KABANATA 4

KABI-KABILAAN na ang tambak na trabaho ni Liam sa opisina ngunit dahil may mga empleyado naman siya at may sekretaryang mapagkakatiwalaan ay nakuntento na lamang siya sa sitwasyon sa tuwing may importanteng dokumento na kinakailangan niyang pirmahan.

Panibagong araw iyon para sa binata at nakatanaw sa malawak na patag habang tinitingnan ang mga kabayo na kanina pa masayang nagtatakbo roon.

He was having a morning coffee and Morley was still asleep on her room.

Inabot niya ang dyaryo at matiyagang binabasa iyon habang panay ang paghigop niya sa tasa na may lamang kape.

"Sir Liam? Naroon po sa baba ang kaibigan niyo na sina Denver at Black." Umangat ang tingin ng binata sa serbedura na hindi magawang tingnan siya sa mata.

"Is Morley awake?"

"H-hindi pa p-po sir Liam. Tiningnan ko siya kanina sa silid at tulog pa po si Lady Morley."

"Good. Prepare things for her bath later and please put petals on the water alongside with every corners."

"M-masusunod po sir Liam."

Tumango si Liam kasunod niyon ay ang paglabas na ng serbedura. Siya naman ay tumayo na upang harapin ang mga kaibigan niya sa ibaba.

Hindi niya alam kung ano ang sadya ng mga ito ngunit mukhang may ideya na siya but was unsure.

"Denver wanted to visit you here kaya ay pinagbigyan ko na. Anyway, nasaan si Lady Morley—"

"Up." Maikling sagot ng binata at umupo sa malambot na sofa ng hindi inaalok ang dalawang kaibigan niya.

"Feel na feel ko talaga ang homecoming mo sa amin Liam. Napaka-sweet mo talagang kaibigan kahit kailan." Umangat ang kanyang tingin kay Black.

"You can sit anytime you want. Hindi ko na kayo kailangang alukin pa. May sarili na kayong utak, may kamay at paa. Hindi na kayo mga bata—"

"Oo na nga! Ito na nga oh? Uupo na nga."

"Palaging Beastmode si bossing e. Palaging may dalaw." Matalim na mga mata ang iginawad niya kay Denver this time kasabay ng pag-angat ng magkabila nitong mga kamay sa ere.

"Anyway, anong sadya ninyo rito?" Kapagkuwan ay tanong niya. Namataan ni Liam ang katulong na papalapit sa kanila at may hawak na pa-meryenda subalit isang pitik lang kamay ay kapansin-pansin ang pagtalikod nito upang bumalik sa kusina.

"H-hey! Hey! Hey! Bud, what was that? Gusto kong kumain ng lasagna!"

"Hanep! Balak pa tayong gutumin, Denver." Tumayo si Black at tiningnan siya ng mapanghamon. "Anyway, we came here to have a match. Hindi racing with cars, but a horseback riding."

Sumipol si Denver at kapagkuwan ay bumaling ito sa malawak na patag sa labas.

"Umaayon sa atin ang panahon Black. Mataas ang sikat ng araw, tamang papawis ng katawan."

Walang ni anumang sagot si Liam. Tumayo siya at kaagad na tinungo ang silid na kung saan ay laman niyon ang klase-klaseng racing gears in terms of cars o maging mapa-kabayo pa man.

He has the set at bonus na lang iyong boots niya for horseback riding ay nakahanda na ang lahat.

He chose the fitted black.

"So where are we?" Hawak ang latigo ay binalingan ni Liam sina Denver at Black na nangangapa ng sasabihin habang nakatingin sa kanya. Nanliit ang mga mata niya dahil roon.

"You came here along the way so move now. I hate waiting for uncommon people." Pahayag niya, iginapos pa ang latigo sa baywang habang minamanmanan ang galaw ng paborito niyang kabayo na pinangalanan pa niyang Casper.

"Dipungal! Mukhang may mananalo na naman." Wika ni Black at inunahan pa siya sa paghakbang palapit sa kuwadra ng iilang kabayo na naroon.

Napangiti si Liam ng palihim. These friends of him was one his companion in drag racing. Kasunod ni Black ay si Denver na nilingon pa siya. "Don't hold back. Release your strength. Release what you've got!" Iyon lang at tinalikuran na siya.

Black was now riding a red bull huskman. Si Hunter, na siyang pinipili nito palagi sa tuwing may magaganap na paligsahan.

Tipid ang bawat niyang hakbang at binabalanse ang katawan na nakapatong sa kabayo niyang si Casper na mukhang pinakiramdaman lang rin siya.

"Saan ang end game? Sa dako paroon pa rin ba?" Itinuro ni Denver ang malaking puno ng Acacia sa kabilang layo ng kinaroroonan nila ngayon.

The roaring of horses habang hinahagod ang paa sa lupa ay banayad at pino ang galaw ng kabayo niyang si Casper hudyat na ayaw rin nitong matalo sa dwelo.

Kagaya niya.

He tapped his horse leg using his left foot bilang senyales na nakahanda na siya kasabay ng pag-half way run nito dahil tapos na ang binilang ni Black na numero maging ang signal na pagbaba nito sa red flag.

Liam was persistent and so is his horse na ngayon ay nangunguna laban sa dalawa na mukhang ayaw ring magpatalo sa kanya, but no. He isn't just a Billionaire, but has the capacity to win a match.

Everyone knows him as ruthless. Straightforward, a beast in dealing people's funds and investment, but beyond that he has a power when it comes to racing.

He can manuever cars and horses even left-handed. Ganoon siya kalala dahil wala sa bokabularyo ng isang Liam Easton Adler ang salitang pagkatalo.

He will risk kahit na hindi sigurado dahil iyon ang ugaling dapat mayroon ang isang CEO.

Ngunit sa hindi inaasahang pangyayari, napigtas ang lubid na itinali niya kay Casper at dahil wala siyang mapanghahawakan kahit ano, bukod pa sa mabilis na pagtakbo ng kabayo ay bumagsak ang katawan ni Liam sa damuhan kasabay niyon ay ang pagpikit niya sa mga mata dala ng masama niyang pagbagsak.

The howling voice of Black and Denver's horses ay siyang narinig na lamang niya pagkatapos. Isang palatandaan na tumigil ito sa pagtakbo.

"B-bud?" Humahangos si Denver na dinaluhan siya ngunit ng binalak nitong hawakan siya sa baywang upang maiangat man lang, ramdam ni Liam ang pagtunog ng buto niya.

He can't tell, but it was as if something of his bone in the right arm has been dislocated.

"What the fuck are you doing in the muddy grasses Liam?"

Wika ni Black na parang timang upang tanungin siya ng ganoon? Can't he see that he's having a hard time standing up?

"Diyos ko! A-anong nangyari sir Liam? Sir Denver pakiupo na lang po muna si sir Liam sa sofa at tatawag lang ako ng doctor." Wika ni Cassana. Isa sa mga katulong na kaagad tinalikuran na sila.

"Damn! Mukhang masama ang lagay mo ngayon bud. Ano ba kasi ang nangyari at lumangoy ka sa invisible pool—"

"Quit asking questions Black kung ayaw mong balian rin kita ng kamay riyan." Matigas na kanyang pagbigkas ngunit nang marinig ang nanakbong mga yabag ng kung sino mula sa itaas paibaba sa sala ay pikit-dilat ang mga mata ni Liam only to find Morley was looking at him. Eyes were shut!

"W-what happened? N-nakita pa kitang sumakay sa kabayo kanina ah!" Bumaba ang tingin nito sa napuruhan niyang kanang kamay kasabay ng bahagya nitong pagngiwi.

"Your arm is swollen." Siya naman ay umismid.

"Don't mind others business Morley. You should care about your wrist."

Ngunit hindi ito nakinig bagkus ay bumaling ang tingin nito sa mga kaibigan niya. "He's not comfortable in the sofa. Can you carry him on his room upang roon ay makahiga siya ng maayos?"

"I said don't mind me. I'm okay—"

"Hindi Ikaw ang kinakausap ko. I am talking to your friends!" Sumipol si Denver at pansin ni Liam ang pag-angat nang tingin ni Morley sa dalawa.

"I'm sorry bud, but we would like to follow her today. She got the point. Hindi ka komportable rito." Wika nito.

"Mas may alam pa kayo sa akin kung ganoon—ahhh! Fuck! Bakit mo ginawa iyon?" Umirap man lamang ang dalaga pagkatapos nitong inangat ang kanang braso niya dahilan kung bakit napasigaw siya dahil sa sakit.

Bagaman walang laban dahil hindi niya naman magawang igalaw ang kanang kamay at mahapdi rin ang kaliwang paa, Liam found himself lying comfortably on his bed. Kasabay ng paglapit ni Morley dahil iniwanan siya ng mga kaibigan ay kitang-kita ng binata ang pag-aalala sa mukha nito.

"Quit staring. Nalaglag ako sa kabayo—"

"I saw you." Morley occupied the seat near his right side at maingat na inangat ang kanan niyang kamay. Lihim na naman siyang napaigik kasabay ng pagbawi niya rito. "I want you out. Magpapahinga ako." But Morley just shrugged.

"Not until the doctors will come. Tsaka lang kita iiwan rito. Masakit ba?" Hinilot-hilot nito ang kanan niyang braso ng makulit pa rin nitong kinuha ang kamay niya.

Hindi siya sumagot bagkus ay hinayaan na lang rin niya. Iniwas niya ang tingin at doon ay hayagang hindi maimprinta ang mukha ni Liam tanda ng sobrang pagngiwi dahil sa bawat pag-ikot ikot nito sa kamay niya ay sumasabay rin ang pangingirot niyon.

"T-that's enough, hindi na m-masakit."

"But your expression says the truth. Dinahan-dahan ko na nga, huwag ka nalang mag-reklamo."

"Papaano akong hindi magrereklamo kung ganyang masakit ang bawat paggalaw mo?"

"There you said it." Umirap ito bago tumayo. "Saan ka pupunta?" Tanong niya. His brows furrowed once and for all.

"Iiwan ka na. You said hindi na masakit hindi ba? Patunay lang iyon na maaari na akong makalabas." Mas lalong lumalim ang paggatla ng noo niya.

"But you said you won't leave me here once the doctors will come arrive. Come here beside me and do some massage. M-masakit pa rin pala kasi." Pinanindigan ng binata ang nasasaktang reaksyon kasabay niyon ay ang pagbukas-sara ng pinto.

It was the doctors that Cassana called.

"Nandito na po ang ipinapatawag kong doctor sir Liam." Siyang pagpasok nga ni Cassana kasunod pa nito ang dalawa pang doctor.

Liam greeted his teeth. Hindi alam kung bakit iritado siya nang tuluyan na ngang nilisan ni Morley ang silid niya upang hayaan ang mga doctor na gamutin siya.

Ngunit sa kabilang banda, habang inaasikaso siya ng mga doctor. Inutusan niya si Cassana na pabilikin si Morley sa silid niya upang mapanatag siya. Wala siyang tiwala sa dalawang kaibigan niya na nasa ibaba dahil baka ano pa ang sasabihin ng dalawang iyon sa dalaga laban sa kanya.

"Wala na ang mga doctor at okay na rin ang kanang braso mo." Kapagkuwan ay hinawi ng dalaga ang kumot na nakatakip sa katawan niya paibaba. "Your leg was okay too. Bakit ba kasi naisipan mong sumakay sa kabayo ng walang sapat na kaalaman?"

Napanting ang tainga ni Liam sa tanong nito.

Siya? Walang alam sa pangangabayo?

"You don't know what you're talking about. Hindi mo alam ang nangyari kaya don't conclude things perhaps."

"Ano nga kasi ang nangyari kung ganoon?" Madilim na ang kaanyuan niya nang bumaling sa dalaga.

"Bakit ang dami mong tanong? Wala ka namang pakialam kung malumpo ako. Pakialaman mo ang sarili mo." Kitang-kita ng binata ang pagbabago ng reaksyon ni Morley from slightly lighted to dim.

"Napaka-iwan mong kausap lalaki ka. Sadyang mainitin lang ba talaga iyang ulo mo palagi o ipinaglihi ka sa mommy mo ng—"

"Out!"

"Ano?" Nanlilisik ang mga mata na binalingan niya si Morley.

"Get out of my damn room!"

Umawang ang labi ng huli. Dumadagundong na rin ang kanyang boses dahil sa galit. Muling nagpahayag ito ng reaskyon na parang naiirita, galit at higit sa lahat gustong tadyakan siya subalit wala na siya sa tamang pag-iisip kung aasikasuhin niya pa ang damdamin nito.

Naiwan siyang mag-isa sa silid at doon lang nakarehistro sa utak niya na hindi tama ang naging trato niya sa dalaga.

Bumangon siya sa kama at kahit masakit pa rin igalaw ang napuruhan niyang bisig, Liam managed to walk outside his room to follow Morley to where she was now.

Nakababa na siya sa hagdan ngunit si Cassana lang ang nadatnan niya roon.

"Where is Morley, Cassana? Nakita mo ba siya?"

Binitiwan nito ang Vacuum cleaner bago hinarap siya. "Napansin ko si Lady Morley kanina na tumungo sa may porch. Kausap si sir Denver sir Liam."

Hindi alam ng binata kung bakit biglang nagdilim ang paningin niya. Kausap nito si Denver?

Anong pinag-uusapan nila at bakit wala si Black roon?

Kaharap sa glass door habang nakatingin sa may porch. Nakompirma nga ng binata na nag-uusap ang dalawa habang nagtatawanan pa. For some unknown reason, lumabas si Liam at diretso ang tungo sa kinaroroonan ng dalawa.

Imposibleng hindi siya ng mga ito nakita sapagkat masyadong malawak ang porch para sa katawan niya kumpara sa dalawa.

"Bud? A-akala ko ba nagpapahinga ka sa kwarto mo?"

"Oo nga! Bakit napasugod ka rito? You even wanted me to go out kaya lumabas ako!" Pansin ni Liam ang pag-awang ng labi ni Denver at bahagyang gumilid upang bigyang espasyo ang distansyang nakapagitan sa mga ito.

Maya-maya pa ay bumaling si Denver sa kanya.

"I think you too needs to talk. n-nice to had some chats with you Lady Morley. Don't forget my name." Nandilim ang kanyang mga mata habang nilingon si Denver na ngayon ay papasok na ulit sa kabahayan.

Ngayon ay napatunayan niyang hindi pala dapat hahayaang mag-isa ang dalaga palayo sa mga mata niya. He needs to be more vigilants with this woman.

"You." Madiin at magaspang ang boses ni Liam at kung ano ang reaskyon ni Morley kanina nang makita siya ay hindi pa rin nagbago iyon.

"Go back to your room."

"At bakit naman kita susundin ha? Napakahirap mong espilingin. Ikaw mismo ang nagsabi na lumabas ako sa silid mo kaya lumabas ako. Anong problema mo?"

"Ikaw."

"Paanong ako?" Tinuro pa nito ang sarili at naroon pa rin ang paggatla ng noo nito.

"I want you to get inside to your room now!"