Ryker Luis Monterealez POV
Napabuntong hininga ako sa kabang nararamdaman ko. kasalukuyan akong nagmamaneho papunta sa bahay ng kumpare ni daddy. Humihingi kasi ito ng tulong para sa kasong isinampa sa kumpanya nila.
Gusto ko sanang isama si Zarie ang pero kasi ay ayaw n'ya. Sa totoo lang ay ayaw ko s'yang iwan doon. Kanina pa kasi ako kinakabahan at hindi ko alam kung bakit. Malakas ang kabog ng dibdib ko, tipo bang may masamang mangyayare.
Tsk. Masyado na ata akong paranoid.
Mabilis kong binasa ang message ni daddy nang makita kong nagtext ito.
Nalukot ang mukha ko nang mabasang ang anak ng kumpare ni daddy ang magdidiscuss sa akin ng kaso sa kumpany nila.
That bitch charlyn! I hate that bitc
HARIETH ZARIE FEDENCION-nauuhaw ako! G-gusto kong u-uminom.G-gusto ko ng-ng-ng-ng-Z-zest-ONagmulat ako nang makaramdam ng kirot sa ulo. Saka ko pa lamang naalala ang nangyare.'Nung una'y liwanag ang aking mga nakikita hanggang sa sumulpot ang mukha ni kuya kenie sa aking paningin."Bunso!"Nagbaling ako sa kanya. "K-kuya?""Honey! Gising na siya!"Napatingin ako kina Celia at Mrs. at Mr. Monterealez. Nakapalibot sila sa aking kama."We're glad you are awake, hija."
Harieth Zarie Fedencio POVNagsalubong ang kilay ko ng makarinig ng mga kalabog mula sa Living room kaya nagmadali akong pumunta doon.Laking gulat ko ng bumungad sa akin ang napakaraming sundalo't police."Nandito ka lang pala!" Naestatwa ako ng may magsalita mula sa likuran ko.Humarap ako dito, napamaang ako ng makilala s'ya. S'ya iyong lalaking lumapit sa akin dati!"A-anong kailangan n'yo?" Nahintatakutan ako ng maramdamang pinalibutan nila ako. Ngumisi ang lalaking nasa harapan ko at sumaludo."Hi! I'm Police Major General, Arnold Reyvien Alcante. Napag-utusan po kami na hulihin kayo sa salang pakikipagsabwatan kay Kenie Fedencio sa sa
Harieth Zarie Fedencio POV"I-ikaw?" Bakas sa mukha ko ang gulat.Ngumiti s'ya sa akin. "Bunso!""K-kuya? Bakit? Ano? Sabi nila - 'yung mga police."Humalakhak s'ya kaya nagsalubong ang kilay ko.Lumapit s'ya sa akin at kinuha ang dalawa kong kamay. Bago tanggalin ang lock sa mga posas ko."Baliw talaga ang mga 'yun, ang sabi ni Ryker gumawa ng paraan para mapapunta ka dito, hindi n'ya sinabing takutin ka.""Kuya? Paano napunta ang susi sa'yo? Saka asan na sila?" Palinga linga ako para hanapin ang mga Police pero wala na sila.
Harieth Zarie Fedencio POVLimang buwan ang lumipas mula ng ikasal kami. Magpipitong buwan na ang tiyan ko. Sa loob ng limang buwan ng pagiging mag-asawa namin ay masasabi kong masaya talaga ako pero may mga araw na hindi, tulad na lamang ngayon.Naiirita ako sa kanya!Pilit akong nakikipag-agawan ng kamay ko kay Ryker. Ayokong pumasok sa building na 'yan! Natatakot ako!"Fuck! Baby love, umayos ka! baka kung mapaano ang baby natin.""EH, SA AYOKO NGANG PUMASOK DIYAN EH!"Nangilid ang mga luha ko. Ayoko nga!Napabuntong hinga siya sa inasal ko. Hinimas niya ang buhok ko bago marahan ak
Harieth Zarie Fedencio POVNapamulat ako ng mga mata. Napalibot ang paningin ko sa puro puti na paligid. Kahit na nahihirapan ay pinilit kong umupo, saka naman ang pagpasok ni Ryker sa pinto."Baby love!" Mabilis pa sa alas kwatro ang pagpunta niya sa harapan ko para tulungan akong makaupo ng maayos. "H'wag ka munang masyadong magkikilos at baka mabinat ka.""Asan na ang baby natin?"Ngumiti siya sa akin, as if on cue the door suddenly open. Pumasok ang nurse, karga karga ang baby na natutulog. Nangilid ang mga luha ko dahil sa saya. Sa kabila ng lahat ng paghihirap ko sa panganganak sa kanya, napawi lahat ng ito ng masilayan ko ang maayos at ang mabuting lagay ang baby ko.
Ryker Luis Monterealez POVWalang pakundangan kong ininom ang alak na nasa baso ko. Gusto kong magpakalasing, tipong hindi na ako makakabangon sa pagkakahiga o di kaya 'yung tipong malulumpo ako, pero sadyang mataas talaga ang tolerance ng alak sa katawan ko at hindi ako malasing lasing kahit na isang case ng alak ang maubos ko.My life is useless. Useless without her.It's been 4 years without her but still it feels like, it was happened yesterday. Sa bawat araw na dumadaan ang siya ring unti unting pumapatay sa akin.It's been 4 years ng mangyari ang trahedya sa grocery story malapit sa subdivision namin. Sinabi ni Yaya Celia na may kumuhang mga armado kay Zarie, isinakay ito sa Van at hindi na nahabol. Ito rin ang Van na ginamit ng makatakas si
Hazel Aleriya POVI was busy packing my things when the girl nurse entered my office."Doktora?"I blankly stared at her. "Why? Is there any problem?""Sorry Doktora, alam kung last day niyo ngayon ang kaso po ay walang available na Doctor. May tama po kasi ng baril ang Major general ng bansa, kayo na lang po sana ang gumamot bago kayo umalis.""Isn't it your job as a nurse?" I asked her with accused. I'm a cardiologist not the other way around. She just stilled to what she heard from me. I sighed before nodding at her. "Sige na susunod ako, ihanda mo na lang ang mga kailangan."When
Third Person's POVHAZEL couldn't understand herself. Why did she let herself accept that proposal? Wala sa plano niya - nila ang bagay na iyon, pero tila may sariling buhay ang bibig at katawan niya dahil sa pagsang-ayon dito.Arnold Bustamante, the Major General of this Country offered her to be their camp/quarter Doctor or their Nurse's. She doesn't want to be with them but it seems that her body, soul and mind was their allies. She doesn't want to be in danger. But, why the hell did she accept that?! She doesn't even know why her body and mind reacted that way.Sumasakit ang ulo niya sa kakaisip dahil sa paglihis ng mga plano nila. Hindi pwedeng masira ito pero bakit siya mismo ang sisira dito? Bukod sa paglihis ng mga plano nila kinakabahan rin siya. Hindi niya maintindihan ang sobrang pagbilis ng tib
"Leave Chira, I'm going to talk her."Nagdadabog na umalis si Chira sa harapan niya. Chira even rolled her eyes to Meira."Tumayo ka diyan Meira at sumunod sa kwarto ko."Tumango siya dito at sumunod. Baby pa lang sila ni Chira nang mamatay ang Daddy nila. Magkaiba sila ng Mommy at hindi naman lingid sa kaalaman nila ang kwento ng mga magulang. Magkasing-edad sila pero mas matanda siya ng tatlong buwan kay Chira. Labing dalawang taon, labing dalawang taon silang magkasama pero ngayon ay tuluyan ng mawawala ang magandang samahan. And that's because of her.Hinila siya ng Mommy niya paupo sa kama. She is her real Mother while Chira's Mother died together with their father. "M-mom.." Pumiyok siya. Hinawakan nito ang pisngi niya at pinunasan ang mga luhang tumutulo galing sa mg
Malakas na suminghap at dumaing si Acerlon nang mapasalampok siya sa sahig dahil sa malakas na suntok ng kanyang uncle Ryker. "YOU MORON!" Itinayo siya ni Ryker. "Pakasalan mo si Meira!" Nagtiim-bagang siya. Hindi niya alam kung paano mabilis na nakarating sa uncle Ryker at sa grandama't grandpa niya ang bagay na iyon. Totoo ngang may pakpak ang balita. Wala pang isang taon nang mamapatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Kilala niya ang may kasalanan, gusto niyang magalit pero may awa pa siya. Si Zseto na ang bahala sa batang iyon. In his age of twenty four kaya na niyang pamunuan ang hacienda na ipinamana sa kanya ng kanyang lolo, even his parents wealth and company. "A-yo-ko!" Muli siyang sinuntok ng kanyang uncle Ryker at napasalampok sa sahig. "Ni hindi ka kayang maki
Napasiksik ako sa gilid ng kama kahit giit na giit na ako sa pinakadulo. Nagsimulang magpanik ang kaloob-looban ko nang makarinig ng mga yabag ng paa.Nandito na naman ba siya? Sasaktan niya ba ako ulit? Hindi na ba talaga niya ako mapapatawad? Lalatiguhin niya ba ulit ako? Ayoko na! Napapagod na ako.Wala akong kasalanan. H-hindi ako lumabas, h-hindi ako tumakas. H-hindi ako nagpasaway.Nagsimulang gumilid ang mga luha ko at hindi maiwasang kumawala ang iiling hikbi. Mabilis kong tinakpan ang bibig at pikit matang yumuko nang marinig ang pagclick ng pinto, katunayang nagbukas na ito.Narinig ko ang mahinang pagsara ng pintuan pero hindi ko pa rin imunulat ang mga mata. Pinapakiramdaman ko ang paligid ngunit nagdaan ang ilang minuto wala pa ring nangyayari. Walang bulyaw, wala
Zseto Luis Monterealez POV"Damn!" Sunod sunod ang mura ko nang marinig ang nakakarinding boses na 'yon mula sa malayo. Kasalukuyan kaming nagpapaligo ng mga kabayo ni Liara."Liara! Tara mamasyal tayo." Masayang sabi ni Ysamari kay Liara ng makalapit siya sa amin, para siyang bata na may patalon talon pa.Tsk. Kung kumilos ay parang bata! Labing walo na pero parang kinder pa rin."Hoy bansot! Kung wala kang magawa h'wag mong idamay si Liara sa pagiging tamad mo, kitang may ginagawa kami." Hindi ko maiwasang pagkunutan siya ng nuo dahil nakakairita talaga siya."Hoy! ikaw na tanders ka, day off ngayon ni Liara sabi ni Aling Rosie kaya wag kang epal tanders ka na napatol sa bata."
Harieth Zarie Fedencio Monterealez POVNagulat ako nang biglang bumukas ang pintuan ng Master Bedroom namin ni Ryker. Pumasok ang walong taong gulang na anak namin ni Ryker na si Zseto. Napanguso ako nang makitang madilim ang mukha niya. Kamukhang kamukha talaga nito si Ryker."Baby? What's wrong?"Mariin niyang kinagat ang labi. "Nakakainis si Ysamari, Mommy!"Si Ysamari ay anak ni Yaya Celia, 4 years old na ito, just like the age of the only princess, which is Isza Monterealez, ang pinsan ni Zseto."Bakit?" Nagtataka kong tanong pero hindi siya sumagot. "Baby, bata pa ang anak ni Yaya Celia mo kaya h'wag mong papatulan...""Mommy nakakainis naman kasi, eh! Sabihin ba naman na
Harieth Zarie Fedencio Monterealez POVIt's been 4 months nang bumalik sa dati ang lahat. Paghingi ng tawad, kapatawaran, iyakan, at kasiyahan ang mga nangyare. Natutuwa ako dahil nasa normal na ang lahat.Nasa M. Exclusive Island na rin kami nanirahan ni Ryker kasama ng anak namin na si Zseto. Sabi kasi niya mas mabuting nandito kami dahil mas mapapanatag siya dahil alam niyang ligtas ang sekuridad dito sa Isla. Busy ako sa pag-aasikaso sa mga bisita, ito kasi ang araw ng kaarawan ni Zseto. Actually triple celebration kami dahil isang buwan nang nakakaraan ng manganak si Yaya Celia plus the fact na ipinanganak ang unang babae sa angkan ng mga Monterealez, si Isza Monterealez."Hey! Brave woman, brave love." Nagsalubong ang kilay ko kay Anthony. Isa pa ang lokong it
Ryker Luis Monterealez POV I knew it! Hindi ako nagkamali sa isa sa mga naglalaro sa isipan ko. Pinayagan kong umalis si Zarie sa bahay at nalaman ko mula sa private investigator na nakipagkita si Zarie sa isang babae. Nagtataka pa ako kung sino ang babaeng 'yon. Ang sabi ng private investigator, para daw nagtatalo ang dalawa at sa tulong nga ng mga pictures na ipinadala niya, nalaman ko kung sino ang babaeng 'yon. Fucking Amanda! Sabi ko na nga ba! Magbabayad siya sa mga kasalanan niya. Hindi pa man nawawala ang galit ko nang ibalita ang bagay na nakapagpagalit sa akin ng sobra kasabay ng pagkalukob ng takot dahil sa pagdukot ng anak ko. Nagkasabay kami ng parents ko papasok ng bahay at naabutan namin ang akmang paghawak ni Yaya Celia kay Zarie pero malakas niya itong tinabig
Ryker Luis Monterealez POVMarahan kong sinuklay ang buhok ni Zarie gamit ang kamay ko. Mahimbing siyang natutulog sa tabi ko. Hindi ko akalaing sa loob ng mahabang panahon nandito na siya ulit sa mga bisig ko.Hinalikan ko ang noo niya bago napangiti. Naalala ko pa kung paano ko nalaman na siya nga ang Zarie ko. UMIGTING ang mga bagang ako nang basta na lamang niya akong lampasan. What is she doing here? 'Yan ang tanong ko sa kanya pero parang sa sarili ko na lamang ito na isantinig. I look to Anika who is now currently confused, breathing fast, there is also hesitation in her face, and most of all scared. Scared? For what?"Anika?"
Harieth Zarie Fedencio Monterealez POVNapahinga ako ng malalim pagkatapos ay humarap sa kanya. Nanginginig ang labi na nagsalita ako."K-kanina pa kita hinahanap..." Pagpapalusot ko na sana ay bumenta sa kanya. Hanggang ngayon ay wala pa rin siyang emosyon sa mukha ngunit nagtatangis naman ang mga bagang niya. Madilim rin ang awra niya, tipong hindi makapaniwala sa naisagot ko sa kanya."I repeat! What are you doing here?!" Mariin na tanong niya. Hindi ako nagpatinag sa halip ay tumikhim ako bago daretsong humarap at tumitig sa mga mata niya."H-hinahanap lang kita para makiupdate kay Zseto." Nanunuyo ang lalamunan ko at hindi na mapakali sa aking kinatatayuan. Ang gusto ko