Chapter 3

Sorry Sensui**

Nakatayo ako ngayon sa mismong harapan ni Sensui na kanina pa ako tinitignan.

B-But?

Ano pa 'rin ginagawa n'ya sa wheelchair na inuupuan n'ya nanaman?

Akala ko ba naging success ang operation nito at muli siyang naglalakad pero bakit nakaupo pa rin s'ya sa wheelchair?

"Mr Seo, we some infection to your legs. You pursue yourself so much to walk again, we need to confined you again until the operation is ready." pagpapaliwanag ni Dad hawak ang nga x-ray ni Sensui sa hita nito.

Ayy teka si Irine pala.

Maglakad na sana ako paalis ng biglang magsalita si Sensui na kinahinto ko.

"If i will be confined here again, i want your daughter again to be my personal nurse Doctor Riego."

I immidiately looked him and he was looking me coldly. Nakakatakot ang pagtitig niya sa akin at alam ko kong bakit ganun na lang siya makatingin.

Mahigpit akong humawak sa sling bag ko.

"Tatanggapin ko." saad ko.

"Mr Seo she was not longer a nurse in this hospital. You can pick others that much better to her-"

"Shut up, i don't need your words. And don't talk like you're still the Head Nurse here." sarkatikong sagot ni Sensui kay Ms Chin.

"I don't want anyone to be my personal nurse. I want Misaki Riego to be my personal nurse again, period." malamig na saad ni Sensui kay Dad.

Tinignan ako ni Dad."I'll do it." pagpayag ko."Then the contract will be ready Mr Seo." tumango si Sensui.

"Kung ganun ay mauuna na ako, kailangan ko makausap si Irine." pagpaalam ko at nauna ng maglakad paalis.

Kinuha ko ang selpon ko at pumunta dito sa stairs exit. Tumapat ako sa bintana na tumawag kay Irine na agad-agad n'yang sinagot.

[Irine: "Uwaaah ghurl! Yari ka sa akin huhuhu pinaiyak mo pa ako bw*set ka!"] Sigaw nito.

"Ikaw na nga tinulungan eh, saka magkasama tayong babalik bilang nurse. Huwag kang mag alala." ngiti kong saad.

[Irine: "W-Wait? T-Talaga ba Misaki?! O my ghadd makakakita na ulit ako ng mga chupaping pasyente huhuhu!"]

Dapat ba ako mainis o matuwa? Both na nga lang.

"Sige na Irine, tawagan na lang kita ulit or magkita na lang tayo dito bukas. Miss you ghurl." saad kong may ngiti sa labi ko.

[Irine: "Wahh i miss you too ghurl! Bukas na lang, byeee!"] ngumiti naman akong hang up ang call.

"Tsk." singhal sa aking likod kaya naman napatingin ako sa aking likod at sa taas ng hagdan ay nakita ko si Sensui nakaupo sa wheelchair nito at mag isa lang.

Binalik ko ang selpon ko sa aking sling bag at naglakad pataas upang pumalapit sakaniya.

"Sorry Sensui." i spoked first make him furious.

"You promised to someone, i don't wanna said this but you broke your promise with someone who waited you to come again then check up on me." he said.

Ngumiti lang akong mapait."Wala akong ibang sasabihin kung hindi salitang sorry, Sensui. Saka hindi lahat ng mga promise ay kayang matupad." saad ko sakaniya.

"Then don't promised something if you can't do it."

I-I know t-that...

__________

*Sensaki First Kiss *

Natahimik ang lugar na ito saan kaming dalawa lang at napatingin ako sa magbukas ang pinto niluwa nun ang lalaking laging nagtutulak ng wheelchair para kay Sensui.

"Ohh boss nandidito ka lang pala. Nurse Misaki, right? Tawag ka ni Doctor Riego, mukhang pag uusapan n'yo ang pag-confined ni Mr Seo dito at ang schedules n'ya din." saad nito.

Tumango naman ako."Ohh i forgot to introduced, my name was Elijah Sullivan. I'm the secretery of your personal patient, hi." pagpapakilala nito.

"Hmm nice to meet you Mr Sullivan. Mauuna na ako sa inyo, pakibantay ang boss n'yo. Saan kase napapadpad ng wheelchair n'ya." saad ko at huling sinulyapan si Sensui bago umalis.

"Boss naman bakit ba gustong gusto mo si Nurse Riego maging personal nurse mo. Crush mo s'ya noh-"

"Shut the f*ck up Sullivan and let's go already."

The h*ck is that question.

Naglakad ako patungo sa opisina muli ni Dad at pinaupo naman niya ako sa sofa saka nilahad ang isang envelope laman ng mga papers ni Sensui.

"That was Mr Sensui Seo files. He signed for his operation, make sure that he won't let him forced hiself to walked. Makakasama sa hita n'ya ito at paglalong sumama baka kailangan ng putulin paa nito hanggang tuhod nito." paliwanag sa akin ni Dad kaya tumango ako at tinignan ng maayos ang kaniyang files.

"We need to make sure that his condition was stabled before we proceed to the operation. He can't wait to walk already so do your best to make him wait."

"Noted, mauuna na ako Doctor Riego." sagot ko at paalam ko saka naglakad na dala ang envelope na bigay ni Dad sa akin.

"Misaki." tawag sa akin ni Dad kaya lingunin ko ito.

"What will you do if you saw your Mom again?" he asked make me stunned dahil never niyang sinabi ang salitang mga 'yon sa Mom ko.

"IIto lang masasabi ko... kaya ko na ang sarili ko at kaya ko din dumiskarte sa buhay para mabuhas ako kahit wala kayong dalawa. Bye, Doctor Riego." matapos ko sabihin 'yon ay naglakad na ako palabas at balak pumunta sa kuwarto saan ini-confined si Sensui.

Nabigla ako ng humarang si Stella Chin.

"Bakit ka ba bumalik pa?" tanong nitong sarkatiko at sinagot ko ito.

"Para sa katulad mong alupihan... wala kang karapatan para ganyahin ako. Hindi dahil sa buntis ka nga Ms Chin, kaya kitang itulak sa hagdan tandaan mo 'yan." binangga ko ito sa braso ko at naglakad paalis.

"Arghh wala kang karapatan bumalik dito! Gagawa akong paraan para mapalayas ka na!"

Yeah whatever.

Tumapat ako dito sa pinto saan nakalagay ang name ng pasyente. Vip room para kay Sensui Seo.

Walang pagkatok akong binuksan ang pinto- huh?!

"P*tang*na! Bumalik ka nga sa kama mo!" galit na sigaw ko makita ang nadatnan ko.

Nakahawak si Sensui sa sofa at pilit inilalakad ang paa niyang may sakit. Agad kong tinabi sling bag ko saka tinulungan siyang umupo dito sa wheelchair niya.

"Aray ko parang nabali buto ko sa likod. Ambigat mo." pagrereklamo ko ng makaupo siya sa wheelchair nito at napahawak pa akong balakang ko.

Kailangan ko na yata ensayuhin katawan ko parang nanghihina ako like what the f*ck.

Naiinis akong lumingon kay Sensui na nakahawak sa tuhod nitong nakabenda at nakita ko naman na kailangan na palitan dahil sa dugo.

Inoperahan nga kasi siya di'ba tapos mukhang hindu pa magaling sugat nito na tinahi ng mga doktor tapos pinilit niya pang maglakad.

Jusko naman ang lalaking ito.

Agad akong umalis saan ako nakatayo at agad kong kinuha ang kit dito sa mesa. May mga need ko kaya agad ko nilapit ang wheelchair saan nakaupo si Sensui.

Tinulungan ko siyang umupo sa kama at umupo naman ako dito sa tabing upuan ng kama.

"Barumbado na nga tar*ntado pa. Tsk." mahinang saad ko na may tonong pagrereklamo at tinanggal ang benda.

Unti naman nagaling ang sugat. Pinatong ko muna ang paa nito sa upuan at kita ko ang poker face lang ni Sensui.

Hindi siya nasasaktan ah?

Naglagay ako ng mainit na tubig galing dito sa termos at unting tubig para maging maligamgam.

Umupo muli ako at nakapatong lang sa hita ko paa ni Sensui. Galing noh?

Patungan ako, bawal sa kama baka madumihan.

Kumuha ako ng cotton balls at mini tong. Nilinisan ko ng dahan-dahan ang sugat niya at naging maayos paglilinis ko.

At agad ko ng binendahan ang sugat nito.

"Sabihin mo pag humigpit para maluwagan ko." saad ko habang seryosong inaays ang pagbenda ng sugat.

"Okay na! Done- huh?" nagtaka akong hawakan ni Sensui ang batok ko na kinagulat ko ng hatakin akong napahawak sa balikat nito.

At malambot na labi ang nagdikit sa aking labi.

"Mhmm?!" what t-the f*ck?!

Naitulak ko si Sensui at mabilis naman niyang hinatak kamay ko ng aalis sana ako. Napaupo akong kama at kasabay nun ang paghiga niya sa akin habang hawak ang dalawa kong kamay na pilit kumakawala.

W-What the h-heck is this f-feelings?

Why does my h-heart... beating so fast like how it was when i'm talking to my rp boyfriend... Zhero.

S-Sensui.

*Sensui Confession to Misaki *

He tightly hold my two hands trying to let go.

How he kissed me it was passionately-

"Boss nakalimutan ko yung- mamaya na lang pala. Please continue."

What the f*ck?!

"Mhmm?!" but he bite my lips make me look in the side ways and start to catch my breath.

"Hey Misaki, can i tell you my name." h-h-huh?

Nagulat akong hatakin nanaman niya ako at paupuhin sa kandungan nito ng mismong harapan.

S-Sh*t?!

"May sakit ka ba talaga?! L-Let go-"

"Zhero... that name was my rp name." saad nito kaya napahinto sa pilit pagkakawala sakaniya."Zhero Cruis, that was the name of your rp boyfriend. Right? Mika Ellis Quinn." napahigpit hawak ko sa balikat nito ng sabihin n'ya ang mismong full name ng rp name ko.

Agad ko siyang tinulak ng malakas para mapahiga ito kaya agad akong naglakad palayo sakaniya saka kinuha ang sling bag ko.

"I blocked you because i've got mad you leave me with those sh*t promise, Habibi."

Hearing those words coming out from his mouth make me more uncomfortable to him.

Agad akong umalis sa kuwarto niya at bahala na siya sa don mag isa. Agad akong napahawak sa labi ko at hindi ko alam bakit ganito kabilis ng tibok nitong puso ko.

May sakit na ba ako?

Mamamatay na ba ako?

Kailangan ko na bang magpaalam sa mga mahal ko sa buhay ko?

Ano ba Misaki Riego!!?

{ Elijah POV }

Pumasok ako matapos makita si Nurse Misaki lumabas nagmamadali sa kuwarto ni Boss.

"Alam kong gustong-gusto mo s'ya Boss pero paalala lang. Alam mong mapapahamak lahat ng iibigan mo, nasa hospital tayo ng kalaban mo." usal ko ng makapasok at naglakad palapit sa kama nito.

Nakahiga ito at nakatakip ang kaniyang kamay sakaniyang mata na tilang pinipigilan ang sarili sa galit.

"I know that but no one can't stop my posession to her. Make sure Sullivan that she we'll be protected, if something bad happened to him you'll be gone." pagsagot at kasamang banta nito sa akin.

Napakamot na lang akong ulo ko dahil may panibago nanaman akong misyon.

"Pero boss ang ama mong si Mr Seo balak kang ilipat sa magaling na hospital at sa ibang bansa 'yon." pagsagot ko.

He sighed deeply."Don't let him do whatever he wanted. I have my own life, he is nothing to do with me." he said in a sarcastic voice.

I saw how she deeply quite his self.

"Hindi tayo ligtas sa hospital na ito Bossing ipinaaalala ko lang baka habang natutulog ka ay may sumalakay sayo ng wala kang kamalay malay. Mag iiwan ako ng mga guards sa labas ng kuwarto mo." saad ko.

Wala naman itong sinagot kaya naglakad na lang ako palabas ng kuwarto niya para makapagpahinga na siya.

Kinuha ko ang selpon ko at nag-dialed ng numero."Hello." sagot ko't nagsindi ng sigarilyo.

"Gusto kong manmanan n'yo si Misaki Riego, our boss personal nurse. Siguraduhin n'yong walang mangyayari sakaniya." utos ko sa aking tinawagan.

"Also, send some bodyguards here to make secured our boss confined in this hospital, faster." utos ko pa at pinatay na ang tawag.

Haysstt bakit pa kase dito pa?

Mapapahamak lang s'ya at kaming lahat eh saka bakit pumayag pa si Mr Seo na hayaan ma-confined anak n'ya dito even there was enemy in this d*mn hospital?

And he was a f*cking doctor too.

Nabaliw si Boss nung nalaman n'yang naimpeksyon ang sugat na natamo n'ya sa kalaban. He don't wanna go in a d*mn hospital because ayaw n'ya nga.

Pag ayaw n'ya, ayaw n'ya talaga.

Walang makakapayag sakanya, pero nung hindi na n'ya nakaya ang sakit ng tuhod neto saan natamaan ng bala... nakailang beses nakaming lipat ng hospital dahil hindi alam ng mga doktor kung masasalba nila ang paa ni bossing.

Syempre dahil nalaman ni Boss na yung rp girlfriend n'ya ay nurse. Agad n'yang ginawa ang paghanap sa may ari ng rp account na'yon at si Nurse Misaki Riego hinahanap namin.

Wala talagang balak si bossing makipagkita sa babaeng 'yon kaso- aishhh aba'y ewan ko hindi naman madaldal si bossing kaya kung ano makita ko 'yon lang nakikita ko.

At kung ano gawin n'ya iuutos na n'ya sa akin.

Oh di'ba salitan ang trabaho ko. Hay naku hirap talaga maging kaakit akit ang mukha 'yan tuloy lagi kang nakikita.

Pero sa kasamaang palad, ako ang paborito utusan well atleast paborito.

Nakss talaga naman Elijah, ang guwapo ko talaga!

_______