Nagpakawala siya ng malalim na paghinga saka bahagyang yumuko. "Damn it," she uttered. "Now I look even worse..."
Wala pa ring salitang namutawi sa bibig ng lahat. Nanatili ang mga itong tahimik.
Nagpatuloy siya. "I tried to speak to you about this a while ago, Phill, but you wouldn't listen. Look what I did—I had to say this in front of everyone."
"Ma'am, hindi na po ba kayo lalabas?"Napa-igtad si Calley at bumalik sa kasalukuyan nang marinig ang tanong ng driver. Napatingin siya sa rearview mirror at nakita itong nakatitig sa kaniya nang may pagtataka. Nalipat ang kaniyang tingin sa labas ng bintana at nakitang tuluyan na itong nakaparada sa parking area ng sikat na fast food chain na nadaan nila.Oh, right. She did tell him to stop so she could order something to eat on the way."W-Wala bang drive-thru?""Ang sabi po ninyo'y gusto po ninyong mag-CR, Ma'am.""Oh." Pilit siyang napangiti. "No, mag-drive thru na lang tayo."Tumango
MALAKAS NARINGang nagpaigtad at nagpagising kay Calley. Napatuwid ito ng upo at nilingon ang katabi na patuloy pa rin sa pagmamaneho. Naalimpungatan siya. Ni hindi niya namalayang nakatulog na siya. Inituon niya ang tingin sa labas ng bintana at nakitang nasa pamilyar na daan na sila. They were in Contreras. Alam niya ang daang iyon dahil araw-araw niyang binabyahe iyon sa tuwing papasok siya noon sa healthcare center. It was the road heading to the beach house. Inayos niya ang upo at sinulyapan ang oras sa relos.  
Nasa hagdan pa lang si Calley ay naamoy na niya ang aroma na nagmumula sa kusina. She knew Phillian was cooking something; she could smell a delicious pan-seared steak.She had been picky with her food since the hormonal change, and she hated the smell of red meat; raw or otherwise. Pero iba sa pagkakataong ito. Para siyang hinihila sa kusina dahil sa aroma na naaamoy niya.Kumain siya ng chicken burger kaninang umaga na halos hindi rin niya naubos dahil hindi matanggap ng panlasa niya. Nang tanungin siya ni Phillian kanina kung ano ang nais niyang kainin ay tanging prutas lang ang naisip niya. She wasn't hungry then.She is now.Itinuloy niya ang paglalakad hanggang sa marating niya ang kusina. Doo
Matapos ang tanghalian ay umakyat na si Calley sa master's bedroom at nahiga roon matapos makaramdam ng matinding pagka-antok. She wasn't able to get as much sleep as she could last night because of overthinking. Tapos ay maaga pa siyang nagising para umalis sa Asteria.Natural sa buntis ang madalas na makaramdam ng pagkaantok at pagkapagod, kaya minabuti niyang ipahinga ang sarili at doon muna sa taas habang si Phillian ay nilinis ang kusina.Nang magising siya'y pasado alas sinco na ng hapon. Bumangon siya at nagtungo sa banyo upang maligo. She wasn't feeling well during this time; she was feeling dizzy. Umasa siyang aayos ang pakiramdam niya kapag nakaligo na siya. She knew she only needed a cool bath, makatutulong iyon para mawala ang pagkahilo niya.
Tuluyang humarap si Phillian nang marinig ang katanungang iyon ni Calley. Sa mahabang sandali ay pareho silang tahimik na magkatitig. Calley's eyes were filled with hope; she was hoping to hear the answer she wanted to hear. And Phillian's eyes were filled with... many emotions. Mga emosyong nagtatalo-talo. Naroon pa rin ang lungkot sa anyo nito, ang pagkalito sa tunay na nararamdaman, ang sama ng loob sa mga nangyari. At this point, Phillian was confused of his own feelings. Hanggang sa unti-unting nagsalubong ang mga kilay nito, kasunod ng muling pag-blangko ng anyo. He would rather hide what he truly felt to protect himself, than show Calley and allow her to break his heart over and over again.
Hindi alam ni Calley kung ano ang unang mararamdaman nang marinig ang tinig ni Phillian. Nahahati siya sa labis na tuwa at pag-aalala.Natutuwa siya dahil wala siya sa panganib at naroon na ito ngayon kasama siya, at nag-aalala dahil nabasag ang glass pitcher na inihampas niya sa ulo nito.And now, Phillian was grunting and cursing at the same time. Nabitiwan din nito ang emergency light na hawak na bumagsak sa sahig—at doon bumaba ang kaniyang tingin.Sa sahig ay nakita niya ang mga nabasag na crystal kung saan may pulang likido siyang nakitang tumutulo... mula sa ulo ni Phill!Malakas siyang napasinghap nang mapagtanto ang ginawa. Mabilis siyang lumapit kay Phillian na napahawak sa nas
Naramdaman niya ang pagkalat ng init sa magkabila niyang mga pisngi matapos ang sinabi ni Phillian. She didn't expect that at her age, she would still blush with a compliment. Kung compliment mang matatawag iyon... "My top looks great on you," Phillian added, smirking a little. She let out a sigh of resignation. "What is it, Phill? Ang sabi mo'y may kailangan kang itanong." She wanted him to get straight to the point. Hindi niya maintindihan kung bakit ang dami pa nitong paliguy-ligoy.
Phillian wasted no time after hearing Calley's response. He lowered his head and claimed her waiting lips for a mind-blowing kiss.He missed her damn much. He had been craving her kisses, her touch, her body. Calley bothered his whole being, and she was the only person he needed in his life right now.He wanted to take her back. He needed her back.Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak ni Phill sa braso ni Calley, hanggang sa ang isang kamay nito'y bumaba na rin sa bewang ng huli.Calley's arms crawled around his neck, pressing her soft body against his. He groaned in pleasure. His lips opened over hers, slanting back and forth in a fierce, wildly arousing kiss that made her shudder with