuro sa kanya ni Rose bago siya pinadala para alagaan si Sebastian. "Hindi gusto ni Sebastian ang mga babaeng sobrang sumusunod sa kanya. Hindi kailanman sumuko si Sabrina kay Sebastian! Kaya dapat tandaan mo na kailangan mo siyang sagutin nang tama, labanan siya, at huwag matakot na baka patayin ka niya."Pagkarinig kay Rose, kinagat ni Maysun ang kanyang labi. "Narinig ko... na marami na siyang pinatay. Natatakot ako..."Pinagalitan siya ni Rose. "Bakit ka natatako
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu