Hindi na niya hinintay na maabotan siya nito sa may pintuan, agad na niyang tinungo ang looban saka nagsara ng pinto. Dahil na rin sa pagod, ay naisipan niyang magpalamig muna sa banyo. He want to take a shower to ease his mind and heating body.
"Bullshit, calm down, Peruv." Sambit niya habang hawak ang tuwalya, papasok na siya sa banyo that time when he heard footsteps. May nag-uusap sa labas ng pinto. He doubt himself that time if sino ang nandoon, pero pinili niyang tahakin ang banyo at magsimula sa gagawin.
Nang makapaghanda na ng shower ay nanatili siyang nakatayo doon, hawak niya ang pader sa dalawa niyang palad habang nakayuko at dinadama ang tagaktak ng tubig. It felt so right and satisfying. He close his eyes and remember her figure, hindi pa rin nawawala sa isipan niya ang lahat.
Damn it! Hindi niya mapigilan ang nararamdaman. Katunayan, natatawa na lang siya habang naliligo doon.
He is in the middle of his peace when he heard someone, parang nasa loob na ito ng kwarto niya mismo.
"Damn it!" Litanya niya saka dali-daling kinuha ang tuwalya pero huli na ang lahat nang magbukas ang pinto.
"Ahhh! Manyak! May manyak sa kwarto ko!" malakas na sigaw ng babaeng nakaluwa ang mata habang nakatingin sa kaniyang kahubaran.
"Oh shit! Close your fucking eyes!" He cover his manhood with his hands.
"Santa maria, maawa ka sa mga birheng mata ko!"
"Lumabas ka! Go! Tsupe!" Gigil na sambit ni Peruvian, kung hindi siya nagkakamali, si Romary ang babaeng 'yon.
"Oh Jesus Christ! Sorry, hindi ko sinasadya!" sambit pa ni Romary na noo'y nakaharap na sa dingding at hindi mapirme dahil hindi nito alam ang gagawin.
Madaling nagtapis ng tuwalya si Peruvian saka lumabas ng banyo. Nakapamaywang ito.
"How dare you? You enter my freaking room, I own this for your information, miss..." makahulugang sambit pa nito sa babae.
Dahan-dahang lumingon si Romary saka nagdadalawang-isip kung ano ang sasabihing dahilan. Katunayan kasi, nagmamadali siyang pumasok sa kwartong nakahilera kasi...natatae na siya.
Hindi tuloy siya makapagsalita.
"Answer me? Are you stalking me?" sarkastikong sambit ni Peruvian sa babaeng kaharap na noo'y pinipigilang magpakawala ng kamandag, este kabag.
"I...I...uh, pwede bang gumamit ng banyo?" Halos namimipilit na ito.
Naestatwa si Peruvian, he didn't saw it coming. Hindi niya alam ang mararamdaman. He comb his wet hair.
"Uh, sige. Okey." Nawala ang angas sa mukha nito.
Madali pa sa alas kwatro si Romary na nakapasok sa banyo saka doon nag-orasyon. Napailing na lang si Peruvian that time, as he didn't expect as she was, unpredictable talaga ito. Iba ito sa mga babaeng nakilala niya.
Tumagal si Romary sa loob, katunayan. Nakatabon sa dalawang kamay niya ang kaniyang mukha habang ginagawa ang kaniyang ritwal.
"Susmeyo! Ano ba naman 'tong pinasok mo, Romary? Ang tanga mo talaga!" parusa niya sa sarili. Katunayan, hindi siya nakinig kay Charlotte, nauna kasi siya na pumunta sa kwarto, nandoon pa kasi ito sa parking lot dahil nagpipicture sa instagramable na lugar doon sa Paradise Resort.
Nang matapos ay halos ibuhos na niya ang dalang perfume sa banyo, para hindi mag-iwan ng crime scene ang ginawa niya doon.
"Nakakahiya..." giit pa niya saka dahan-dahang lumabas sa pinto.
Nang makalabas ay nakabihis na si Peruvian. Yeah, naalala niya ang pangalan nito. Katunayan, tumatak sa memorya niya ang kahambogan nito, at ang nakakabwesit na titig nito sa boobs niya last time.
Speaking of tingin...matamang nakatingin ito sa kaniya ngayon.
"You're fine? May Loperamide ako dito," Peruvian offer some medicine.
Dahil sa sinabi nito ay pinamulahan si Romary. "Uh, okey na ako, actually, salamat pala sa...offer, pero okey na ang tiyan ko." Nahihiyang sambit niya sa binata.
Tumango lang si Peruvian saka muling nag-crossed arms.
"About what you saw..."
"No, uhm, wala akong nakita, hindi ko nakitang wala kang suot," agad na awat ni Romary saka natampal ang sariling noo. She just admit that she saw it literally.
Lihim na natawa si Peruvian.
"Hmmm...hindi mo pala nakita..."
"Uh, sorry pero, kailangan ko na yatang umalis..." nagmamadaling sambit ni Romary saka tinungo ang pintuan.
"Wait." Mabilis na awat ni Peruvian saka hinawakan ang kamay ni Romary.
"If you wouldn't mind, can I have coffee later?" Pasimpleng sambit nito. He is a straight-forward guy, wala siyang dapat aksayahin na oras.
Nakita ni Peruvian ang paglunok ni Romary ng sariling laway. She is dumbfounded. Half-alive, half-almost dead.
"Ah, kuwan kasi...may ka-kasama ako," pakiwari ni Peruvian na nagiging mailap ito sa kaniya.
"Oh, don't worry, you can take whoever you want, besides, gusto ko ring makipagkilala."
"Makipagkilala?"
Peruvian nod his head. "Yes, I must know you, nakita mo na ang lahat sa akin, hindi naman siguro masama na makipagkilala no?"
She cleared her throat, parang hindi nag-fa-function ang braincells niya ngayon. Oh my god!
"Uh, s-sige."
"Good. Don't worry, it's my treat." Ngiti ni Peruvian kay Romary.
Muntikan nang malimutan ni Romary ang sadya, she must go now, baka mawala na naman sa isip niya ang gagawin. Natataranta siya sa presensya ng binata.
"Can I go now?" ulit niya rito saka dahan-dahang binuksan ang awang ng pinto.
"Yeah, sige. Take care..." Sambit ni Peruvian dito saka kumaway pa.
Nang makaalis at makalayo na si Romary ay mabilis siyang naglakad sa parking lot at hinanap si Charlotte.
"Karlota! Karlota! Karlota!" halos matisod na siya sa ginagawa.
Nakita niya ang dalaga sa may bench, hawak nito ang phone at halatang nagse-selfie.
"Girl! Madali ka! May sasabihin ako!"
"Ano ka ba naman, tita, nagse-selfie ako oh," maktol nito saka umismid.
"Makinig ka, 'yong lalaking sinasabi ko sa'yo, nandito!"
"Oh tapos?"
"I accidentally checked-in into his room, and...and..."
"And?"
Nagdadalawang-isip siya kung sasabihin ba niya ang nakita.
"Uh, kuwan, he offered me a drink, no, I mean, coffee."
Charlotte looked at her, and pinned automatically to her face, binabasa nito kung bakit siya natataranta habang nagsasalita.
"Tell me tita, are you hooking up this guy? Bakit siya nandito?"
Napaawang ang labi ni Romary that time. Katunayan, baka pag-isipan siya ng mali ni Charlotte.
"Uh, I mean, he...he wants to know you, gusto ka raw niya makilala, kaya sasamahan kita mamaya, magkakape lang naman." Pasubali niya para hindi na ito magtanong.
Nagningning ang mata ni Charlotte saka halatang na-excite.
"Really, tita?"
Pilit na ngumiti si Romary saka hinawakan ang kamay ng dalaga. "Yes, dear, kaya as your step-mother, I want to make sure that guy, okey?"
"Okey, tita." Ngiti pa nito.
Kahit kailan talaga, medyo selosa pa itong si Charlotte. Ayaw nitong nalalamangan siya, ayaw din nitong magkaroon siya ng ugnayan sa mga lalaki, lalo pa't malinaw pa sa sikat ng araw na kamamatay lang ng papa nito na siyang naging asawa niya.
Napabuntong-hininga si Romary sa oras na iyon saka inalala ang nakaraan niya. She is a damsel in distress that time, and she is hiding from someone, kaya kahit labag sa loob niya, natutunan niyang mahalin ang papa ni Charlotte.
"Tita? Okey ka lang ba? Nakatulala ka na naman..." untag ni Charlotte sa kaniya saka tumayo.
"Let's go, tara na sa kwarto natin." Ngiti nito.
Mabilis na tumayo si Romary saka sumunod sa dalaga, dala na nila ang iba pang maleta, medyo uneasy pa siya that time, lalo pa't malapit lang sa kwarto ni Peruvian ang kwarto nila.
'That moron!' Sambit ng utak niya.
Hindi akalain ni Peruvian ang nangyayari, he's been hiding in that corner for so long just to glimpse that lady standing next to the door. Si Romary iyon. "Damn it!" Litanya niya habang napapasuklay sa mahaba niyang buhok. Nagdadalawang-isip siya kung pupuntahan na ba niya ito o maghihintay pa siya ng isang minuto. Kabado siya that time. "I'll do it," kamot-ulong sambit niya saka tinahak ang daan patungo rito. Aksyon na sana niyang kausapin ito nang mabangga niya ang isang babae, bigla na lang kasi itong bumulaga sa bandang likuran niya. "Fuck!" he hissed. Nang makita niya ang reaksyon ni Romary ay agad siyang umayos at tumikhim. "I'm...sorry." "Oh, it's you." Turo ni Romary. "Is it him, tita?" Nakangiting sambit ni Charlotte saka dumikit kay Romary. "Introduce me," ngisi pa nito. "Uh, Peruvian, meet Charlotte, my step-daughter." Pekeng ngiti nito sa binata. Tumango lang si Peruvian, knowing his eyes are looking just for Romary. "Nice to meet you, Charlotte, anyway,
Hindi inaasahan nina Romary ang pangyayari. Charlotte is absolutely fordibben to something she ate earlier kaya sumakit ang tiyan nito. Nagpaalam ito sa kanila that time, afterwards, mas nagkaroon ng oras sina Peruvian at Romary sa kainan, until they decide to have a walk. "So tell me, are you letting me for Charlotte? I'm afraid you're planning something." Medyo ngumiti si Peruvian, halatang nahahalata ang plano ni Romary. Romary remain silent. "I'm not interested to her." Walang gatol na sambit nito sa babae. Tuloy, hindi napigilan ni Romary na pamulahan. She almost out balanced due to her panicking heartbeat. Damn it! Litanya pa nito sa sarili niya. She avoid his eyes. Alam niyang kapag titingin siya'y baka hindi niya mapigilan ang sarili. "You're too straight-forward, young man." She smiled to him. Knowing it's a little insult to his identity. "Young man?" He hissed. "Well, sort of, I know you're too young, mas matanda ako ng dalawang taon," she clearly point a hint. Totoo
Kinabukasan. Maagang nagising si Romary. Masakit ang ulo niya dahil sa kalasingan kagabi. "Oh my mother dear! Anong kalat na naman ang ginawa mo?" tanong niya sa sarili nang makita ang hitsura. Puro buhangin ang binti niya, and probably, hindi siya nagpunas ng katawan, ni amoy ng bibig niya'y alak pa rin. Idagdag pa ang buhok niya na tila nasabunutan sa kanto. "Oh shit..."Napabalikwas siya saka tiningnan ang katabing si Charlotte. Nakahiga pa rin ito, while her mask in her face, two cucumber dip in her eyes and a hair mesh to hold her hair. Kabaliktaran ang hitsura nito sa kaniya. Bahagya niya itong niyugyog. "Karlota...gumising ka. Hoy! Gising!" Dahan-dahan itong nag-unat ng braso saka kinuha ang dalawang pipino sa kaniyang mata. "Hmmm...nakakabulahaw ka.""Tell me, anong nangyari sa'kin?"Umirap ito saka umismid. "Palagay mo?""Ano nga?"Bumangon si Charlotte saka bumuntong-hininga. "Naglasing ka, ewan ko sa'yo, ang taas ng amats mo kagabi, nag-declamation speech ka pa nga.
Dahan-dahang iminulat ni Romary ang mga mata at nilinga-linga ang paningin sa paligid. Nakakapit siya sa isang tila yero mula sa eroplano at ngayo'y lumulutang lutang sa karagatan. Natanaw pa niya ang mga sira-sirang gamit na gaya niya'y nasa karagatan. Ginapangan siya ng kaba nang hindi makita si Peruvian. Nasaan kaya ito? Napalingon siya sa paligid at tanging karagatan lamang ang nakikita niya. Hindi maari! Iyon ang litanya ng isip niya. "Peruvian! Sumagot ka! Nasaan ka?!" Sigaw pa ni Romary habang maluha-luhang ikinampay ang mga kamay sa kung saan at pumunta sa mababaw na parte ng buhanginan. Nasa isang isla na siya. Naalala niyang bumagsak ang sinasakyan nilang eroplano at nakaligtas sila ni Peruvian. Nang madako siya roon ay napasalampak na lamang siya sa buhanginan at sinipat ang islang iyon. Wala siyang nakikitang tirahan doon at tanging matatayog lamang na puno at tila kagubatan ang naroroon. In this case, nakikita niyang nasa may bandang Bohol sila bumagsak at parang n
Wala silang kibo sa oras na iyon, lulan na sila ng sasakyan. Papunta na sila sa pinakamalapit na pagamutan sa isla ng Homonhon. Mabuti na lang at marami ang nag-rescue sa kanila at tumulong na rin para sa kanilang biyahe. Nasa stretcher si Peruvian sa oras na iyon, he is just staring to Romary that time na halos hindi nagsasalita matapos ang kaunting away nila last timre. Walang emosyon ang mukha nito. "Are you coming with me?" he tried to reach her. Medyo dumistansya lang ito saka halatang hindi gustong mailapat ang kamay nito sa kaniya. "Romary, c'mon." "I want you to turned back as some strangers again, Peruvian. I hope that or path won't cross again, goodbye." Medyo malamig na sambit nito. Naiwan si Peruvian sa oras na iyon, katunayan, hindi niya alam ang gagawin ngayon, si Romary lang ang tanging pag-asa niya para mapalapit sa mga Jaranilla. He knew that Charlotte can be an option, but its too risky, dahil alam niyang maraming mata ang nakatutok sa dalaga, ayaw ni Peruvian na
Peruvian immediately grab his jacket and put his shades in his head. Pababa na siya sa eroplanong sinasakyan, ngayon na ang kasal ni Magnus sa Maldives. Hindi na siya makapaghintay pa, aside of his excitementy for his friend, hindi na rin siya makapaghintay na makita si Romary. "Here i come," he smile widely as he step his feet down the road. Hindi naman siya nahirapan dahil nakita niya rin ang magkakapatid na Shaw. Agad siyang lumapit kay Vittos na tila kasabayan niya ring bumaba sa isang private plane. "Dude!" tawag niya rito. Agad siyay nitong inakbayan at ginulo ang buhok. "Ahh! Damn it, isang oras ko 'yang inayos, gago ka!" he hissed. "Anong nakain mo...ang aga mo yata?" tanong pa ni Vittos sa kaibigan. He just roll his eyes and tap his shoulders. "Actually, na-e-excite ako sa mga babae dito, Magnus told me that Maldives is a fucking heaven." "Dude, kahit saan talaga, ang manyak mo!" Tapik pabalik ni Vittos saka lumakad na rin. Sakto na rin at nakisakay si Peruvian sa magkak
Nang makarating na sila sa isla ay isa-isang pumanaog sina Paris, katunayan, may kasabay din silang isang yate na halos 'sing laki rin ng sinasakyan nila, doo'y pumanaog ang isang lalaki at babaeng parang sekretarya dahil sa dami ng dalang bags at mga gamit. "Oh, Alfred, please help us." Tawag pa ni Paris sa lalaking nagngangalang Alfred. Hindi ito kilala ni Peruvian, but it seems malapit ito sa mga kaibigan ni Vanna. Gan'on din si Romary na masayang nakipagbatian sa mga ito. Hindi mapigilang mapatiim-bagang si Peruvian sa nakikita. He felt mad as he stare to that guy, holding Romary's hands. "Oh, ano pang hinihintay mo riyan?" untag ni Vittos sa kaibigan dahil nakatulala na naman ito habang nakatingin sa malayo. "Chop! Chop! Tara na." Ngisi pa nito na nakipagsabayan na sa kumpol ng mga bisita, papasok na ang mga ito sa malaking bukana ng resort. It was magneficent, maganda ang lugar ng Maldives. Maraming mga punong niyog at preskong tanawin mula sa mga karatig isla, katunayan, hal
Nagising si Peruvian sa kabila ng kumot na nakatabon sa kaniya, at ilang damit na nagkalat sa sahig. "What the fudge!?" agad siyang naupo saka nilinga-linga ang lahat ng nasa sahig. Agad din niyang tiningnan ang katawan na parang may malagkit na bagay doon. Nang mahawi ang kumot ay nakita niya ang sarili. "Oh my fuck!!!" sigaw niya nang makitang n*******d siya sa sementong 'yon, with his pubic hair bald as lollipop! "Oh shit shit shit! Sinong nag-ahit nito?! Damn him!" sigaw pa ni Peruvian saka tumayo. Doon lang niya narinig na may nagmamadaling nagbukas sa pinto. "The fuck is happening dude? Shit?! What is happening?" nagulat na lang si Aries sa mga sandaling iyon, kakarating lang niya sa isla at heto nga't nakita niyang n*******d sa harapan niya ang isang Peruvian El Fuego. "Fuck off, man!" "What? fuck what? Ikaw nga 'tong chine-check ko! Para kang baklang sumisigaw riyan!" asik ni Aries na hindi malaman kong tatawa ba siya o hindi habang tanaw ang kahubaran ni Peruvian. Madal
Peruvian's POV(Five years after all suffering and chaos, Peruvian lastly show to his family.)Karga ko ngayon si Phoebe na edad five years old na. Nandito kami ngayon sa masteral ceremony ng mommy Romary niya. Nakaupo kami sa seats at ngayon nga’y pumapalakpak dahil tinatawag na sa stage si Romaryy. Naging honor ranked students ito na napabilang din sa dean’s lister. Proud na proud ako sa asawa ko sa oras na iyon. Pati si Phoebe ay nakikipalakpak na rin. Dahan-dahan kaming tumayo para pumunta sa stage. Karga ko si Phoebe na masayang nakatingin sa mommy niya na ngayo’y nakasuot na ng toga.“Aw, baby ko!” malambing na sambit ni Romary na agad kinarga ang anak namin. Kinuha ko ang mga medalya at sinuot iyon sa kaniya. Natuwa kaming dalawa dahil si Phoebe mismo ang nagpalit ng direksyon sa sombrero niya bilang palatandaan na graduate na siya.We kiss Phoebe together that time, rinig namin ang tilian, palakpakan at shutters ng camera.Wala na akong mahihiling pa sa oras na iyon. I am now
Peruvian's POV(After the accident)"How are you feeling bro?" Ang pamilyar na boses ang unang narinig ko. Minulat ko ang mga mata ko at kitang kita ko ang mukha ng nag iisang kaibigan kong si Raju. Siya ang sumagip sa akin sa fake accident na ginawa namin. Fuck! Ang sakit ng ulo ko. I want to move my body but I can't even move the tip of my finger. Half of my body is cramp, like I wake up from a coma."Romary."Agad ko siyang hinanap. Ngunit wala siya. Nilibot ko nang tingin ang buong kwarto. Naalala ko ang silid na ito at kung hindi ako nagkakamali nasa India ako. Iyon ang hometown ni Raju kung saan madalas ako noon. Dito ako nagpapalipas ng oras kapag stress ako sa trabaho. Tinuring ko na rin kasi itong pangalawang bahay. Gusto ko sanang bumangon, pero mabigat ang katawan ko."Thank God you're awake." Si Raju."Si Romary?""She's okay now. Nakikipag-coordinate ako sa mga kaibigan mo, hindi mo muna siya pwedeng lapitan o makasama."Natulala ako at natahimik. I know a lot of people m
Kinabukasan, iyon ang araw ng activity ni Phoebe sa school nila. Nasa paaralan na sila Charlotte at Raine, habang masayang chine-cheer si Phoebe. Sa kabilang banda ng bleachers nandoon naman si Romary habang masayang hawak ang video recorder. Ihinatid sila ni Austin. Ipinag-drive sila nito, gusto rin kasing bumawi nito sa hindi pag-attend sa event ni Phoebe. Mayroon lang kasi siyang importanteng susunduin."And now, let's welcome, Phoebe Malori El Fuego! with her mommy Romary. Palakpakan!" Dinig nila sa emcee na may hawak ng microphone. Nasa stadium sila ng paaralan at noo'y kabadong tinitignan ang bawat entry o kalahok sa dance showdown."Gooo! Phoebe!" dinig pa nila mula kina Raine at Charlotte na siyang may hawak na sa camera recorder. Medyo kabado si Romary sa oras na iyon dahil matagal na rin siyang hindi nakakasayaw. Nagsimula ang tugtog, at doo'y nagsimula nang gumalaw at pumadyak ang mag-ina, bilib na bilib si Romary sa stepping nila dahil kahit pa medyo slow learner siya sa
Five years run so fast that time. Mabilis ang pagtakbo ng panahon at heto nga't mas madaldal pa si Phoebe kaysa kay Romary. Sa edad nitong limang taong gulang ay aakalain mong nasa edad otso na ito dahil may sense na ito kung magsalita. And she is very mature about everything. No wonder na panay accelerated subjects ang mayroon ito dahil sa advance na learning patungkol sa pagiging genius nito. "Mommy can we go shopping later?" pa-pouty lips ni Phoebe. "Wow, shopping again?" pasigaw na sambit ni Charlotte na noo'y kasabayan nila sa kotse. Kagagaling lang nila sa photoshoot nito. Phoebe Malori El Fuego is her name. Kinuha ang name niya sa mixture names ni Peruvian at Romary and even she's five-years-old and at her young age she loves fashionand style. Maybe dahil expose ito sa trabaho nina Raine at Charlotte. Kasama nila palagi ang dalawa dahil kung medyo busy si Romary sa book signing or book publishing niya ay silang dalawa ang pinababantay ni Romary. Charlotte is now an iconic
Sumapit na nga ang takdang araw ng binyag ni Phoebe. Napagpasyahan ni Romary na magpatulong kinga Charlotte, Raine at Candice na nandoon sa bahay niya nanuluyan. Hindi naman siya nagkamali dahil napaka-hands on ng mga ito sa gagawing celebration. Ngayon nga'y kasalukuyan silang naghahanda sa susuotin at nagme-make up para mayamaya. Hawak ni Charlotte si Phoebe na noo'y pinapadede ng bottle milk na nireseta ng doktor kamakailan lang.That time, ay masaya silang nag-ayos ng mga sarili para sa darating na oras, papunta na sila sa simbahan para sa binyagan, since binyagan ng bayan ang dadaluhan nila."Ate, mauna na kami..." sabi nina Raine at Candice, nanatili naman sa gildi si Charlotte habang hawak pa rin si Phoebe. Tapos na kasi silang mag-make up, siya na lang ang hinihintay nila."Bilisan mo riyan, tita." Bagot na sambit ni Charlotte."I'm almost done." Sabi pa niya saka tumayo at kumuha ng pabango."Okey na ba?" lingon naman niya rito.Ngumiti si Charlotte saka tumango. "As always n
Matapos magkwentuhan at kumain ng snacks ay napagpasyahan ni Romary na magpacheck-up sa baby niyang si Phoebe dahil gusto niyang masigurado na okey lang ito. Panay iyak kasi ito ngayon kaya laking pagtataka niya kung napaano ito. Sinama niya si Raine na may sadya rin sa mall, dahil bibili rin ito ng mga bagong outfit sa kaniyang pictorial. Nasa highway na sila sa oras na iyon at heto nga't papasok na sa clinic. Naging driver din nila si Austin na gusto rin naman ang ginagawa. Abala rin ito sa kausap sa phone, dahil kahit naka on-levae ito ay panay pa rin tawag sa kaniya ang mga empleyado niya. Nalaman ni Romary na may lamig lang pala ang bata at niresetahan ng gatas na pwedeng makatulong sa digestion nito. Hindi rin naman sila nagtagal sa lugar ns iyon."Mabuti naman at okey na si baby, ate Romary..." sabi pa ni Raine."Kaya nga eh, siguro hindi ko na siya iduduyan sa labas.""Mabuti nga siguro, ate." Matapos magpa-check up ni Romary ay sumakay siya sa sasakyan, sa likuran siya haban
Matapos ang ilang linggo, ay namuhay ng tahimik si Romary kasama ang anak niyang si Phoebe sa bagong tirahan nila sa Tagaytay. Bumili siya ng property doon para na rin magsimula at makalimot. Binibisita sila ng mga kaibigan niya na sina Vanna, Georgina, Paris, at Raquel doon. Sinasamahan din siya paminsan-minsan nina Candice at Charlotte, kung wala itong mga pasok sa eskwela o sa kanilang part time job bilang mga model. Gan'on din si Austin na halos madalas sa bumibisita sa kaniya. It's Sunday that day, and nakasanayan na ni Romary na pumunta ng simbahan kasama ang kaniyang sanggol na si Phoebe. Sakto rin dahil gusto niyang ipeschedule ang binyag nito sa susunod na buwan. Nang makababa sa minamanehong kotse ay gumilid siya para kunin ang handy crib ng baby niya. Tahimik niyang kinuha ang sanggol na noo'y kagigising lamang. "Hello, my baby? How are you?" masayang bungad pa niya saka binuhat ito. Matapos n'on ay isinara na niya ang pinto at pinindot ang lock button sa car key. Whil
"Romary," narinig niyang sambit ni Magnus sa likod niya.Isang mapait na ngiti ang sinukli niya. Tatlong araw mula na nang makalabas siya sa hospital. Naiwan pa rin doon ang kaniyang baby para sa masusing pag-aalaga since premature ito. "How are you? Are you feeling more better?"Tumango lang din siya. Nakadamit siya ng itim, lahat itim. Today is his funeral and everyone is getting ready. They even hold the funeral for three more weeksbecause of her favor. Hinihintay niyang baka may makitang posibilidad na buhay ito. Maging sina Magnus ay hindi rin nawalan ng pag-asa at hindi sumuko, pero nang makita nila ang eksaktong bangkay na sunog na sunog, they knew that it was Peruvian. Suot kasi nito ang singsing nila ni Romary that time. Ang tanging bagay na nakita nila sa pangyayari. Naubos na yata ang lahat ng luha niya at wala na yatang natira kung 'di pait sa puso. She feel like her heart is in so much agony but she have no more tears to shed. Ubos na lahat. Ubos na yata ang lahat la
Nang mga oras na iyon ay nagising na si Romary. She felt the pain in her abdomen, alam niyang dahil iyon sa tahi at pansin din niya ang pagkawala ng baby bump niya doon. "Where's my baby?" Tanong niya sa kawalan. Nandoon ang isang nurse na abala sa pagcheck ng vital signs niya. "You're awake...""Nurse, nasaan ang baby ko?" Medyo nag-aalala na tanong niya rito. "The baby is fine, naka-incubator pa ito, kailangan pa namin siyang i-monitor sa ngayon. Pero fighter ang baby mo, lumalaban siya." Pampalubag-loob na sambit ng nurse. "Gan'on po ba?""Yes, maam. Nga po pala, ano po ang ipapangalan mo sa baby girl mo, maam?"Bahagya siyang nag-isip saka seryosong tumingin sa nurse. "I will give her the combination of our names, Phoebe Malori, Phoebe Malori Fuego." Sambit pa ni Romary sa nurse. "Sige po, maam." "Thank you."Matapos n'on ay nagpaalam agad ito para lumabas. Ilang sandali pa ay pumasok si Remary, dala nito ang isang tray ng pagkain. Nakikita sa mukha nito ang pagsisisi. Tila