" Oh God! Salamat naman at ligtas kayo." Zuri couldn't contain her happiness kaya napayakap siya kay Blake ng wala sa oras.
" Mommy! I can breath. " Reklamo ng bata sa kanila. At parang nakuryenteng biglang naghiwalay ang dalawa." How are you, Blane? " Baling niya sa anak. Her face turned red like a tomato. Lumapit naman ang ama ni Zuri sa kanila. Tinapik nito sa balikat ang binata." Salamat sa pagligtas mo sa apo ko, hijo. " Relief was written in his father's face." Walang anuman po. Salamat po at pumayag kayong makasama ko ang mag-ina ko. Pero pwede po bang kausapin ko muna si Zuri. I have so many things to tell your daughter po, sir. " Natawa ang Baba niya." Nonsense, sige hijo. Go ahead and talk with this daughter of mine. Sana may kasunod na si Blane, ha? " Binuhat nito ang anak nila at tinalikuran na sila.Hinawakan ni Blake ang palad ng dalaga at iginiya ito papasok sa silid niya mismo." Bakit dito mo aShe was smiling from ear to ear habang naglalakad sa aisle ng simbahan kung saan gaganapin ang kanilang kasal. She wore a white mermaid dress with a sweetheart neckline, sleeveless iyon kaya kitang-kita ang malaporselanang mga braso niya. They were force to marry one month after their confession of love to each other. Dahil iyon ang hiling ng kanyang Baba. Naabutan sila nito sa nakakahiyang sitwasyon. They were making love when her father surprised them of his arrival. " Walang-hiya! Tinutoo mo naman, hijo. Kasal muna bago ang pangalawa. " Kahit sinabi nito noon na sundan agad nila si Blane ay iba ang ipinakahulugan nito. Her father was hinting them that they should marry first. Hindi niya maimagine na ang katulad ni Blake Renj Garcia ang arogante at macho papa ay napapayag at naging sunod-sunuran sa gusto ng kanyang Baba. Ang gusto ng Baba niya ay pakasalan agad siya ng nobyo kinabukasan pero nakiusap siya rito na one month after na dahi
" Paige! Ikaw na bata ka, saan ka na naman galing ha? " Isang pingot sa tenga ang ginawa nito sa sixteen year old na dalagita. Kitang-kita ni Loyda kung papaano ngumiwi ang anak sa sakit. "Nay naman, kina Ninang lang naman ako galing. Kung makapag-react kayo ay sobra naman. " Umusli ang labi nito habang nagsasalita. Loyda rolled her eyes. Itong anak niya na totomboy-tomboy ay laging naglalagi sa bahay ng kaibigan niyang nakapangasawa ng amerikano. " Nangangatwiran ka pa. Hindi ka na nahiya at mula umaga hanggang gabi ay doon ka tumatambay, nakakahiya naman sa mag-asawang Thomas anak. " " Hay naku nay, hindi ko naman kasalanan kung gusto ni Ninang Viola na doon ako tatambay sa bahay nila. Sila kaya ang may gusto na pumunta ako roon. " Napasimangot siya. Walang anak na babae ang ginang kaya siya madalas na pinapapunta roon. Tuwang-tuwa ito sa kanya. Ten years old pa lang siya nang makilala ang Ninang niya na bestfriend naman ng Nanay Loyda niya. May anak
Napabuntung-hininga ang dalaga. Kung pwede nga lang akuin na niya ang lahat ng sama ng loob na naramdaman ni Dallas ay inako na niya. Kaya lang ay suntok sa buwan talaga bago siya tingnan ni Dallas na may pagnanasa. Napasimangot siya sa naisip. Masyado naman yata siyang negatibo kung mag-isip. Di ba nga ang motto niya sa buhay ay ' Habang may buhay, may pag-asa'?" Magiging akin ka rin, baby ko. Tandaan mo iyan. " Nakangiting kausap niya sa picture frame na hawak. Larawan iyon ni Dallas na ninakaw pa niya sa family album ng mga ito noong ten years old. siya." Gumising ka na diyan, Paige! Tanghali na! " Sunod-sunod na katok sa pinto ang nagpagising sa dalagita. Pupungas-pungas naman itong bumangon. " Nandiyan na, nay! " Sagot na sigaw naman niya bago bumangon at nagpasyang maligo na. Lumabas na siya ng silid at tinungo ang kusina para kumain. " Good morning po, nanay! " Masayang bati niya sa ina sabay halik sa pisngi nito. " Godd morning din, anak. Masarap ang tulog natin, ah. ""
Mariin siyang napapikit nang mas lumapit sa kanya ang mukha ng binata. " Akala mo ba hindi ko alam iyang mga pagpapapansin mo sa akin, hmm?" Dama niya ang mainit na hininga nitong tumatama sa mukha niya.' Ano ba kasi ang ginagawa nito sa kanya?' Piping saad ng isip ni Paige. Ito ang unang pagkakataon na magkalapit sila ni Dallas ng mukha at hindi niya alam kung papaano umakto sa harap nito. Nabahag yata ang buntot niya. Maagap na tumaas ang dalawang palad sa dibdib ng binata para itulak ito palayo sa kanya." S-Sandali, naiipit ako." Sansala niya sa binata habang nanatiling nakapikit ang mga mata. Narinig niya ang nakakalokong pagtawa nito na ikinainit ng mga pisngi niya." Napakatapang mong sumugod dito sa silid ko tapos ngayon nababahag iyang buntot mo. Sa susunod wag mong gagawin ang mga bagay na hindi mo kayang panindigan." Wika nito na sumeryoso. Doon na siya nagmulat ng kanyang mga mata at nasalubong ang mapanuring titig ng binata sa kanya." Pwede ka ng lumabas." Pagtataboy p
She must be crazy, dahil ipinagpipilitan pa rin niya ang sarili sa binata. Dallas distanced himself from her. Iniiwasan na siya ng lalaki matapos ang insidenteng iyon and it breaks her heart even more. Kapag lumalapit siya rito ay para siyang may nakakahawang sakit kung iwasan nito. Hindi rin siya hinaharap nito kapag pinupuntahan niya ito sa bahay nito. Palagi itong magkasama at si Zuri and she hated it to the core. Her heart bleeds everytime kaya kontento na lamang siya sa malayo at tinitingnan ito. Hanggang sa grumadweyt ang binata ay iniiwasan pa rin siya nito. Ganoon na lamang ang pagluksa niya nang malaman sa tita Violy niya pupunta ng Amerika ang binata para doon kumuha ng masters. Ni hindi siya hinayaang sumama sa mga magulang nito pahatid ng airport. He totally ignored and disregard her. Napakasakit niyon sa mura niyang puso but she has to move on. Ten years later. "Pinapunta ka ng tita Viola mo sa bahay nila bukas ng gabi." Iyon ang
Oh well, wala siyang balak na makipaglapit muli sa binata. Ngayon lang niya nalamang hindi pala ito nagkatuluyan at si Zuri noon. He's already thirty-one. Wala ba itong balak mag-asawa? But then, she stopped herself. Ano naman ang pakialam niya rito? It's all in the past now. Ilang taon ding naghirap ang kalooban niya sa lalaki.Pagkatapos ng meeting ay dumiretso na siya sa kanyang pribadong opisina para ipagpatuloy ang nabinbing trabaho. Ngunit ilang sandali lamang at magkasunod na katok ang narinig niya kasabay ang pagpihit ng seradura. Iniluwa roon ang taong iniiwasan niya. "Hello, Paige." Malapad ang ngiti nito sa kanya. Parang gusto niya itong simangutan ngunit pinigilan lamang ang sariling gawin iyon. Kusa itong lumapit sa kinaroroonan niya. Gusto niyang mapaatras nang mas lumapit pa ito sa kanya "What are you doing?!" Napalakas niyang turan sa lalaki sabay atras ng swivel chair niya."Woah!" Napataas ang dalawang kamay nito sa ere. "Wala akong gagawing masama sa'yo, babe." T
Hindi niya namalayang tumutulo na pala ang mga luha sa kanyang mga mata. Paano ba mawala ang sakit sa puso niya? Kung tutuusin wala naman itong kasalanan kung bakit hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin siya. When she declared her love for him, ay inamin naman nito sa kanya na hindi siya gusto nito. Pero bakit hanggang ngayon hindi pa siya makapag-move on talaga? Nasa kanya ang problema. Nakita niya ang effort ni Dallas to be friends with her again, pero hindi niya lang talaga kaya. Ano ba ang tamang gawin niya para makalimutan ang sakit sa puso niya? "Ang dali mo namang umuwi, anak. May problema ba?" Salubong sa kanya ni Loyda. Umiling siya. "Medyo sumama lang po ang tiyan ko, nay. Magpapahinga na po ako." Paalam niya sa ina matapos humalik sa pisngi nito. Kanina pa siya nakahiga sa kanyang kama, ay hindi pa rin dalawin ng antok ang dalaga. Naiisip pa rin niya ang huling pag-uusap nila ng binata. "Is something wrong, Paige? Galit ka ba sa akin? Pwede bang sabihin mo sa akin kung a
Muling bumukas ang pinto ng kanyang opisina at pumasok roon ang sekretarya, kasama ang isang matangkad at morenong lalaki. Hindi maitatangging gwapo ito at ang lakas ng appeal dahil halata sa mga tingin ng sekretarya niya na humahanga ito rito. "Mr. Ramos, maiwan ko na po kayo." Paalam ni Rossie sa kanila. Akala ng dalaga ay aalis na si Dallas ngunit nanatili ito sa loob ng kanyang opisina at prenteng nakaupo sa visitor chair niya. Pasimpleng pinanlakihan niya ito ng mga mata. Ngunit matamis lamang siyang nginitian nito. Akala niya ay susunod ito, pero hindi pala. Naglakad palapit sa kanya ang bagong dating. "Good morning, Mr. Ramos." Bati ni Paige rito. "I don't really mind if you call me Harold. It's nice to finally meet you, Paige." Matamis itong ngumiti sa dalaga sabay abot ng kamay nito para makipagkamay sa kanya. Tinanggap iyon ng dalaga at sinuklian ito ng tipid na ngiti. "Same here, Harold. Have a seat." Iminuwestra niya ang kamay sa upuan. Isang tikhim ang nagpatigil sa
Nagising siyang nananakit ang buong katawan niya. Hindi na niya maalala kung ilang ulit siyang inangkin ng binata. Mariing ipinikit ni Paige ang mga mata. Nangyari na ang gusto niya. May rason na siya para pakasalan ng lalaki. He took her virginity! Plano niya naman talaga iyong nangyari sa kanila ni Dallas. Nagtagumpay pa nga siya.Biglang bumukas ang pinto ng silid at iluwa roon ang napakakisig na binata. He was wearing only his black briefs."D-Dallas." Bulalas niya sa lalaki. Lumapit sa kanya ang binata at umupo sa kama."We need to talk, Paige." seryoso ang mukha nito. Sana lang pareho sila ng iniisip nito. Piping panalangin ng dalaga sa isip."Yeah, we really need to talk." sang-ayon naman niya."I want to marry you, Paige." Umawang ang labi ng dalaga sa narinig. Hindi na pala niya kailangang hilingin ritong pakasalan siya pagkatapos ng nangyari sa kanila."I feel responsible for what happened to us awhile ago. Magbibihis lang ako't pupuntahan natin agad ang nanay mo. Hihingin k
"Mom, may nabalitaan po ba kayong naging boyfriend ni Paige?" kunyari ay hindi interesadong tanong niya sa kanyang ina. Ni hindi ito tinapunan ng tingin sa halip ay tuloy-tuloy siya sa pagsubo ng pagkain. Sandaling natigilan si Mrs. Thomas, pilit inaaninag sa mukha ng anak ang intensyon nito. At ng sa tingin niya ay wala lang rito ang tanong ng anak ay makahulugang sumagot."Maraming nanliligaw sa kanya, anak. Kaya lang ay wala naman akong nabalitaang naging nobyo ni Paige. Naka-focus lagi ang isip ng batang iyon sa kanyang pag-aaral kaya nga naging top sa board exam." sandali itong tumigil na tila nag-iisip. Samantalang gusto ng ngumiti ng malapad ng binata dahil sa sinabi ng ina.'May pag-asa pa siya sa dalaga!'"I think a certain Harold Ramos ang nanliligaw sa kanya ngayon. He's our newest client, son." Doon na nagtaas ng tingin ang binata. Halata sa itsura niya ang di naitagong inis sa narinig mula sa ina."I already declined his project, mom. Paano?" naguguluhang tanong niya rito
Muling bumukas ang pinto ng kanyang opisina at pumasok roon ang sekretarya, kasama ang isang matangkad at morenong lalaki. Hindi maitatangging gwapo ito at ang lakas ng appeal dahil halata sa mga tingin ng sekretarya niya na humahanga ito rito. "Mr. Ramos, maiwan ko na po kayo." Paalam ni Rossie sa kanila. Akala ng dalaga ay aalis na si Dallas ngunit nanatili ito sa loob ng kanyang opisina at prenteng nakaupo sa visitor chair niya. Pasimpleng pinanlakihan niya ito ng mga mata. Ngunit matamis lamang siyang nginitian nito. Akala niya ay susunod ito, pero hindi pala. Naglakad palapit sa kanya ang bagong dating. "Good morning, Mr. Ramos." Bati ni Paige rito. "I don't really mind if you call me Harold. It's nice to finally meet you, Paige." Matamis itong ngumiti sa dalaga sabay abot ng kamay nito para makipagkamay sa kanya. Tinanggap iyon ng dalaga at sinuklian ito ng tipid na ngiti. "Same here, Harold. Have a seat." Iminuwestra niya ang kamay sa upuan. Isang tikhim ang nagpatigil sa
Hindi niya namalayang tumutulo na pala ang mga luha sa kanyang mga mata. Paano ba mawala ang sakit sa puso niya? Kung tutuusin wala naman itong kasalanan kung bakit hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin siya. When she declared her love for him, ay inamin naman nito sa kanya na hindi siya gusto nito. Pero bakit hanggang ngayon hindi pa siya makapag-move on talaga? Nasa kanya ang problema. Nakita niya ang effort ni Dallas to be friends with her again, pero hindi niya lang talaga kaya. Ano ba ang tamang gawin niya para makalimutan ang sakit sa puso niya? "Ang dali mo namang umuwi, anak. May problema ba?" Salubong sa kanya ni Loyda. Umiling siya. "Medyo sumama lang po ang tiyan ko, nay. Magpapahinga na po ako." Paalam niya sa ina matapos humalik sa pisngi nito. Kanina pa siya nakahiga sa kanyang kama, ay hindi pa rin dalawin ng antok ang dalaga. Naiisip pa rin niya ang huling pag-uusap nila ng binata. "Is something wrong, Paige? Galit ka ba sa akin? Pwede bang sabihin mo sa akin kung a
Oh well, wala siyang balak na makipaglapit muli sa binata. Ngayon lang niya nalamang hindi pala ito nagkatuluyan at si Zuri noon. He's already thirty-one. Wala ba itong balak mag-asawa? But then, she stopped herself. Ano naman ang pakialam niya rito? It's all in the past now. Ilang taon ding naghirap ang kalooban niya sa lalaki.Pagkatapos ng meeting ay dumiretso na siya sa kanyang pribadong opisina para ipagpatuloy ang nabinbing trabaho. Ngunit ilang sandali lamang at magkasunod na katok ang narinig niya kasabay ang pagpihit ng seradura. Iniluwa roon ang taong iniiwasan niya. "Hello, Paige." Malapad ang ngiti nito sa kanya. Parang gusto niya itong simangutan ngunit pinigilan lamang ang sariling gawin iyon. Kusa itong lumapit sa kinaroroonan niya. Gusto niyang mapaatras nang mas lumapit pa ito sa kanya "What are you doing?!" Napalakas niyang turan sa lalaki sabay atras ng swivel chair niya."Woah!" Napataas ang dalawang kamay nito sa ere. "Wala akong gagawing masama sa'yo, babe." T
She must be crazy, dahil ipinagpipilitan pa rin niya ang sarili sa binata. Dallas distanced himself from her. Iniiwasan na siya ng lalaki matapos ang insidenteng iyon and it breaks her heart even more. Kapag lumalapit siya rito ay para siyang may nakakahawang sakit kung iwasan nito. Hindi rin siya hinaharap nito kapag pinupuntahan niya ito sa bahay nito. Palagi itong magkasama at si Zuri and she hated it to the core. Her heart bleeds everytime kaya kontento na lamang siya sa malayo at tinitingnan ito. Hanggang sa grumadweyt ang binata ay iniiwasan pa rin siya nito. Ganoon na lamang ang pagluksa niya nang malaman sa tita Violy niya pupunta ng Amerika ang binata para doon kumuha ng masters. Ni hindi siya hinayaang sumama sa mga magulang nito pahatid ng airport. He totally ignored and disregard her. Napakasakit niyon sa mura niyang puso but she has to move on. Ten years later. "Pinapunta ka ng tita Viola mo sa bahay nila bukas ng gabi." Iyon ang
Mariin siyang napapikit nang mas lumapit sa kanya ang mukha ng binata. " Akala mo ba hindi ko alam iyang mga pagpapapansin mo sa akin, hmm?" Dama niya ang mainit na hininga nitong tumatama sa mukha niya.' Ano ba kasi ang ginagawa nito sa kanya?' Piping saad ng isip ni Paige. Ito ang unang pagkakataon na magkalapit sila ni Dallas ng mukha at hindi niya alam kung papaano umakto sa harap nito. Nabahag yata ang buntot niya. Maagap na tumaas ang dalawang palad sa dibdib ng binata para itulak ito palayo sa kanya." S-Sandali, naiipit ako." Sansala niya sa binata habang nanatiling nakapikit ang mga mata. Narinig niya ang nakakalokong pagtawa nito na ikinainit ng mga pisngi niya." Napakatapang mong sumugod dito sa silid ko tapos ngayon nababahag iyang buntot mo. Sa susunod wag mong gagawin ang mga bagay na hindi mo kayang panindigan." Wika nito na sumeryoso. Doon na siya nagmulat ng kanyang mga mata at nasalubong ang mapanuring titig ng binata sa kanya." Pwede ka ng lumabas." Pagtataboy p
Napabuntung-hininga ang dalaga. Kung pwede nga lang akuin na niya ang lahat ng sama ng loob na naramdaman ni Dallas ay inako na niya. Kaya lang ay suntok sa buwan talaga bago siya tingnan ni Dallas na may pagnanasa. Napasimangot siya sa naisip. Masyado naman yata siyang negatibo kung mag-isip. Di ba nga ang motto niya sa buhay ay ' Habang may buhay, may pag-asa'?" Magiging akin ka rin, baby ko. Tandaan mo iyan. " Nakangiting kausap niya sa picture frame na hawak. Larawan iyon ni Dallas na ninakaw pa niya sa family album ng mga ito noong ten years old. siya." Gumising ka na diyan, Paige! Tanghali na! " Sunod-sunod na katok sa pinto ang nagpagising sa dalagita. Pupungas-pungas naman itong bumangon. " Nandiyan na, nay! " Sagot na sigaw naman niya bago bumangon at nagpasyang maligo na. Lumabas na siya ng silid at tinungo ang kusina para kumain. " Good morning po, nanay! " Masayang bati niya sa ina sabay halik sa pisngi nito. " Godd morning din, anak. Masarap ang tulog natin, ah. ""
" Paige! Ikaw na bata ka, saan ka na naman galing ha? " Isang pingot sa tenga ang ginawa nito sa sixteen year old na dalagita. Kitang-kita ni Loyda kung papaano ngumiwi ang anak sa sakit. "Nay naman, kina Ninang lang naman ako galing. Kung makapag-react kayo ay sobra naman. " Umusli ang labi nito habang nagsasalita. Loyda rolled her eyes. Itong anak niya na totomboy-tomboy ay laging naglalagi sa bahay ng kaibigan niyang nakapangasawa ng amerikano. " Nangangatwiran ka pa. Hindi ka na nahiya at mula umaga hanggang gabi ay doon ka tumatambay, nakakahiya naman sa mag-asawang Thomas anak. " " Hay naku nay, hindi ko naman kasalanan kung gusto ni Ninang Viola na doon ako tatambay sa bahay nila. Sila kaya ang may gusto na pumunta ako roon. " Napasimangot siya. Walang anak na babae ang ginang kaya siya madalas na pinapapunta roon. Tuwang-tuwa ito sa kanya. Ten years old pa lang siya nang makilala ang Ninang niya na bestfriend naman ng Nanay Loyda niya. May anak