Sa huli, hindi na ako pumasok sa first subject. Dumiretso na lamang ako sa dean's office para sabihin na bago lang ako sa eskwelahan at kailangan ko ng guide. Thank goodness I mustered the courage; otherwise, I wouldn't have been able to attend class for the entire day.So, the guy I met in the hallway wasn't really my classmate. Baka totoo nga ang sinabi niya na nakuha ko lang ang atensyon niya kaya niya ako kinausap, hindi dahil pinagtitripan niya lang ako.Of course, nagpakilala ako kada subject na pinasukan ko dahil hindi pa naman nila ako kilala at dahil bago lamang ako roon. Good thing na mukhang mabait naman ang mga Prof pero ayokong magpadala roon, karamihan kasi sa mga mukhang mabait na Prof ay nang babagsak.Break na, pangalawa na 'to ngayong araw. Narito ako ngayon sa cafeteria, solo mag-isa ang isang lamesa na may apat na upuan dahil ako lang mag-isa. Gusto ko i-try makipag kaibigan para hindi naman ako mag mukhang loner, pero wala pa akong lakas ng loob para gawin 'yon. M
PEONY's POV Pagtapos nang nakita ko, hindi ko na nagawa pang makatulog, hindi na nga rin ako nakakain kahit gutom na gutom ako. Nakahawak lamang ako sa 'king tiyan habang naka tagilid na higa. Bakit kasi kailangan ko pang magising sa gano'ng oras? Para makita na may kahalikan si Luigi? Ano pa ang iba nilang ginawa sa kwarto no'ng umalis na ako? Pinukpok ko ang ulo ko sa 'king na isip. Malamang, mas malala pa sa halikan ang ginawa nila. Napakagat labi ako at napahawak sa 'king dibdib nang kumirot iyon. Hindi ko ikakaila na nasaktan ako dahil kasal siya sa 'kin, pero naiintindihan ko rin naman siya. Nakasulat sa kontrata namin na bawal kami mag-kiss o magtalik. Lalaki siya at alam kong may pangangailangan siya sa katawan kaya hindi ko siya masisisi. Gusto ko sana umangal na sana sinabihan man lang niya ako pero hindi naman na niya iyon trabaho. Isa pa, peke lang naman itong lahat; hindi niya ako tunay na asawa at hindi totoong nagmamahalan kaming dalawa. Nang tumunog ang cel
RUSSELL's POV Pauwi na kami sa mansion ni Matty, at kasama namin siya ngayon ni Gio sa sasakyan. Si Gio ang nagmamaneho, ako sa passenger's seat, at si Matty naman ang na sa likod. Hindi namin kasama si Riley dahil bago pa lang kami makarating sa warehouse kanina, umalis siya para linisin ang ginawang kalat ni Matty sa sarili niyang kwarto. Nakatingin ako sa labas at magdadalawang isip kung itatanong ko ba 'yong tungkol sa nalaman ko sa kanila ni Peony. Alam kong hindi siya matutuwa kapag nanghimasok ako, pero nacu-curious ako sa kung ano talaga ang tingin niya kay Peony. Talaga bang pinakasalan niya si Peony dahil kailangan niya ito o ginawa niya 'yon dahil may nararamdaman siya? I cleared my throat. Na-s-stress ako na ewan, hindi ko naman na dapat pang isipin kung ano man ang namamagitan sa dalawa pero damn, why do I care? "Parang ang lalim ng iniisip mo, ha?" ani Gio. Nilingon ko siya. "Pinagsasabi mo riyan?" Pinatunog niya ang dila niya kasabay ng pag-iling niya. "Tan
PEONY's POVDahil pinatapon lahat ni Luigi ang mga niluto nina Russell at Giovanni, nag-order na lang kami ng makakakain namin. Hanggang ngayon na masarap na ang kinakain namin, nakasimangot pa rin si Luigi. Para siyang bata na nagtatampo pero pogi pa rin.Ano ba kasing nakain ng dalawang 'yon, bakit sila ang nagluto? Halata naman na hindi sila marunong."Hindi ba masarap?" Tanong ko kay Luigi; binaba niya kasi ang kutsara at tinidor niya."Hindi mawala sa isip ko ang mga itsura na niluto nila. Hindi ako makakakain ng maayos," angal niya."Grabi ka magreklamo, ikaw naman ang nagpaluto sa 'min no'n!" Ani Russell.Ha? Pinagluto sila ni Luigi, hindi sila ang nagkusa? Pero bakit?"Tsk. Oo nga! Alam mo naman na hindi kami talaga nagluluto pero pinagluto mo pa rin kami," gatong naman ni Gio.Tumaas ang kilay ni Luigi. "Nagrereklamo kayo?"Agad na ngumiti si Russell at napakamot sa batok. "Syempre, hindi. Sinasabi lang namin na hindi kami marunong magluto pero at least we tried, 'di ba Peony
PEONY's POVNgayon na ang araw na pupunta kami sa ball na sinabi ni Luigi. Hapon pa lang pero inaayusan na ako, malayo ata 'yong venue kaya pinaghahanda na niya ako. Excited ako at medyo kinakabahan, ito ang unang beses ko na makapupunta sa gano'ng event. Kahit kasi na mayro'ng gano'n sa eskwelahan ko dati, hindi naman ako pumupunta at ang dahilan? Pera. Wala akong pera pang bayad at pang bili ng gown and accessories.Simula nang makilala ko si Luigi, pakiramdam ko naging maluwag at swerte ako sa buhay. Lahat ng mga hindi ko naranasan no'n, ay nararanasan ko na ngayon. Iyong mga pagkain na hindi ko nakakain dati ay nakakain ko na ngayon. Ang mga mamahaling damit na hindi ko afford ay nasusuot ko na ngayon. Nakapupunta na rin ako sa mga lugar na hindi ko pa napupuntahan, at na-experience ko mamuhay na hindi iniisip kung mahal ang isang bagay para bilhin dahil may ATM card na ako. Lahat ng mga nararanasan ko ngayon, ay dahil nakilala ko si Luigi.Napangiti ako habang nakatingin sa salam
PEONY's POVHabang naglalakad palayo, napangiti ako. Feeling ko, mas pinili niya ako kaysa sa babaeng 'yon. Kanina lang naiinis ako, pero parang good mood na ako ngayon. May dissociative identity disorder na ata ako.Talaga pa lang sikat sa mga babae itong si Luigi, hindi ako nagkamali sa naisip ko dati. Pero kung sikat naman pala siya sa mga babae, lalo na sa mga magagandang katulad ni Elise, how come na ako ang pinili niya na magpanggap bilang asawa niya?Nagda-doubt pa rin ako na kaya ako ang pinili niya, dahil gusto niyang suklian ang kabutihan na ginawa ko sa kaniya dati—iyong paggamot ko sa sugat niya. But never mind muna, malalaman ko rin naman ang totoo kung mayro'n man talagang ibang dahilan.Pumunta kami ni Luigi sa lamesa na puno ng mga pagkain. Saglit na lumayo sa 'kin si Luigi para kunan kami ng pagkain. Habang naghihintay, hinanap ng mga ko si Elise. Tumaas ang isa kong kilay nang mapansin na naroon pa rin siya sa pwesto namin kanina, ngunit nagbago rin agad ang ekspresy
PEONY's POVTulala lamang ako habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Ako lang ang tao rito, wala sina Russell, at Gio, si Riley naman ay na sa labas ng sasakyan na tila may hinihintay.Gusto ko magtanong kung anong nangyayari, pero I couldn't bring myself to do it. Natatakot ako... lalo na sa posibleng mangyari kay Luigi sa loob ng hotel.Bakit ako ang binabantayan ni Riley? Hindi ba dapat tulungan niya sa loob si Luigi? Kahit na magkaibigan silang dalawa, boss niya pa rin 'yon. He needs to protect him and I want him to protect Luigi rather than staying here. Mas kailangan ni Luigi ng katulong sa loob, hindi naman ako importanteng tao kaya walang magbabalak na pumatay sa 'kin.Wala ngang nakakakilala sa 'kin, e. Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi bago lakas-loob na binuksan ang pinto ng sasakyan. Kaagad na napalingon sa gawi ko si Riley."Why? You need to stay inside," ika niya."Naiihi na ako," pagsisinungaling ko. "Gusto mo ba akong maihi rito?" "Hindi pa safe ang lugar kaya kung ka
PEONY's POV"Where should we go next?" nakangiti tanong ni Riley kay Russell.Imbis na sagutin siya, lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang pisngi niya. Mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil nawala ang ngiti sa kaniyang labi, at natuon ang tingin niya sa 'kin.Kanina damit niya lang ang may dugo, pero pati mukha niya ay mayro'n na rin. Yes, I should be scared of him after what I witnessed, but I know him. Hindi niya ako sasaktan katulad ng ginawa niya sa lalaking 'yon.Nag-aalala ko siyang tiningnan. "Anong nangyari sa 'yo? Okay ka lang ba? S-Sorry kung tumakas ako, concern lang talaga ako kay Luigi."Saglit nang liit ang mga mata niya bago hawakan ang aking ulo at guluhin iyon. "I'm okay. Okay na rin tayo, since nag-sorry ka na. Just don't do it again or I'll be dead."Nagtataka ko siyang tiningnan. Mamamatay siya dahil lang sa tumakas ako? Wala naman sa 'kin ang puso niya, ah. Wait, is this kind of confession? N-no way!Bago pa ako maka-react, hinila na ako palayo ni Russell kay R
PEONY's POV"Where should we go next?" nakangiti tanong ni Riley kay Russell.Imbis na sagutin siya, lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang pisngi niya. Mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil nawala ang ngiti sa kaniyang labi, at natuon ang tingin niya sa 'kin.Kanina damit niya lang ang may dugo, pero pati mukha niya ay mayro'n na rin. Yes, I should be scared of him after what I witnessed, but I know him. Hindi niya ako sasaktan katulad ng ginawa niya sa lalaking 'yon.Nag-aalala ko siyang tiningnan. "Anong nangyari sa 'yo? Okay ka lang ba? S-Sorry kung tumakas ako, concern lang talaga ako kay Luigi."Saglit nang liit ang mga mata niya bago hawakan ang aking ulo at guluhin iyon. "I'm okay. Okay na rin tayo, since nag-sorry ka na. Just don't do it again or I'll be dead."Nagtataka ko siyang tiningnan. Mamamatay siya dahil lang sa tumakas ako? Wala naman sa 'kin ang puso niya, ah. Wait, is this kind of confession? N-no way!Bago pa ako maka-react, hinila na ako palayo ni Russell kay R
PEONY's POVTulala lamang ako habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Ako lang ang tao rito, wala sina Russell, at Gio, si Riley naman ay na sa labas ng sasakyan na tila may hinihintay.Gusto ko magtanong kung anong nangyayari, pero I couldn't bring myself to do it. Natatakot ako... lalo na sa posibleng mangyari kay Luigi sa loob ng hotel.Bakit ako ang binabantayan ni Riley? Hindi ba dapat tulungan niya sa loob si Luigi? Kahit na magkaibigan silang dalawa, boss niya pa rin 'yon. He needs to protect him and I want him to protect Luigi rather than staying here. Mas kailangan ni Luigi ng katulong sa loob, hindi naman ako importanteng tao kaya walang magbabalak na pumatay sa 'kin.Wala ngang nakakakilala sa 'kin, e. Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi bago lakas-loob na binuksan ang pinto ng sasakyan. Kaagad na napalingon sa gawi ko si Riley."Why? You need to stay inside," ika niya."Naiihi na ako," pagsisinungaling ko. "Gusto mo ba akong maihi rito?" "Hindi pa safe ang lugar kaya kung ka
PEONY's POVHabang naglalakad palayo, napangiti ako. Feeling ko, mas pinili niya ako kaysa sa babaeng 'yon. Kanina lang naiinis ako, pero parang good mood na ako ngayon. May dissociative identity disorder na ata ako.Talaga pa lang sikat sa mga babae itong si Luigi, hindi ako nagkamali sa naisip ko dati. Pero kung sikat naman pala siya sa mga babae, lalo na sa mga magagandang katulad ni Elise, how come na ako ang pinili niya na magpanggap bilang asawa niya?Nagda-doubt pa rin ako na kaya ako ang pinili niya, dahil gusto niyang suklian ang kabutihan na ginawa ko sa kaniya dati—iyong paggamot ko sa sugat niya. But never mind muna, malalaman ko rin naman ang totoo kung mayro'n man talagang ibang dahilan.Pumunta kami ni Luigi sa lamesa na puno ng mga pagkain. Saglit na lumayo sa 'kin si Luigi para kunan kami ng pagkain. Habang naghihintay, hinanap ng mga ko si Elise. Tumaas ang isa kong kilay nang mapansin na naroon pa rin siya sa pwesto namin kanina, ngunit nagbago rin agad ang ekspresy
PEONY's POVNgayon na ang araw na pupunta kami sa ball na sinabi ni Luigi. Hapon pa lang pero inaayusan na ako, malayo ata 'yong venue kaya pinaghahanda na niya ako. Excited ako at medyo kinakabahan, ito ang unang beses ko na makapupunta sa gano'ng event. Kahit kasi na mayro'ng gano'n sa eskwelahan ko dati, hindi naman ako pumupunta at ang dahilan? Pera. Wala akong pera pang bayad at pang bili ng gown and accessories.Simula nang makilala ko si Luigi, pakiramdam ko naging maluwag at swerte ako sa buhay. Lahat ng mga hindi ko naranasan no'n, ay nararanasan ko na ngayon. Iyong mga pagkain na hindi ko nakakain dati ay nakakain ko na ngayon. Ang mga mamahaling damit na hindi ko afford ay nasusuot ko na ngayon. Nakapupunta na rin ako sa mga lugar na hindi ko pa napupuntahan, at na-experience ko mamuhay na hindi iniisip kung mahal ang isang bagay para bilhin dahil may ATM card na ako. Lahat ng mga nararanasan ko ngayon, ay dahil nakilala ko si Luigi.Napangiti ako habang nakatingin sa salam
PEONY's POVDahil pinatapon lahat ni Luigi ang mga niluto nina Russell at Giovanni, nag-order na lang kami ng makakakain namin. Hanggang ngayon na masarap na ang kinakain namin, nakasimangot pa rin si Luigi. Para siyang bata na nagtatampo pero pogi pa rin.Ano ba kasing nakain ng dalawang 'yon, bakit sila ang nagluto? Halata naman na hindi sila marunong."Hindi ba masarap?" Tanong ko kay Luigi; binaba niya kasi ang kutsara at tinidor niya."Hindi mawala sa isip ko ang mga itsura na niluto nila. Hindi ako makakakain ng maayos," angal niya."Grabi ka magreklamo, ikaw naman ang nagpaluto sa 'min no'n!" Ani Russell.Ha? Pinagluto sila ni Luigi, hindi sila ang nagkusa? Pero bakit?"Tsk. Oo nga! Alam mo naman na hindi kami talaga nagluluto pero pinagluto mo pa rin kami," gatong naman ni Gio.Tumaas ang kilay ni Luigi. "Nagrereklamo kayo?"Agad na ngumiti si Russell at napakamot sa batok. "Syempre, hindi. Sinasabi lang namin na hindi kami marunong magluto pero at least we tried, 'di ba Peony
RUSSELL's POV Pauwi na kami sa mansion ni Matty, at kasama namin siya ngayon ni Gio sa sasakyan. Si Gio ang nagmamaneho, ako sa passenger's seat, at si Matty naman ang na sa likod. Hindi namin kasama si Riley dahil bago pa lang kami makarating sa warehouse kanina, umalis siya para linisin ang ginawang kalat ni Matty sa sarili niyang kwarto. Nakatingin ako sa labas at magdadalawang isip kung itatanong ko ba 'yong tungkol sa nalaman ko sa kanila ni Peony. Alam kong hindi siya matutuwa kapag nanghimasok ako, pero nacu-curious ako sa kung ano talaga ang tingin niya kay Peony. Talaga bang pinakasalan niya si Peony dahil kailangan niya ito o ginawa niya 'yon dahil may nararamdaman siya? I cleared my throat. Na-s-stress ako na ewan, hindi ko naman na dapat pang isipin kung ano man ang namamagitan sa dalawa pero damn, why do I care? "Parang ang lalim ng iniisip mo, ha?" ani Gio. Nilingon ko siya. "Pinagsasabi mo riyan?" Pinatunog niya ang dila niya kasabay ng pag-iling niya. "Tan
PEONY's POV Pagtapos nang nakita ko, hindi ko na nagawa pang makatulog, hindi na nga rin ako nakakain kahit gutom na gutom ako. Nakahawak lamang ako sa 'king tiyan habang naka tagilid na higa. Bakit kasi kailangan ko pang magising sa gano'ng oras? Para makita na may kahalikan si Luigi? Ano pa ang iba nilang ginawa sa kwarto no'ng umalis na ako? Pinukpok ko ang ulo ko sa 'king na isip. Malamang, mas malala pa sa halikan ang ginawa nila. Napakagat labi ako at napahawak sa 'king dibdib nang kumirot iyon. Hindi ko ikakaila na nasaktan ako dahil kasal siya sa 'kin, pero naiintindihan ko rin naman siya. Nakasulat sa kontrata namin na bawal kami mag-kiss o magtalik. Lalaki siya at alam kong may pangangailangan siya sa katawan kaya hindi ko siya masisisi. Gusto ko sana umangal na sana sinabihan man lang niya ako pero hindi naman na niya iyon trabaho. Isa pa, peke lang naman itong lahat; hindi niya ako tunay na asawa at hindi totoong nagmamahalan kaming dalawa. Nang tumunog ang cel
Sa huli, hindi na ako pumasok sa first subject. Dumiretso na lamang ako sa dean's office para sabihin na bago lang ako sa eskwelahan at kailangan ko ng guide. Thank goodness I mustered the courage; otherwise, I wouldn't have been able to attend class for the entire day.So, the guy I met in the hallway wasn't really my classmate. Baka totoo nga ang sinabi niya na nakuha ko lang ang atensyon niya kaya niya ako kinausap, hindi dahil pinagtitripan niya lang ako.Of course, nagpakilala ako kada subject na pinasukan ko dahil hindi pa naman nila ako kilala at dahil bago lamang ako roon. Good thing na mukhang mabait naman ang mga Prof pero ayokong magpadala roon, karamihan kasi sa mga mukhang mabait na Prof ay nang babagsak.Break na, pangalawa na 'to ngayong araw. Narito ako ngayon sa cafeteria, solo mag-isa ang isang lamesa na may apat na upuan dahil ako lang mag-isa. Gusto ko i-try makipag kaibigan para hindi naman ako mag mukhang loner, pero wala pa akong lakas ng loob para gawin 'yon. M
PEONY's POVTwo weeks na ang nakalipas matapos kami ikasal ni Luigi. Tungkol kay Papa at Tita, hindi na nagawa pang sabihin. Ipapaalam ko na lang sa kanila kapag handa na ako at kapag mas nakilala pa nila si Luigi.Wala naman masyadong nangyari sa kasal. Noong una kinabahan ako dahil hindi naman talaga namin mahal ang isa't-isa tapos sa simbahan pa ang venue. Pakiramdam ko, ang kapal ng mukha naming dalawa na humarap doon at magsinungaling.Pagtapos ng kasal, dumiretso kami ni Luigi sa isang resort. Tingin ko nga ay pagmamay-ari niya 'yon dahil kaming dalawa lang ang tao ro'n at binati pa siya no'ng babaeng nagbabantay. Pagdating din namin do'n ay may nakahanda nang mga pagkain. May letchon pa! Aakalain mo nga na maraming kakain do'n dahil sa dami ng pagkain na nakahanda, pero kaming dalawa lang talaga ni Luigi.Honeymoon dapat namin 'yon, pero wala namang nangyari sa'min. Hindi sa gusto ko na may mangyari sa'min, ha! Saka nasa contract din kasi 'yon at hindi porque honeymoon ay magse