Mag-log inShare
KABANATA 20
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
Owner of a lonely heart KABANATA 21
TRIGGER WARNING: Rape, strong language. ---- "Aren’t you going to stop, Alex?" iritadong sambit ko nang bugahan na naman ako nito ng usok mula sa vape niya. He softly chuckled. "Fine, fine. I’ll stop." I rolled my eyes and continued watching netflix. A year had passed after graduation. A lot of things happened. Naging close ako sa mga pinsan ko sa side ni Papa. At iyong si Alex ang pinakaclose ko. Iyong lalaki na nagsabi noon na anak ako sa labas. Sino ba namang mag-aakala na makaka-close ko pa ang isang ’to? Si Hailey ay hindi ko gaanong close, nakakangitian lang kapag nagkakasalubong. Napag-usapan namin ni Alex ’yong tungkol kay Hailey. He said he was just overprotective to all of his cousins back then. Sinulsulan pa nga ako na hiwalayan ko na si Levi. Pero nagbibiro lang naman siya. Si Marga? Masasabi kong hindi na kami madalas nag-aaway
Owner of a lonely heart KABANATA 22
TRIGGER WARNING: self-harm, strong language, victim-blaming, rape. ---- Unti-unti akong magmulat ng aking mga mata nang marinig ang iilang boses na nag-uusap. Mabigat agad ang dibdib ko nang magising. Puting kisame ang unang bumungad sa akin. Napatingin ako sa bintana ng kuwarto ko. Tinatakpan ng puting kurtina ang sinag ng araw kaya hindi gaanong nakakasilaw. Wait... Kuwarto ko? Paano ako napunta rito? Napalinga-linga ako sa paligid at totoo ngang narito ako sa kuwarto ko. Panaginip ba ang lahat? Sa hindi malamang dahilan ay bigla na lamang tumulo ang luha ko kasabay ng pagtaas ng aking mga balahibo. Sinubukan kong tumayo pero naramdaman ko kaagad ang pananakip ng buong katawan ko. Napahagulgol ako at napayakap sa aking sarili. Pinilut kong ibalot ang sarili ko sa makapal na kumot na para bang magagawa ako nitong tanggalin ang duming nakabalot sa katawan ko.
Owner of a lonely heart KABANATA 23
TRIGGER WARNING ---- May naririnig akong mga boses at kung anong ingay ngunit wala akong maintindihan. Habol ang hininga ko nang biglang may humila sa akin patayo. Natapon ang iilang tubig sa tiles ng banyo dahil sa biglaang pagbangon ko. "Are you trying to drown yourself?!" galit na sigaw ni Levi sa akin. Ilang sandali ay pumungay ang mga mata nito. "Baby, please..." I’m still alive. Nilibot ko ang paningin at nakitang nasa banyo pa rin ako. Ilang oras ba akong nasa ilalim ng tubig? Bakit nabuhay pa rin ako? Napaluha ako nang pumasok sina Mama sa banyo. Lalo akong napahagulgol nang biglang napaluhod si mama sa tiles ng CR. And then realization hits me. Sobrang selfish ko na talaga. Hindi ko na naiisip ang nararamdaman ng ibang tao. Naitakip ko ang parehong palad sa bibig ko. I’m sorry, Ma. I’m sorry
Owner of a lonely heart KABANATA 24
"W-who are you?" I asked the guy who stopped me from jumping. My eyebrows crossed as I pushed him a bit so I could see his face. He stiffened at my question. "Really, Gwy?" Gwy? Iyon ba ang pangalan ko? Sa ilang buwan na nagdaan, ni minsan ay hindi ko nakilala ang sarili ko. Alam ko ang pangalan ko ngunit hindi ko alam kung ano bang paborito kong kulay, pagkain, suotin, o kung ano-ano pa. Ang tanging alam ko lang tungkol sa aking sarili ay ang aking pangalan. Pangalan na hindi ko naman pagmamay-ari. Nanikip ang aking dibdib nang marinig ang kaniyang tanong. Simpleng tanong lang iyon ngunit hindi ko alam kung bakit iba ang epekto sa akin. "And what do you think you’re doing, huh? You’re going to jump?" he hissed. "Ilang buwan kitang hinanap at nandito ka lang sa manila? Paano kung hindi ako dumating? Then—" Tumulo na naman ang luha niya at
Owner of a lonely heart KABANATA 25
Nang magising ako ay napansin ko ang madilim na kalangitan. Naramdaman ko rin ang lamig ng buong kuwarto kahit pa balot na balot ako sa makapal na comforter. Dahan-dahan akong tumayo at pinatay ang aircon. I turned on the lights. Dumiretso ako sa maleta ko at kumuha roon ng cardigan. I was wearing a sando, so I needed something that could make me feel warm. Pinihit ko ang doorknob at lumabas ng kuwarto. I’m starving. I also bring my phone with me. Nakita kong 4 am na. I almost scream when I saw someone sitting on a couch. May mumunting liwanag na nagmumula sa laptop niya kaya nakilala ko siya agad. Okay, it’s Sky. Nakita kong naka-hang lang ang laptop at kinakalikot niya ang kung ano sa vape. "You didn’t sleep?" I asked and sat beside him. Napatalon siya sa gulat kaya natawa ako. Umusog siya kaunti upang bigyan ako ng espasyo. "Hindi pa ako inaantok," he answered. "Bakit ka nagising?" "Because
Owner of a lonely heart Kabanata 26
Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Napahawak ako sa ulo ko nang maramdaman ang pananakit nito. Nakapikit akong umupo sa kama at sumandal sa headboard ng kama. Nang muli akong magmulat ay napasigaw ako nang makita si Levi na nakaupo sa gilid ng kama ko. "You scared me to death, you dumbass!" sigaw ko habang nakahawak pa rin sa dibdib ko. "I’m sorry," he apologized. "Ayaw mo bang lumabas?" Huminga ako ng malalim at napatingin sa veranda ng hotel. Nakabukas ang sliding door doon kaya ramdam ko ang sariwang hangin at alam kong hapon na. Anong oras na rin kasi kami nakabalik sa room namin kaya siguro late na ako nagising. Nananakit ang ulo ko dahil pata bang kulang pa ako sa tulog kahit hindi naman. "What are you doing here?" I asked him. Hindi siya sumagot at sa halip ay tumayo siya bago ako tinalikuran upang pumunta s
Owner of a lonely heart Kabanata 27
Bigla nalang akong umalis at iniwan ko siya roon sa mesa. Ayaw kumalma ng puso ko kaya bumalik muna ako sa cottage. Body shot? Paano kami nagkakilala nang dahil sa body shot? Ganito rin ba ang nangyari noon? Sa beach din ba? Kami ba talagang dalawa ’yong nakita ko kanina habang nakapikit ako? Pakiramdam ko ay nananaginip ako nang gising. Hindi rin sumasakit ang ulo ko gaya ng kadalasang nangyayari sa akin. Siguro dahil hindi ko pinipilit na makaalala ako. Tama nga si Levi, ako lang ang dapat makatuklas ng bagay na ito dahil kung pipilitin ko, baka sa hospital o clinic ako pulutin. Naramdaman kong sumunod sa akin si Levi pero hindi ko siya pinansin. Tahimik lang kami at walang nagbabalak na bumasag ng katahimikan. Nang hindi makatiis ay nagsalita na rin siya. "Is your head aching?" he asked. I shook my head. "Nope." "Well, uh... That
Owner of a lonely heart Kabanata 28
Natapos ang one week at napagpasyahan na ng lahat na umuwi na ako sa bahay. Noong una ay ayaw pumayag nina Sky pero wala naman na silang nagawa dahil kailangan kong bumalik sa mga pamilya ko. Napag-usapan nila na bibisitahin na lang nila ako sa bahay kapag may oras sila para bumisita. "Nahanap na ba si Joyce?" dinig kong tanong ni Denise sa mga kaibigan kong nasa likod. Pinaggigitnaan kasi ako ni Sky at Dane. Dito na sumabay sa amin ang tatlong kaibigan at ang iba ay sa isa pang van. "Hindi pa nga, eh. Nanghingi na rin ako ng tulong kina Mommy para mas mahanap natin ang babaeng ’yon," sagot ni Cristel. "Last time, ang sabi niya sa akin ay gusto niyang mag-hike," sabi ni Althea na mukhang hindi na nakatiis. Kanina pa kasi siya nananahimik. "Bundok? Ano namang gagawin niya ro’n?" nagtatakang tan
Pinakabagong kabanata
Owner of a lonely heart KABANATA 33
Napangiti ako habang pinagmamasdan sina Marga at Luis na magkahawak ang kamay habang kinakausap ang wedding planner nila. Tatlong buwan na ang lumipas at last week lang ay nag-propose na si Luis kay Marga. Kinuntsaba niya pa nga ako. Ngayon ay pinaghahandaan na nila kaagad ang kasal nila pero alam ko ay next year pa magaganap dahil gusto nila bongga. Marriage... Isa iyon sa pangarap ng mga babae. Hindi lahat, pero maraming babae ang nais maranasang ikasal. Ako? Isang tao lang naman ang nakikita ko noon na kasama ko palapit sa altar pero alam kong imposibleng mangyari ’yon dahil... Tapos na. Tapos na kami, dahilan kung bakit hindi ko na makita ang sarili kong nakasuot ng puting gown at naglalakad palapit sa taong mahal ko. "Thank you po," nakangiting sabi ni Marga sa wedding planner nila at hinatid ito sa labas dahil n
Owner of a lonely heart KABANATA 32
"Huy! Tulala ka na naman diyan!" panggugulat sa akin ni Cristel. Napabuntong-hininga ako at inilapag ang inumin sa may sink. Nandito ang mga kaibigan ko ngayon sa bahay. Hinayaan ko na lang din sila dahil nakokonsensya na ako sa ginagawa kong pag-iwas sa kanila. Kami lang ni Cristel ang nandito sa kusina dahil gumagawa kami ng nachos. As usual, hindi mawawala ang paggawa niya ng iced coffee. Si Nicole at Joyce na naman ang kulang. Si Joyce ay hindi raw nila alam kung nasaan. Magta-tatlong buwan na raw'ng wala si Joyce. Matagal na rin daw iyong pinahahanap pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Hanggang ngayon tuloy ay hindi ako mapakali kaiisip sa babaeng ’yon. Si Nicole ay nasa ibang bansa pa rin at hindi ko pa siya nakakausap ulit. Ilang years ba kasi ang kakailanganin bago maging Doctor? Mag-iilang taon na rin siya roon, ah? Wala rin kaming boys na kasama dahil hindi ako pumay
Owner of a lonely heart Kabanata 31
Nararamdaman ko nga na talagang may koneksiyon ako sa kaniya at tama ang hinala kong isa siya sa mga nakaraan ko. Pero bakit nakaraan ko na siya? Bakit hindi na kasalukuyan? "I want to know more about... us," halos pabulong na saad ko. Seryoso ang mga tingin niya sa akin. "What about us?" "Paano naging tayo?"" "Nanligaw ako at sinagot mo ako." Napairap ako sa agarang pagsagot niya na wala namang kwenta. "Ano nga?" Tamad niya akong tinitigan at sa huli ay tamad din siyang napabuntong-hininga. "Maghintay ka, Gwy," mataman niyang sinabi. "Ang hirap kasing maghintay sa bagay na wala pero parang meron," nawawalan ng pag-asa na wika ko. Hindi na siya sumagot pa. Matinding katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Tumingin a
Owner of a lonely heart Kabanata 30
Hope. My name’s already screaming that despite of all the darkness, there’s still a hope. At this point, I can only hope. And now, I’m deeply hoping for myself to remember my past. "But what if your answer is the only way for me to remember?" pagpupumilit ko. He lazily sighed and shifted his seat. "I would never risk it if answering you will just put you in danger." Hindi naman ako nakasagot. Ganoon niya ba kagustong masigurado ang kaligtasan ko? "But—" He groaned. "No more buts, Gwy. I’m here because I want you to know that I’ll court you again." Napaawang ang labi ko at gulat na napatingin sa kaniya. May kung anong kumiliti sa sikmura ko. Napatakip ako sa bibig ko nang bigla akong sinukin. Nang makabawi ay umayos ako ng tayo at tinaasan siya ng kilay. "Why would you court me?" H
Owner of a lonely heart Kabanata 29
"Kumain na ako," sabi ko at dumiretso sa sofa niya. Naalala ko na naman tuloy iyong si Architect Torres. She’s his cousin pala! Nakakahiya at nasabunutan ko pa! Buti hindi siya nagalit. "Uh... Si Honey, is she really your cousin?" Naramdaman ko ang paglingon niya sa akin at naroon na naman ang mapaglarong ngisi sa kaniyang labi kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Oo nga." "Ah..." Tumango ako. "Eh, bakit bawal pumasok ang iba rito bukod sa inyong dalawa?" Lumawak ang ngisi niya. "Maarte ang pinsan kong iyon." Hindi ko na lang siya pinansin at namili ng panonoorin sa Netflix niya. Bahala siya kumain mag-isa. Busog pa ako at isa pa, bakit hindi na ang siya magpaakyat ng pagkain niya rito? At teka nga, bakit pa ba ako naririto? "Saan mo ba gustong ipalagay iyang painting mo at nang makaalis na ’ko?" tanong ko. Tumalim a
Owner of a lonely heart Kabanata 28
Natapos ang one week at napagpasyahan na ng lahat na umuwi na ako sa bahay. Noong una ay ayaw pumayag nina Sky pero wala naman na silang nagawa dahil kailangan kong bumalik sa mga pamilya ko. Napag-usapan nila na bibisitahin na lang nila ako sa bahay kapag may oras sila para bumisita. "Nahanap na ba si Joyce?" dinig kong tanong ni Denise sa mga kaibigan kong nasa likod. Pinaggigitnaan kasi ako ni Sky at Dane. Dito na sumabay sa amin ang tatlong kaibigan at ang iba ay sa isa pang van. "Hindi pa nga, eh. Nanghingi na rin ako ng tulong kina Mommy para mas mahanap natin ang babaeng ’yon," sagot ni Cristel. "Last time, ang sabi niya sa akin ay gusto niyang mag-hike," sabi ni Althea na mukhang hindi na nakatiis. Kanina pa kasi siya nananahimik. "Bundok? Ano namang gagawin niya ro’n?" nagtatakang tan
Owner of a lonely heart Kabanata 27
Bigla nalang akong umalis at iniwan ko siya roon sa mesa. Ayaw kumalma ng puso ko kaya bumalik muna ako sa cottage. Body shot? Paano kami nagkakilala nang dahil sa body shot? Ganito rin ba ang nangyari noon? Sa beach din ba? Kami ba talagang dalawa ’yong nakita ko kanina habang nakapikit ako? Pakiramdam ko ay nananaginip ako nang gising. Hindi rin sumasakit ang ulo ko gaya ng kadalasang nangyayari sa akin. Siguro dahil hindi ko pinipilit na makaalala ako. Tama nga si Levi, ako lang ang dapat makatuklas ng bagay na ito dahil kung pipilitin ko, baka sa hospital o clinic ako pulutin. Naramdaman kong sumunod sa akin si Levi pero hindi ko siya pinansin. Tahimik lang kami at walang nagbabalak na bumasag ng katahimikan. Nang hindi makatiis ay nagsalita na rin siya. "Is your head aching?" he asked. I shook my head. "Nope." "Well, uh... That
Owner of a lonely heart Kabanata 26
Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Napahawak ako sa ulo ko nang maramdaman ang pananakit nito. Nakapikit akong umupo sa kama at sumandal sa headboard ng kama. Nang muli akong magmulat ay napasigaw ako nang makita si Levi na nakaupo sa gilid ng kama ko. "You scared me to death, you dumbass!" sigaw ko habang nakahawak pa rin sa dibdib ko. "I’m sorry," he apologized. "Ayaw mo bang lumabas?" Huminga ako ng malalim at napatingin sa veranda ng hotel. Nakabukas ang sliding door doon kaya ramdam ko ang sariwang hangin at alam kong hapon na. Anong oras na rin kasi kami nakabalik sa room namin kaya siguro late na ako nagising. Nananakit ang ulo ko dahil pata bang kulang pa ako sa tulog kahit hindi naman. "What are you doing here?" I asked him. Hindi siya sumagot at sa halip ay tumayo siya bago ako tinalikuran upang pumunta s
Owner of a lonely heart KABANATA 25
Nang magising ako ay napansin ko ang madilim na kalangitan. Naramdaman ko rin ang lamig ng buong kuwarto kahit pa balot na balot ako sa makapal na comforter. Dahan-dahan akong tumayo at pinatay ang aircon. I turned on the lights. Dumiretso ako sa maleta ko at kumuha roon ng cardigan. I was wearing a sando, so I needed something that could make me feel warm. Pinihit ko ang doorknob at lumabas ng kuwarto. I’m starving. I also bring my phone with me. Nakita kong 4 am na. I almost scream when I saw someone sitting on a couch. May mumunting liwanag na nagmumula sa laptop niya kaya nakilala ko siya agad. Okay, it’s Sky. Nakita kong naka-hang lang ang laptop at kinakalikot niya ang kung ano sa vape. "You didn’t sleep?" I asked and sat beside him. Napatalon siya sa gulat kaya natawa ako. Umusog siya kaunti upang bigyan ako ng espasyo. "Hindi pa ako inaantok," he answered. "Bakit ka nagising?" "Because
